Συντάκτης: anares

 

Πραγματοποίηθηκε στις 2/12 εκδήλωση/συζήτηση με τίτλο:  Θέρος-Τρύγος-Πόλεμος : Η ασταμάτητη πολεμική μηχανή και οι κινήσεις εναντίον της με φόντο την Παλαιστίνη

Ακολουθεί η μπροσούρα της εκδήλωσης: θέρος-τρύγος-πόλεμος(pdf)

 

 

 

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους αγώνες των κρατουμένων

30/11/23, 19:00, Δ. Γούναρη & Τσιμισκή,

Μέσα σε ένα περιβάλλον εντεινόμενης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης η ανθρώπινη ζωή αξίζει όλο και λιγότερο. Και αν αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στα τρένα που συγκρούονται, στις δολοφονίες και τους βασανισμούς από τα δίποδα της ΕΛΑΣ, δεν συμβαίνει το ίδιο για τους πληθυσμούς που ζουν στο περιθώριο, στο μικροσκόπιο της καταστολής. Για όλους αυτούς που στοιβάζονται σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, που οι συνθήκες διαβίωσης τους αποτελούν το πιο τρανό παράδειγμα του τι σημαίνει κράτος και καπιταλισμός.

Οι πρόσφατες αλλαγές στο σοφρωνιστικό κώδικα αναβαθμίζουν τον ζόφο που επιφυλάσει το αστικό κράτος στους αντιφρονούντες αγωνιστές και αναρχικούς, στους φυλακισμένους μετανάστες, στις μάνες-κρατούμενες, στους μικροποινικούς που μπαινοβγαίνουν στα κελιά, στις τοξικοεξαρτημένες έγκλειστες, στους φτωχούς, στα ανήλικα. Σε όσους/ες έχουν περάσει για τη δικαστική εξουσία τη νοητή γραμμή που επιτάσσει “σοφρωνισμό”. Κωλύματα στις εκπαιδευτικές άδειες, ισχυρότερες ενδείξεις μεταμέλειας για υφ΄όρων απόλυση, ουσιαστική κατάργηση της δυνατότητας αναστολής για ποινές άνω των 2 ετών. Το σύγχρονο σοφρωνιστικό δόγμα(νομοθετήματα με κλιμακούμενη βαρβαρότητα κατά τη διάρκεια της τελευταίας 20ετίας) διευκολύνει τις δυνατότητες βίαιης πειθάρχησης των έγκλειστων και κατευθύνει προς την απόλυτη απομόνωση τους πιο ριζοσπαστικούς αυτών, προετοιμάζοντας το έδαφος για σταδιακή επαναφορά των κελιών τύπου Γ και δημιουργία ιδιωτικών φυλακών(στα πλαίσια της νεοφιλελέυθερης παράκρουσης). Η κρατική εξουσία ζέχνει από παντού και αλλάζει έτσι φωτογραφικά διατάξεις που αφορούν πολιτικούς αντιπάλους της, βροντοφωνάζοντας τη μηδενική ανοχή που ευαγγελίζεται. Κι όμως υπάρχουν αντιστάσεις, οι φωνές των κρατουμένων γίνονται περισσότερες και δυνατότερες και με όσα μέσα διαθέτουν ζητούν να πάρουν πίσω τα κεκτημένα που στερήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Το κράτος εκδικείται με μεταγωγές-απαγωγές και προσπάθεια για περαιτέρω πειθάρχηση μέσω στοχευμένων ντου στα κελιά, όμως οι κρατούμενοι έχουν επιλέξει τον δρόμο των κινητοποιήσεων, του αγώνα, της αξιοπρέπειας. Οι αγώνες τους οφείλουν να στηρίζονται από τους έξω και είναι δείγμα minimum πολιτικής ενσυναίσθησης, η ανάγκη για επικοινωνία, πληροφόρηση, στήριξη στους ίδιους και τις ίδιες αλλά και ευρύτερη συσπείρωση ενάντια στον θεσμό της φυλακής στον πυρήνα του. Με τα ποσοστά μη Ελλήνων έγκλειστων να προσεγγίζουν το 60% των συνολικών κρατούμενων, γινεται εύκολα αντιληπτό πως συνδέεται στην ουσία του ο εγκλεισμός με την απόσπαση εθνικής συναίνεσης μέσω της ευρύτερης αντιμεταναστευτικής πολιτικής.

Οι αλλαγές που αφορούν τον ποινικό κώδικα είναι στο πνεύμα της εποχής. Η οικονομία διαχειριστής της κοινωνικής κίνησης και το κράτος ακινητοποιητής της όποιας αντίστασης των από τα κάτω. Σε ένα κλίμα εντεινόμενης καπιταλιστικής εκμετάλευσης/κρίσης και γενικευμένης επισφάλειας, είναι πάντα απαραίτητο ένα ακόμα πιο αυταρχικό νομικό οπλοστάσιο για την πάταξη της ριζοσπαστικότητας. Η λύσσα του κράτους να φυλακίσει για πλημμελήματα και να τραμπουκίσει μέσω της νομικής έννοιας της συμμορίας, μας θυμίζει μια άλλη πτυχή του κρατικού μηχανισμού που τραυματίζει ανεπιστρεπτεί ανθρώπους γνωρίζοντας ότι καλύτερα πρόληψη άνευ λόγου και αιτίας, παρά ετεροχρονισμένη καταστολή. Μας θυμίζει τον Β.Μάγγο, τον Κ.Μανιουδάκη, τον 17χρονο βασανισμένο στην Μήλο, τους συντρόφους που βασανίστηκαν στη ΓΑΔΑ μετά τις συγκρούσεις στη Ν.Σμύρνη. Μας θυμίζει τη 16χρονη αντιφασίστρια που χτυπήθηκε άσχημα από τα ΟΠΚΕ στο Ν.Ηράκλειο, τον σύντροφο που σχεδόν σκοτώθηκε σε αστυνομικό τρομοshow στην εκκένωση της κατάληψης του Ευαγγελισμού. Μας θυμίζει τον Σαμπάνη, τον Φραγκούλη, τον Μιχαλόπουλο που εκτελέστηκαν από μπάτσους προς ενημέρωση των υπολοίπων Ρομά και προς την κατεύθυνση του δόγματος της αντιεξέγερσης/νόμος και τάξη . Μας θυμίζει και κάτι τελευταίο, όλους αυτές τις μετανάστριες που πνίγηκαν και βιάστηκαν στο βωμό του να μην έρθουν άλλες. Να φτάσει ο παραδειγματισμός και ο πόνος από την Πύλο στο Πακιστάν και από τον Έβρο στη Συρία. Η απόπειρα τσουβαλιάσματος της ριζοσπαστικότητας υπό τον μανδύα της τελευταίας τροποποίησης του 187κ είναι προς την επίγνωση των υπολοίπων, είναι προς την κατέυθυνη της πάσας απώλειας κοινωνικών κεκτημένων, είναι το θόλωμα του πολιτικού με το ποινικό και η συναίνεση που ζητά το κράτος να φυλακίσει κι άλλα σώματα, κι άλλες ιδέες. Για την αναπαραγωγή του ως σύστημα που αυτορυθμίζεται και δείχνει μηδενική ανοχή στην υποτροπιάζουσα αναπαραγωγή των υπηκόων του.

Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους κρατούμενους

Κάτω ο σωφρονιστικός και ποινικός κώδικας

Μεχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής

Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους

Ανάρες – Ομάδα δράσης & Αλληλεγγύης

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΓΙΑΖΕΙ Η ΟΡΓΗ

Η 25 Νοεμβρίου θεσμοθετήθηκε ως παγκόσμια ημέρα κατά της έμφυλης βίας από τους ίδιους θεσμούς που την συντηρούν. Αυτούς που βλέπουμε να συγκαλύπτουν βιαστές και παιδοβιαστές, δολοφόνους, να στοχοποιούν όσες μιλήσαν για τα βιώματα τους, να δολοφονούν και να βιάζουν στα σύνορα, στα αστυνομικά τμήματα.

Η πατριαρχία, αποτελεί σύστημα εξουσίας βαθιά ριζωμένο στην κοινωνία και θεμέλιο λίθο του εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού.Οι ρόλοι που αποδίδονται εντός του προλεταριάτου στις θηλυκότητες, πυροδοτούν την έμφυλη καταπίεση. Η ταξική, η έμφυλη και η φυλετική καταπίεση αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία του εξουσιαστικού συστήματος και η στόχευση τους είναι κοινή. Αυτή συνίσταται στην πολυδιάσπαση του ίδιου του προλεταριάτου, καθώς είναι επιδίωξη της οικονομικής ελίτ ο κανιβαλισμός μεταξύ των καταπιεσμένων. Μέσα από την διαπλοκή των εξουσιών η μία καταπίεση τροφοδοτεί την άλλη. Στο πεδίο της εργασίας εξακολουθεί η έμφυλη καταπίεση να τρέφει τις σχέσεις εκμετάλλευσης που υπάρχουν μέσα από μειώσεις μισθών, μαύρη εργασία, απολύσεις εγκύων, παρενοχλήσεις. Ακόμη μεγαλύτερη είναι η καταπίεση που βιώνουν οι μετανάστριες καθημερινά, καθώς μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και ο κοινωνικός αποκλεισμός.Παράλληλα, η κυρίαρχη αφήγηση καθιστά τον κακοποιητή σαν ένα «τέρας» , παρουσιάζοντας τον ως κάτι διαφορετικό από τον διπλανό, τον πατέρα, τον σύζυγο. Αυτό οδηγεί στην αποσύνδεση από τις καταπιέσεις που βιώνουμε. Από τα σεξιστικά αστεία μέχρι το να φοβάσαι να γυρίσεις μόνη. Ένα πείραμα αντοχής όπου το κράτος & η θρησκεία , ο εργοδότης σου , ο «σύντροφος» σου αποφασίζει για το σώμα σου. Καθόλου αυτονόητο να διεκδικείς την αυτοδιάθεση της εαυτής σου ,να αποφασίζεις για το σώμα σου , το δικαίωμα στη μητρότητα ή την επιλογή της μη κύησης. Η έμφυλη βία είναι ψυχολογική, λεκτική, σωματική ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που μετράμε να καταλήγει σε δολοφονία.

Δεν τίθεται θέμα διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης « καλύτερων όρων» με τους θεσμούς και τα ιερατεία που συντηρούν την έμφυλη καταπίεση και τη βία, αφήνοντας συνεχώς άλλους να αποφασίζουν για εμάς. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε τη θεσμοποίηση του φεμινισμού από ένα κράτος το οποίο λειτουργεί ως κύριος διαμεσολαβητής στην επίλυση των προβλημάτων μας.

Κράτος και καπιταλισμός προσπαθούν να αφομοιώσουν οποιαδήποτε μορφή αντίστασης ενάντια στην πατριαρχία και τις καταπιέσεις, αποριζοσπαστικοποιώντας την οργή των καταπιεσμένων κομματιών της κοινωνίας και εν τέλει απορροφώντας οτιδήποτε δεν χωράει στο θεσμικό φεμινιστικό τόξο.

Ταυτόχρονα με την πολιτική αφομοίωσης στο σήμερα έχουμε πολλά παραδείγματα διαχείρισης από κράτος και εξουσιαστές.

Απελευθέρωση Φιλιππίδη & Λιγνάδη.

Συγκάλυψη της υπόθεσης του ομαδικού βιασμού της Γεωργίας από τους επιφανείς επιχειρηματίες της 3Ε.

Συγκάλυψη του βιασμού στο ΑΤ Ομόνοιας.

Βιασμοί μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα.

Λαϊκά δικαστήρια και μιντιακές διαπόμπευσεις σε βάρος κακοποιημένων θυληκοτήτων.

Εκφοβισμοί στο σπίτι, στη δουλειά με στόχο την σιωπή.

Όλα αυτά συμβαίνουν συντεταγμένα και φανερώνουν το προσωπείο μηδενικής ανοχής του κράτους, του οποίου η επιθεση στο φεμινιστικό κίνημα αλλά και σε κάθε κίνημα που εναντιώνεται σε αυτό είναι προφανής, σαν ένα κομμάτι του παζλ της συνολικής επίθεσης των από τα πάνω. Αυτή η επίθεση γινεται φανερή από την ακρίβεια της ζωής μέχρι τους πλειστηριασμούς , από τα pushback στα σύνορα μέχρι τις εξώσεις, από τη μισθωτή σκλαβιά μέχρι την ανεργία. Δεν τίθεται θέμα καλυτέρευσης του πλαισίου εντός του οποίου ζούμε, παρά μονάχα ανατροπής του. Θα μπορούσαν να γραφτούν απείρως περισσότερα σχετικά με τις επιμέρους ευθύνες στα εκάστοτε κρατικά εγκλήματα, όμως η κοινή συνισταμένη είναι μία: η αξία της ζωής μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, αποτιμάται στο απόλυτο μηδέν από το αστικό κράτος και σημασία δεν έχει μόνο να το αναδείξουμε αυτό, αλλά να πάρουμε το αίμα μας πίσω.

Δεν επαναπαυόμαστε στην αστική δικαιοσύνη. Διεκδικούμε μαχητικά με στόχο την ανατροπή των κοινωνικών σχέσεων καταπίεσης.

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΑΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ, Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΣΑΣ

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ , ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΜΑΡΑ 18:00 ΣΑΒΒΑΤΟ 25/11

Στηρίζουμε το μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης για 25 Νοέμβρη

Ανάρες Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Σάββατο προς Κυριακή 12/11 στο Λεοντάρι Βοιωτίας μπάτσοι της Ο.Π.Κ.Ε εκτελούν εν ψυχρώ, πυροβολόντας στο λαιμό, τον 17χρονο Ρομ Χρήστο Μιχαλόπουλο και ύστερα προχορώντας σε μεθοδική αλλοίωση σης σκηνής της δολοφονίας. Φυσικά η κρατική αφήγηση εν χορώ με το δημοσιογραφικό πλυντήριο επιχειρούν να σχετικοποιήσουν και να συγκαλύψουν ακόμα μια φορά το γεγονός.

Σε μία συνέχεια κρατικής θανατοπολιτικής απέναντι στα αποκλεισμένα κομμάτια – η οποία φυσικά αντανακλά και επεκτείνεται σε όλη την κοινωνική βάση – με στρατόπεδα συγκέντρωσης, pushbacks, δολοφονίες μετανστ(ρι)ών στα σύνορα, μέχρι τις εν ψυχρώ, στο δρόμο, δολοφονίες απο μπάτσους με πιο πρόσφατα παραδείγματα αυτές των:

Νίκου Σαμπάνη (Ρομ) – 18 χρονών – Πέραμα 22 Οκτωβρίου 2021

Κώστα Φραγκούλη (Ρομ) – 15 χρονών – Θεσσαλονίκη 5 Δεκεμβρίου 2023 (κατέληξε 13/12)

20 χρονών αγνώστου ονόματος (Σύριος) – Μεσοχώρι Λάρισας 8 Ιουλίου 2023

Σιράζ Σαφτάρ (Πακιστανός) – 25 Χρονών δολοφονημένος από φασίστες 12 Αυγούστου 2023 (οι φασίστες και οι μπάτσοι εναλλάσονται ρόλους στο πεδίο της καταστολής του περιθωρίου ανάλογα με την προσωπείο του κράτους στην εκάστοτε κοινωνική συνθήκη)

Χρήστου Μιχαλόπουλου (Ρομ) – 17 χρονών – Λεοντάρι Βοιωτίας 12 Νοεμβρίου 2023

Είναι επίσης συστηματική και αδιάλειπτα κλιμακούμενη (απ’τον covid19 και έπειτα) η επίθεση στο ανταγωνιστικό κίνημα, τους πολιτικούς αντιπάλους, τις καταλήψεις και τη νεολαία γενικότερα. Το κράτος αντιλαμβάνεται όλο και πιο ώμα την γενικευμένη πειθάρχηση και τη συνεχή κρατική τρομοκρατία ως την επιτομή του δόγματος της ασφάλειας, του “νόμου” και της “τάξης”. Παράλληλα επανασυγκροτεί τον εθνικό κορμό ευρισκόμενο σε προπολεμική διαδιακασία, ανοικτά πλέον, εμπλεκόμενο σε όλα τα ενεργά πολεμικά μέτωπα και εκτός συνόρων.Χαρακτηριστικό είναι ότι το ελληνικό κράτος δίχως πλέον προσχήματα, στηρίζει το κράτος-απαρτχάϊντ Ισραήλ την στιγμή που το δεύτερο ισοπεδώνει την αντιστεκόμενη Γάζα.

Εθνοκαθαρτικά χαρακτηριστικά μπορεί κανείς να παρατηρήσει σε όλα τα κράτη, όπως και οι υπολογίσιμες αντιστάσεις των αποκλεισμένων, οι προλεταριακές εξεγέρσεις – κάθε τόσο – σε ΗΠΑ και Γαλλία, οι κοινότητες ιθαγενών Τσιάπας απέναντι στο κράτος του Μεξικού, οι Παλαιστίνιοι ενάντια στο κράτος του Ισραήλ κ.ο.κ.Στην διεργασία αυτή αντιλαμβάνεται τα αποκλεισμένα κομμάτια ως δυνητικά επικίνδυνους πληθυσμούς και επιλέγει να καταστέλει προληπτικά.

Ένα κοινό νήμα συνδέει την πρόσφατη μεγαλειώδη εξέγερση των πολυεθνικών γαλλικών προαστίων για τον φόνο του 17χρονου Ναέλ, τις όλο συχνότερες δολοφονίες και επακόλουθες εξεγέρσεις των κοινοτήτων Ρομά και την αντίσταση των παλαιστινιακών γκέτο.Τα εθνοκράτη οχυρώνονται απέναντι στους απείθαρχους και επικίνδυνους πληθυσμούς που τα ίδια παράγουν και διατηρούν ως πλεονάζοντες. Ο κοινωνικός πόλεμος που διεξάγουν τα κράτη προς τους εσωτερικούς τους εχθρούς χρειάζεται παράλληλα ιδεολογήματα που να συσπειρώνουν μέρος των υποτελών με τις κρατικές επιδιώξεις και αφηγήσεις. Για το ελληνικό κράτος ο αντιτσιγγανισμός αποτελεί για δεκαετίες ένα τέτοιο παράδειγμα ρατσιστικού διαχωρισμού του ντόπιου πληθυσμού που προσφέρει ιδεολογικά-υλικά άλλοθι στην απομόνωση των ρομά-μπαλαμών και στη διαμόρφωση κοινών αγώνων.

Οι αποκλεισμένοι/ες, είτε πρόκειται για μετανάστρ(ρι)ες στα στρατόπεδα συγκέντωσης που συγκρούστηκαν με την αστυνομία κατά την πρόσφατη επίθεση του ισραηλινού κράτους, είτε για τη βίαιη και εξεγερτική απάντηση των κοινοτήτων ρομά ενάντια στις δολοφονίες, μπορούν και διαλέγουν τα μέσα και τον τρόπο πάλης απέναντι στην υποτίμηση των ζωών τους. Τα κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος που κινούνται προς τη συγκρότηση ενός πολυεθνικού, προλεταριακού και αντικρατικού ορίζοντα οφείλουν να αφουγκραστούν τις μοριακές αλλά και τις ηχηρές αρνήσεις των υποτελών,να τους συναντήσουν και να είναι συνένοχες στο γκρέμισμα των διαχωρισμών και στη συντριβή του κρατικού μηχανισμού που εξαρτάται από αυτούς.Να προλάβουμε να συναντηθούμε και να αγωνιστούμε απο κοινού με τα υποκείμενα αυτά όσο παλεύουν καθημερινά για τη ζωή για να μη βρισκόμαστε συνεχώς μπροστά στο τετελεσμένο του θανάτου.

Ενάντια στην σαπίλα του κόσμου της εξουσίας οξύνουμε και ακονίζουμε όλες αυτές τις παγκόσμιες ψηφιδωτές αντιστάσεις.

Ενάντια στον βίαιο αυτό κόσμο να συντασσόμαστε και να θρέφουμε την βία των καταπιεσμένων απέναντι στους καταπιεστές.

Πορεία 14/11 στις 19.00 Καμάρα

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Ανάρες – Ομάδα Δράσης και αλληλεγγύης

Κάλεσμα αλληλεγγύης στα δικαστήρια 14/11

Στις 22/10/2021 εξελίσσεται καταδίωξη από αστυνομικές δυνάμεις για ένα κλεμμένο όχημα, στο οποίο υπήρχαν 3 επιβάτες. Μετά την ακινητοποίηση του, οι μπάτσοι ρίχνουν 38 σφαίρες, με αποτέλεσμα ο Νίκος Σαμπάνης να δολοφονηθεί εν ψυχρώ.

Το Σάββατο 23/10 καλείται πορεία για την κρατική δολοφονία που συνέβη. Κατά την διάρκεια της, δημιουργούνται εντάσεις μεταξύ των μπάτσων (ΜΑΤ, Δέλτα, Δίας) και του σώματος της πορείας όπου και γίνονται 4 συλλήψεις στον σωρό.

Οι μνήμες είναι νωπές από τις δολοφονίες του Νίκου Σαμπάνη και του Κώστα Φραγκούλη, που τους δολοφόνησε η ΕΛ.ΑΣ.

Τα ξημερώματα της Κυριακής 12/11, μπάτσος σκότωσε 17χρονο ρομά στη Βοιωτία. Η αφορμή ήταν ότι δεν σταμάτησε σε έλεγχο. Όμως η πραγματικότητα δείχνει ότι το σύστημα σκοτώνει τους φτωχούς, τους ρομά, τις μετανάστριες, τους εργάτες, επειδή τους θεωρεί εχθρούς, αναλώσιμους, περισσευόμενους. Τον Χρήστο Μιχαλόπουλο τον δολοφόνησαν για τον ίδιο λόγο, επειδή ήταν ρομά.

Το κράτος αντιμετωπίζει τους ρομά σαν πλεονάζοντα πληθυσμό, στερώντας τους αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, ενώ αν δεν σταματήσουν σε έναν έλεγχο στο δρόμο, τους πυροβολούν και τους σκοτώνουν. Τον θάνατο αυτή η κοινωνία τον έχει βιώσει και τείνει να τον συνηθίσει, σαν τιμωρία επειδή έτυχε να είσαι ρομά, επειδή έτυχε να είσαι μετανάστης, επειδή παράκουσες τις εντολές, επειδή δούλευες υπό εξοντωτικές και μη ασφαλείς συνθήκες, επειδή μία εταιρεία ήθελε να ελαχιστοποιήσει τα έξοδά της και τόσα ακόμα… Η όψη του αδύναμου που καταπιέζεται, καλλιεργεί από τη μία την αντίληψη ότι κάποιοι <<είναι ασφαλείς>> και από την άλλη την αντίληψη ότι πρέπει να αλλάξουμε αυτό που ζούμε. Για την ζωή μας και την αξιοπρέπειά μας, οφείλουμε να ρίξουμε τα ρατσιστικά τείχη που χτίζει το κράτος, να συναντηθούμε μπαλαμοί, ρομά και μετανάστες και να αγωνιστούμε ενάντια στο δολοφονικό σύστημα κράτους-καπιταλισμού. Το σύστημα που καλλιεργεί δολοφόνους παιδιών, φτωχών και αδυνάμων, που εξασφαλίζει την κυριαρχία των λίγων επί των πολλών πρέπει να ξεριζωθεί.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ 23/10/21

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΟ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΠΑΛΑΜΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ-ΤΑΞΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Ανάρες

Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

KAMAΡΑ, 30/10, 19:00

Το βράδυ της 28/10 αντιφασιστική περιπολία στη γειτονιά του Ν. Ηρακλείου, και ενώ πραγματοποιούνταν αντιφασιστική συναυλία εν όψει του πανευρωπαϊκού φασιστικού καλέσματος της 1ης Νοέμβρη, έρχεται αντιμέτωπη με δυνάμεις των ΟΠΚΕ που επιτίθονται πρώτες. Κατόπιν αλλεπάλληλων συμπλοκών τα ένστολα καθάρματα τρέπονται σε φυγή, όχι πριν προλάβουν να τραυματίσουν σοβαρά στο κεφάλι μια 17χρονη συντρόφισσα, η οποία ακόμα και αυτή τη στιγμή νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση. Οι μπάτσοι, αφού συνέλαβαν τη συντρόφισσα που χαροπάλευε, άρχισαν να διαδίδουν το κατάπτυστο αφήγημα πως ο τραυματισμός της οφείλεται σε πέτρα που εκτοξεύτηκε από την πλευρά των συντροφιών και όχι -όπως έχουν διαπιστώσει και οι γιατροί- από τα δολοφονικά τους χτυπήματα με γκλοπ στο πίσω μέρος του κεφαλιού της.

Η συγκεκριμένη απροκάλυπτη επίθεση δεν έρχεται εξαπίνης. Σε μια παγκόσμια συγκυρία που ζέχνει πόλεμο και αίμα, οι φασίστες προσπαθούν να ανασυνταχτούν οργανωτικά και να αποκτήσουν ξανά λόγους και τρόπους εμφάνισης στα κοινωνικά πεδία. Το ελληνικό κράτος εξάλλου δεν είναι καθόλου αμέτοχο σε όσα συμβαίνουν ανά την υφήλιο και πάντα θα χρειάζεται τους φασίστες-όπως και κάθε κράτος- ως τους καλύτερούς του φίλους είτε στρέφοντάς τους προς τον εσωτερικό εχθρό και το απείθαρχο πολυεθνικό προλεταριάτο (δολοφονίες Λουκμάν-Φύσσα), είτε στους πολέμους στο εξωτερικό του. Για την ώρα η Δημοκρατία φαίνεται από μόνη της να έχει την ηγεμονία όσο αφορά και τα δύο μέτωπα, δολοφονώντας εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες στα σύνορα, στις θάλασσες και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης,τις αμέτρητες εργατικές δολοφονίες, την λεηλασία και την καταστροφή της φύσης, επιτιθέμενη ολομέτωπα με το κράτος και το κεφάλαιο της τόσο στις ζωές τόσο των ντόπιων όσο και των μεταναστών. Ο κοινωνικός πόλεμος που διεξάγει -μαζί με τον πόλεμο κατά των μεταναστών- δημιουργεί ανησυχητικές νέες εθνικές συναινέσεις (όπως το ρατσιστικό αφήγημα για τις πυρκαγιές) και λόγους εθνικής συσπείρωσης γύρω από ένα ολοένα περισσότερο στρατιωτικοποιημένο και θωρακισμένο κράτος. Η κοινωνική μετατόπιση προς ένα όλο και περισσότερο εθνοπατριωτικό υποκείμενο θολώνει ολοένα και περισσότερο τις γραμμές μεταξύ του πιο μισάνθρωπου φασίστα και του πολίτη που αποζητά την κανονικότητα. Ο διάχυτος εκφασισμός, είτε αν το κράτος τον αβαντάρει σε πολιτικά οργανωμένη μορφή όπως έκανε με τη ΧΑ είτε όχι, θα μας βρεί στην πρώτη γραμμή απέναντί του, τσακίζοντας οποιαδήποτέ του έκφανση και μαζί με αυτόν το κράτος που του είναι τόσο απαραίτητο, μακριά από αντιφασιστικές νίκες σε δικαστηριακά έδρανα, αδιαμεσολάβητα, αυτοοργανώμένα, μαχητικά.

Να στήσουμε πολυεθνικές κοινότητες αγώνα ενάντια σε κράτος-κεφάλαιο-πατριαρχία-φασισμό και όσους τα υπερασπίζονται

Να προδώσουμε έθνη και πατρίδες που θα μας στείλουν να πολεμήσουμε

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΑ

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ

ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ

ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ

ΕΠΑΝΑΠΡΟΩΘΗΣΗ ΣΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑΖΙ