Το βράδυ της 16/09/2020 πλήθος αντιφασιστ(ρι)ών έρχεται αντιμέτωπο με ένα πρωτοφανές κατασταλτικό μένος. Δύο μέρες πριν την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα η παραλία της Θεσσαλονίκης ήταν γεμάτη ναζιστικά-εθνικιστικά σύμβολα που είχαν απομείνει από την συγκέντρωση του κόμματος Κασιδιάρη, λίγες μέρες πριν. Η αντιφασιστική παρέμβαση που είχε ως σκοπό την προπαγάνδιση της κεντρικής αντιφασιστικής πορείας, αλλά και το σβήσιμο των φασιστικών συνθημάτων αρχικά ακολουθήθηκε και έπειτα περικυκλώθηκε από τις δυνάμεις καταστολής (ΔΙΑΣ , ΔΕΛΤΑ, ΟΠΚΕ, ΜΑΤ). Τα αστυνομικά γκλοπ (δεκάδες τραυματίες, δύο στο νοσοκομείο) διαδέχθηκαν τραμπούκικες μέθοδοι (καθόλου φαγητό, ελάχιστο νερό) αλλά το αποκορύφωμα ήταν οι κατηγορίες που τελικά απαγγέλθηκαν. Ένας έφορος αρχαιοτήτων, τσιράκι του κρατικού μηχανισμού, κατέθεσε ότι οι πλάκες δίπλα από τον Λευκό Πύργο με έτος κατασκευής το 2009 αποτελούν μνημείο, και άρα στοιχειοθετείται η ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ κατηγορία της φθοράς μνημείου. Αυτή η κατηγορία που οδήγησε και σε περιοριστικούς όρους ήρθε να προστεθεί στις συνηθισμένες κατηγορίες που προσάπτει η δημοκρατία σε όσους τολμόυν να αντιστέκονται και να διεκδικούν.
Συνοψίζοντας, σε μια συγκυρία που το κράτος οδήγησε τους ναζί στη φυλακή, ικανοποιώντας το αίτημα των ΄΄΄προοδευτικών δυνάμεων του τόπου΄΄,στην πραγματικότητα μη έχοντας ανάγκη πλέον την εφεδρεία της Χρυσής Αυγής, δεν σταμάτησε να καταστέλλει το αντιφασιστικό κίνημα με τις πιο σκληρές μεθόδους που διαθέτει. Η περίπτωση των 51 ήρθε να προστεθεί, αλλά και να ακολουθηθεί, από σειρά διώξεων και κατασκευασμένων κατηγορητηρίων σε αντιφασίστες, καταστολή αντιφασιστικών πορειών, ακόμα και αυτής έξω από το εφετείο. Εξυπηρετείται έτσι το αφήγημα των δύο άκρων, αυτό που οδηγεί στην αντίληψη του κράτους-ρυθμιστή, της κυριαρχίας του κράτους και του κεφαλαίου ως αδιαμφισβήτητη.
Τρία χρόνια μετά, η Χρυσή Αυγή μπορεί να μην αποτελεί την απειλή του παρελθόντος, οι φασιστικοί θύλακες όμως, πιο ανοργάνωτοι αλλά εξίσου επικίνδυνοι συνεχίζουν ανενόχλητοι να αναπαράγονται. Στην πόλη της Θεσσαλονίκης οι φασίστες με αφορμή την εθνικιστική έξαρση κατά την περίοδο των μακεδονικών βγήκαν για λίγο από τα λαγούμια τους και διεκδίκησαν χώρο στο κέντρο της πόλης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι περιοχές του Λευκού Πύργου και της παραλίας, που είναι οφθαλμοφανές πως οργανωμένοι φασίστες (Ιερός Λόχος) και λοιποί χριστιανοπατριώτες, με απροκάλυπτη αστυνομική προστασία μπορούν να υφίστανται δημόσια, την ίδια στιγμή που μια αντιφασιστική δράση στην ίδια περιοχή καταστέλλεται άγρια με ξύλο, παρανοϊκές κατηγορίες, και περιοριστικούς όρους. Άλλα παραδείγματα απόπειρας επιβολής του κράτους – με αντίστοιχους όρους – στο αντιφασιστικό κίνημα της πόλης ήταν η ανεπιτυχής επίθεση στην περιφρούρηση της τελευταίας πορείας για τη δολοφονία του Π.Φύσσα καθώς και η πρόσφατη απαγόρευση συναθροίσεων από την ΓΑΔΘ μία μέρα μετά την πολύ μαζική και μαχητική πορεία που ακολούθησε το συμβάν της ομο-τρανσφοβικής επίθεσης στην Αριστοτέλους. Το κράτος μπορεί να καταδικάζει θεσμικά επιμέρους φασιστικές ενέργειες (ακόμη και με ποινικές διώξεις), δε παύει ωστόσο να αξιοποιεί επικοινωνιακά, ψηφοθηρικά και ιδεολογικά τη συνεχή αναπαραγωγή και διατήρηση του ακροδεξιού πόλου. Λειτουργεί ως πλέγμα προστασίας των οργανωμένων αλλά και εκκολαπτόμενων φασιστών σε μία έκταση του κέντρου που καλύπτει μεγάλο κομμάτι του παραλιακού μετώπου. Ταυτόχρονα, επιτίθεται στρατηγικά στα κεκτημένα του ανταγωνιστικού χώρου καθώς και στα σημεία αναφοράς του (σε καταλήψεις, σε στέκια σε πορείες, σε κατειλημμένες σχολές, σε πλατείες) προσπαθώντας να δημιουργήσει το πεδίο για έμμεση(εξευγενισμός, τουριστικοποίηση) και άμεση συρρίκνωση των διάχυτων μέσα στην πόλη, κοινωνικών αντιστάσεων.
Ολοένα και περισσότερο κομμάτια της ιδεολογίας αλλά και της πρακτικής των φασιστών ενσωματώνονται άλλωστε στην κρατική πολιτική. Από τους παντώς είδους ακροδεξιούς που καταλαμβάνουν κάθε πιθανή και απίθανη θέση στον κρατικό μηχανισμό μέχρι την συνεχή φασίζουσα ρητορική σε ΜΜΕ και Μέσα κοινωνικής δικτύωσης . Το κράτος δεν έχει απαραίτητα ανάγκη τα πογκρόμ κατά των μεταναστών γιατί τα κάνει το ίδιο, αλλά και έχει εξειδικευτεί στην διαχείριση πληθυσμών που περισσεύουν, δεν του χρειάζονται ρατσιστικές δολοφονίες από φασίστες γιατί η κοινωνική ανισότητα και η περιθωριοποίηση των Ρομά εμπεδώνεται και μέσω των κρατικών δολοφονιών. Του χρειάζεται όμως η τυφλή πίστη στην εθνική ενότητα, με προμετωπίδα τους φασίστες ώστε να μην μπορούν οι κάθε λογής καταπιεσμένοι να εκφραστούν, να σηκώσουν κεφάλι.
Ο αντιφασιστικός αγώνας λοιπόν δεν μπορεί παρά να είναι διμέτωπος και πολύμορφος. Δεν νοείται αντιφασιστικός αγώνας που δεν θα είναι ταυτόχρονα αντικρατικός, αλλά και δεν θα έρχεται σε αλληλεπίδραση με τους αγώνες των άμεσα πληττόμενων από το κράτος και τους φασίστες. Τους φτωχούς, τις καταπιεσμένες, τους μετανάστες, κάθε διαφορετικό που το σύμπλεγμα των εξουσιών δεν αφήνει να εκφραστεί και να διεκδικήσει.
Ο φασισμός θα τσακιστεί αποκλειστικά στον δρόμο.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/στις 51 αντιφασίστ(ρι)ες, Τρίτη 9/4, 9:00 Δικαστήρια Θεσσαλονίκης
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ 51 ΑΝΤΙΦΑΣΤΙΣΤ(ΡΙ)ΕΣ
ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ
Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης
