10 χρόνια από τη φασιστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα
Δέκα χρόνια μετά από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, η αναγκαιότητα της επαγρύπνισης ενάντια στο φασισμό και τους συνεργάτες του είναι εξίσου ζωτικής σημασίας. Η δολοφονία του πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν, στις 17 Ιανουαρίου του ίδιου έτους, ήταν επίσης μία ένδειξη του τέρατος που εξέθρεφε το ελληνικό κεφάλαιο και το κράτος. Τα εργοδοτικά σωματεία της χρυσής αυγής στο λιμάνι του Πειραιά, η διαφήμιση της χ.α. από τα ΜΜΕ εφοπλιστών και ιδιοκτητών ΠΑΕ, το μίσος μερίδας της κοινωνίας για τους μετανάστες, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, ανέδειξε τους ναζί της χρυσής αυγής ως μαζικό κόμμα με χιλιάδες υποστηρικτές και μεγάλη πολιτική δύναμη. Το αντιφασιστικό κίνημα, παρά τις διώξεις και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και βασανισμούς από την αστυνομία, έδωσε και συνεχίζει να δίνει μάχες ενάντια στους φασίστες στις πόλεις. Οι μετανάστες και οι μετανάστριες, οι οποίες είναι το εξηλαστήριο θύμα της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, δέχονται πολιτικές εξόντωσης από το κράτος και πογκρόμ από τους φασίστες.
Η εξαθλίωση των μεταναστών γίνεται ολοένα και βαθύτερη, με αντιμεταναστευτικές νομοθεσίες και πολιτικές που στερούν το δικαίωμα στο άσυλο, στο ΑΜΚΑ και στην παιδεία, που φυλακίζουν μετανάστες/ριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, κέντρα κράτησης και φυλακές (πάνω από το 50% των έγκλειστων στις ελληνικές φυλακές είναι μετανάστες), που τους σκοτώνουν στα σύνορα, στο Αιγαίο, στο Ιόνιο, στους αυτοκινητόδρομους και στις πόλεις. Κθόλου τυχαία, παράλληλα με τα παραπάνω, προχωράει και η απόλυτη υποτίμηση των ελευθεριών και της ζωής των ντόπιων. Το Ε.Σ.Υ. βρίσκεται σε πλήρη υποστελέχωση και υποτίμηση, ο μισθός των ανθρώπων δεν φτάνει παρά για τα βασικά (ή ακόμη χειρότερα ούτε για αυτά), οι συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, όπως η απεργία και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας δέχονται επίθεση, δεν υπάρχει καμία μέριμνα για αποτροπή των καταστροφών από πυρκαγιές και πλημμύρες, ενώ παράλληλα το κρατικό χρήμα ρέει ζεστό προς τα σώματα ασφαλείας και τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Σημειοτέων ότι στην περίπτωση των πυρκαγιών στη Δαδιά ως υπεύθυνοι καταλογίστηκαν οι μετανάστες που περνάν τα σύνορα, ενώ και στην περίπτωση των πλημμυρών στη Λάρισα, η πρώτη κίνηση μέριμνας ήταν η εκτόπιση των μεταναστών από το camp στο Κουτσόχερο, ώστε να διαμείνουν εκεί οι πλημμυροπαθείς. Η προσπάθεια του κράτους να δαπανήσει το ελάχιστο δυνατό κόστος για την φροντίδα των πλημμυροπαθών, οδηγεί και τους μετανάστες στον εκτοπισμό πιθανότατα στα camp της Ριτσώνας και της Μαλακάσας, μία καθαρά ρατσιστική κίνηση.
Η τροφοδότηση του ρατσισμού και των διαχωρισμών ντόπιων και μεταναστών, που επιθυμούν το κράτος και οι φασίστες, έχει ως στόχο την αποποίηση των κρατικών και καπιταλιστικών ευθυνών και τη διάσωση του εκμεταλλευτικού τους συστήματος. Οι καπιταλιστές και το δεξί τους χέρι, οι φασίστες, έχουν αντιμαχόμενα συμφέροντα με το ντόπιο και μεταναστευτικό προλεταριάτο. Η διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής, είναι συνδεδεμένη με την δόμηση σχέσεων συνύπαρξης και αλληλεγγύης ντόπιων-μεταναστών, με το τσάκισμα των φασιστών και με τους αγώνες ανατροπής του κράτους και του καπιταλισμού.
Ο κοινωνικός κανιβαλισμός και ο εκφασισμός της κοινωνικής ζωής αποτελούν νερό στο μύλο του κράτους και των φασιστών. Η εξατομίκευση, η εντατικοποίηση της εργασίας, η εκμετάλλευση που ασκούν τα αφεντικά, η ιδιοκτησία και η κυρίαρχη αστική ιδεολογία αποτελούν εργαλεία του κράτους και του κεφαλαίου, τα οποία καλλιεργούν το μίσος για τις μετανάστριες, για τους Ρομά,για τους φτωχούς, για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Εξυφαίνουν τις ιδανικές συνθήκες διατήρησης του καπιταλισμού και σε πολλές περιπτώσεις καταλήγουν σε περιστατικά όπως η δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη, η επικρότηση των δολοφονιών μεταναστών από μερίδα της κοινωνίας, η δολοφονία της Άνα,μετανάστριας τρανς σεξεργάτριας, οι συνεχείς γυναικοκτονίες.
Η κοινωνική βάση καλείται βήμα βήμα να χτίσει τις δομές, τα εργαλεία και τις σχέσεις που θα τις επιτρέψουν να αντεπιτεθεί στον ιστορικό εχθρό της ανθρωπότητας που λέγεται φασισμός και αποτελεί μία ακόμη πιο άγρια μορφή καπιταλισμού. Το κράτος και το κεφάλαιο θα συνεχίσουν να αξιοποιούν την πολύτιμη βοήθεια των φασιστών και επομένως ο αγώνας ντόπιων και μεταναστών εναντίον τους οφείλει να είναι ενιαίος. Το τσάκισμα των φασιστών και η αλληλεγγύη στους μετανάστες αποτελούν άρρηκτα συνδεδεμένα κομμάτια του αντιφασιστικού αγώνα.
10 years since the fascist murder of Pavlos Fyssas
Ten years after the murder of the anti-fascist Pavlos Fyssas, the necessity of remaining alert against fascism and its collaborators is equally important. The murder of the Pakistani worker Shahzat Lukman on 17 January of that year was also an indication of the monster that Greek capital and the state were breeding. The employers’ unions of the Golden Dawn in the port of Piraeus, the advertising of the Golden Dawn by the media of shipowners and owners of football clubs, the hatred of a part of society for immigrants, LGBTQI people, turned the Golden Dawn Nazis into a mass party with thousands of supporters and great political power. The anti-fascist movement, despite persecution and in some cases even torture by the police, has fought and continues to fight against the fascists in the cities. Immigrants, who are the scapegoat of the economic crisis of capitalism, are subjected to policies of extermination by the state and pogroms by the fascists.
The misery of migrants is deepening, with anti-immigration laws and policies that deny the right to asylum, to social security and to education, that imprison migrants in concentration camps, detention centres and prisons (more than 50% of the inmates in Greek prisons are migrants), that kill them at the borders, in the Aegean, in the Ionian Sea, on the motorways and in the cities. It is no coincidence that, alongside the above, the absolute devaluation of the freedoms and lives of the local people is going on. The National Health System is completely understaffed and underpaid, people’s wages are only enough for the basics (or even worse, not even for these), trade union demands such as strikes and collective labour agreements are under attack, there is no provision for preventing disasters from fires and floods, while state money flows hot towards security forces and military equipment. It should be noted that in the case of the fires in Dadia, the migrants crossing the border were held responsible, while in the case of the floods in Larissa, the first move of care was to displace the migrants from the camp in Koutsochero, so that the flood victims could stay there. The state’s attempt to spend the minimum possible cost to care for the flood victims also leads to the displacement of migrants, probably to the camps of Ritsona and Malakasa, a clearly racist move.
The fueling of racism and segregation of locals and migrants, desired by the state and the fascists, is aimed at deflecting state and capitalist responsibilities and saving their exploitative system. The capitalists and their right hand man, the fascists, have conflicting interests with the local and immigrant proletariat. The demand for a better life is linked to the building of relations of coexistence and solidarity between natives and immigrants, to the crushing of the fascists and to the struggles to overthrow the state and capitalism.
Social cannibalism and the fascism of social life are water in the mill of the state and the fascists. Individualisation, the intensification of work, exploitation by the bosses, property and the dominant bourgeois ideology are tools of the state and capital, which cultivate hatred for immigrants, for the Roma, for the poor, for LGBTQI people. They refine the ideal conditions for the maintenance of capitalism and in many cases result in incidents such as the murder of Antonis Karyotis, the approval of the murders of immigrants by a section of society, the murder of Ana, a migrant sexworker trans woman, the constant murders of women.
The social base is called upon step by step to build the structures, tools and relationships that will enable it to fight back against the historical enemy of humanity called fascism, which is an even more savage form of capitalism. The state and capital will continue to take advantage of the valuable help of the fascists and therefore the struggle of natives and immigrants against them must be united. Crushing the fascists and solidarity with migrants are inseparable parts of the anti-fascist struggle.
Dix ans depuis le meurtre de l’antifasciste Pavlos Fyssas;
la vigilance face au fascisme et ses collaborateurs restent une nécessité vitale. L’assassinat du travailleur Pakistanais Shahzad Lukman, le 17 janvier de la même année, était également une indication de la monstruosité qu’avaient engendrée le capital et l’État grec.
Grâce aux associations patronales dans le port du Pirée ainsi que les médias privés et les propriétaires de clubs de foot. La haine d’une partie de la société pour les personnes migrantes et LGBTQI a été instrumentalisée par les nazis de l’Aube dorée afin de transformer leur groupe en partie de masse avec des milliers de partisans et un important pouvoir politique. Le mouvement antifasciste, malgré les persécutions et, dans certains cas, la torture aux mains de la police, s’est battu et continue de se battre contre les fascistes dans les villes. Les immigrés, qui sont le bouc émissaire de la crise économique du capitalisme, sont victimes d’une politique d’extermination de la part de l’État ainsi que les pogroms des fascistes.
La misère des migrants s’aggrave, avec des lois et des politiques anti-migratoires qui nient le droit à l’asile, la sécurité sociale et l’éducation. L’État grec emprisonne également les migrants dans des camps de concentration, des centres de rétention et des prisons (plus de 50 % des détenus dans les prisons grecques sont des migrants.). Ces mêmes lois les tuent aux frontières, dans la mer Égée, dans la mer ionienne, sur les autoroutes et dans les villes. Ce n’est pas une coïncidence que parallèlement à ce processus, la dévaluation totale de la liberté et de la vie de la population locale se poursuit.
Le système de santé national est en sous-effectif et sous-payés, les salaires ne suffisent pas à assurer l’essentiel (ou pire, ne suffisent même pas à assurer les besoins basiques), les revendications syndicales telles que le droit de grève et les conventions collectives de travail sont également attaqués.
Il y a aussi un manque d’investissement dans l’infrastructure pour empêcher les effets des catastrophes naturelles telles que les incendies et les inondations. Tout cela pendant que l’argent de l’État coule à flots vers les forces de sécurité et l’équipement militaire dernier cris. Il convient de noter que dans le cas des incendies de Dadia, les migrants traversant la frontière ont été tenus pour responsables, tandis que dans le cas des inondations de Larissa, la première mesure de précaution a été de déplacer les migrants du camp de Koutsochero, afin que les victimes des inondations puissent y rester. L’État essaye de dépenser le moins possible pour les victimes des inondations, cela conduit directement au déplacement des migrants vers les camps de Ritsona et Malakasa, une décision qui est clairement radicalement motivée.
L’alimentation du racisme et de la ségrégation entre locaux et migrants est voulue par l’État et les fascistes. Cette division vise à détourner la responsabilité de l’État et des capitalistes dans ces tragédies humaines ainsi que maintenir leurs systèmes d’exploitation. Les capitalistes et les fascistes (qui sont leurs bras droit), ont des intérêts contradictoires avec le prolétariat local et immigré.
La revendication d’une vie meilleure est liée à la construction d’un rapport de coexistence et de solidarité entre autochtones et immigrés ainsi que l’écrasement des fascistes et à la lutte pour renverser l’État et le capitalisme.
L’individualisation,l’intensification du travail, l’exploitation par les patrons, la propriété et l’idéologie bourgeoise dominante sont des outils de l’État et du capital. Elles cultivent la haine des femmes immigrées, des Roms, des pauvres, des personnes LGBTQI. Ils affinent les conditions idéales pour le maintien du capitalisme et, dans de nombreux cas, aboutissent à des incidents tels que le meurtre d’Antonis Karyotis, l’approbation des meurtres d’immigrés par une partie de la société, le meurtre d’Ana, une travailleuse du sexe migrante transgenre, les meurtres constants de femmes.
La base sociale est appelée à construire peu à peu les structures, les outils et les relations qui lui permettront de riposter contre l’ennemi historique de l’humanité, le fascisme, qui est une forme encore plus sauvage et déjeuner du capitalisme. L’État et le capital continueront à profiter de la précieuse aide des fascistes. C’est pour cela que la lutte des autochtones et des immigrés contre la menace fasciste doit être unie en solidarité et en action.
Από Ανάρες – Ομάδα Δράσης και Αλληλεγύης
Στηρίζουμε το μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης για τα 10 χρόνια από τη δολοφονία του Π. Φύσσα
