Συντάκτης: anares

Ο Παύλος ζει…

Εννέα χρόνια έκλεισαν από την μέρα της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από την φασιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή. Η 18η Σεπτέμβρη είναι η μέρα όπου τα ριζοσπαστικά κομμάτια των αγωνιζόμενων επιλέγουν να βγαίνουν στον δρόμο όχι μόνο ενάντια στην χρυσή αυγή, όχι μόνο ενάντια στους οργανωμένους φασίστες, αλλά ενάντια στον κοινωνικό εκφασιμό, στους αποκλεισμούς, στο κράτος, στο σύστημα που γεννά τον φασισμό, που δεν είναι άλλο από τον ίδιο τον καπιταλίσμό. Στην αρχή του ίδιου έτους, στις 17 Ιανουαρίου του 2013, φασίστες της χρυσής αυγής δολοφόνησαν τον 27χρονο Πακιστανό εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν. Έχουν περάσει 9 χρόνια από το περιστατικό της δολοφονίας αντιφασίστα και από τη δολοφονία Πακιστανού εργάτη, στα οποία αναδύθηκαν και οξύνθηκαν θεμελιώδεις αντιθέσεις αυτής της κοινωνίας. Το ελληνικό κράτος χρόνο με το χρόνο απομακρύνει τον όποιον ανθρωπιστικό του μανδύα και εμφανίζει την πραγματική του υπόσταση. Συγκροτεί, θεμελιωδώς, την εθνική του ενότητα μέσα από το γνωστό τρίπτυχο εθνικισμού, πατριαρχίας και θρησκείας, μέσω του οποίου γαλουχεί γενεές πολιτών, ανεξαρτήτου κυβέρνησης, με τη δράση του σε αυτή την κατεύθυνση να είναι ολοένα και πιο κλιμακούμενη. Η ακραία έκφανση της πολεμικής του είναι ενάντια στους αποκλεισμένους και δη στους μετανάστες και τις μετανάστριες. Σε μία περίοδο που δεν υπάρχει μεγάλη ανάγκη φθηνού εργατικού δυναμικού – σχεδόν δουλείας δηλαδή – οι μετανάστριες είναι στο στόχαστρο ενός μονεμερούς πολέμου. Απελάσεις, βασανιστήρια, κλοπές, δολοφονίες είναι μερικά από τα οποία συμβαίνουν στα σύνορα από μπάτσους, λιμενόμπατσους, καραβανάδες και διάφορους “νοικοκυραίους” φασίστες. Όσοι παρόλαυτα, λόγω πολιτικής πίεσης κάποια περίοδο ή λόγω καθαρής τύχης, διέσχισαν τα ελληνικά σύνορα και δεν απελάθηκαν παράνομα εκ των υστέρων, στοιβάζονται σε ΚΥΤ (κέντρα υποδοχής ταυτοποίησης) και κέντρα κράτησης. Αυτοί δε, που υπάρχουν εντός των αστικών κέντρων πιέζονται με κάθε μέσο να τα εγκαταλείψουν και να αποκλειστούν ακόμη περισσότερο εκτός αστικού ιστού. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτή την περίοδο είναι το camp του Ελαιώνα όπου οι κάτοικοι μετανάστες και μετανάστριες αντιστέκονται σθεναρά στην προοπτική εκκένωσής του.

Από τη μία, οι ντόπιοι ακροδεξιοί των κατώτερων τάξεων, πολύ συνειδητά εναντιώνονται στις μετανάστριες, καθώς ελπίζουν ότι κάνοντας τεμενάδες στο κράτος και την αντιμεταναστευτική του πολιτική, θα γλιτώσουν από τη δική τους φτωχοποίηση. Το κράτος, από την άλλη, στο ρόλο του βασικού εκφραστή των συμφερόντων του κεφαλαίου, διασφαλίζει την “κοινωνική ειρήνη”. Διαχειρίζεται το εγχώριο εργατικό δυναμικό καθώς και τους αποκλεισμένους πλυθησμούς, πειθαρχεί το προλεταριάτο, καταπιέζει εντός και πολεμάει εκτός. Πιο συγκεκριμένα, το έθνος-κράτος μοιάζει να αποτελεί την αποτελεσματικότερη μορφή για να πετυχαίνει όλα τα παραπάνω μιας και η εν λόγω “κοινωνική ειρήνη” δεν είναι τίποτα άλλο από την εθνική ενότητα. Μία ενότητα μεταξύ εργοδοτών/εργαζομένων και εν γένει καταπιεστών/καταπιεσμένων. Αυτό που όμως δεν έχει συνειδητοποιήσει είναι το γεγονός ότι όσο περισσότερο υποβαθμίζει το βιωτικό επίπεδο του ντόπιου προλεταριάτου, βλέποντάς το από την σκοπιά υλικών όρων, τόσο πιο κοντά το φέρνει στο να συνδεθεί με το μεταναστευτικό υποκείμενο, υπό το πρίσμα των κοινών ταξικών αναγκών και καταπιέσεων. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά και να αποτελέσει εφιάλτη για το κεφάλαιο (εγχώριο και μη) αλλά και το ίδιο το κράτος.

Όσον αφορά τον οργανωμένο “δρομίσιο” φασισμό είναι ξεκάθαρο πώς το κράτος τον έχει ως όπλο στην φαρέτρα του. Άλλοτε, εαν θέλει να δημιουργήσει ασσύμετρες δυσκολίες στους αγωνιζόμενους, τον αμολάει, άλλοτε, όπου θεωρεί ότι ελέγχει καλύτερα τα πράγματα, τον εγκολπώνει πλήρως εντός πλαισίου της αστικής δημοκρατίας, προετοιμάζοντας το έδαφος για μία ακόμα πιο βαθιά κρατική θανατοπολιτική. Ένα παράδειγμα τέτοιας περιόδου είναι αυτή που διανύουμε στο σήμερα. Ο κύριος εκφραστής του οργανωμένου φασιμού των προηγούμενων ετών, η “Χρυσή Αυγή”, ξεδοντιάστηκε από τον ίδιο τον χορηγό της, το κράτος, ενώ είχαν μεσολαβησει τόσο αγώνες προοδευτικών “δημοκρατικών” πολιτών, αλλά τόσο και αγώνες ριζοσπαστών αντιφασιστών που βάλαν δύσκολα στους φασίστες και τους κρατικούς προστάτες τους. Το κράτος την ίδια στιγμή ενίσχυσε σημαντικά την λεγόμενη “θεωρία των δύο άκρων”, αποτελόντας στην πραγματικότητα το ίδιο το ένα άκρο, προσπαθεί να εμφυσήσει ιδεολογικά το “δικαίωμα” στο μονοπώλειο της βίας, για να ποδοπατήσει οτιδήποτε αμφισβητεί την ηγεμονία του.Την ίδια στιγμή η κρατική πολιτική ενσωματώνει όλο και περισσότερο τις αντιλήψεις των φασιστών και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Αρχικά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ξεπήδησαν σαν μανιτάρια και η μετανάστευση έγινε επισήμως ιδιωνυμικό αδίκημα. Στην συνέχεια αυτό επεκτάθηκε εντός του πλαισίου των “πολιτών”, των με χαρτιά υπηκόων αυτού του κράτους δηλαδή, αφού ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ συνεχίσαν το έργο της εποχής 2010-2014, σαρώνοντας ότι υπήρχε για να συγκρατεί το πρότερο “κοινωνικό κράτος” με σειρά απο αντεργατικά και αντιασφαλιστικά νομοσχέδια, και ενώ είχαν μετατοπίσει το κοινωνικό συμβόλαιο προς κατεύθυνση ολοκληρωτισμού, εφάρμοσαν ως ένα βαθμό δοκιμασμένη κατασταλτική πολιτική έναντι των αποκλεισμένων, σε ευρεία κοινωνική κλίμακα.

Διώξεις, απαγόρευση κυκλοφορίας, βασανιστήρια, μπάτσοι στο πανεπιστημιακό άσυλο, υπερστρατιωτικοποίηση του κράτους, πλήρες μονοπώλειο στην ενημέρωση, ακρίβεια, ενεργειακή κρίση, διακρατικοί ανταγωνισμοί και πόλεμος αποτελούν πλέον όλο το φάσμα της καθημερινότητας μας. Όσον αφορά τις μετανάστριες, pushbacks, βασανιστήρια, ληστείες, εξώσεις από τα σπίτια τους,από τις κρατικοδίαιτες ΜΚΟ, και δολοφονίες είναι καθημερινά φαινόμενα. Οι φασίστες εξαπολύουν ρατσιστικά προγκρόμ, το κράτος τα τελειοποιεί. Οι φασίστες, σαν γνήσια τσιράκια των αφεντικών, βάζουν πλάτη στα απεργοσπαστικά εργοδοτικά σωματεία, το κράτος θεσμοθετεί την απεργοσπασία και παρανομοποιεί το δικαίωμα της απεργίας. Οι φασίστες συγκροτούνται γύρω από το μίσος για τους γείτονες λαούς, η αστική δημοκρατία, από το ΚΚΕ ως την ΝΔ, σφύζει από πατριωτισμό και “τουρκοφαγία”. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο φασιμός είναι κομμάτι αυτού του καπιταλιστικού συστήματος. Να απαντήσουμε στήνοντας γέφυρες μεταξύ των καταπισμένων και αναχώματα ενάντια στην αποξένωση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Να δημιουργήσουμε κοινότητες ντόπιων – μεταναστών, να στηρίξουμε τους μεταναστευτικούς αγώνες. Ο φασισμός νικιέται σε όλα τα κοινωνικά πεδία και γι’αυτό το πολυεθνικό προλεταριάτο οφείλει να επαγρυπνεί ώστε να χτυπάει τον φασισμό στο σχολείο, στη σχολή, στη γειτονιά, στους χώρους εργασίας και στους δρόμους. Εμείς ακριβώς εκεί σκοπεύουμε, να διαρρήξουμε τους φραγμούς που τίθενται για να διαχωρίζουν το προλεταριάτο και να το καταστέλλουν, να χτυπήσουμε την κυρίαρχη αφήγηση, να απονομοιποιηθεί κοινωνικά, το κράτος, το έθνος, η πατρίδα, η πατριαρχία, η ηθική της εργασίας, ο ρατσισμός, η θρησκεία. Στο δυσμενές για την τάξη μας κλίμα της τελευταίας περιόδου, υπάρχουν εκφάνσεις ελπιδοφόρας αντίστασης. Στεκόμαστε δίπλα, συμμετέχουμε και πολλαπλασιάζουμε τους αγώνες και τις αντιστάσεις που προκύπτουν από τα ίδια τα υποκείμενα. Από την φοιτήρια που πετάει τούβλα στους μπάτσους, την επιζήσασα που καταγγέλει τον βιαστή, τον εργάτη στην απεργιακή περιφρούρηση, τον μετανάστη που αντιστέκεται σθεναρά στο camp του Ελαιώνα. Εκεί χτυπάει η καρδιά του δικού μας κόσμου μέσα στην αμφισβήτηση του συστήματος μέσα στην αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων.

Αν ζούμε, ζούμε για να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των βασιλιάδων.

κάλεσμα : Ανάρες*

Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης

*Η ομάδα “Ανάρες” συγκροτήθηκε στην ανάγκη μιας συλλογικής πολιτικής και κινηματικής απάντησης, έξω και μακριά από λογικές κλειστών περιχαρακωσεων, με τη στόχευση να έχουν πάντοτε το “πάνω χέρι” στους αγώνες οι διαδικασίες βάσης και το ανυποχωρητο περιεχόμενο. Μια ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης που δρα για να στηρίξει και να διευρύνει κάθε ρήγμα ενάντια στην καπιταλιστικη βαρβαρότητα. Σε μια εποχή όπου η κατάσταση των καταπιεζόμενων γίνεται όλο και πιο ζοφερή, θέλουμε να είμαστε εδώ στα ωραία και στα δύσκολα, μέσα στην ένταση των στιγμών, να βάλουμε και εμείς το λιθαράκι μας στο να γίνει η σπίθα φλόγα, να κάνουμε την επιβίωση ζωή.

https://www.kinimatorama.net/event/141527#p7