Συγκέντρωση αλληλεγγυης για την απεργία πείνας του Maja από 05/06 Παρασκευή 20/06, 18:00, Τσιμισκή με Γούναρη
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ MAJA
Στις 11 Φεβρουαρίου 2023, η ουγγρική αστυνομία προσαγάγει 6 άτομα για επιθέσεις σε νεοναζί κατά την διάρκεια των δημόσιων ακροδεξιών εκδηλώσεων στην Βουδαπέστη με αφορμή την λεγόμενη ημέρα τιμής. Τελικά τρία από τα συντρόφια θα διωχθούν με πολύ βαρύ κατηγορητήριο για τις επιθέσεις και τη συμμετοχή στην υποτιθέμενη διεθνή εγκληματική οργάνωση «Antifa Ost» που δήθεν τις οργάνωσε. Η Ilaria και ο Tobi (δύο εκ των τριών συλληφθέντων), θα οδηγηθούν στις Ουγγρικές φυλακές όπου και θα κρατηθούν για πολλούς μήνες υπό βασανιστικές και εξευτελιστικές συνθήκες, μέχρι τελικά την απελευθέρωσή τους. Πέραν όμως από τη διώξη των τριών συντρόφων, το ουγγρικό κράτος προχωρά στην έκδοση ΕΕΣ (Ευρωπαϊκών Ενταλμάτων Σύλληψης) για την ίδια υπόθεση σε δεκατέσσερα άτομα ιταλικής, γερμανικής, αλβανικής και συριακής υπηκοότητας. Μέχρι στιγμής έχουν πραγματοποιηθεί επτά συλλήψεις σε Ιταλία, Γερμανία, Φιλανδία και Γαλλία με βάση τα ΕΕΣ. Πιο συγκεκριμένα στις 21 Νοεμβρίου του ’23 συλλαμβάνεται στο Μιλάνο ο σύντροφος Gabriele, ο οποίος βρίσκεται σε κατ’οίκον περιορισμό αναμένοντας την απόφαση της εισαγγελίας, η οποία τελικά αποφάσισε να μην εγκρίνει την έκδοσή του στην Ουγγαρία με αποτέλεσμα ο σύντροφος να απελευθερωθεί από τους περιοριστικούς όρους. Στις 12 Δεκεμβρίου του ’23 συλλαμβάνεται στην Γερμανία το non binary συντρόφι Maja, το οποίο οδηγείται στις φυλακές της Δρέσδης περιμένοντας την απόφαση για την έκδοσή του. Τελικά στις 27 Ιουνίου αποφασίζεται η έκδοση και την επόμενη μέρα οδηγείται στις Ουγγρικές φυλακές. Όσοι σύντροφοι και συντρόφισσες παραμένουν ακόμα ασύλληπτοι βρίσκονται σε καθεστώς φυγοδικίας. Το Maja είναι έγκλειστο παράνομα στις ουγγρικές φυλακές εδώ και ένα χρόνο περίπου. Στις 4 Ιουνίου 2025, εκδικαζόταν το αίτημά του για μεταφορά σε κατ’ οίκον περιορισμό και πήρε αναβολή. Τα προηγούμενα αιτήματά του για μεταφορά σε κατ’ οίκον περιορισμό είχαν απορριφθεί. Έτσι λοιπόν, στις 5 Ιουνίου ξεκινάει απεργία πείνας, με αίτημα την μεταφορά του στη Γερμανία και να παρακολουθεί τη δίκη του από το σπίτι. Οι συνθήκες κράτησης στις ουγγρικές φυλακές είναι εφιαλτικές, καθώς το ουγγρικό κράτος προσπαθεί να εξαντλήσει ψυχικά και σωματικά τα κρατούμενα άτομα, με συνεχείς ελέγχους είτε σωματικούς, είτε των κελιών τους, παραβιάζοντας δηλαδή τον προσωπικό τους χώρο, συνθήκες μακροχρόνιας απομόνωσης, όπως εφαρμόζεται και στο συντρόφι Maja, κελιά γεμάτα κοριούς και κατσαρίδες, εξαναγκάζοντας έτσι, τα κρατούμενα να ζουν υπό εξαθλιωτικές και απάνθρωπες συνθήκες, υποτιμώντας την αξία της ζωής τους, εφόσον είχαν την ατυχία να φυλακιστούν. Αυτή η υπόθεση δείχνει ξεκάθαρα κάποιες τάσεις που βλέπουμε να δυναμώνουν τα τελευταία χρόνια σε όλο τον κόσμο. Από τη μία, τα κράτη θωρακίζονται, αναβαθμίζοντας διαρκώς το ιδεολογικό και κατασταλτικό τους οπλοστάσιο για να αντιμετωπίσουν πιθανές κοινωνικές αντιδράσεις και διευρύνουν τις κοινωνικές ομάδες που συγκαταλέγονται στον “εσωτερικό εχθρό”. Από την άλλη, η εν ενεργεία πολέμοι, δημιουργούν εύφορο έδαφος, παγκοσμίως, για τους φασίστες, ώστε να ξανά κερδίσουν χώρο στο δημόσιο πεδίο, να ντουρώσουν την κοινωνία με εθνική ενότητα χρησιμοποιώντας λαϊκίστικα αφηγήματα. Σε μια κοινωνική συγκυρία σαν αυτή, όπου χτίζονται νέες φυλακές για να μας στοιβάξουν όλες, όπου δολοφονούνται καθημερινά μετανάστ(ρι)ες στη Μεσόγειο και όχι μόνο, όπου 1000αδες Παλαιστίνιοι σκοτώνονται από το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, όπου συντρόφια είναι αιχμάλωτα σε απαξιωτικές συνθήκες μέσα στις φυλακές, δεν έχουμε άλλη επιλογή πέρα από την αντίσταση απέναντι στους καταπιεστές μας. Για το Maja και για όλα τα έγκλειστα συντρόφια που βάζουν ως ανάχωμα το σώμα τους και τη ζωή τους, που αγωνίζονται εντός των τειχών, ας γίνουμε η ελπίδα για μια ζωή ελεύθερη.
ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΑ PUSHBACKS, ΤΙΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΗΡΎΞΕΙ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
“Μόλις κατάφερα να ξεφύγω από τον θάνατο στη θάλασσα,
παγιδεύτηκα στον θάνατο της φυλακής”
Αχμεντ, επιζών ναυαγίου 47 ν.μ. νοτιδυτικά της Πύλου
Δύο χρόνια πριν , στις 14 Ιουνίου του 2023 , στα ανοιχτά της Πύλου πραγματοποιήθηκε η μαζικότερη (καταγεγραμμένη) δολοφονία μεταναστών στη σύγχρονη Ευρώπη από το ελληνικό κράτος και πιο συγκεκριμένα από την υπηρεσία του λιμενικου. Σε ένα τόσο μεγάλο συμβάν, η επικοινωνιακή πολιτική δεν μπορούσε να κάνει τα στραβά μάτια. Αφού παρουσίασαν τα ψέματα περί προσπάθειας του λιμενικού για διάσωση , τα οποία αποδομηθηκαν από τα πραγματικά βιντεοληπτικα ντοκουμέντα, η ωμή αλήθεια εμφανίστηκε στο προσκήνιο. Το λιμενικό γνώριζε την ανάγκη βοήθειας του σκάφους και επέλεξε να το ρυμουλκήσει με αποτέλεσμα το αναποδογυρισμα της βάρκας και το θάνατο των 600+ μεταναστών.
Τα κρατικά αφηγήματα προσπαθούν από τη μία να κατευνάσουν τη σημασία αυτών που συμβαίνουν χρησιμοποιώντας προσεκτικές λέξεις που αποδίδουν διαφορετικό νόημα και συναίσθημα και ταυτόχρονα έχουν χτιστει διαχρονικά ώστε να μην υπάρχουν οι προσδοκώμενες απαντήσεις και αντιστάσεις σε τόσο εξοφθαλμες δολοφονικές πρακτικές. Η αναφορά σε “ναυάγια”, σε “τραγωδίες” η συζήτηση για εθνικο πένθος (αναφερομενοι στην κρατική καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη) έρχονται να απονοηματοδοτησουν και να αποπολιτικοποιήσουν τα ζητήματα. Έρχονται να ξεπλύνουν την θάνατοπολιτική που επιβαλλουν τα κράτη και ο καπιταλισμός. Η ρατσιστική πολιτική του ελληνικού κράτους, η οχύρωση της εθνικής συνείδησης και ομοιογένειας τόσο σε ιδεολογικό όσο και πρακτικό επίπεδο είναι το έδαφος το οποίο χτίζεται ώστε να περνάνε απαρατήρητες και χωρίς αντιδράσεις, οι δολοφονίες, τα pushbacks, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η υπερεκμετάλλευση των μεταναστών ως το φτηνό εργατικό δυναμικό.
Διανύουμε μια πολιτική συγκυρία όπου στον παγκόσμιο χάρτη τα κράτη εξοπλίζονται στρατιωτικά και βρίσκονται σε (προ)πολεμική συνθήκη. Είναι λοιπόν άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτό και η παγκόσμια ανοδος της ακροδεξιάς όταν η αντιμεταναστευτικη ατζέντα και ο ρατσιστικός λόγος έχει γίνει κοινός τόπος για το σύνολο του καθεστωτικού πολιτικού συστήματος από την σοσιαλδημοκρατία μέχρι την κεντροδεξιά και την ακροδεξιά. Αυτές τις μέρες βλέπουμε να πραγματοποιούνται μαζικές κινητοποιήσεις και συγκρούσεις στις ΗΠΑ με ξεκίνημα στο LA, με αφορμή τον προσπάθεια απέλασης μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς από τη χώρα.
Τα έθνη- κράτη ζουν υπο τον διαρκή φόβο της ένωσης του πολυεθνικού προλεταριάτου που θα δράσει εναντίον τους. Αντιλαμβάνονται ότι η εχθρική πολιτική που ακολουθούν προς τους ντόπιους και τους μεταναστευτικους πληθυσμούς θα γυρίσει μπούμερανγκ και προσπαθούν να διακόψουν οποιοδήποτε δεσμό. Για αυτο απομονώνουν τους μεταναστες, τους φυλακίζουν, γκετοποιούν πληθυσμούς (πχ Ρομά) και συνεργάζονται με τους φασίστες για τη διάσωση του εθνικού κορμου προς την αναχαίτιση των συνδέσεων.
Μα πριν απ’ όλα στη Γάζα και στην Παλαιστίνη δοκιμάζονται τα όρια της θανατοπολιτικής των κρατών και του καπιταλισμού, δοκιμάζεται και σφυριλατήται η ανθρώπινη αντίσταση. Το ελληνικό κράτος με τη συμμετοχή και την υποστήριξη της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, παίρνει “μαθήματα” όξυνσης του πολέμου εναντίον των πλεονάζοντων πληθυσμών. Το δολοφονικό κράτος του Ισραήλ λειτουργεί σαν λαγός και παράδειγμα για τις χώρες της Δύσης. Ειδικά για την Ε.Ε. που επανεξοπλίζεται σαν αστακός με αγορές όπλων κοντά 1 τρις ευρώ. Οπλικά συστήματα, μιντιακή κάλυψη, πολίτική υπεράσπιση, ανίχνευση, fake news και προπαγάνδα δοκιμάζονται σήμερα στα σώματα των μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα της Ε.Ε.
Είμαστε όλες Παλαιστίνιες, είμαστε όλοι μετανάστες.
Καθ’ όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, η μετανάστευση αποτελεί μια φυσική και επακόλουθη εξέλιξη και αναγκαιότητα των ανθρώπων προς την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Στη σύγχρονη κοινωνία αυτό το “φαινόμενο” αποτυπώνεται σε μεγάλη κλίμακα για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ο καπιταλισμός και ο πόλεμος είναι οι συνθήκες οι οποίες οδηγούν ή κυρίως εξαναγκάζουν κατά κόρον ανθρώπους να φύγουν από ένα τόπο και να αναζητήσουν μια πιο ασφαλή συνθήκη. Ο σύγχρονος καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση της ακραίας εκμετάλλευσης, τα εγκλήματα του κεφαλαίου που οδηγούν στην κλιματική αλλαγή και φυσικά η συνέχιση των αποικιοκρατικών σχέσεων και πολεμικών συγκρούσεων που επιδιώκουν οι σύγχρονες καπιταλιστικές υπερδυνάμεις εξαναγκάζουν εκατομμύρια ανθρώπους να προσπαθούν να διαφύγουν για ένα καλύτερο μέλλον κάπου αλλού. Και εδώ έχουμε το πραγματικό επίδικο και την ίδια την αντίφαση της πολιτικής που ακολουθείται. Η αλήθεια είναι ότι μέσω της παγκοσμιοποίησης και της διασύνδεσης των κρατών μέσω συμφωνιών(π.χ. ΕΕ) η μετακίνηση για τους ανθρώπους της Δύσης, θεωρείται κάτι το φυσιολογικό και πολλές φορές το θεμιτό στο πλαίσιο της συνεργασίας των κρατών. Όταν όμως πρόκειται για την μετανάστευση από τον *Παγκόσμιο Νότο*,την Αφρική, τις αραβικές χώρες, και ιδιαίτερα έπειτα από πολεμικές συρράξεις που οδηγούν σε μαζική μετανάστευση πληθυσμούς εκεί αντικατοπτρίζεται η πολιτική πρακτική των “ανεπτυγμένων” κρατών. Η πολιτική κατά την οποία η Δύση συμμετέχει , εντείνει και εξοπλίζει τους πολέμους που εκτυλίσσονται σε τρίτες χώρες , έχει υπάρξει το εφαλτήριο της αποσταθεροποίησης των συνθηκών σε χώρες (ξεκινώντας ήδη από την αποικιοκρατια του 15ου αιώνα μέχρι και σήμερα) και φυσικα στη συνέχεια προσπαθεί να ανακόψει και καταστείλει τη μετανάστευση, στην οποία διαδραματίζει κεντρικό ρόλο. Το ελληνικό κράτος δεν είναι αμέτοχο σε όλο αυτό το παιχνίδι. Ως κράτος μέλος της ΕΕ, μέλος του ΝΑΤΟ αλλά και ως κράτος που υιοθετεί την δική του ατζέντα και στρατηγική για το μεταναστευτικό, έχει πάρει τον ενεργό
ρόλο τόσο του φύλακα όσο και του δολοφόνου των μεταναστ(ρι)ών. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, στην Ελλάδα καταφθάνουν μέσα στα χρόνια δεκάδες χιλιάδες μετανάστες, είτε από τον Έβρο είτε από το Αιγαίο και Λιβυκό Πέλαγος. Σε αυτή τη συνθήκη το ελληνικό κράτος και μεσω συναποφασεων στα πλαίσια της ΕΕ, έχει αναλάβει την δολοφονική του διαχείριση, ιδιαίτερα σε περιόδους που ονοματίζει το μεταναστευτικό ως μια μεγάλη κρίση ή ακόμη και ως απειλή για την εθνική ενότητα και την δημόσια τάξη. Η δημιουργία και το ύψωμα του φράκτη στον Έβρο με τις καταγεγραμμένες δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα από το στρατό, τα καθημερινά pushbacks, που πραγματοποιεί το λιμενικό στις θάλασσες είναι η αποτύπωση στην πράξη αυτής της προαναφερόμενης πολιτικής διαχείρισης η οποία έχει καταφέρει να εντυπωθει ως μια κανονικότητα χωρίς να χρειάζεται πλέον τα περαιτέρω αφηγήματα.
Όμως ο πόλεμος ενάντια στους μετανάστες έχει συνέχεια, βάθος και διαρκώς αναπτύσσεται. Πρόσφατα το ελληνικό κράτος παρουσίασε το νέο αντιμεταναστευτικό νομοσχέδιο που προβλέπει αδιανόητα, ακόμα και με αστικοδημοκρατικά πλαίσια, μέτρα.
1. Καταρχήν καταργείται η επταετία. Μέχρι σήμερα αν κάποια/ος μετανάστρια/ης βρισκόταν, χωρίς νομιμοποίηση, στην χώρα τότε αν μπορούσε να αποδείξει ότι είναι επτά (7) χρόνια στην Ελλάδα, τότε είχε το δικαίωμα να αιτηθεί άδεια παραμονής χωρίς να έχει προσφυγικό άσυλο. Με πιο πρόσφατες ρυθμίσεις είχε μπει επιπλέον η τριετής εργασία στο ίδιο πλαίσιο. Και τα δύο αυτά μέτρα καταργούνται. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να βρεθεί ένας άνθρωπος χωρίς χαρτιά στη θέση να υποβάλει οποιαδήποτε αίτηση για νομιμοποίηση, έστω, της παρουσίας του, ακόμα και αν έχει περάσει δεκαετίες εδώ.
2. Οι ποινές για την παράνομη είσοδο στην χώρα εκτοξεύονται από τους τρεις μήνες στα τουλάχιστον δύο χρόνια, καθώς προβλέπονται ακόμη και τα τρία χρόνια σε περιπτώσεις που κρίνει η αστυνομία και το δικαστήριο ότι είναι επιπλέον επιβαρυντικές. Όπως αναφέρει το νομοσχέδιο, ποινικοποιείται και η παράνομη παραμονή στη χώρα μετά την ολοκλήρωση της διοικητικής διαδικασίας και προβλέπεται φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών, χρηματική ποινή 10.000 ευρώ, μη δυνατότητα μετατροπής ή αναστολής έκτισης ποινής, καθώς και δυνατότητα αναστολής εκτέλεσης ποινής υπό τον όρο δήλωσης του καταδικασμένου πολίτη τρίτης χώρας σε εκούσια αναχώρηση από την Ελλάδα. Η αναστολή εκκινεί με την αναχώρηση από τη χώρα. Δεν τους φτάνει, δηλαδή, που έχουν γεμίσει τα ελληνικά κάτεργα με μετανάστες που καταδικάζονται σε ποινές δεκάδων ετών γιατί κατηγορούνται ως υποτιθέμενοι διακινητές, πλέον ακόμη και να προσπαθήσεις να παραμείνεις στη χώρα και μετά την αρνητική έκβαση της αίτησης ασύλου, ακόμη κι αν δεν έχεις παρανομήσει σε οτιδήποτε άλλο, να κινδυνεύεις όχι μόνο με απέλαση, αλλά με με χρόνια ολόκληρα στη φυλακή…
3. Όμως ακόμη και στις μετανάστριες και στους μετανάστες που έχουν πάρει προσωρινή άδεια παραμονής ο έλεγχος της ζωής τους γίνεται ακόμη πιο ασφυκτικός. Συγκεκριμένα προστίθενται ως αντικειμενικά κριτήρια που αποτελούν κίνδυνο διαφυγής α) η μη ύπαρξη κατοικίας ή γνωστής διαμονής, β) η άνευ προηγούμενης ενημέρωσης των αρμόδιων αρχών εγκατάλειψη ή μεταβολή τόπου κατοικίας ή γνωστής διαμονής και γ) η άρνηση υποβολής σε ταυτοποίηση με βιομετρικά ή άλλα μέσα. Αν κάτι απ’ όλα τα παραπάνω δεν συνάδει με τη νέα νομοθεσία η “διοικητική κράτηση” ή ακόμα και η φυλάκιση θα είναι η ποινή.
Μαζί με το νέο αντιμεταναστευτικό νομοσχέδιο έρχεται και το νέο Σύμφωνο της ΕΕ για τη μετανάστευση και το άσυλο στο οποίο, μεταξύ άλλων, γενικεύεται η ταχύρρυθμη διαδικασία συνόρων, κατά την οποία οι αιτούντες/αιτούσες άσυλο θα κρατούνται για 12 εβδομάδες στα σύνορα το δίχως άλλο, εισάγεται και διευρύνεται το πλάσμα δικαίου της «μη συντελεσμένης εισόδου», ώστε να νομιμοποιείται η κράτηση αιτούντων/αιτουσών άσυλο χωρίς πρόσθετες προϋποθέσεις, και επιπλέον, μεθοδεύεται η άμεση επιστροφή όσων αξιολογούνται ως “μη δικαιούχοι διεθνούς προστασίας” ή φτάνουν από τις “ασφαλείς τρίτες χώρες”. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Θεσμοθετείται με τον πλέον “επίσημο” τρόπο η μη τήρηση της αρχής της μη επαναπροώθησης από τα κράτη, ή, ακόμα πιο απλά, τα “pushbacks” γίνονται νόμιμα με σφραγίδα της ΕΕ. Η μη συντελεσμένη είσοδο σημαίνει πως για ένα χρονικό ορίζοντα κάποιων ημερών (συζητάνε για 7 μέρες) ένας άνθρωπος που περνάει τα σύνορα, είναι σα να μην τα έχει περάσει, σα να μην έχει κανένα δικαίωμα να υποβάλει κανένα αίτημα προς εξέταση, στην πραγματικότητα δεν έχει -και πλέον νόμιμα- κανένα ανθρώπινο δικαίωμα. Τα pushbacks, δηλαδή οι δολοφονίες εν ψυχρώ στο Αιγαίο και στα χερσαία σύνορα, δεν θα χρειάζεται πια να γίνονται με κουκούλες και καλυμμένα διακριτικά από τα σκουπίδια του λιμενικού και των συνοριοφυλάκων. Θα γίνονται απολύτως νόμιμα. Η δολοφονία στην Πύλο δεν ήταν εξαίρεση ούτε πριν γίνει, αύριο θα είναι, όμως, και απολύτως σύννομη με το ελληνικό κράτος και την Ε.Ε.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ
ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ
ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 14/6 12.00 ΑΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.
Ανάρες, Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης
Αναγκαίο υστερόγραφο:
Ο πόλεμος εναντίων των μεταναστ(ρι)ών στην χώρα αυτή έχει μεγάλη ιστορία και συνέχεια. Κομμάτι του δεν είναι μόνο η ρατσιστική ΝΔ και η ακροδεξιά ουρά της. Είναι όλες οι κυβερνήσεις από το ΠΑΣΟΚ του αντιαλβανικού πυρετού, ο ΣΥΡΙΖΑ της εξάπλωσης των στρατοπέδων συγκέντρωσης και της νομιμοποίησης των pushbacks μέχρι την υπερψήφιση του μπόνους των 600 ευρώ στους πραιτωριανούς του κράτους, μόλις μια μέρα μετά την Πύλο, απ΄όλο το πολιτικό φάσμα της Βουλής. Οπότε οι προσπάθειες κάποιων πρώην και επίδοξων κυβερνητικών κομματιών και κομμάτων να πάρουν χώρο στο δρόμο θα πρέπει να μας βρει όλους και όλες απέναντι.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και σε live μετάδοση: Είναι, ίσως, η πρώτη φορά, μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, που μια γενοκτονία γίνεται όχι μόνο μπροστά στις κάμερες αλλά σε live μετάδοση απ’ όλα τα διεθνή ΜΜΕ και Social Media. Ζούμε σε μια εποχή που ένα μαζικό έγκλημα του διεθνούς Κεφαλαίου, όχι μόνο δεν αποκρύβεται, αλλά διαφημίζεται προς γνώση και συμμόρφωση όλων των ανθρώπων που ασφυκτιούν κάτω από την κεφαλαιοκρατική κατοχή της ίδιας της ζωής σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Λίγες μέρες πριν, από τα πιο επίσημα χείλη, της κυβέρνησης των δολοφόνων του ισραήλ, ανακοινώθηκε πως ο στόχος του ισραηλινού στρατού δεν είναι, πλέον και υποτίθεται, η σύλληψη και η εκτέλεση αυτών που το κράτος τους ορίζει ως “τρομοκράτες”, αλλά η κατοχή της Λωρίδας της Γάζας και ο μαζικός εκτοπισμός 2 εκατομμυρίων ανθρώπων σε ένα ελάχιστο κομμάτι γης στα νότια, με απώτερο σκοπό τον εξοβελισμό του σε διπλανές χώρες. Αυτό λέγεται και επίσημα κατοχή και εθνοκάθαρση στη Λωρίδα της Γάζας. Την ίδια στιγμή, υπενθυμίζουμε, πως ο ισραηλινός στρατός έχει επεκταθεί στον Λίβανο και στη Συρία, ενώ βομβαρδίζει μαζί με τις ΗΠΑ κι άλλες σύμμαχές τους χώρες, και την Υεμένη.
Η κατάσταση στην Λωρίδα της Γάζας είναι πέρα για πέρα απελπιστική. Εκτός από τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τον τεράστιο αριθμό νεκρών παιδιών, τους εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες ακολουθεί ο λιμός και η πείνα. Αυτό είναι το σχέδιο των γενοκτόνων φασιστών του ισραηλινού κράτους για να καμφθεί η αντίσταση των Παλαιστινίων. Το ισραήλ εμποδίζει ακόμη και την ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στην Λωρίδα, με αποκορύφωμα τον βομβαρδισμό με drone του στολίσκου της Ελευθερίας 200 km μακριά.
Η πρόσκαιρη απόσυρση του ισραηλινού στρατού από τη Γάζα κατά την διάρκεια της σύντομης εκεχειρία, σηματοδότησε την αποτυχία του ισραηλινού κράτους και των συμμάχων του να εκτοπίσει τους παλαιστίνιους και να κάμψει την Παλαιστινιακή Αντίσταση. Ενώ η αντίσταση υψώνει το ανάστημά της στο φασιστικό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, το τελευταίο διεξάγει πόλεμο εναντίον πληθυσμού. Το δόγμα αυτό το επιτάσσει η εδραίωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην περιοχή και η επικράτηση της σχέσης έθνους κράτους. Η πρόθεση για εξαφάνιση των παλαιστινίων είτε μέσω εκτοπισμού είτε μέσω γενοκτονίας και κάθε μορφής διεκδίκησης της γης τους θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από το κράτος του Ισραήλ και κυρίως από τους Δυτικούς του συμμάχους, τις χώρες της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. Σε αυτό το πλαίσιο οι παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση ως πλεονάζοντες, ως φθηνά εργατικά χέρια, ως μη-πολίτες, ως τρομοκράτες και πλέον ως πληθυσμός προς γενοκτονία.
Η συνεχιζόμενη γενοκτονία των παλαιστινίων αποτελεί πόνημα που φέρει τη βούλα όλων των δυτικών κρατών, τα οποία προσφέρουν την υλικοτεχνική και πολιτική υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ και τα οποία βλέπουν ένα διπλό όφελος στη συμμετοχή τους σε αυτή: από τη μία την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από την Δύση και από την άλλη την υπεράσπιση της ίδιας τους της ύπαρξης μέσα από την εξολόθρευση ενός πληθυσμού ο οποίος αντιστέκεται στον εκτοπισμό και την εξολόθρευσή του με πληθώρα μέσων. Επεξηγηματικά, τα δυτικά κράτη υποστηρίζουν τη γενοκτονία και τον πόλεμο σε πληθυσμό, καθώς αποτελούν στρατηγικές τις οποίες και τα ίδια έχουν επιστρατεύσει και θα επιστρατεύσουν σε κάθε περίπτωση στην οποία επιδιώκουν να εκπληρώσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, πάντα προς όφελος της αδιάκοπης ροής του κεφαλαίου και της διάνοιξης νέων πεδίων παραγωγής κέρδους.
Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε. να “επανεξοπλιστεί”. Το πρόγραμμα-μαμούθ των 800 δις ευρώ εξοπλισμών με την κωδική ονομασία “Rearm Europe”, δεν είναι τίποτε άλλο από την επίσημη κήρυξη των ευρωπαϊκών κρατών της νέας, ακόμη πιο πολεμικής και δολοφονικής εποχής. Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα από τη μια απαιτούν “θυσίες” από το ευρωπαϊκό προλεταριάτο, περικοπές στα όποια ψήγματα δημοσίων δαπανών, μισθών, υγείας, πρόνοιας κτλ. Από την άλλη προετοιμάζουν τα ευρωπαικά κράτη να μπουν, ακόμη πιο δυναμικά σε πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης έκτασης. Η θανατηφόρα “προβα τζενεράλε” με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την γενοκτονία των παλαιστινίων, ανοίγει την όρεξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και προωθεί μεγαλύτερο φασισμό στις κοινωνίες για την μεγαλύτερη δυνατή εθνική συσπείρωση, ωστέ να είναι έτοιμοι να μας στείλουν να σκοτώσουμε και να πεθάνουμε στο επόμενο σφαγείο που θα έχουν σχεδιάσει.
Στην ιστορική αυτή συγκυρία, το ελληνικό κράτος στέκεται συνένοχο και συμμετέχον στη γενοκτονία: στέλνοντας πολεμικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα για την όξυνση της πολεμικής έντασης κατά του λαού της Υεμένης και της Παλαιστίνης, κάνοντας κοινές αεροπορικές ασκήσεις με το ισραηλινό κράτος, προσφέροντας πολεμικό υλικό και εξοπλισμό στο Ισραήλ μέσω των νατοϊκών βάσεων της Σούδας και ηγούμενο της επίχειρησης ASPIDES στην ερυθρά θάλασσα κατά των Χούθι με στρατηγείο-βάση το στρατόπεδο της Λάρισας. Με αυτό τον τρόπο το ελληνικό κράτος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις τεράστιες ζημιές που υφίσταται από τις επιχερήσεις των Χούθι στη ερυθρά θάλασσα, οι οποίες συχνά αναγκάζουν τα ελληνόκτητα πλοία να επιλέγουν τον πολύ πιο κοστοβόρο κύκλο της Αφρικής, για να αποφύγουν τη διέλευση από τη Διώρυγα του Σουέζ.
Ταυτόχρονα,σε περιόδους κρίσεων και πολέμων τα κράτη οργανώνονται πολεμικά και στο εσωτερικό τους, διεξάγοντας πόλεμο εναντίον των εσωτερικών εχθρών τους. Έτσι, το ελληνικό κράτος διαπράττει πόλεμο εναντίον των μεταναστών, σε μία προσπάθειά του να φέρει στα μέτρα του τα αποτελέσματα της εξάπλωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Η ακραία υποτίμηση των μεταναστών είναι προϋπόθεση τόσο για την μέγιστη εργασιακή εκμετάλλευσή τους για την τόνωση των εθνικών οικονομιών, όταν αυτές τους έχουν ανάγκη, όσο και για το χτίσιμο της απαραίτητης κοινωνικής συναίνεσης για την εξολόθρευσή τους όταν κρίνονται ως πλεονάζοντες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η μαζική κρατική δολοφονία τουλάχιστον 600 μεταναστών ανοιχτά της Πύλου, όπως και οι συνεχείς πνιγμοί στο Αιγαίο υπό την αιγίδα του λιμενικού. Παράλληλα ο φασισμός, είτε οργανωμένος είτε διάχυτος στις μικροαστικές συνειδήσεις, αποτελεί ένα βασικό μηχανισμό του ελληνικού κράτους για την εξυπηρέτηση των κεφάλαιοκρατικών συμφερόντων. Το διάχυτο αυτό μίσος που θέτει τις μεταναστριες στο στόχαστρο για κάθε κρίση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, οργανώνει την αγρια εκμετάλλευση τους στα σύνορα, τα κέντρα κράτησης, τα χωράφια και όλους τους υπόλοιπους χώρους εργασίας. Οι δηλώσεις των φασιστών που κατηγορούν τους μετανάστες για τα χαμηλά μεροκάματα, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τη γενικότερη εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά είναι ενδεικτικές των σκοπών του εθνικισμού/φασισμού, ο οποίος ανάγει την εργασία σε προνόμιο και την εργατική δύναμη σε κάτι ανεξάρτητο από τα αφεντικά. Με αυτό τον τρόπο, οι φασίστες αποκρύπτουν ότι η εργασία είναι η παραγωγική σχέση του κεφαλαίου με την εργατική τάξη με σκοπό την επικυριαρχία του πρώτου επί του τελευταίου, όπως επίσης αποκρύπτουν την ταξική κοινότητα των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων εργατών, κεντροβαρίζοντας στην εθνική ενότητα μεταξύ εργατών και αφεντικών.
Για τους λόγους αυτούς, ο αγώνας ενάντια στη γενοκτονία των παλαιστινίων, ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου, η αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κοινοί και μόνο μέσα από το συνδυαστικό πρίσμα τους μπορούμε να ανατιμήσουμε τις ζωές μας και να χτίσουμε ένα κόσμο αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΤΕΜΠΗ,ΠΥΛΟΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Έκτακτη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και κατά του αποκλεισμού από το κράτος του Ισραήλ στη Γάζα, Δευτέρα 9/6, Τσιμισκή με Αριστοτέλους 19:30
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και σε live μετάδοση: Είναι, ίσως, η πρώτη φορά, μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, που μια γενοκτονία γίνεται όχι μόνο μπροστά στις κάμερες αλλά σε live μετάδοση απ’ όλα τα διεθνή ΜΜΕ και Social Media. Ζούμε σε μια εποχή που ένα μαζικό έγκλημα του διεθνούς Κεφαλαίου, όχι μόνο δεν αποκρύβεται, αλλά διαφημίζεται προς γνώση και συμμόρφωση όλων των ανθρώπων που ασφυκτιούν κάτω από την κεφαλαιοκρατική κατοχή της ίδιας της ζωής σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Λίγες μέρες πριν, από τα πιο επίσημα χείλη, της κυβέρνησης των δολοφόνων του ισραήλ, ανακοινώθηκε πως ο στόχος του ισραηλινού στρατού δεν είναι, πλέον και υποτίθεται, η σύλληψη και η εκτέλεση αυτών που το κράτος τους ορίζει ως “τρομοκράτες”, αλλά η κατοχή της Λωρίδας της Γάζας και ο μαζικός εκτοπισμός 2 εκατομμυρίων ανθρώπων σε ένα ελάχιστο κομμάτι γης στα νότια, με απώτερο σκοπό τον εξοβελισμό του σε διπλανές χώρες. Αυτό λέγεται και επίσημα κατοχή και εθνοκάθαρση στη Λωρίδα της Γάζας. Την ίδια στιγμή, υπενθυμίζουμε, πως ο ισραηλινός στρατός έχει επεκταθεί στον Λίβανο και στη Συρία, ενώ βομβαρδίζει μαζί με τις ΗΠΑ κι άλλες σύμμαχές τους χώρες, και την Υεμένη.
Η κατάσταση στην Λωρίδα της Γάζας είναι πέρα για πέρα απελπιστική. Εκτός από τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τον τεράστιο αριθμό νεκρών παιδιών, τους εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες ακολουθεί ο λιμός και η πείνα. Αυτό είναι το σχέδιο των γενοκτόνων φασιστών του ισραηλινού κράτους για να καμφθεί η αντίσταση των Παλαιστινίων. Το ισραήλ εμποδίζει ακόμη και την ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στην Λωρίδα, με αποκορύφωμα τον βομβαρδισμό με drone του στολίσκου της Ελευθερίας 200 km μακριά.
Η πρόσκαιρη απόσυρση του ισραηλινού στρατού από τη Γάζα κατά την διάρκεια της σύντομης εκεχειρία, σηματοδότησε την αποτυχία του ισραηλινού κράτους και των συμμάχων του να εκτοπίσει τους παλαιστίνιους και να κάμψει την Παλαιστινιακή Αντίσταση. Ενώ η αντίσταση υψώνει το ανάστημά της στο φασιστικό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, το τελευταίο διεξάγει πόλεμο εναντίον πληθυσμού. Το δόγμα αυτό το επιτάσσει η εδραίωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην περιοχή και η επικράτηση της σχέσης έθνους κράτους. Η πρόθεση για εξαφάνιση των παλαιστινίων είτε μέσω εκτοπισμού είτε μέσω γενοκτονίας και κάθε μορφής διεκδίκησης της γης τους θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από το κράτος του Ισραήλ και κυρίως από τους Δυτικούς του συμμάχους, τις χώρες της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. Σε αυτό το πλαίσιο οι παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση ως πλεονάζοντες, ως φθηνά εργατικά χέρια, ως μη-πολίτες, ως τρομοκράτες και πλέον ως πληθυσμός προς γενοκτονία.
Η συνεχιζόμενη γενοκτονία των παλαιστινίων αποτελεί πόνημα που φέρει τη βούλα όλων των δυτικών κρατών, τα οποία προσφέρουν την υλικοτεχνική και πολιτική υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ και τα οποία βλέπουν ένα διπλό όφελος στη συμμετοχή τους σε αυτή: από τη μία την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από την Δύση και από την άλλη την υπεράσπιση της ίδιας τους της ύπαρξης μέσα από την εξολόθρευση ενός πληθυσμού ο οποίος αντιστέκεται στον εκτοπισμό και την εξολόθρευσή του με πληθώρα μέσων. Επεξηγηματικά, τα δυτικά κράτη υποστηρίζουν τη γενοκτονία και τον πόλεμο σε πληθυσμό, καθώς αποτελούν στρατηγικές τις οποίες και τα ίδια έχουν επιστρατεύσει και θα επιστρατεύσουν σε κάθε περίπτωση στην οποία επιδιώκουν να εκπληρώσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, πάντα προς όφελος της αδιάκοπης ροής του κεφαλαίου και της διάνοιξης νέων πεδίων παραγωγής κέρδους.
Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε. να “επανεξοπλιστεί”. Το πρόγραμμα-μαμούθ των 800 δις ευρώ εξοπλισμών με την κωδική ονομασία “Rearm Europe”, δεν είναι τίποτε άλλο από την επίσημη κήρυξη των ευρωπαϊκών κρατών της νέας, ακόμη πιο πολεμικής και δολοφονικής εποχής. Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα από τη μια απαιτούν “θυσίες” από το ευρωπαϊκό προλεταριάτο, περικοπές στα όποια ψήγματα δημοσίων δαπανών, μισθών, υγείας, πρόνοιας κτλ. Από την άλλη προετοιμάζουν τα ευρωπαικά κράτη να μπουν, ακόμη πιο δυναμικά σε πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης έκτασης. Η θανατηφόρα “προβα τζενεράλε” με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την γενοκτονία των παλαιστινίων, ανοίγει την όρεξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και προωθεί μεγαλύτερο φασισμό στις κοινωνίες για την μεγαλύτερη δυνατή εθνική συσπείρωση, ωστέ να είναι έτοιμοι να μας στείλουν να σκοτώσουμε και να πεθάνουμε στο επόμενο σφαγείο που θα έχουν σχεδιάσει.
Στην ιστορική αυτή συγκυρία, το ελληνικό κράτος στέκεται συνένοχο και συμμετέχον στη γενοκτονία: στέλνοντας πολεμικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα για την όξυνση της πολεμικής έντασης κατά του λαού της Υεμένης και της Παλαιστίνης, κάνοντας κοινές αεροπορικές ασκήσεις με το ισραηλινό κράτος, προσφέροντας πολεμικό υλικό και εξοπλισμό στο Ισραήλ μέσω των νατοϊκών βάσεων της Σούδας και ηγούμενο της επίχειρησης ASPIDES στην ερυθρά θάλασσα κατά των Χούθι με στρατηγείο-βάση το στρατόπεδο της Λάρισας. Με αυτό τον τρόπο το ελληνικό κράτος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις τεράστιες ζημιές που υφίσταται από τις επιχερήσεις των Χούθι στη ερυθρά θάλασσα, οι οποίες συχνά αναγκάζουν τα ελληνόκτητα πλοία να επιλέγουν τον πολύ πιο κοστοβόρο κύκλο της Αφρικής, για να αποφύγουν τη διέλευση από τη Διώρυγα του Σουέζ.
Ταυτόχρονα,σε περιόδους κρίσεων και πολέμων τα κράτη οργανώνονται πολεμικά και στο εσωτερικό τους, διεξάγοντας πόλεμο εναντίον των εσωτερικών εχθρών τους. Έτσι, το ελληνικό κράτος διαπράττει πόλεμο εναντίον των μεταναστών, σε μία προσπάθειά του να φέρει στα μέτρα του τα αποτελέσματα της εξάπλωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Η ακραία υποτίμηση των μεταναστών είναι προϋπόθεση τόσο για την μέγιστη εργασιακή εκμετάλλευσή τους για την τόνωση των εθνικών οικονομιών, όταν αυτές τους έχουν ανάγκη, όσο και για το χτίσιμο της απαραίτητης κοινωνικής συναίνεσης για την εξολόθρευσή τους όταν κρίνονται ως πλεονάζοντες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η μαζική κρατική δολοφονία τουλάχιστον 600 μεταναστών ανοιχτά της Πύλου, όπως και οι συνεχείς πνιγμοί στο Αιγαίο υπό την αιγίδα του λιμενικού. Παράλληλα ο φασισμός, είτε οργανωμένος είτε διάχυτος στις μικροαστικές συνειδήσεις, αποτελεί ένα βασικό μηχανισμό του ελληνικού κράτους για την εξυπηρέτηση των κεφάλαιοκρατικών συμφερόντων. Το διάχυτο αυτό μίσος που θέτει τις μεταναστριες στο στόχαστρο για κάθε κρίση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, οργανώνει την αγρια εκμετάλλευση τους στα σύνορα, τα κέντρα κράτησης, τα χωράφια και όλους τους υπόλοιπους χώρους εργασίας. Οι δηλώσεις των φασιστών που κατηγορούν τους μετανάστες για τα χαμηλά μεροκάματα, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τη γενικότερη εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά είναι ενδεικτικές των σκοπών του εθνικισμού/φασισμού, ο οποίος ανάγει την εργασία σε προνόμιο και την εργατική δύναμη σε κάτι ανεξάρτητο από τα αφεντικά. Με αυτό τον τρόπο, οι φασίστες αποκρύπτουν ότι η εργασία είναι η παραγωγική σχέση του κεφαλαίου με την εργατική τάξη με σκοπό την επικυριαρχία του πρώτου επί του τελευταίου, όπως επίσης αποκρύπτουν την ταξική κοινότητα των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων εργατών, κεντροβαρίζοντας στην εθνική ενότητα μεταξύ εργατών και αφεντικών.
Για τους λόγους αυτούς, ο αγώνας ενάντια στη γενοκτονία των παλαιστινίων, ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου, η αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κοινοί και μόνο μέσα από το συνδυαστικό πρίσμα τους μπορούμε να ανατιμήσουμε τις ζωές μας και να χτίσουμε ένα κόσμο αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΤΕΜΠΗ, ΠΥΛΟΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και σε live μετάδοση: Είναι, ίσως, η πρώτη φορά, μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, που μια γενοκτονία γίνεται όχι μόνο μπροστά στις κάμερες αλλά σε live μετάδοση απ’ όλα τα διεθνή ΜΜΕ και Social Media. Ζούμε σε μια εποχή που ένα μαζικό έγκλημα του διεθνούς Κεφαλαίου, όχι μόνο δεν αποκρύβεται, αλλά διαφημίζεται προς γνώση και συμμόρφωση όλων των ανθρώπων που ασφυκτιούν κάτω από την κεφαλαιοκρατική κατοχή της ίδιας της ζωής σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Λίγες μέρες πριν, από τα πιο επίσημα χείλη, της κυβέρνησης των δολοφόνων του ισραήλ, ανακοινώθηκε πως ο στόχος του ισραηλινού στρατού δεν είναι, πλέον και υποτίθεται, η σύλληψη και η εκτέλεση αυτών που το κράτος τους ορίζει ως “τρομοκράτες”, αλλά η κατοχή της Λωρίδας της Γάζας και ο μαζικός εκτοπισμός 2 εκατομμυρίων ανθρώπων σε ένα ελάχιστο κομμάτι γης στα νότια, με απώτερο σκοπό τον εξοβελισμό του σε διπλανές χώρες. Αυτό λέγεται και επίσημα κατοχή και εθνοκάθαρση στη Λωρίδα της Γάζας. Την ίδια στιγμή, υπενθυμίζουμε, πως ο ισραηλινός στρατός έχει επεκταθεί στον Λίβανο και στη Συρία, ενώ βομβαρδίζει μαζί με τις ΗΠΑ κι άλλες σύμμαχές τους χώρες, και την Υεμένη.
Η κατάσταση στην Λωρίδα της Γάζας είναι πέρα για πέρα απελπιστική. Εκτός από τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τον τεράστιο αριθμό νεκρών παιδιών, τους εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες ακολουθεί ο λιμός και η πείνα. Αυτό είναι το σχέδιο των γενοκτόνων φασιστών του ισραηλινού κράτους για να καμφθεί η αντίσταση των Παλαιστινίων. Το ισραήλ εμποδίζει ακόμη και την ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στην Λωρίδα, με αποκορύφωμα τον βομβαρδισμό με drone του στολίσκου της Ελευθερίας 200 km μακριά.
Η πρόσκαιρη απόσυρση του ισραηλινού στρατού από τη Γάζα κατά την διάρκεια της σύντομης εκεχειρία, σηματοδότησε την αποτυχία του ισραηλινού κράτους και των συμμάχων του να εκτοπίσει τους παλαιστίνιους και να κάμψει την Παλαιστινιακή Αντίσταση. Ενώ η αντίσταση υψώνει το ανάστημά της στο φασιστικό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, το τελευταίο διεξάγει πόλεμο εναντίον πληθυσμού. Το δόγμα αυτό το επιτάσσει η εδραίωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην περιοχή και η επικράτηση της σχέσης έθνους κράτους. Η πρόθεση για εξαφάνιση των παλαιστινίων είτε μέσω εκτοπισμού είτε μέσω γενοκτονίας και κάθε μορφής διεκδίκησης της γης τους θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από το κράτος του Ισραήλ και κυρίως από τους Δυτικούς του συμμάχους, τις χώρες της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. Σε αυτό το πλαίσιο οι παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση ως πλεονάζοντες, ως φθηνά εργατικά χέρια, ως μη-πολίτες, ως τρομοκράτες και πλέον ως πληθυσμός προς γενοκτονία.
Η συνεχιζόμενη γενοκτονία των παλαιστινίων αποτελεί πόνημα που φέρει τη βούλα όλων των δυτικών κρατών, τα οποία προσφέρουν την υλικοτεχνική και πολιτική υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ και τα οποία βλέπουν ένα διπλό όφελος στη συμμετοχή τους σε αυτή: από τη μία την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από την Δύση και από την άλλη την υπεράσπιση της ίδιας τους της ύπαρξης μέσα από την εξολόθρευση ενός πληθυσμού ο οποίος αντιστέκεται στον εκτοπισμό και την εξολόθρευσή του με πληθώρα μέσων. Επεξηγηματικά, τα δυτικά κράτη υποστηρίζουν τη γενοκτονία και τον πόλεμο σε πληθυσμό, καθώς αποτελούν στρατηγικές τις οποίες και τα ίδια έχουν επιστρατεύσει και θα επιστρατεύσουν σε κάθε περίπτωση στην οποία επιδιώκουν να εκπληρώσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, πάντα προς όφελος της αδιάκοπης ροής του κεφαλαίου και της διάνοιξης νέων πεδίων παραγωγής κέρδους.
Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε. να “επανεξοπλιστεί”. Το πρόγραμμα-μαμούθ των 800 δις ευρώ εξοπλισμών με την κωδική ονομασία “Rearm Europe”, δεν είναι τίποτε άλλο από την επίσημη κήρυξη των ευρωπαϊκών κρατών της νέας, ακόμη πιο πολεμικής και δολοφονικής εποχής. Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα από τη μια απαιτούν “θυσίες” από το ευρωπαϊκό προλεταριάτο, περικοπές στα όποια ψήγματα δημοσίων δαπανών, μισθών, υγείας, πρόνοιας κτλ. Από την άλλη προετοιμάζουν τα ευρωπαικά κράτη να μπουν, ακόμη πιο δυναμικά σε πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης έκτασης. Η θανατηφόρα “προβα τζενεράλε” με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την γενοκτονία των παλαιστινίων, ανοίγει την όρεξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και προωθεί μεγαλύτερο φασισμό στις κοινωνίες για την μεγαλύτερη δυνατή εθνική συσπείρωση, ωστέ να είναι έτοιμοι να μας στείλουν να σκοτώσουμε και να πεθάνουμε στο επόμενο σφαγείο που θα έχουν σχεδιάσει.
Στην ιστορική αυτή συγκυρία, το ελληνικό κράτος στέκεται συνένοχο και συμμετέχον στη γενοκτονία: στέλνοντας πολεμικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα για την όξυνση της πολεμικής έντασης κατά του λαού της Υεμένης και της Παλαιστίνης, κάνοντας κοινές αεροπορικές ασκήσεις με το ισραηλινό κράτος, προσφέροντας πολεμικό υλικό και εξοπλισμό στο Ισραήλ μέσω των νατοϊκών βάσεων της Σούδας και ηγούμενο της επίχειρησης ASPIDES στην ερυθρά θάλασσα κατά των Χούθι με στρατηγείο-βάση το στρατόπεδο της Λάρισας. Με αυτό τον τρόπο το ελληνικό κράτος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις τεράστιες ζημιές που υφίσταται από τις επιχερήσεις των Χούθι στη ερυθρά θάλασσα, οι οποίες συχνά αναγκάζουν τα ελληνόκτητα πλοία να επιλέγουν τον πολύ πιο κοστοβόρο κύκλο της Αφρικής, για να αποφύγουν τη διέλευση από τη Διώρυγα του Σουέζ.
Ταυτόχρονα,σε περιόδους κρίσεων και πολέμων τα κράτη οργανώνονται πολεμικά και στο εσωτερικό τους, διεξάγοντας πόλεμο εναντίον των εσωτερικών εχθρών τους. Έτσι, το ελληνικό κράτος διαπράττει πόλεμο εναντίον των μεταναστών, σε μία προσπάθειά του να φέρει στα μέτρα του τα αποτελέσματα της εξάπλωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Η ακραία υποτίμηση των μεταναστών είναι προϋπόθεση τόσο για την μέγιστη εργασιακή εκμετάλλευσή τους για την τόνωση των εθνικών οικονομιών, όταν αυτές τους έχουν ανάγκη, όσο και για το χτίσιμο της απαραίτητης κοινωνικής συναίνεσης για την εξολόθρευσή τους όταν κρίνονται ως πλεονάζοντες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η μαζική κρατική δολοφονία τουλάχιστον 600 μεταναστών ανοιχτά της Πύλου, όπως και οι συνεχείς πνιγμοί στο Αιγαίο υπό την αιγίδα του λιμενικού. Παράλληλα ο φασισμός, είτε οργανωμένος είτε διάχυτος στις μικροαστικές συνειδήσεις, αποτελεί ένα βασικό μηχανισμό του ελληνικού κράτους για την εξυπηρέτηση των κεφάλαιοκρατικών συμφερόντων. Το διάχυτο αυτό μίσος που θέτει τις μεταναστριες στο στόχαστρο για κάθε κρίση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, οργανώνει την αγρια εκμετάλλευση τους στα σύνορα, τα κέντρα κράτησης, τα χωράφια και όλους τους υπόλοιπους χώρους εργασίας. Οι δηλώσεις των φασιστών που κατηγορούν τους μετανάστες για τα χαμηλά μεροκάματα, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τη γενικότερη εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά είναι ενδεικτικές των σκοπών του εθνικισμού/φασισμού, ο οποίος ανάγει την εργασία σε προνόμιο και την εργατική δύναμη σε κάτι ανεξάρτητο από τα αφεντικά. Με αυτό τον τρόπο, οι φασίστες αποκρύπτουν ότι η εργασία είναι η παραγωγική σχέση του κεφαλαίου με την εργατική τάξη με σκοπό την επικυριαρχία του πρώτου επί του τελευταίου, όπως επίσης αποκρύπτουν την ταξική κοινότητα των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων εργατών, κεντροβαρίζοντας στην εθνική ενότητα μεταξύ εργατών και αφεντικών.
Για τους λόγους αυτούς, ο αγώνας ενάντια στη γενοκτονία των παλαιστινίων, ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου, η αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κοινοί και μόνο μέσα από το συνδυαστικό πρίσμα τους μπορούμε να ανατιμήσουμε τις ζωές μας και να χτίσουμε ένα κόσμο αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΤΕΜΠΗ,ΠΥΛΟΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ, ΔΕΥΤΕΡΑ 9/6 ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 19:30 Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και σε live μετάδοση: Είναι, ίσως, η πρώτη φορά, μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, που μια γενοκτονία γίνεται όχι μόνο μπροστά στις κάμερες αλλά σε live μετάδοση απ’ όλα τα διεθνή ΜΜΕ και Social Media. Ζούμε σε μια εποχή που ένα μαζικό έγκλημα του διεθνούς Κεφαλαίου, όχι μόνο δεν αποκρύβεται, αλλά διαφημίζεται προς γνώση και συμμόρφωση όλων των ανθρώπων που ασφυκτιούν κάτω από την κεφαλαιοκρατική κατοχή της ίδιας της ζωής σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Λίγες μέρες πριν, από τα πιο επίσημα χείλη, της κυβέρνησης των δολοφόνων του ισραήλ, ανακοινώθηκε πως ο στόχος του ισραηλινού στρατού δεν είναι, πλέον και υποτίθεται, η σύλληψη και η εκτέλεση αυτών που το κράτος τους ορίζει ως “τρομοκράτες”, αλλά η κατοχή της Λωρίδας της Γάζας και ο μαζικός εκτοπισμός 2 εκατομμυρίων ανθρώπων σε ένα ελάχιστο κομμάτι γης στα νότια, με απώτερο σκοπό τον εξοβελισμό του σε διπλανές χώρες. Αυτό λέγεται και επίσημα κατοχή και εθνοκάθαρση στη Λωρίδα της Γάζας. Την ίδια στιγμή, υπενθυμίζουμε, πως ο ισραηλινός στρατός έχει επεκταθεί στον Λίβανο και στη Συρία, ενώ βομβαρδίζει μαζί με τις ΗΠΑ κι άλλες σύμμαχές τους χώρες, και την Υεμένη.
Η κατάσταση στην Λωρίδα της Γάζας είναι πέρα για πέρα απελπιστική. Εκτός από τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τον τεράστιο αριθμό νεκρών παιδιών, τους εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες ακολουθεί ο λιμός και η πείνα. Αυτό είναι το σχέδιο των γενοκτόνων φασιστών του ισραηλινού κράτους για να καμφθεί η αντίσταση των Παλαιστινίων. Το ισραήλ εμποδίζει ακόμη και την ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στην Λωρίδα, με αποκορύφωμα τον βομβαρδισμό με drone του στολίσκου της Ελευθερίας 200 km μακριά.
Η πρόσκαιρη απόσυρση του ισραηλινού στρατού από τη Γάζα κατά την διάρκεια της σύντομης εκεχειρία, σηματοδότησε την αποτυχία του ισραηλινού κράτους και των συμμάχων του να εκτοπίσει τους παλαιστίνιους και να κάμψει την Παλαιστινιακή Αντίσταση. Ενώ η αντίσταση υψώνει το ανάστημά της στο φασιστικό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, το τελευταίο διεξάγει πόλεμο εναντίον πληθυσμού. Το δόγμα αυτό το επιτάσσει η εδραίωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην περιοχή και η επικράτηση της σχέσης έθνους κράτους. Η πρόθεση για εξαφάνιση των παλαιστινίων είτε μέσω εκτοπισμού είτε μέσω γενοκτονίας και κάθε μορφής διεκδίκησης της γης τους θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από το κράτος του Ισραήλ και κυρίως από τους Δυτικούς του συμμάχους, τις χώρες της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. Σε αυτό το πλαίσιο οι παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση ως πλεονάζοντες, ως φθηνά εργατικά χέρια, ως μη-πολίτες, ως τρομοκράτες και πλέον ως πληθυσμός προς γενοκτονία.
Η συνεχιζόμενη γενοκτονία των παλαιστινίων αποτελεί πόνημα που φέρει τη βούλα όλων των δυτικών κρατών, τα οποία προσφέρουν την υλικοτεχνική και πολιτική υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ και τα οποία βλέπουν ένα διπλό όφελος στη συμμετοχή τους σε αυτή: από τη μία την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από την Δύση και από την άλλη την υπεράσπιση της ίδιας τους της ύπαρξης μέσα από την εξολόθρευση ενός πληθυσμού ο οποίος αντιστέκεται στον εκτοπισμό και την εξολόθρευσή του με πληθώρα μέσων. Επεξηγηματικά, τα δυτικά κράτη υποστηρίζουν τη γενοκτονία και τον πόλεμο σε πληθυσμό, καθώς αποτελούν στρατηγικές τις οποίες και τα ίδια έχουν επιστρατεύσει και θα επιστρατεύσουν σε κάθε περίπτωση στην οποία επιδιώκουν να εκπληρώσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, πάντα προς όφελος της αδιάκοπης ροής του κεφαλαίου και της διάνοιξης νέων πεδίων παραγωγής κέρδους.
Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε. να “επανεξοπλιστεί”. Το πρόγραμμα-μαμούθ των 800 δις ευρώ εξοπλισμών με την κωδική ονομασία “Rearm Europe”, δεν είναι τίποτε άλλο από την επίσημη κήρυξη των ευρωπαϊκών κρατών της νέας, ακόμη πιο πολεμικής και δολοφονικής εποχής. Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα από τη μια απαιτούν “θυσίες” από το ευρωπαϊκό προλεταριάτο, περικοπές στα όποια ψήγματα δημοσίων δαπανών, μισθών, υγείας, πρόνοιας κτλ. Από την άλλη προετοιμάζουν τα ευρωπαικά κράτη να μπουν, ακόμη πιο δυναμικά σε πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης έκτασης. Η θανατηφόρα “προβα τζενεράλε” με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την γενοκτονία των παλαιστινίων, ανοίγει την όρεξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και προωθεί μεγαλύτερο φασισμό στις κοινωνίες για την μεγαλύτερη δυνατή εθνική συσπείρωση, ωστέ να είναι έτοιμοι να μας στείλουν να σκοτώσουμε και να πεθάνουμε στο επόμενο σφαγείο που θα έχουν σχεδιάσει.
Στην ιστορική αυτή συγκυρία, το ελληνικό κράτος στέκεται συνένοχο και συμμετέχον στη γενοκτονία: στέλνοντας πολεμικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα για την όξυνση της πολεμικής έντασης κατά του λαού της Υεμένης και της Παλαιστίνης, κάνοντας κοινές αεροπορικές ασκήσεις με το ισραηλινό κράτος, προσφέροντας πολεμικό υλικό και εξοπλισμό στο Ισραήλ μέσω των νατοϊκών βάσεων της Σούδας και ηγούμενο της επίχειρησης ASPIDES στην ερυθρά θάλασσα κατά των Χούθι με στρατηγείο-βάση το στρατόπεδο της Λάρισας. Με αυτό τον τρόπο το ελληνικό κράτος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις τεράστιες ζημιές που υφίσταται από τις επιχερήσεις των Χούθι στη ερυθρά θάλασσα, οι οποίες συχνά αναγκάζουν τα ελληνόκτητα πλοία να επιλέγουν τον πολύ πιο κοστοβόρο κύκλο της Αφρικής, για να αποφύγουν τη διέλευση από τη Διώρυγα του Σουέζ.
Ταυτόχρονα,σε περιόδους κρίσεων και πολέμων τα κράτη οργανώνονται πολεμικά και στο εσωτερικό τους, διεξάγοντας πόλεμο εναντίον των εσωτερικών εχθρών τους. Έτσι, το ελληνικό κράτος διαπράττει πόλεμο εναντίον των μεταναστών, σε μία προσπάθειά του να φέρει στα μέτρα του τα αποτελέσματα της εξάπλωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Η ακραία υποτίμηση των μεταναστών είναι προϋπόθεση τόσο για την μέγιστη εργασιακή εκμετάλλευσή τους για την τόνωση των εθνικών οικονομιών, όταν αυτές τους έχουν ανάγκη, όσο και για το χτίσιμο της απαραίτητης κοινωνικής συναίνεσης για την εξολόθρευσή τους όταν κρίνονται ως πλεονάζοντες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η μαζική κρατική δολοφονία τουλάχιστον 600 μεταναστών ανοιχτά της Πύλου, όπως και οι συνεχείς πνιγμοί στο Αιγαίο υπό την αιγίδα του λιμενικού. Παράλληλα ο φασισμός, είτε οργανωμένος είτε διάχυτος στις μικροαστικές συνειδήσεις, αποτελεί ένα βασικό μηχανισμό του ελληνικού κράτους για την εξυπηρέτηση των κεφάλαιοκρατικών συμφερόντων. Το διάχυτο αυτό μίσος που θέτει τις μεταναστριες στο στόχαστρο για κάθε κρίση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, οργανώνει την αγρια εκμετάλλευση τους στα σύνορα, τα κέντρα κράτησης, τα χωράφια και όλους τους υπόλοιπους χώρους εργασίας. Οι δηλώσεις των φασιστών που κατηγορούν τους μετανάστες για τα χαμηλά μεροκάματα, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τη γενικότερη εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά είναι ενδεικτικές των σκοπών του εθνικισμού/φασισμού, ο οποίος ανάγει την εργασία σε προνόμιο και την εργατική δύναμη σε κάτι ανεξάρτητο από τα αφεντικά. Με αυτό τον τρόπο, οι φασίστες αποκρύπτουν ότι η εργασία είναι η παραγωγική σχέση του κεφαλαίου με την εργατική τάξη με σκοπό την επικυριαρχία του πρώτου επί του τελευταίου, όπως επίσης αποκρύπτουν την ταξική κοινότητα των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων εργατών, κεντροβαρίζοντας στην εθνική ενότητα μεταξύ εργατών και αφεντικών.
Για τους λόγους αυτούς, ο αγώνας ενάντια στη γενοκτονία των παλαιστινίων, ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου, η αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κοινοί και μόνο μέσα από το συνδυαστικό πρίσμα τους μπορούμε να ανατιμήσουμε τις ζωές μας και να χτίσουμε ένα κόσμο αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΤΕΜΠΗ,ΠΥΛΟΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ, ΣΑΒΒΑΤΟ 7/6, ΚΩΛΟΝΙΑΡΗ ΜΕ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ ,12:00, ΞΗΡΟΚΡΗΝΗ
Κάλεσμα στα δικαστήρια Καρδίτσας για την υπόθεση του Βασίλη Μάγγου, Πέμπτη 4 Ιουνίου, 9 πμ
Τα προηγούμενα χρόνια συντελέστηκε η κορύφωση ενός συνεχώς διευρυνόμενου και ριζοσπαστικού κινήματος κατά της ίδιας της ύπαρξης της ΑΓΕΤ στο Βόλο, εργοστάσιο στο οποίο πρωτολανσάρονταν μέχρι να γενικευτούν πανελλαδικά, “καταπράσινες” νεοφιλελεύθερες ιδέες όπως η μαζική καύση σκουπιδιών για χαμηλού κόστους παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας για τα αφεντικά. Ένα εργοστάσιο που βρίσκεται εντός αστικού ιστού και ευθύνεται για τους υψηλούς δείκτες καρκινοπάθειας και αναπνευστικών παθήσεων στην περιοχή. Ένα εργοστάσιο που μειώνει το προσδόκιμο ζωής μιας ολόκληρης πόλης και μια διοίκηση που την βγάζει καθαρή με καμιά δωρεά όταν φτάσει η κατάσταση στο σημείο να της ασκούν επικοινωνιακή πίεση ακόμα και τα φιλαράκια της. Το κίνημα αυτό λοιπόν που προαναφέρθηκε ήταν και είναι οργανικά συνδεδεμένο με τους αγώνες για το νερό στο Πήλιο και τον ευρύτερο αγώνα κατά της καπιταλιστικής λεηλασίας όλων των φυσικών πόρων. Η πιο συγκρουσιακή πορεία που κατάφερε να επιδείξει αυτό το κίνημα (σπλάχνο του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος της πόλης και της περιοχής με τη έμπρακτη αλληλεγγύη ομάδων και συλλογικοτήτων από όλη τη χώρα) κατεστάλη πρωτοφανώς για τα δεδομένα του Βόλου. Όρθωσε στα ίσια ανάστημα απέναντι σε τοπική αυτοδιοίκηση, μπάτσους και κυνικές “από τα πάνω” επιλογές όπως η περαιτέρω ενίσχυση της συνεργασίας του κράτους με την ΑΓΕΤ-Lafarge μέσω της επιπλεον νομοθετικής θωράκισης της καύσης σκουπιδιών. Κόντρα στον αγώνα αυτόν το κράτος απάντησε με μαζικούς ξυλοδαρμούς στην πορεία και στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στην ΓΑΔΜ, με δικογραφία που περιέχει και κακουργηματικές διώξεις, με εντάλματα και αστυνομικές επιχειρήσεις σε σπίτια και συνδέσμους. Συνέχισε με τραμπούκες από ασφαλίτες σε συντρόφους, σε συγγενείς τους, ακόμα και στους χώρους εργασίας τους. Αλλά εκεί που οι μπάτσοι ξεπέρασαν τον εαυτό τους είναι η περίπτωση του Βασίλη, τον οποίο αφού χτύπησαν και ακινητοποίησαν μπροστά στα δικαστήρια, έπειτα βασάνισαν και πέταξαν ημιθανή έξω από το Α.Τ. στην άλλη πλευρά της πόλης από το νοσοκομείο, αντιλαμβανόμενοι πολύ καλά τι μεγέθους σωματική ζημιά προκάλεσαν (που αποδεικνύει το ιατρικό πόρισμα κατά το εξιτήριό του). Με το ίδιο το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ να δηλώνει την επόμενη μέρα ότι δεν υπήρξε τραυματισμός στο Βόλο. Βασανισμοί αγωνιστών/ριών συμβαίνουν διαχρονικά από τα ένστολα σκουπίδια, δεν υπάρχει η παραμικρή έκπληξη ως προς αυτό. Ενίοτε πετυχαίνουν τον σκοπό τους, μέσω της κρατικής τρομοκρατίας, αφήνοντας παράλληλα να εννοηθεί οτι η μόνη ρεαλιστική απάντηση έρχεται μέσω δικαστικής εξιλέωσης και συστημικής συνδιαλλαγής με ενα αλληλοτροφοδοτούμενο κατασταλτικό σύμπλεγμα αστυνομίας, αστικοδικαστικού συστήματος και μιντιακού συνωνθυλεύματος. Ενα σύμπλεγμα απρόσωπο, που εν τη γενέσει του, αποκλειστικό σκοπό και στόχο έχει να υπερασπίζεται την εξουσία του κράτους και τους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ καταπιεστών-καταπιεσμένων ως έχουν. Λύση αμέση εύκολη στο εδώ και στο τώρα δεν υπάρχει. Όσο δίκαια δομημένος είναι ο κόσμος της εξουσίας και της καταπίεσης, τόσο δίκαιη θα είναι και η “δικαιοσύνη” του. Είναι μάταιο, παραπλανητικό, να επιδιώκουμε ανθρώπινη μεταχείριση από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους. Το “κοινωνικό” του πρόσωπο υπάρχει μόνο όταν η κοινωνική ειρήνη είναι διασφαλισμένη. Όταν αυτή διαρραγεί το κράτος είναι κράτος, εξουσία, απάνθρωπο. Τα παραδείγματα πολλά και χωρίς λόγο περαιτέρω ανάλυσης.
Στην διάρκεια της δίκης για τα καθάρματα που δολοφόνησαν τον Βασίλη, παρακολουθήσαμε μια καλοστημένη προσπάθεια ξεπλύματος και αθώωσης των προαναφερθέντων. Ήδη από την δικογραφία που σχηματίστηκε ήταν εμφανής η πρόθεση αρχικά να μειωθούν οι κατηγορούμενοι και σε δεύτερο βαθμό να πέσουν στα μαλακά όσοι συμπεριλήφθηκαν τελικά σε αυτή. Επιπλέον η πολιτική αγωγή της ίδιας της οικογένειας του Βασίλη έχει αποβληθεί χωρίς μάλιστα να μπορεί να έχει πρόσβαση στην δικογραφία(αυτή η συνθήκη παραμένει έως και σήμερα και ισχύει και για την εκδίκαση της υπόθεσης στο κακουργιοδικείο). Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οδηγηθήκαμε στην καταδίκη 3 εκ των δολοφόνων με 2 χρόνια φυλάκιση, ποινή εφέσιμη και με ανασταλτικό χαρακτήρα. Την Πέμπτη, 5 Ιουνίου , ξεκινάει στο κακουργιοδικείο η δίκη με τις αναβαθμισμένες κατηγορίες των βασανιστήριων,της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, της έκθεσης και της παράνομης κατακράτησης κατά συναυτουργία.
Η ταξική μας μνήμη δεν μας αφήνει άλλη επιλογή πέρα από το να παρευρεθούμε εκεί δίπλα στην οικογένεια,στα στενά πρόσωπα και τα συντρόφια του Βασίλη που μαζί με αυτόν δημιούργησαν το κίνημα κατά της ΑΓΕΤ στον Βόλο ,στον αγώνα που κάνουν για την δικαίωση του Βασίλη.Προφανώς έχουμε δει ανά τα χρόνια τον ρόλο της αστικής δικαιοσύνης ακόμα και σε τέτοιες υποθέσεις. Οι ουκ ολίγες δολοφονίες που βαραίνουν την ελληνική αστυνομία έχουν μείνει ως επί το πλείστον ατιμώρητες και αυτό δεν μας ρίχνει από τα σύννεφα. Οι αίθουσες των δικαστηρίων είναι εδώ για να εξυπηρετούν και να εφαρμόζουν έναν νόμο ο οποίος έχει δημιουργηθεί για να συντηρεί το υπάρχον σύστημα,τις κοινωνικές ανισότητες και την αδικία. Τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ έχουν ξεκάθαρο ρόλο στον κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται και αυτός είναι φυσικά υπέρ της αστικής τάξης και του συμπλέγματος κράτος-κεφαλαίου. Μετανάστριες, Ρομά, καταπιεσμένοι, εργαζόμενοι απεργοί , αγωνίστριες είναι αυτοί και αυτές που υφίστανται όλες τις μορφές της επίθεσης από το υπάρχον σύστημα και που συχνά δέχονται την βία των πραιτοριανών του κράτους επειδή προφανώς λόγω της ταξικής τους θέσης αποτελούν το υπάρχον ή το εν δυνάμει αγωνιστικό υποκείμενο. Οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες αποτελούν διαχρονικά τον φόβο και τον τρόμο της αστικής τάξης ως ο μόνος δρόμος που μπορεί έμπρακτα να αμφισβητήσει και να ανατρέψει την υπάρχουσα κυρίαρχια. Λύση λοιπόν για εμάς είναι μόνο ο αδιάλλακτος εξεγερτικός και επαναστατικός αγώνας, ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό και τις αξίες τους. Όσο για τα ένστολα ή μη σκουπίδια, μπροστάρηδες της κυριαρχίας, η πραγματική απάντηση που τους αρμόζει θα δοθεί στους δρόμους και στο κοινωνικό πεδίο εκεί όπου θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε ρωγμές και να δίνουμε μάχες απέναντι σε μπάτσους,εξουσία και αφεντικά . Η τελική δικαίωση για όσους και όσες έπεσαν νεκροί από χέρια μπάτσων ή στον βωμό της ταξικής εκμετάλλευσης θα έρθει με την κοινωνική επανάσταση και την ταξική χειραφέτηση.
ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΤΙ ΚΑΝΑΝ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗΣ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΗΓΘΕΝΤΑ ΣΎΝΤΡΟΦΌ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΊΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΈΜΒΑΣΗ ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΊΒΕΙΑ, ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΑ, ΔΕΥΤΈΡΑ 2/6, 10:00 πμ
Σήμερα γύρω στη 1 το μεσημέρι, την ώρα που πραγματοποιούταν παρέμβαση για αυτόμειωση προϊόντων από την κίνηση ενάντια στην ακρίβεια στο Σούπερ Μάρκετ Σκλαβενίτη στην οδό Σβώλου, μπάτσοι όλων των ειδών ( Ματ, ΟΠΚΕ, Δέλτα ) περικύκλωσαν τον κόσμο της παρέμβασης και κόσμο που βρισκόταν εντός, τους ώθησαν προς τα μέσα και πραγματοποιησαν προσαγωγές. Ταυτόχρονα είχε συγκεντρωθεί αντανακλαστικά αλληλέγγυος κόσμος απέξω για την στήριξη και την εναντίωση σε ένα ακόμη όργιο καταστολής από τα ενστολα σκουπίδια της ΕΛΑΣ, ο οποίος απωθήθηκε με τη βία με την ΕΛΑΣ μάλιστα να προχωρά στην σύλληψη ενός συντρόφου. Δεν μας δημιουργεί καμιά έκπληξη ότι το μοναδικό μέλημα της ελληνικής αστυνομίας και κατ ‘ επέκταση του κράτους είναι να καταστείλει κάθε είδους αγωνα, κάθε κίνηση και δράση που εναντιώνεται στο κεφάλαιο και στην εξουσία. Αυτο που ονομάζεται “δουλειά” της ελληνικής αστυνομίας είναι απλά η πιο καθημερινη εξοφθαλμη παρουσία του κρατικού μηχανισμού στην επιτήρηση και στην καταστολή της ζωής μας. Οι μπάτσοι υπάρχουν για να πραγματοποιούνται οι εξώσεις και οι πλειστηριασμοί, για να συλλαμβάνουν μετανάστες, να δέρνουν και να σκοτώνουν Ρομά , για να εκκενώνουν καταλήψεις , να στρατοπεδευουν στους δημόσιους χώρους , στις πλατείες , στα πανεπιστήμια , να βασανίζουν αγωνιστές και να διαπράττουν κρατικες δολοφονίες. Αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους. Μπορεί έκπληξη λοιπόν η πολιτική τους πρακτική να μην μας προκαλεί , μας προκαλείται όμως σίγουρα οργή κάθε φορά που γινόμαστε δέκτες ή θεατές της κρατικής καταστολής και δεν θα σταματήσουμε ποτέ να την αναδεικνύουμε, όπως και τον ρόλο που επιτελει η αστυνομία.
ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ Η ΔΟΥΛΕΙΑ , ΦΥΛΑΝΕ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ
ΣΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΝΤΑΗΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΑΤΑΤΖΗΣ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΞΕΠΛΕΝΕΙ ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΤΕΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και σε live μετάδοση: Είναι, ίσως, η πρώτη φορά, μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, που μια γενοκτονία γίνεται όχι μόνο μπροστά στις κάμερες αλλά σε live μετάδοση απ’ όλα τα διεθνή ΜΜΕ και Social Media. Ζούμε σε μια εποχή που ένα μαζικό έγκλημα του διεθνούς Κεφαλαίου, όχι μόνο δεν αποκρύβεται, αλλά διαφημίζεται προς γνώση και συμμόρφωση όλων των ανθρώπων που ασφυκτιούν κάτω από την κεφαλαιοκρατική κατοχή της ίδιας της ζωής σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Λίγες μέρες πριν, από τα πιο επίσημα χείλη, της κυβέρνησης των δολοφόνων του ισραήλ, ανακοινώθηκε πως ο στόχος του ισραηλινού στρατού δεν είναι, πλέον και υποτίθεται, η σύλληψη και η εκτέλεση αυτών που το κράτος τους ορίζει ως “τρομοκράτες”, αλλά η κατοχή της Λωρίδας της Γάζας και ο μαζικός εκτοπισμός 2 εκατομμυρίων ανθρώπων σε ένα ελάχιστο κομμάτι γης στα νότια, με απώτερο σκοπό τον εξοβελισμό του σε διπλανές χώρες. Αυτό λέγεται και επίσημα κατοχή και εθνοκάθαρση στη Λωρίδα της Γάζας. Την ίδια στιγμή, υπενθυμίζουμε, πως ο ισραηλινός στρατός έχει επεκταθεί στον Λίβανο και στη Συρία, ενώ βομβαρδίζει μαζί με τις ΗΠΑ κι άλλες σύμμαχές τους χώρες, και την Υεμένη.
Η κατάσταση στην Λωρίδα της Γάζας είναι πέρα για πέρα απελπιστική. Εκτός από τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τον τεράστιο αριθμό νεκρών παιδιών, τους εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες ακολουθεί ο λιμός και η πείνα. Αυτό είναι το σχέδιο των γενοκτόνων φασιστών του ισραηλινού κράτους για να καμφθεί η αντίσταση των Παλαιστινίων. Το ισραήλ εμποδίζει ακόμη και την ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στην Λωρίδα, με αποκορύφωμα τον βομβαρδισμό με drone του στολίσκου της Ελευθερίας 200 km μακριά.
Η πρόσκαιρη απόσυρση του ισραηλινού στρατού από τη Γάζα κατά την διάρκεια της σύντομης εκεχειρία, σηματοδότησε την αποτυχία του ισραηλινού κράτους και των συμμάχων του να εκτοπίσει τους παλαιστίνιους και να κάμψει την Παλαιστινιακή Αντίσταση. Ενώ η αντίσταση υψώνει το ανάστημά της στο φασιστικό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, το τελευταίο διεξάγει πόλεμο εναντίον πληθυσμού. Το δόγμα αυτό το επιτάσσει η εδραίωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην περιοχή και η επικράτηση της σχέσης έθνους κράτους. Η πρόθεση για εξαφάνιση των παλαιστινίων είτε μέσω εκτοπισμού είτε μέσω γενοκτονίας και κάθε μορφής διεκδίκησης της γης τους θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από το κράτος του Ισραήλ και κυρίως από τους Δυτικούς του συμμάχους, τις χώρες της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. Σε αυτό το πλαίσιο οι παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση ως πλεονάζοντες, ως φθηνά εργατικά χέρια, ως μη-πολίτες, ως τρομοκράτες και πλέον ως πληθυσμός προς γενοκτονία.
Η συνεχιζόμενη γενοκτονία των παλαιστινίων αποτελεί πόνημα που φέρει τη βούλα όλων των δυτικών κρατών, τα οποία προσφέρουν την υλικοτεχνική και πολιτική υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ και τα οποία βλέπουν ένα διπλό όφελος στη συμμετοχή τους σε αυτή: από τη μία την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από την Δύση και από την άλλη την υπεράσπιση της ίδιας τους της ύπαρξης μέσα από την εξολόθρευση ενός πληθυσμού ο οποίος αντιστέκεται στον εκτοπισμό και την εξολόθρευσή του με πληθώρα μέσων. Επεξηγηματικά, τα δυτικά κράτη υποστηρίζουν τη γενοκτονία και τον πόλεμο σε πληθυσμό, καθώς αποτελούν στρατηγικές τις οποίες και τα ίδια έχουν επιστρατεύσει και θα επιστρατεύσουν σε κάθε περίπτωση στην οποία επιδιώκουν να εκπληρώσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, πάντα προς όφελος της αδιάκοπης ροής του κεφαλαίου και της διάνοιξης νέων πεδίων παραγωγής κέρδους.
Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε. να “επανεξοπλιστεί”. Το πρόγραμμα-μαμούθ των 800 δις ευρώ εξοπλισμών με την κωδική ονομασία “Rearm Europe”, δεν είναι τίποτε άλλο από την επίσημη κήρυξη των ευρωπαϊκών κρατών της νέας, ακόμη πιο πολεμικής και δολοφονικής εποχής. Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα από τη μια απαιτούν “θυσίες” από το ευρωπαϊκό προλεταριάτο, περικοπές στα όποια ψήγματα δημοσίων δαπανών, μισθών, υγείας, πρόνοιας κτλ. Από την άλλη προετοιμάζουν τα ευρωπαικά κράτη να μπουν, ακόμη πιο δυναμικά σε πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης έκτασης. Η θανατηφόρα “προβα τζενεράλε” με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την γενοκτονία των παλαιστινίων, ανοίγει την όρεξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και προωθεί μεγαλύτερο φασισμό στις κοινωνίες για την μεγαλύτερη δυνατή εθνική συσπείρωση, ωστέ να είναι έτοιμοι να μας στείλουν να σκοτώσουμε και να πεθάνουμε στο επόμενο σφαγείο που θα έχουν σχεδιάσει.
Στην ιστορική αυτή συγκυρία, το ελληνικό κράτος στέκεται συνένοχο και συμμετέχον στη γενοκτονία: στέλνοντας πολεμικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα για την όξυνση της πολεμικής έντασης κατά του λαού της Υεμένης και της Παλαιστίνης, κάνοντας κοινές αεροπορικές ασκήσεις με το ισραηλινό κράτος, προσφέροντας πολεμικό υλικό και εξοπλισμό στο Ισραήλ μέσω των νατοϊκών βάσεων της Σούδας και ηγούμενο της επίχειρησης ASPIDES στην ερυθρά θάλασσα κατά των Χούθι με στρατηγείο-βάση το στρατόπεδο της Λάρισας. Με αυτό τον τρόπο το ελληνικό κράτος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις τεράστιες ζημιές που υφίσταται από τις επιχερήσεις των Χούθι στη ερυθρά θάλασσα, οι οποίες συχνά αναγκάζουν τα ελληνόκτητα πλοία να επιλέγουν τον πολύ πιο κοστοβόρο κύκλο της Αφρικής, για να αποφύγουν τη διέλευση από τη Διώρυγα του Σουέζ.
Ταυτόχρονα,σε περιόδους κρίσεων και πολέμων τα κράτη οργανώνονται πολεμικά και στο εσωτερικό τους, διεξάγοντας πόλεμο εναντίον των εσωτερικών εχθρών τους. Έτσι, το ελληνικό κράτος διαπράττει πόλεμο εναντίον των μεταναστών, σε μία προσπάθειά του να φέρει στα μέτρα του τα αποτελέσματα της εξάπλωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Η ακραία υποτίμηση των μεταναστών είναι προϋπόθεση τόσο για την μέγιστη εργασιακή εκμετάλλευσή τους για την τόνωση των εθνικών οικονομιών, όταν αυτές τους έχουν ανάγκη, όσο και για το χτίσιμο της απαραίτητης κοινωνικής συναίνεσης για την εξολόθρευσή τους όταν κρίνονται ως πλεονάζοντες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η μαζική κρατική δολοφονία τουλάχιστον 600 μεταναστών ανοιχτά της Πύλου, όπως και οι συνεχείς πνιγμοί στο Αιγαίο υπό την αιγίδα του λιμενικού. Παράλληλα ο φασισμός, είτε οργανωμένος είτε διάχυτος στις μικροαστικές συνειδήσεις, αποτελεί ένα βασικό μηχανισμό του ελληνικού κράτους για την εξυπηρέτηση των κεφάλαιοκρατικών συμφερόντων. Το διάχυτο αυτό μίσος που θέτει τις μεταναστριες στο στόχαστρο για κάθε κρίση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, οργανώνει την αγρια εκμετάλλευση τους στα σύνορα, τα κέντρα κράτησης, τα χωράφια και όλους τους υπόλοιπους χώρους εργασίας. Οι δηλώσεις των φασιστών που κατηγορούν τους μετανάστες για τα χαμηλά μεροκάματα, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τη γενικότερη εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά είναι ενδεικτικές των σκοπών του εθνικισμού/φασισμού, ο οποίος ανάγει την εργασία σε προνόμιο και την εργατική δύναμη σε κάτι ανεξάρτητο από τα αφεντικά. Με αυτό τον τρόπο, οι φασίστες αποκρύπτουν ότι η εργασία είναι η παραγωγική σχέση του κεφαλαίου με την εργατική τάξη με σκοπό την επικυριαρχία του πρώτου επί του τελευταίου, όπως επίσης αποκρύπτουν την ταξική κοινότητα των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων εργατών, κεντροβαρίζοντας στην εθνική ενότητα μεταξύ εργατών και αφεντικών.
Για τους λόγους αυτούς, ο αγώνας ενάντια στη γενοκτονία των παλαιστινίων, ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου, η αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κοινοί και μόνο μέσα από το συνδυαστικό πρίσμα τους μπορούμε να ανατιμήσουμε τις ζωές μας και να χτίσουμε ένα κόσμο αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΤΕΜΠΗ,ΠΥΛΟΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ, ΚΥΡΙΑΚΗ 1/6, 11:30 ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στη δίκη των 49 συλληφθέντων της ΣΘΕ
Στις 16/03/2024, σαν έτοιμη από καιρό, η αστυνομία εκκενώνει την κατάληψη του Συλλόγου Φοιτητ(ρι)ών Φυσικού, συλλαμβάνοντας 49 άτομα. Μία κατάληψη διάρκειας σχεδόν δύο μηνών, η οποία αποτέλεσε δυναμικό κομμάτι του κινήματος που ξέσπασε σχεδόν σε όλη τη χώρα, με αιχμή την εναντίωση στην ψήφιση του νόμου περί ίδρυσης μη κρατικών/ιδιωτικών πανεπιστημίων. Τη σκυτάλη για τη συνέχιση της δίωξης αναλαμβάνουν όλα τα υπόλοιπα θεσμικά όργανα του κράτους. Η κοσμητόρισσα εκτελεί χρέη καταδώτη, οι πένες των μπάτσων στα αιματοβαμμένα γραφεία τους πιάνουν φωτιά και συντάσσουν τη δικογραφία μέχρι και πριν τρεις βδομάδες, αγχωμένοι να προλάβουν τη μέρα της δίκης, για να διανθίσουν το κατηγορητήριο με “κατηγορίες” που θα ήλπιζαν ότι θα ακούγονταν σε ένα δικαστήριο ως πειστήρια της “παρανομίας’.
Τα γεγονότα εκείνου του διαστήματος, το κίνημα που βρήκε παλμό, οι πράξεις αντίστασης και η αυτοπεποίθηση που έδωσαν στην κοινωνική βάση, έχουν καταγραφεί στη συλλογική μνήμη. Διαδέχθηκαν προηγούμενους κύκλους αγώνων και με τη σειρά τους θα παραχωρήσουν την παρακαταθήκη τους και τη θέση τους στα επόμενα κινήματα που αναπόφευκτα θα ξεσπούν όσο υπάρχει ταξική καταπίεση. Εν ολίγοις, από τη μεριά του, το κράτος ευελπιστεί ότι η κυρίαρχη ιδεολογία και η ανεμπόδιστη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων θα διασφαλιστεί με την ολοένα μεγαλύτερη εμπλοκή της αστυνομίας στη ρύθμιση κάθε πτυχής της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, με ποινικοποίηση των πολιτικών αγώνων και με δεκάδες συλλήψεις.
Τα κινήματα, ωστοσο, διαχρονικά ανθίζουν σε πείσμα αυτών των συνθηκών. Το περσινό φοιτητικό κίνημα με την αλληλεγγύη μερίδας της κοινωνίας, κατάφερε να ορθώσει ανάστημα απέναντι στην επελαύνουσα εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Κόντρα στην αποστείρωση του πανεπιστημίου από πολιτικές δράσεις, κόντρα στην ιδιώτευση και την εξατομίκευση που γεννά η εντατικοποίηση των σπουδών σε συνδυασμό με το υπέρογκο κόστος ζωής, δημιουργήθηκαν εστίες αγώνα, που διεκδίκησαν το χώρο τους και προέταξαν την συλλογικοποίηση και την αντίσταση, όξυναν τις αντιθέσεις του πανεπιστημίου του κεφαλαίου και κατέδειξαν τον αντιδραστικό του ρόλο.
Παράλληλα, όπως και στην όξυνση κάθε κινήματος, αναδείχθηκε ένα αγωνιστικό υποκείμενο με τα εργαλεία των περασμένων κινημάτων, σφυρηλατημένο ταυτόχρονα στις σύγχρονες καταπιεστικές συνθήκες, οι οποίες είναι ομόρριζες με τις προϋπάρχουσες. Μέσα από τις γραμμές αυτού του κοινωνικού πεδίου, εκφράστηκαν, επηρεάστηκαν, συμμετείχαν και επηρέασαν άτομα που διέκριναν μια προοπτική αντίστασης απέναντι στην υποτίμηση της ίδιας τους της ζωής. Έτσι, ξεπεράστηκαν οι παραδοσιακές μορφές συνδικαλισμού, οι αυτοαναφορικές επιβεβαιώσεις και προέκυψε ένα κίνημα με κατεύθυνση ταξικής διεκδίκησης με όποια προβλήματα και εμπόδια συναντά ένα κίνημα. Εντός πανεπιστημίου, διαχρονικά αναπτύσσονταν ανατρεπτικές, αντικαπιταλιστικές και αντικρατικές ιδέες, εφορμούσαν κινήματα, εκκινούσαν συγκρούσεις, και ρίζωναν μέσα του σχέσεις ανταγωνιστικές του κράτους και του κεφαλαίου.
Καταργώντας σταδιακά το παράδειγμα της μεταπολίτευσης, το κράτος επιχειρεί να εκριζώσει αυτό που θεωρεί ως πηγή των ριζοσπαστικών ιδεών, την ίδια την εδαφικοποίηση των πολιτικών αγώνων εντός του πανεπιστημίου, εκκενώνοντας καταλήψεις, ποινικοποιώντας του φοιτητικούς συλλόγους, καταργώντας το άσυλο και διαχέοντας το κυρίαρχο αφήγημα περί επιχειρηματικότητας, κέρδους, νόμου και τάξης.
Το τελευταίο διάστημα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αυτην την πολιτική με μια κλιμακώμενη εντάση και με ιδιαίτερο μένος. Στις 22/04/2025 η ΕΛΑΣ προχωρησε σε έφοδο και εκκένωση του κατειλημμενου στεκιού του Φυσικού στη Θεσσαλονίκη με τις ευλογίες της Πρυτανείας ως γνωστό τσιράκι του Υπουργειου Προστασιας του Πολίτη, επιχείρηση που επανέλαβε στις 30/04 μια ώρα μετά την επανακατάληψη του στεκιού γκρεμιζοντας μάλιστα και την πρόσοψη του.Υπό το μανδύα του νόμου και της τάξης εκκενώθηκε στις 13/05 το Αυτοδιαχειριζομενο Κυλικείο της Νομικής στην Αθήνα ενώ συνελλήφθησαν 7 συντροφοι για παρέμβαση σε εκδηλωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στους οποιους απαγγέλθηκαν βαριές κατηγοριες και αυστηρα περιοριστικα μέτρα.Στον ίδιο άξονα κινήθηκε και η επιχείρηση τα ξημερωματα του Σαββάτου 24/05 στο ΕΜΠ, οπου ο Πρύτανης, η εργολαβία και η ΕΛΑΣ εκκένωσαν τα καμαρινια του Μηχανουργείου επιβάλλοντας το γνωστό λοκ άουτ στο συγκρότημα. Το κράτος διεξάγει μία ακόμα επιχείρηση ισοπέδωσης των πολιτικών ελευθεριών εντός του πανεπιστημίου, με φόντο την πλήρη εναρμόνηση του τελευταίου με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Η αύξηση της έντασης της καταστολής χτυπάει τους αγωνιζόμενους στα πανεπιστήμια και έχει ως στόχο να δικαιολογήσει την εφαρμογή ταξικών μέτρων για την εκπαίδευση. Συγκεκριμένα, το κράτος προσπαθεί να περάσει τις πτυχές του νόμου 4777 που δεν είχαν υλοποιηθεί, δηλαδή τις διαγραφές φοιτητ(ρι)ών στα ν+ν/2 έτη, την ελεγχόμενη είσοδο, την ίδρυση πειθαρχικών συμβουλίων. Τα τελευταία θα έχουν την αρμοδιότητα της εφαρμογής ποινών αναστολής ή και παύσης φοίτησης σε φοιτητές/ριες που συλλαμβάνονται για την αγωνιστική τους δράσης στο πανεπιστήμιο, αλλά και θα είναι υπεύθυνα για την ευθυγράμμιση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με τις επιταγές του κεφαλαίου. Βλέπουμε ότι σε έναν χώρο που διαχρονικά ευδοκιμούσαν ταξικά-αγωνιστικά-ριζοσπαστικά-αντικαπιταλιστικά κινήματα, το κράτος προσπαθεί να επιβάλλει πλήρη πολιτική αποστείρωση, με τη διάλυση πολιτικών χώρων και καταλήψεων, συλλήψεις, ποινικοποίηση της ριζοσπαστικής πολιτικοποίησης και ακόμα και των φοιτητικών συλλόγων. Πέρα από
την μετατροπή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε ένα προνόμιο για λίγους και της εξ ολοκλήρου λειτουργίας για χάρη του κεφαλαίου, το κράτος προσπαθεί να ξεμπερδέψει με τη γεννεσιουργό αιτία πολλών εξεγέρσεων και αντιστάσεων.
Καθήκον του προλεταριάτου είναι η υπεράσπιση τόσο των πολιτικών αγώνων, όσο και των δομών οργάνωσης που έχουν κερδηθεί με αιματηρούς αγώνες (βλέπε άσυλο και φοιτητικοί σύλλογοι), τουλάχιστον όσον αφορά το πανεπιστήμιο. Φυσικά, η ίδια επίθεση με διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά συντελείται χρόνια τώρα και στο υπόλοιπο κοινωνικό πεδίο, όπου χτυπιούνται καταλήψεις, πολιτικές δράσεις, πορείες και ποινικοποιείται ο εργατικός συνδικαλισμός, οι απεργίες και οι εργατικές κινητοποιήσεις.
Συγκεκριμένα για τις καταλήψεις τόσο εντός όσο και εκτός των σχολών η καταστολή οργιάζει. Η εκκένωση της κατάληψης του Ευαγγελισμου στο Ηράκλειο Κρήτης στις 22/04 ( ο οποίος έχει ανακαταληφθεί), η εκκένωση των καταλήψεων Ρασπραβα και Εξωστρεφή στα Εξάρχεια τον τελευταίο μήνα ( με την επαναστρατοπέδευση μπάτσων στο Λόφο του Στρέφη) αλλά ταυτόχρονα και οι εξοντωτικές ποινές που έχουν επιβληθεί σε καταληψίες τόσο στο Κουκάκι στην Αθήνα όσο και στην κατάληψη χώρου στο Χημικό ΑΠΘ το 2022 ( μετά την εκκένωση του Στεκιού στο Βιολογικό)
καταδεικνύουν την πολιτική ατζέντα της επίθεσης στον κόσμο του αγώνα. Δεν ξεχνάμε φυσικά την ανεκδιήγητη πρωτόδικη καταδίκη των 16 συντρόφων για την κατάληψη της Πρυτανειας του ΑΠΘ κατά την διάρκεια του φοιτητικού κινήματος του 2021 ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τον νόμο 4777 που ανοίγει ακριβώς τον δρόμο της ποινικοποίησης των φοιτητικών αγώνων.
Στην περίπτωση της μαζικής δίωξης της υπόθεσης των 49, μπορεί κανείς να εντοπίσει διάφορους συμβολισμούς, καθώς και την έκδηλη εκδικητικότητα του κράτους εναντίον των κινημάτων που θεωρεί επικίνδυνα και ριζοσπαστικά. Ωστόσο, πέρα από τις διαπιστώσεις, οφείλουμε να σταθούμε με αμέριστη αλληλεγγύη δίπλα στα συλληφθέντα άτομα και να παρέχουμε την πλήρη υποστήριξή μας, καθώς από εκεί θα εξαρτηθεί η διατήρηση της ίδιας της συλλογικής μνήμης και η πολιτική, ηθική και υλική υπεράσπιση των ίδιων των κινημάτων (παρελθοντικών και επερχόμενων).
