Κατηγορία: Αρχική

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΠΑΙΔΙΑ

Τα ξημερώματα της Κυριακής 12/11, μπάτσος σκότωσε 17χρονο ρομά στη Βοιωτία. Η αφορμή ήταν ότι δεν σταμάτησε σε έλεγχο. Όμως η πραγματικότητα δείχνει ότι το σύστημα σκοτώνει τους φτωχούς, τους ρομά, τις μετανάστριες, τους εργάτες, επειδή τους θεωρεί εχθρούς, αναλώσιμους, περισσευόμενους. Είναι νωπές οι μνήμες από τις δολοφονίες του Νίκου Σαμπάνη και του Κώστα Φραγκούλη, που τους δολοφόνησε η ΕΛ.ΑΣ. για τον ίδιο λόγο, επειδή ήταν ρομά. Το κράτος αντιμετωπίζει τους ρομά σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στερώντας τους αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, ενώ αν δεν σταματήσουν σε έναν έλεγχο στο δρόμο, τους πυροβολούν και τους σκοτώνουν. Τον θάνατο αυτή η κοινωνία τον έχει βιώσει και τείνει να τον συνηθίσει, σαν τιμωρία επειδή έτυχε να είσαι ρομά, επειδή έτυχε να είσαι μετανάστης, επειδή παράκουσες τις εντολές, επειδή δούλευες υπό εξοντωτικές και μη ασφαλείς συνθήκες, επειδή μία εταιρεία ήθελε να ελαχιστοποιήσει τα έξοδά της και τόσα ακόμα… Η όψη του αδύναμου που καταπιέζεται, καλλιεργεί από τη μία την αντίληψη ότι κάποιοι <<είναι ασφαλείς>> και από την άλλη την αντίληψη ότι πρέπει να αλλάξουμε αυτό που ζούμε. Για την ζωή μας και την αξιοπρέπειά μας, οφείλουμε να ρίξουμε τα ρατσιστικά τείχη που χτίζει το κράτος, να συναντηθούμε μπαλαμοί, ρομά και μετανάστες και να αγωνιστούμε ενάντια στο δολοφονικό σύστημα κράτους-καπιταλισμού. Το σύστημα που καλλιεργεί δολοφόνους παιδιών, φτωχών και αδυνάμων, που εξασφαλίζει την κυριαρχία των λίγων επί των πολλών πρέπει να ξεριζωθεί.

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΟ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΠΑΛΑΜΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ-ΤΑΞΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Ανάρες, Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Μέσα σε ένα περιβάλλον εντεινόμενης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης η ανθρώπινη ζωή αξίζει όλο και λιγότερο. Και αν αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στα τρένα που συγκρούονται, δεν συμβαίνει το ίδιο για τους πληθυσμούς που ζουν στο περιθώριο. Για όλους αυτούς που στοιβάζονται σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, που οι συνθήκες διαβίωσης τους αποτελούν το πιο τρανό παράδειγμα του τι σημαίνει κράτος και καπιταλισμός.
Κι όμως αντιστέκονται, οι φωνές των κρατουμένων γίνονται περισσότερες και δυνατότερες και με όσα μέσα διαθέτουν ζητούν να πάρουν πίσω τα κεκτημένα που στερήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Το κράτος εκδικείται με μεταγωγές-απαγωγές και προσπάθεια για περαιτέρω πειθάρχηση, όμως οι κρατούμενοι έχουν πλέον επιλέξει τον δρόμο των κινητοποιήσεων, του αγώνα, της αξιοπρέπειας.
Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους κρατούμενους
Κάτω ο σωφρονιστικός και ποινικός κώδικας
Μεχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής
Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΟ-ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις προλετάριους/ες της Παλαιστίνης σήμερα Τετάρτη 18/10, 19:00 Καμάρα.

Η επίσημη κήρυξη πολέμου από το κράτος του Ισραήλ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό διαδέχθηκε την αιφνίδια ένοπλη επίθεση Παλαιστινίων της Χαμάς σε εδάφη κοντά στη Λωρίδα της Γάζας ανοίγοντας, ένα νέο κύκλο αιματοχυσίας στην περιοχή. Τα γεγονότα αυτά αποτελούν συνέχεια μιας μακράς ιστορίας 70 και παραπάνω χρόνων εποικισμού και επεκτατισμού από πλευράς Ισραήλ, αλλεπάλληλων δολοφονιών και βομβαρδισμών αλλά και του καθεστώτος απαρτχάιντ κάτω από το οποίο ζουν οι παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.

Με τους νεκρούς να είναι ήδη χιλιάδες, με την εν ψυχρώ δολοφονία αμάχων σε κεντρικό νοσοκομείο της Γάζας, με το Ισραήλ να έχει κόψει την πρόσβαση σε νερό, ρεύμα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στη Λωρίδα της Γάζας και το στρατό του ένα βήμα πριν τη χερσαία εισβολή στα εδάφη των παλαιστινίων, το μόνο σίγουρο είναι πως για άλλη μια φορά θα την πληρώσει το προλεταριάτο της παλαιστίνης. Κι αυτοί είναι οι άνθρωποι στους οποίους πρέπει να δείξουμε την αλληλεγγύη μας. Οι χιλιάδες βομβαρδισμοί αμάχων, το κλείσιμο νοσοκομείων, η αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμού στη νότια Γάζα, οι συλλήψεις στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ και η ρητορεία από πλευράς αξιωματούχων του Ισραήλ είναι αχαρακτήριστες και συνιστούν την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία αυτής της συντελούμενης εθνοκάθαρσης.

Η λυκοσυμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου ήδη ξεκαθαρίζει προθέσεις. Οι ενδεχομένως αναρίθμητοι πρόσφυγες που προκύπτουν από την επικείμενη χερσαία εισβολή θα βρουν κλειστά σύνορα παντού. Ο μόνος τρόπος να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας για να σταματήσουμε αυτόν αλλά και κάθε πόλεμο (για την ίδια μας την επιβίωση) είναι να αντιληφθούμε το ρόλο μας ως πολυεθνικό προλεταριάτο, να διαρρήξουμε την τόσο απαραίτητη για το κράτος εθνική ενότητα, να αρνηθούμε τη συστράτευση με το έθνος- κράτος μας και τις επιδιώξεις του, να πάψουμε να γινόμαστε βορά για τα θέλω ντόπιων (και μη) αφεντικών, να αντεπιτεθούμε στον πόλεμο που διεξάγει κάθε κράτος ανεξαιρέτως… αυτόν απέναντι στον εσωτερικό του εχθρό.

ΑΝΑΡΕΣ – ΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

FREE PALESTINE

AGAINST THE MURDEROUS GREEK-ISRAELI ALLIANCE

SOLIDARITY WITH ISRAELI WHO DENY TO GO TO WAR

We support the gathering in solidarity with the proletarians of Palestine today 18/10, 19:00 Kamara.

The official declaration of war by the State of Israel against the Palestinian people was followed by the sudden armed attack by Hamas Palestinians on territories near the Gaza Strip, opening a new cycle of bloodshed in the region. These events are a continuation of a long history of 70 years or more of Israeli colonisation and expansionism, of repeated assassinations and bombings and of the apartheid regime under which the Palestinians in the West Bank and Gaza Strip live.

With the dead already in the thousands, Israel having cut off access to water, electricity and health care in the Gaza Strip and its army one step closer to a ground invasion of Palestinian territory, the only certainty is that once again it is the Palestinian proletariat that will pay the price. And these are the people to whom we must show our solidarity. The thousands of bombings of civilians, the closure of hospitals, the forced displacement of the population in southern Gaza, the arrests in the West Bank and Jerusalem and the rhetoric of Israeli officials are uncharacteristic and constitute the blackest page in the history of this ethnic cleansing that is taking place.

The Greek-Cypriot-Israeli-Egyptian olf alliance is already making its intentions clear. The potentially countless refugees resulting from the imminent land invasion will find closed borders everywhere. The only way we can actively show our solidarity to stop this and every war (for our own survival) is to realize our role as a multi-ethnic proletariat, to break through the national unity so necessary for the state, to refuse to align ourselves with our nation-state and its aspirations, to cease to become a pawn for the will of local (and non-local) bosses, to fight back against the war waged by every state without exception… against its own internal enemy.

ANARES – GROUP OF ACTION AND SOLIDARITY

Μικροφωνική συγκέντρωση αλληλεγγύης στις καταλήψεις

ΠΕΜΠΤΗ 5/10, 19:00, ΚΑΜΑΡΑ

Το Σάββατο 30/09, ενώ είχε προγραμματισθεί Πανελλαδική ημέρα δράσης για τη δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη από ένστολους δολοφόνους του ΤΑΕ Σούδας αλλά και την συνεχώς εντεινόμενη κρατική βαρβαρότητα, το κράτος θέλοντας να καταστήσει σαφές ότι κάθε αντίδραση θα καταστέλλεται διάλεξε τη συγκεκριμένη μέρα για να επιτεθεί και να εκκενώσει την ιστορική κατάληψη του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης και να ξαναστείλει δυνάμεις στο στέκι του ΕΜΠ στην Αθήνα (για την εβδομαδιαία πλεόν θεατρική παράσταση “εκκένωσης” και βανδαλισμού του στεκιού) έτσι ώστε να υπάρχει μια ψευδαίσθηση συνολικής αντζέντας(εξευγενισμός πανεπιστημιακών χώρων και δημοτικές εκλογές) και να χουν να παίξουν και κάτι οι ρουφιάνοι που αναπαράγουν τα non papers της ΕΛ.ΑΣ. Τα ξημερώματα λοιπόν πάνοπλες κατασταλτικές δυνάμεις, σε καθεστώς τρομοκρατίας εισέβαλαν στην κατάληψη του Ευαγγελισμού, συλλαμβάνοντας και χτυπώντας συντρόφους/ισσες που διέμεναν στο κτίριο, ενώ από καθαρή τύχη αποφεύχθηκε ο θάνατος συντρόφου που έπεσε από την ταράτσα δεμένος πισθάγκωνα και κατόπιν βασανισμού του από τους πραιτοριανούς της ελληνικής δημοκρατίας. Οι αντιδράσεις παρά την έξαρση της κρατικής τρομοκρατίας όμως δεν κόπασαν, έτσι το κράτος έκανε ακόμα μια -αποτυχημένη- απόπειρα τρομοκράτησης στέλνοντας διμοιρίες των ΜΑΤ να αποκλείσουν το στέκι του Τηγανίτη, αυτοοργανωμένης ομάδας στο Ηράκλειο, όπου υπήρχε σε εξέλιξη συνέλευση για την εκκενωμένη κατάληψη. Ωστόσο ο αγώνας στο Ηράκλειο είναι ολοζώντανος, το ηθικό ακμαίο και οι πορείες μαζικές και δυναμικές. Οι καθημερινές αντιδράσεις-συγκρούσεις και η συνολικότερη αντίσταση που εκδηλώνεται απέναντι στις μεθοδεύσεις του κράτους, της δημοτικής αρχής, του πανεπιστημίου μας δίνουν δύναμη και είναι εμφανές ότι ο ανταγωνιστικός χώρος στο Ηράκλειο δε θα υποταχθεί στην αστυνομοκρατία και το “κοινωνικό συμβόλαιο” -από τα πάνω- του καλογυαλισμένου τουριστικού θέρετρου. Την ίδια στιγμή που σε Θεσσαλία και Θράκη ο κόσμος μαστίζεται από τις συνέπειες των πλημμυρών, των πυρκαγιών και της εγκληματικής διαχείρισης του κράτους, που το κόστος ζωής συνεχίζει να αυξάνεται, που οι συνθήκες εργασίας εντατικοποιούνται σε βαθμό που να έχουμε χάσει το μέτρημα των εργοδοτικών δολοφονιών, το κράτος φροντίζει να δείχνει τις προτεραιότητες του και να θρέφεται από την καταστολή. Οι καταλήψεις αποτελούν χώρους συνάντησης, σε αυτές δημιουργούνται κοινότητες αγώνα που εναντιώνονται στην διαρκή σήψη. Διεκδικούν δημόσιο χώρο, προβάλουν μη-καταναλωτικό τρόπο συνύπαρξης και αποτελούν ζωτικά κύτταρα των γειτονιών. Δημιουργούνται εντός τους κινήματα και ιδέες, διασώζεται η ιστορική μνήμη και διατηρείται ζωντανή η καταληψιακή κουλτούρα και συνείδηση. Δε θα μείνουμε άπραγες ως προς το να κρέμεται μια δαμόκλειος σπάθη πάνω από τις συλλογικές μας υπάρξεις. Σαν την πρασινάδα που φυτρώνει μόνη της μέσα απ’τα τσιμέντα στις ταράτσες των πολυκατοικιών, υπάρχουνε στιγμές που μόνο οι καταλήψεις φαίνεται να έχουν πρόσβαση στον ήλιο.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΓΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΣΤΟΝ ΕΚΧ ΣΧΟΛΕΙΟ

Παραθέτουμε το χθεσινό κείμενο της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, εκεί βρίσκεται η ουσία.

https://athens.indymedia.org/post/1626853/

Ο μόνος τρόπος να ζήσουμε, είναι να αγωνιστούμε, είναι να εξεγερθούμε

Την Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου, μπάτσοι της ΤΑΕ Σούδας σταματάνε τον Κώστα Μανιουδάκη σε επαρχιακό δρόμο. Εφευρίσκοντας μία πρόφαση, οι αστυνομικοί τον συλλαμβάνουν, τον δέρνουν και τον βασανίζουν με συνέπεια να καταρρεύσει και στη συνέχεια να χάσει τη ζωή του. Ακολουθεί η συνηθισμένη τακτική συγκάλυψης κράτους-ΜΜΕ που μιλούν για “κατάρρευση τη στιγμή ενός τυχαίου ελέγχου” και η ανακοίνωση των δολοφόνων του Κωστή (Αστυνομικοί Χανίων), που λίγο πολύ απειλούν όποιον τολμήσει να ανοίξει την υπόθεση.

Το Σάββατο 30/09 είχε προγραμματισθεί Πανελλαδική ημέρα δράσης για τη δολοφονία και την κρατική βαρβαρότητα που συνεχώς εντείνεται. Το κράτος λοιπόν θέλοντας να καταστήσει σαφές ότι κάθε αντίδραση θα καταστέλλεται διάλεξε τη συγκεκριμένη μέρα για να επιτεθεί -ξανά- στο στέκι του ΕΜΠ στην Αθήνα αλλά και να εκκενώσει την ιστορική κατάληψη του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης, συλλαμβάνοντας και χτυπώντας τους ανθρώπους που έμεναν και έδιναν ζωή στο κτίριο, ενώ από καθαρή τύχη αποφεύχθηκε ο θάνατος ενός συντρόφου που έπεσε από την ταράτσα δεμένος πισθάγκωνα και κατόπιν βασανισμού του από τους πραιτοριανούς της ελληνικής δημοκρατίας. Οι αντιδράσεις παρά την έξαρση της κρατικής τρομοκρατίας όμως δεν κόπασαν, έτσι το κράτος έκανε ακόμα μια -αποτυχημένη- απόπειρα τρομοκράτησης στέλνοντας διμοιρίες των ΜΑΤ να αποκλείσουν το στέκι του Τηγανίτη, αυτοοργανωμένης ομάδας στο Ηράκλειο, όπου υπήρχε σε εξέλιξη συνέλευση για την εκκενωμένη κατάληψη.

Η δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη στα Χανιά αποτέλεσε (άλλη μία) απροκάλυπτη δολοφονία από την αστυνομία. Μέσα στο κανιβαλιστικό περιβάλλον που δημιουργεί ο καπιταλισμός, με την εντατικοποίηση της εργασίας, το υπέρογκο κόστος ζωής, την στρατιωτικοποίηση της κοινωνικής ζωής, το “πάτημα” των επενδύσεων κυριολεκτικά επάνω σε καμμένη/πλημμυρισμένη γη, κ.ά, γινόμαστε μάρτυρες της πλήρους υποτίμησης της ζωής μας. Οι δολοφονίες και η πλήρης εξαθλίωση πληθυσμών που περισσεύουν είναι προϋπόθεση της κοινωνικής αναπαραγωγής του κράτους και του κεφαλαίου ως σχέσεων εγγενώς συνδεδεμένων με την εκμετάλλευση. Από τα σύνορα και τους αυτοκινητοδρόμους μέχρι τα νοσοκομεία, τις φυλακές, τα εργοτάξια και τις πληγείσες περιοχές από πλημμύρες και πυρκαγιές, οι ζωές της κοινωνικής βάσης στερούνται ολοένα περισσότερο της αξίας τους.

Η αστική τάξη και ο κρατικός μηχανισμός αποδεικνύουν κατ’ επανάληψη ότι μέλημά τους αποτελούν η μεγιστοποίηση των κερδών, η αφαίμαξη των εργαζομένων, και η επιβολή της κυριαρχίας τους μέσω της βίας και των δολοφονιών σε βάρος όσων περισσεύουν, όσων δεν πειθαρχούν. Το κράτος και οι κυβερνήσεις του αξιοποιούν κάθε ευκαιρία ώστε να εξασφαλίζουν τα κέρδη των μικρών και των μεγάλων αφεντικών, με συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην παιδεία (εν δυνάμει ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων), στην υγεία (υποστελέχωση του δημοσίου συστήματος υγείας, συνεργασίες και αβαντάρισμα των ιδιωτικών νοσοκομείων) και με την ανενόχλητη εκμετάλλευση των καμένων εκτάσεων από επιχειρηματικούς ομίλους. Από τα αλλοτινά παραμύθια του “κράτους πρόνοιας”, το οποίο έβγαινε πολύ κοστοβόρο στο κράτος, έχει μείνει μόνο το μοίρασμα διαφόρων ειδών “pass”. Μέσω αυτών, το κράτος προσπαθεί στην καλύτερη να αποσπάσει κοινωνική συναίνεση “μπαλώνοντας” την φτωχοποίηση που το ίδιο προκαλεί και στην χειρότερη να εξαγοράσει συνειδήσεις. Την ίδια στιγμή που οι μισθοί μας δεν έχουν καμία αξία σε σχέση με τις ανάγκες της επιβίωσής μας, το χρήμα ρέει ζεστό στα σώματα ασφαλείας, στον στρατό και στους πολεμικούς εξοπλισμούς. Το κράτος “οχυρώνεται” μονίμως απέναντι στον “εσωτερικό εχθρό”, καθώς προσπαθεί να αποσοβήσει τις αντιδράσεις που προκαλεί η προλεταριοποίηση ολοένα και περισσότερων ανθρώπων. Η ευθεία επίθεση στα κεκτημένα και τα σώματα των αγωνιστών/ριων, τα χημικά σε πορείες χιλιάδων, τα πρωτόκολλα καταδίωξης των Ρόμα από τους μπάτσους, η διαχείριση των μεταναστριών στα σύνορα δια ξυλοδαρμού/κλοπής/δολοφονίας, οι “αυτοκτονίες” στα ΑΤ μικροποινικών φτωχοδιαβόλων, δε νοείται να σταματήσουν αν δε τα σταματήσουμε.

Η αποδοχή της τρομοκράτησης και της εκμετάλλευσης επισπεύδει την εξατομίκευση και την εδραίωση ενός περιβάλλοντος κοινωνικού κανιβαλισμού, όπου ο καθένας και η καθεμία προσπαθεί να σώσει το τομάρι του. Πανευρωπαϊκοί αστυνομικοί θεσμοί (και ενώσεις) και πανεπιστήμια ερευνούν, σχεδιάζουν και ανταλλάζουν τεχνογνωσία ώστε να έρθει δευτερευόντως το εκάστοτε κράτος(αστυνομία και αστική δικαιοσύνη) και να εφαρμόσει όλο και πιο ευρεία πρωτόκολλα ορισμού και πάταξης της “ριζοσπαστικότητας”. Aυτές οι συνθήκες οδήγησαν στη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη, των εκατοντάδων “ανώνυμων” μεταναστών/ριών σε σύνορα, πόλεις και θάλασσες, της Άνα Ιβάνκοβα, του Κωστή Μανιουδάκη και αναρίθμητων άλλων. Οι βασανισμοί συντρόφων και ο ξυλοδαρμός της συντρόφισσας μετά τη Νέα Σμύρνη καθώς και η στοχοποίηση, ο βασανισμός και εν τέλει ο θάνατος του Βασίλη Μάγγου από μπάτσους δε θα ξεχαστούν και μας γεμίζουν οργή. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να σπάσουμε με κοινωνικούς αγώνες, την σιγή νεκροταφείου που χτίζει το κράτος, ο καπιταλισμός και η πατριαρχία γύρω από τα αναρίθμητα εγκλήματά τους. Δεν έχουμε άλλο όπλο από την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων.

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΠΕΛΑΥΝΕΙ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΗ

– ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ : Σάββατο 07/10 – 19:00 – Καμάρα

– Παγκρήτια πορεία στα ΤΑΕ Σούδας : Σάββατο 07/10 – 19:00 – πλατεία Σούδας

Για την δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από την αστυνομία – Ο μόνος τρόπος να ζήσουμε, είναι να αγωνιστούμε, είναι να εξεγερθούμε

Την Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου, μπάτσοι της ΤΑΕ Σούδας σταματάνε τον Κωστή Μανιουδάκη σε επαρχιακό δρόμο. Εφευρίσκοντας μία πρόφαση, οι αστυνομικοί τον συλλαμβάνουν, τον δέρνουν και τον βασανίζουν με συνέπεια να καταρρεύσει και στη συνέχεια να χάσει τη ζωή του.

Η δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη στα Χανιά αποτέλεσε (άλλη μία) απροκάλυπτη δολοφονία από την αστυνομία. Μέσα στο κανιβαλιστικό περιβάλλον που δημιουργεί ο καπιταλισμός, με την εντατικοποίηση της εργασίας, το υπέρογκο κόστος ζωής, την στρατιωτικοποίηση της κοινωνικής ζωής, το “πάτημα” των επενδύσεων κυριολεκτικά επάνω σε καμμένη/πλημμυρησμένη γη κ.ά. , γινόμαστε μάρτυρες της πλήρους υποτίμησης της ζωής μας. Οι δολοφονίες και η πλήρης εξαθλίωση πληθυσμών που περισσεύουν είναι προϋπόθεση της κοινωνικής αναπαραγωγής του κράτους και του κεφαλαίου ως σχέσεων εγγενώς συνδεδεμένων με την εκμετάλλευση. Από τα σύνορα και τους αυτοκινητοδρόμους μέχρι τα νοσοκομεία, τις φυλακές, τα εργοτάξια και τις πληγείσες περιοχές από πλημμύρες και πυρκαγιές, οι ζωές της κοινωνικής βάσης στερούνται ολοένα περισσότερο της αξίας τους.

Η αστική τάξη και ο κρατικός μηχανισμός, αποδεικνύουν κατ’επανάληψη ότι το μέλημά τους είναι η μεγιστοποίηση των κερδών, η αφαίμαξη των εργαζομένων και η επιβολή της κυριαρχίας τους μέσω της βίας και των δολοφονιών σε βάρος όσων περισσεύουν, όσων δεν πειθαρχούν. Το κράτος και οι κυβερνήσεις του αξιοποιούν κάθε ευκαιρία ώστε να εξασφαλίζουν τα κέρδη των μικρών και των μεγάλων αφεντικών, με συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην παιδεία (εν δυνάμει ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων), στην υγεία (υποστελέχωση του δημοσίου συστήματος υγείας, συνεργασίες και αβαντάρισμα των ιδιωτικών νοσοκομείων) και με την ανενόχλητη εκμετάλλευση των καμένων εκτάσεων από επιχειρηματικούς ομίλους. Από τα αλλοτινά παραμύθια του “κράτους πρόνοιας”, το οποίο έβγαινε πολύ κοστοβόρο στο κράτος, έχει μείνει μόνο το μοίρασμα διαφόρων ειδών “pass”. Μέσω αυτών, το κράτος προσπαθεί στην καλύτερη να αποσπάσει κοινωνική συναίνεση “μπαλώνοντας” την φτωχοποίηση που το ίδιο προκαλεί και στην χειρότερη να εξαγοράσει συνειδήσεις. Την ίδια στιγμή που οι μισθοί μας δεν έχουν καμία αξία σε σχέση με τις ανάγκες της επιβίωσής μας, το χρήμα ρέει ζεστό στα σώματα ασφαλείας, στον στρατό και στους πολεμικούς εξοπλισμούς. Το κράτος “οχυρώνεται” μονίμως απέναντι στον “εσωτερικό εχθρό”, καθώς προσπαθεί να αποσωβήσει τις αντιδράσεις που προκαλεί η προλεταριοποίηση ολοένα και περισσότερων ανθρώπων. Η ευθεία επίθεση στα κεκτημένα και τα σώματα των αγωνιστών/ριων, τα χημικά σε πορείες χιλιάδων, τα πρωτόκολλα καταδίωξης των Ρόμα από τους μπάτσους, η διαχείρηση των μεταναστριών στα σύνορα δια ξυλοδαρμού/κλοπής/δολοφονίας, οι “αυτοκτονίες” στα ΑΤ μικροποινικών φτωχοδιαβόλων, δε νοείται να σταματήσουν αν δε τα σταματήσουμε.

Η αποδοχή της τρομοκράτησης και της εκμετάλλευσης επισπεύδει την εξατομίκευση και την εδραίωση ενός περιβάλλοντος κοινωνικού κανιβαλισμού, όπου ο καθένας και η καθεμία προσπαθεί να σώσει το τομάρι του. Πανευρωπαικοί αστυνομικοί θεσμοί (και ενώσεις) και πανεπιστήμια ερευνούν, σχεδιάζουν και ανταλλάζουν τεχνογνωσία ώστε να έρθει δευτερευόντως το εκάστωτε κράτος(αστυνομία και αστική δικαιοσύνη) και να εφαρμόσει όλο και πιο ευρεία πρωτόκολλα ορισμού και πάταξης της “ριζοσπαστικότητας”. Aυτές οι συνθήκες οδήγησαν στη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη, των εκατοντάδων “ανώνυμων” ματαναστών/ριών σε σύνορα, πόλεις και θάλασσες, της Άνα Ιβάνκοβα, του Κωστή Μανιουδάκη και αναρίθμητων άλλων. Οι βασανισμοί συντρόφων και ο ξυλοδαρμός της συντρόφισσας μετά τη Νέα Σμύρνη καθώς και η στοχοποίηση, ο βασανισμός και εν τέλει ο θάνατος του Βασίλη Μάγγου από μπάτσους δε θα ξεχαστούν και μας γεμίζουν οργή. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να σπάσουμε με κοινωνικούς αγώνες, την σιγή νεκροταφείου που χτίζει το κράτος, ο καπιταλισμός και η πατριαρχία γύρω από τα αναρίθμητα εγκλήματά τους. Δεν έχουμε άλλο όπλο από την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων.

Συγκέντρωση ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα Σάββατο 30/9 Τσιμισκή με Ναυαρίνου 13:00

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΠΕΛΑΥΝΕΙ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΗ

Ανάρες, Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Xθες 18/9 σύντροφοι/ισσες που αποτελούσαν την περιφρούρηση της ανοιχτής συνέλευσης για τη συγκρότηση μπλοκ για τα 10 χρόνια από την δολοφονία του Π.Φύσσα κατευθύνοταν από τη ρωμαική αγορά προς το κάλεσμα στην Καμάρα. Επί της Φιλίππου, λίγο πριν την Ιασωνίδου, δέχτηκαν οργανωμένη – πλήρως στοχευμένη-συμμορίτικη ενέδρα από ΜΑΤ, δέλτα, ομάδα σύλληψης και καμιά 30αριά ασφαλίτες οι οποίοι περικύκλωσαν τον κόσμο μέσα σε 10 δευτερόλεπτα από όλες τις κατευθύνσεις. Κάποια συντροφιά ξέφυγαν από τον κλοιό, τα περισσότερα έμειναν συσπειρωμένα, αμύνθηκαν και βρήκαν καταφύγιο σε μια πολυκατοικία. Η αστυνομία προσήγαγε 7 άτομα. Τα αντανακλαστικά της γειτονιάς ήταν γρήγορα, πολύ ενθαρρυντικά και βοήθησαν αρκετά βρίζοντας τα καθάρματα της ΕΛΑΣ και δίνοντας πληροφορίες για τις θέσεις τους στον εγκλωβισμένο κόσμο. Αλληλέγγυος κόσμος μαζεύτηκε πολύ γρήγορα και οι μπάτσοι αποχώρησαν. Μετά τη συγκέντρωση αλληλέγγυου κόσμου, οι σύντροφοι/ισσες κατέβηκαν από την πολυκατοικία και συντεταγμένα περίπου 150 άτομα κατευθύνθηκαν προς την Καμάρα φωνάζοντας συνθήματα και συγκροτώντας εν τέλει το μπλοκ, σπάζοντας την ουσία αυτού που πήγε να επιβάλει η ΕΛΑΣ, δηλαδή το να μη κατέβει η περιφρούρηση και το ίδιο το μπλοκ στο δρόμο για τον Π.Φύσσα, το αντιφασιστικό επίδικο της εποχής και τον αντικρατικό αγώνα. Η στάση των μπάτσων κατά την διάρκεια της πορείας ήταν προκλητική ωστοσο ο κόσμος ήταν συγκεντρωμένος στο σκοπό και ένθερμος. Μετά την πορεία μάθαμε ότι η συντρόφισσα που δεν είχε αφεθεί ως το βράδυ, έχει την γελοία κατηγορία της εξύβρισης και θα της έρθει χαρτί στο σπίτι οπότε και αφέθηκε ελεύθερη. Οι πρακτικές της αστυνομίας ακολουθούν μια συνεχή κατασταλτική αναβάθμιση η οποία μεν γίνεται αισθητή, από την άλλη όμως δε τρομοκρατεί όσους/ες δίνουν τους αγώνες ούτως ή άλλως. Το κράτος γνωρίζει πολύ καλά ότι οι κοινωνικές συνθήκες υπό τις οποίες ζουν οι καταπιεσμένοι σήμερα, είναι αβάσταχτες και το αγωνιστικό πνεύμα αποτελεί μονόδρομο. Η δολοφονική  κρατική διαχείριση των πλημμυρών στη Θεσσαλία και των φωτιών πανελλαδικά (με τους μαζικούς θανάτους ντόπιων & μεταναστριων), οι μαζικές κρατικές δολοφονίες στα Τέμπη και στην Πύλο, η δολοφονία από μπάτσους του Κώστα Μανιουδάκη στη Κρήτη και του 15χρονου Κάλο Φραγκούλη πέρσυ στα Διαβατά είναι ενδεικτικά της σήψης του κράτους και του θανάτου που σε συνδυασμό με την φτώχεια και τα τύμπανα πολέμου έχουν κατακλείσει τα πάντα, προκαλώντας γενικευμένη οργή και ανασφάλεια. Και αυτό το κράτος το γνωριζει καλά για αυτό και επιτίθεται προληπτικά στους/ις αγωνιστές/στριες και αναβαθμίζει την κατασταλτική και επιχειρησιακή του ισχύ. Ο κόσμος του αγώνα δε συνθηκολογεί με το τέρας ούτε διαπραγματεύεται την εδαφικοποιηση του με όρους ηττοπάθειας. Δε πτοείται απλά συνεχίζει δυνατότερα.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ ΤΟΥΣ/ΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ

5 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΑCKIE ΟΗ!
Έχουν περάσει 5 χρόνια από τη μέρα της δολοφονίας του Ζακ /της Zackie Oh! Στην Ομόνοια, από ένα όχι και τόσο σπάνιο κράμα κοινωνικών κανίβαλων. Δύο νοικοκυραίοι καταστηματάρχες λίντσαραν μέχρι θανάτου ένα άτομο που βρισκόταν σε κατάσταση πανικού, επειδή βεβήλωσε το “ιερό” της ατομικής ιδιοκτησίας του ενός και οι μπάτσοι το αποτελείωσαν γιατί, αυτή είναι η δουλειά και η πρακτική τους. Σαν να μην έφταναν αυτά, καθ’ όλη τη διάρκεια του δολοφονικού ξυλοδαρμού και της βίαιης προσαγωγής ενώ ο Ζακ βρισκόταν ήδη σε ημιθανή κατάσταση, ένα πλήθος φιλήσυχων πολιτών στο κέντρο της Αθήνας παρατηρούσε αμίλητο, βάζοντας κι αυτό το λιθαράκι του στο ψηφιδωτό της σιωπής και της σήψης.
Στο βωμό της πολιτικής υπεράσπισης της κυριαρχίας, το μιντιακό κατεστημένο επιδίωξε λυσσαλέα και πολυεπίπεδα να ξεπλύνει τους καταστηματάρχες και την ΕΛ.ΑΣ, παρουσιάζοντας τις ταυτότητες του ληστή, του οροθετικού, του τοξικοεξαρτημένου, του άλλου, ως περιθωριακές και επικίνδυνες, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο, εκπομπή να διεξάγει γκάλοπ για το κατά πόσο η συμπεριφορά του καταστηματάρχη είναι δικαιολογημένη από τη στιγμή που “απειλήθηκε” η ιδιοκτησία του. Έχουμε δει αναρίθμητες φορές τον αστικό λόγο, αφού έχει αρχικά στοχοποιήσει περιθωριοποιημένες και κατατρεγμένες κοινωνικές ομάδες, στη συνέχεια να παράγει τα κατάλληλα αφηγήματα κινητοποιώντας και συντηρώντας τα ρατσιστικά και συντηρητικά αντανακλαστικά, ξεπλένοντας βασικούς πυλώνες διαιώνισης της εξουσίας του και των διαφόρων πλεγμάτων της. Τέτοιο αποτελεί και η διασφάλιση της ατομικής ιδιοκτησίας, της οποίας το κράτος μπαίνει ως εγγυητής ενώ οι μπάτσοι του λαμβάνουν αστείρευτη προστασία ηθικά-πολιτικά- νομικά, με κάθε τρόπο και μέσο. Είναι τόσο σημαντική για την κυριαρχία, που δε διστάζει να την υψώσει στο επίπεδο της ζωής για να δικαιολογήσει έτσι την απώλεια της δεύτερης, στο βωμό της πρώτης.
Οι αιτίες της δολοφονίας της Ζackie και του μετέπειτα ξεπλύματος της δεν περιορίζονται μόνο στην προστασία της ιδιοκτησίας και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Η αστική αφήγηση επιχείρησε και σε ένα βαθμό πέτυχε να ενεργοποιήσει αυτοματισμούς μερίδας της κοινωνίας, “πατώντας” επάνω στις καταπιεσμένες κοινωνικές ταυτότητες του Ζακ. Σε πρώτο χρόνο, να πείσουν ότι κάποιος που ληστεύει αξίζει να σκοτωθεί στο ξύλο, ενώ όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν είχε προσπαθήσει να ληστέψει, προσπάθησαν να “σκοτώσουν” αυτη τη φορά τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του Ζακ. Τα ΜΜΕ έφεραν στη δημόσια σφαίρα πτυχές του χαρακτήρα, της προσωπικότητας και των επιλογών του Ζακ ώστε να αποπροσανατολίσουν την κουβέντα από την θηριωδία της δολοφονίας και να πυροδοτήσουν ξανά κοινωνικούς αυτοματισμούς και προκαταλήψεις ενάντια σε τοξικοεξαρτημένους, queer και γενικά σε όσων παρεκκλίνουν από την κυρίαρχη αφήγηση. Η πατριαρχία, αποτέλεσμα της οποίας αποτελούν σε μεγάλο βαθμό οι παραπάνω αυτοματισμοί, αποτελεί θεμέλιο λίθο του εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού, ενώ και ο ίδιος ο καπιταλισμός τροφοδοτεί την διαιώνιση της πατριαρχίας. Όσο κι αν δημιουργούμε τους μικρόκοσμους μας το αχόρταγο κρατικό στομάχι περιμένει στη γωνία να μας υπενθυμίζει ότι έχει όλα τα μέσα για να μας καταστέλλει. Οι ρόλοι που αποδίδονται από την πατριαρχία εντός του προλεταριάτου, και κυρίως στις θηλυκότητες, πυροδοτούν την έμφυλη καταπίεση. Η ταξική, η έμφυλη και η φυλετική καταπίεση αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία του εκμεταλλευτικού, εξουσιαστικού συστήματος και η στόχευση τους είναι κοινή. Αυτή συνίσταται στην πολυδιάσπαση του ίδιου του προλεταριάτου, καθώς είναι επιδίωξη της οικονομικής ελίτ ο κανιβαλισμός μεταξύ των καταπιεσμένων. Μέσα από την διαπλοκή των εξουσιών η μία καταπίεση τροφοδοτεί την άλλη. Ο αγώνας για την υπεράσπιση της μνήμης της Ζάκι, για την αποτίναξη της πατριαρχίας, είναι παράλληλα ένας αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό, το κράτος και τον εθνικισμό. Ουκ ολίγες είναι οι φορές, όπου η αστική εξουσία και συγκεκριμένα η πολιτική ελίτ έχει “χτίσει” το πολιτικό αφήγημα της εθνικής ενότητας και της “τάξης και ασφάλειας” επάνω στα κορμιά καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των τελευταίων ετών αποτελεί η διαπόμπευση των σεξεργατριών οι οποίες είχαν απαχθεί σε επιχείρηση του Υπουργείου Υγείας και του Υπουργείου Προ. Πο. από την Ομόνοια. Στη συνέχεια, η δημοσίευση φωτογραφιών των γυναικών, μεταναστριών και ντόπιων είχε χρησιμοποιηθεί ώστε να ανακηρυχθούν ως κίνδυνος της δημόσιας υγείας, δηλαδή να ενισχύσει η αστική τάξη το δόγμα “νόμος και τάξη”. Η δολοφονία της τρανς γυναίκας Άννας μέσα στο σπίτι της, ο βιασμός στο Α.Τ Ομόνοιας, οι αμέτρητες γυναικοκτονίες, τα αμέτρητα περιστατικά τα οποία βιώνουμε καθημερινά, ο φόβος να γυρίσουμε σπίτια μας, ο φόβος να εμπιστευόμαστε, ο φόβος του να μας σκοτώσυν επειδή είμαστε γυναίκες, λεσβίες, gay, τρανς, queer άτομα μέσα στον ασφυκτικό πατριαρχικό κλοιό της ελλαδικής πραγματικότητας, που όλο και στενεύει. Σε μία ελλαδική πραγματικότητα όπου οι δολοφονίες από μπάτσους, οι βιασμοί, η κρατική και κοινωνική εξόντωση των μεταναστ(ρι)ών καταπίνεται αμάσητη από ένα κοινωνικό πατριαρχικό σύνολο. Το κράτος χρησιμοποιώντας την τακτική της δημιουργίας του εσωτερικού εχθρού, ενισχύοντας τα εθνικιστικά αντανακλαστικά στοχεύει στην όξυνση του κοινωνικού πολέμου ενάντια στις/στους καταπιεσμένες/νους. Δεν έχουμε άλλη λύση πέρα από το να μαχόμαστε καθημερινά απέναντι στο κράτος, τους ένστολους δούλους του και οποιονδήποτε μας καταπιέζει.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

19/09/2023
Ανάρες
Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης

**Στηρίζουμε το μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης**