Ανάρες – Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Το τελευταίο διάστημα το κράτος διεξάγει μία ακόμα επιχείρηση ισοπέδωσης των πολιτικών ελευθεριών εντός του πανεπιστημίου, με φόντο την πλήρη εναρμόνηση του τελευταίου με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Υπό το μανδύα του “νόμου και της τάξης”, εκκενώθηκε στις 13/5 για άλλη μία φορά το Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής στην Αθήνα, ενώ συνελήφθησαν για παρέμβαση σε εκδήλωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ 7 σύντροφοι στους οποίους απαγγέλθηκαν βαριές κατηγορίες και αυστηρά περιοριστικά μέτρα. Η αύξηση της έντασης της καταστολής χτυπάει τους αγωνιζόμενους στα πανεπιστήμια και έχει ως στόχο να δικαιολογήσει την εφαρμογή ταξικών μέτρων για την εκπαίδευση. Συγκεκριμένα, το κράτος προσπαθεί να περάσει τις πτυχές του νόμου 4777 που δεν είχαν υλοποιηθεί, δηλαδή τις διαγραφές φοιτητ(ρι)ών στα ν+ν/2 έτη, την ελεγχόμενη είσοδο, την ίδρυση πειθαρχικών συμβουλίων. Τα τελευταία θα έχουν την αρμοδιότητα της εφαρμογής ποινών αναστολής ή και παύσης φοίτησης σε φοιτητές/ριες που συλλαμβάνονται για την αγωνιστική τους δράσης στο πανεπιστήμιο, αλλά και θα είναι υπεύθυνα για την ευθυγράμμιση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με τις επιταγές του κεφαλαίου. Βλέπουμε ότι σε έναν χώρο που διαχρονικά ευδοκιμούσαν ταξικά-αγωνιστικά-ριζοσπαστικά-αντικαπιταλιστικά κινήματα, το κράτος προσπαθεί να επιβάλλει πλήρη πολιτική αποστείρωση, με τη διάλυση πολιτικών χώρων και καταλήψεων, συλλήψεις, ποινικοποίηση της ριζοσπαστικής πολιτικοποίησης και ακόμα και των φοιτητικών συλλόγων. Πέρα από την μετατροπή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε ένα προνόμιο για λίγους και της εξ ολοκλήρου λειτουργίας για χάρη του κεφαλαίου, το κράτος προσπαθεί να ξεμπερδέψει με τη γεννεσιουργό αιτία πολλών εξεγέρσεων και αντιστάσεων.Στις 22/4/25 η ΕΛΑΣ προχώρησε σε έφοδο και εκκένωση του κατειλημμένου στεκιού του Φυσικού στη Θεσσαλονίκη και της κατάληψης Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης, δύο καταλήψεων άρρηκτα συνδεδεμένων με τα κοινωνικά πεδία και τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Οι επιθέσεις που επιλέγει το κράτος να εξαπολύσει στην κοινωνική βάση δεν είναι και δεν μπορεί να είναι τυχαίες ούτε ως προς την χρονική στιγμή στην οποία λαμβάνουν χώρα ούτε φυσικά ως προς τον σκοπό που θέλουν να επιτελέσουν. Οι μνήμες από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών και η κοινωνική θύελλα που αυτές προκάλεσαν είναι ακόμη νωπές για το κράτος. Ο κόσμος που πλημμύρισε τους δρόμους, οι μαζικές πορείες και οι συγκρούσεις αποτέλεσαν ορατό κίνδυνο για το κλίμα κοινωνικής ειρήνης που πασχίζει να επιβάλλει το κράτος. Το δίπολο “τα κέρδη τους ή οι ζωές μας” έγινε κτήμα της κοινωνικής βάσης που επέλεξε συνειδητά τον δρόμο του αγώνα ώστε να εναντιωθεί τελικά στην ίδια την καθημερινή υποτίμηση της ζωής της.Λίγο καιρό μετά λοιπόν, βλέπουμε το ελληνικό κράτος να προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις σε επικοινωνιακό επίπεδο, επιχειρώντας να καταστείλλει τους όποιους κινδύνους -για τις στοχεύσεις του κεφαλαίου- πήγαν να γεννηθούν στον προηγούμενο κύκλο αγώνα. Οι κοινότητες αγώνα που χτίστηκαν σε κοινωνικά πεδία όπως τα πανεπιστήμια, οι χώροι εργασίας και οι γειτονιές αμφισβητούν και συγκρούονται μετωπικά με την εντατικοποίηση της εργασίας, την πλήρη εναρμόνιση της καθημερινότητας του προλεταριάτου με τις επιταγές του κεφαλαίου και γενικότερα με την πλήρη πειθάρχηση της κοινωνικής ζωής στο καπιταλιστικό πλαίσιο.Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν αντιλαμβανόμαστε και εντάσσουμε την εκκένωση των καταλήψεων. Το στέκι του Φυσικού αποτελεί όλα αυτά τα χρόνια έναν χώρο συνάντησης και πολιτικοποίησης φοιτητριών και μη, καθώς και πεδίο δημιουργίας κοινοτήτων αγώνα που έπαιξαν σημαίνοντα ρόλο στα κοινωνικά και ταξικά κινήματα των προηγούμενων ετών. Η συγκεκριμένη κίνηση εκκένωσης δεν μπορεί παρά να ενταχθεί στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, η οποία επιχειρεί, με όλο και μεγαλύτερη ένταση τα τελευταία χρόνια, την μετατροπή του πανεπιστημίου σε ένα κερδοφόρο πεδίο για το κράτος και τις επιχειρήσεις. Με τα πανεπιστήμια να συμβάλλουν στη δημιουργία των αυριανών εργαζομένων που θα εκμεταλλεύονται τα αφεντικά καθώς και με την συνεργασία τους και την παροχή υπηρεσιών και έρευνας σε επιχειρήσεις και εταιρείες, τα στέκια και οι φοιτητικοί αγώνες εντός των ιδρυμάτων είναι αγκάθι για τις παραπάνω στοχεύσεις. Η κατάργηση του ασύλου, ο νόμος 4777, η τροποποίηση για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι μεταρρυθμίσεις με ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο, οι οποίες για να γίνουν αποδεκτές είναι απαραίτητο να πάνε χέρι χέρι με την καταστολή.Παρόμοιες γενεσιουργές αιτίες βρίσκουμε και από- άλλη μια – εκκένωση της κατάληψης του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο της Κρήτης. Παρόλο που πλέον δεν μιλάμε για κατάληψη εντός των πανεπιστημίων,ο Ευαγγελισμός είχε ακριβώς όλα εκείνα τα στοιχεία που είπαμε και παραπάνω. Σε μια πόλη, που είναι από τους πλέον δημοφιλείς καλοκαιρινούς προορισμούς, η κατάληψη του Ευαγγελισμού προφανώς χαλούσε την εικόνα ενός καλογυαλισμένου τουριστικού θερέτρου. Μια κατάληψη που αποτελεί επίσης χώρο συνάντησης και τροφοδοτήσης κοινωνικών αγώνων,διεκδικεί δημόσιο χώρο και προβάλλει έναν μη καταναλωτικό τρόπο συνύπαρξης. Η χθεσινή του εκκένωση μάλιστα συνοδεύτηκε από συλλήψεις 6 συντρόφων και συντροφισσών.Οι καταλήψεις είναι προϊόντα των ίδιων των υλικών συνθηκών που γεννάνε την ταξική σύγκρουση. Γι’ αυτό, όσο και αν το κράτος επιχειρεί να τις αποκόψει από την κοινωνία χαρακτηρίζοντας τις αντικοινωνικά κέντρα ανομίας, οι καταλήψεις θα αποτελούν πάντα μια ζωτική ανάγκη και ένα κοινωνικό πεδίο αγώνα των ίδιων των καταπιεσμένων. Οι κατειλλημμένοι χώροι δεν θα πάψουν να υπάρχουν και δεν παραδίδονται, αλλά (ανα)καταλαμβάνονται ξανά και ξανά, γιατί είναι κομμάτι του αγώνα για έναν άλλον κόσμο σε διαρκή σύγκρουση με εκείνον του κράτους και του κεφαλαίου. Και ο αγώνας αυτός συνεχίζεται.

Στα στέκια και στις καταλήψεις χτίζονται κοινότητες αγώνα, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα

Να αντισταθούμε με κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες στην λαίλαπα κράτους και κεφαλαίου που θέλει να περάσει πάνω από τις ζωές μας

Να υπερασπιστούμε τις καταλήψεις και τις δομές αγώνα

Αλληλεγγύη στο στέκι Φυσικού και τις καταλήψεις Ρασπραβα, εξωστρεφή και αυτοδιαχειριζομενο κυλικείο νομικής στην Αθήνα και στην κατάληψη του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο

Κάλεσμα στην πορεία υπεράσπισης του Στεκιού του Φυσικού και του ασύλου, Πέμπτη 22/5 Καμάρα, 18:00

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Συγκέντρωση με αφορμή την έναρξης της δίκης του μπάτσου δολοφόνου του Ρομά Κώστα Καλο Φραγκούλη
Τετάρτη, 21/5,18:00, Τσιμισκή με Γούναρη

Χθες 15/5 συμμετείχαμε στην πορεία για τα 77 χρόνια από την Νάκμπα (καταστροφή) στο κοινό μπλοκ Ανάρες – ομάδα δράσης & αλληλεγγύης, Μαρμάγκα – αντιπατριαρχική ομάδα, Συμβούλιο Αναρχικών και συντρόφια. Η συμμετοχή στην πορεία ήταν μεγάλη και με παλμό. Η διαδήλωση κινήθηκε σε κεντρικούς δρόμους της πόλης (Εγνατία, Αγίας Σοφίας, Τσιμισκή, Βενιζέλου, Αγ. Δημητρίου). Το μπλοκ μας ήταν μαζικό, καθώς στηρίχθηκε από πολλά συντρόφια.

77 χρόνια μετά, η γενοκτονία των Παλαιστινίων συνεχίζεται αμείωτη. Το ελληνικό κράτος συνδράμει και συμμετέχει στο έγκλημα. Το ελληνικό, όπως και το ευρωπαϊκό και το αμερικανικό, μαζί με το ισραηλινό κεφάλαιο αναπτύσσονται πάνω στα ερείπια της Γάζας όσο και από τα κέρδη της καταστροφής.

Ο αγώνας των Παλαιστινίων για γη και ελευθερία είναι και δικός μας αγώνας ενάντια στο ελληνικό κράτος και τους συμμάχους του. Αγώνας για ζωή ενάντια στην εκμετάλλευση, τον θάνατο και τους πολέμους που σκορπάνε κράτη και κεφάλαιο.

Χθες (13/5) πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό στο Λευκό πύργο και σήμερα κάναμε μοίρασμα κειμένων – κάλεσμα στους/τις μαθητές/ριες και τους/τις καθηγητές/ριες του 16ου Λυκείου/12ου Γυμνασίου στην Ξηροκρήνη (το οποίο πρόκειται να μετατραπεί σε Ωνάσειο) για την πορεία αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό της Πέμπτης στις 19:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου, ενώ αναρτήθηκε πανό και κολλήθηκαν αφίσες για την πορεία.
Αύριο Πέμπτη 15/5, στις 19:00 όλοι/ες/α στην πορεία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Κάλεσμα στη συγκέντρωση αλληλεγγύης, Τσιμισκή με Γούναρη, 15/5, 18:00

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΑΝΤΡΕΑ ΦΛΩΡΟ

Στις 21/2/2024 ο αναρχικός κοινωνικός αγωνιστής και σύντροφος Αντρέας Φλώρος, συλλαμβάνεται για απαλλοτρίωση προϊόντων ευτελούς αξίας από το κατάστημα LIDL στην Πάτρα. Όση ώρα κρατείται ο σύντροφος στην Α.Δ. Αχαΐας, σκαρώνεται από τις μεθοδεύσεις της κρατικής ασφάλειας η ανήκουστη αναβάθμιση της κατηγορίας που τον βαραίνει, από πλημμελειματική κλοπή προϊόντων ευτελούς στο κακούργημα της ληστρικής κλοπής. Το επόμενο πρωί διατάσσεται έρευνα στο σπίτι του, όπου ένα χαφιεδότσουρμο της ασφάλειας κατάσχει το laptop και το κινητό του. Στη συνέχεια αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους παρουσίας δύο φορές το μήνα στο τμήμα και απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα. Ωστόσο, καθώς η βαρύτητα της υπόθεσης δεν επαρκούσε νομικά ώστε να σταλούν τα αντικείμενά του στα εγκληματολογικά εργαστήρια της Αθήνας, ανακαλύπτεται ένα <<ανώνυμο τηλεφώνημα>> στην Κρατική Ασφάλεια Πάτρας, το οποίο υποδεικνύει τον σύντροφο ως αρχηγό εγκληματικής οργάνωσης που <<συγκεντρώνει εκρηκτικά και ετοιμάζει μεγάλο χτύπημα στην πόλη της Πάτρας>>. Η <<Αντιτρομοκρατική>> χρησιμοποιώντας τις απεριόριστες ελευθερίες που της παρέχει ο τρομονόμος 187Α , όπως η μη υποχρέωση αποσαφήνισης της προέλευσης του τηλεφωνήματος ή της καταγραφής του, βασίζεται σε φωτογραφίες που βρίσκει στο κινητό του Α.Φ. από κείμενα της <<Σύμπραξης Εκδίκησης>>, ώστε να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης σε βάρος του. Ο σύντροφος συλλαμβάνεται έξω από την κατοικία του και μεταφέρεται στην αντιτρομοκρατική στην Αθήνα. Τα υπόλοιπα “στοιχεία” που ανακάλυψε η αντιτρομοκρατική ήταν μηνύματα που αντάλλασε ο σύντροφος με πολιτικούς κρατούμενους πλήρως άσχετους με την υπόθεση που του καταλογίζουν, ποινικοποιώντας τις συντροφικές και αλληλέγγυες σχέσεις. Έκτοτε ο Α.Φ. μεταφέρεται και κρατείται στις φυλακές Άμφισσας.
Ερχόμαστε αντιμέτωποι για άλλη μια φορά όπως και σε πλήθος άλλων πολιτικών υποθέσεων που σχηματίζονται με το κατηγορητήριο του 187Α, με τον κατασταλτικό κρατικό μηχανισμό απέναντι στους αγωνιστές. Τα γνωστά – ή μάλλον άγνωστα- ανώνυμα τηλεφωνήματα, τα μηδαμινά στοιχεία και οι fast track δικονομικές διαδικασίες προφυλακιζουν διαχρονικά ενεργούς ανθρώπους του κινήματος, ποινικοποιούν συντροφικές και φιλικές σχέσεις, όλα μέσα σε ένα πλαίσιο νόμου που από τη μία έχει φτιαχτεί τόσο ευρεία για να μπορεί να προσαρμόζεται ανα τη συνθήκη και από την άλλη για να φωτογραφίζει συγκεκριμένα αυτούς που αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Ο 187Α γνωστός ως “τρομονομος” εξυπηρετεί την πολιτική της προληπτικής αντιεξεγερσης, αποτελεί ένα ιδεολογικό και υλικό κρατικό κατασκεύασμα για να καταστελει αναρχικούς, αντιεξουσιαστριες, κομμουνιστές, επαναστατριες, να τους απομακρύνει από τον καθημερινό κόσμο του αγώνα και να τους απομονώνει φυλακίζοντας τους. Ταυτόχρονα,επιδιώκει την καταστολή των συνειδήσεων, την δημιουργία φόβου σε όσα αντιστέκονται με έναν απώτερο στόχο την διάλυση των (ριζοσπαστικών) κινημάτων.
Η διαδικασία ομηρίας, στοχοποίησης και φυλάκισης που υφίσταται ο σύντροφος Αντρέας είναι τερατώδης από πολλές απόψεις και συνοψίζει πολλές από τις καταπιέσεις που ασκεί το κράτος στην κοινωνική βάση. Η ακρίβεια και το υπέρογκο κόστος επιβίωσης οφείλεται στην ελεύθερη καπιταλιστική αγορά και στους νόμους της συσσώρευσης που την διέπουν. Δεν είναι ένα αόριστο φαινόμενο, αλλά η μεθοδευμένη μεγιστοποίηση των κερδών της αστικής τάξης. Ιδιοκτήτες super market, επιχειρηματίες βασικών αγαθών όπως γάλακτος, λαδιού, σιτιρών , εφοπλιστές, ξενοδοχιάρχες, καναλάρχες, καρτέλ ενέργειας είναι μόνο μία μερίδα της αστικής τάξης η οποία λεηλατεί τα εισοδήματα, την εργασία, τον κοινωνικό πλούτο, ενισχύοντας τη φτώχεια, την εξαθλίωση και ανάγοντας τη ζωή σε ένα κυνήγι επιβίωσης (των ικανών). Οι συνθήκες αυτές οδηγούν πολλούς ανθρώπους στην απαλλοτροίωση βασικών αγαθών και προϊόντων για να τα βγάλουν πέρα, πράγμα το οποίο αποτελεί μία ελάχιστη εναντίωση και προσπάθεια εξισορρόπησης της καθημερινής αδικίας και ταξικής εκμετάλλευσης που υφίσταται η κοινωνική βάση. Η αστική δικαιοσύνη, αρμόδια για την προστασία της βασικής αξίας της καπιταλιστικής κοινωνίας-οικονομίας που είναι η ιδιοκτησία, τιμωρεί βαριά αυτό που η ίδια ονομάζει <<κλοπή>>. Όπως συνέβη και στην πρώτη φάση της δίωξης του Α.Φ.
Η εσωτερική “τάξη” και “ασφάλεια” του κράτους πρϋποθέτει την ποινικοποίηση των κατώτερων τάξεων, της ίδιας της φτώχειας, της μετανάστευσης και όποιας πολιτικής δράσης αντιπαρατίθεται με το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Όσα κομμάτια του πληθυσμού θεωρούνται εν δυνάμει απειλητικά για τον καπιταλισμό και την ομαλή λειτουργία του, βρίσκονται στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών. Σε αυτό το πλαίσιο, ο σύντροφος Αντρέας Φλώρος, με συνεπή παρουσία στους κοινωνικούς,ταξικούς,εργατικούς, αντιπατριαρχικούς, αντιφασιστικούς αγώνες και αλληλεγγύης στους μετανάστες, κρίθηκε φρονηματικά ένοχος, με την αστυνομία και την αστική δικαιοσύνη να προσπαθούν να τον απενεργοποιήσουν πολιτικά και κοινωνικά. Πολλές δράσεις αλληλεγγύης για την απελευθέρωσή του έχουν συντελεστεί έπειτα από τη φυλάκισή του σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και ιδίως στην Πάτρα, όπου και αποτελεί μέλος της κατάληψης Παραρτήματος.
Το κράτος συνεχώς θωρακίζεται και διαφυλάσσει την εύρυθμη αναπαραγωγή του Κεφαλαίου με τις επαναπροωθήσεις μεταναστών στα σύνορα, την στήριξη του Ισραήλ στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, την παράδοση πρώτων κατοικιών σε funds και τράπεζες, την διόγκωση του κόστους ζωής, την διεύρυνση των ορίων της φυλακής μέσω του Νέου Ποινικού Κώδικα, την περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της εργασίας με την απελευθέρωση των απολύσεων και την ποινικοποίηση των απεργιών, με την ενίσχυση των δολοφόνων των σωμάτων ασφαλείας κ.ά. Άλλωστε κύριο μέλημα του κράτους είναι αφενός να φυλακίζει ή να αορατοποιεί όσες/ους “περισσεύουν” στην καπιταλιστική κανονικότητα και αφετέρου να βαφτίζει εν δυνάμει “τρομοκράτες” όσα αντιστέκονται σε αυτήν.
Σε αυτό το πλαίσιο, ρόλος μας ως κομμάτια της κοινωνικής βάσης που αγωνίζονται για έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας είναι να προτάξουμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, η οποία συνεπάγεται μεταξύ πολλών ακόμα κινήσεων, τον αγώνα για την απελευθέρωση του αναρχικού συντρόφου Αντρέα Φλώρου.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΑΝΤΡΕΑ ΦΛΩΡΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟ 187Α
ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ανάρες, ομάδας δράσης & αλληλεγγύης

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ, ΠΕΜΟΤΗ 15/05, 19:00, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΈΛΟΥ

Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και σε live μετάδοση: Είναι, ίσως, η πρώτη φορά, μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, που μια γενοκτονία γίνεται όχι μόνο μπροστά στις κάμερες αλλά σε live μετάδοση απ’ όλα τα διεθνή ΜΜΕ και Social Media. Ζούμε σε μια εποχή που ένα μαζικό έγκλημα του διεθνούς Κεφαλαίου, όχι μόνο δεν αποκρύβεται, αλλά διαφημίζεται προς γνώση και συμμόρφωση όλων των ανθρώπων που ασφυκτιούν κάτω από την κεφαλαιοκρατική κατοχή της ίδιας της ζωής σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Λίγες μέρες πριν, από τα πιο επίσημα χείλη, της κυβέρνησης των δολοφόνων του ισραήλ, ανακοινώθηκε πως ο στόχος του ισραηλινού στρατού δεν είναι, πλέον και υποτίθεται, η σύλληψη και η εκτέλεση αυτών που το κράτος τους ορίζει ως “τρομοκράτες”, αλλά η κατοχή της Λωρίδας της Γάζας και ο μαζικός εκτοπισμός 2 εκατομμυρίων ανθρώπων σε ένα ελάχιστο κομμάτι γης στα νότια, με απώτερο σκοπό τον εξοβελισμό του σε διπλανές χώρες. Αυτό λέγεται και επίσημα κατοχή και εθνοκάθαρση στη Λωρίδα της Γάζας. Την ίδια στιγμή, υπενθυμίζουμε, πως ο ισραηλινός στρατός έχει επεκταθεί στον Λίβανο και στη Συρία, ενώ βομβαρδίζει μαζί με τις ΗΠΑ κι άλλες σύμμαχες χώρες και την Υεμένη.
Η κατάσταση στην Λωρίδα της Γάζας είναι πέρα για πέρα απελπιστική. Εκτός από τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τον τεράστιο αριθμό νεκρών παιδιών, τους εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες ακολουθεί ο λιμός και η πείνα. Αυτό είναι το σχέδιο των γενοκτόνων φασιστών του ισραηλινού κράτους για να καμφθεί η αντίσταση των Παλαιστινίων. Το ισραήλ εμποδίζει ακόμη και την ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στην Λωρίδα, με αποκορύφωμα τον βομβαρδισμό με drone του στολίσκου της Ελευθερίας 200 km μακριά.
Η πρόσκαιρη απόσυρση του ισραηλινού στρατού από τη Γάζα κατά την διάρκεια της σύντομης εκεχειρία, σηματοδότησε την αποτυχία του ισραηλινού κράτους και των συμμάχων του να εκτοπίσει τους παλαιστίνιους και να κάμψει την Παλαιστινιακή Αντίσταση. Ενώ η αντίσταση υψώνει το ανάστημά της στο φασιστικό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, το τελευταίο διεξάγει πόλεμο εναντίον πληθυσμού. Το δόγμα αυτό το επιτάσσει η εδραίωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην περιοχή και η επικράτηση της σχέσης έθνους κράτους. Η πρόθεση για εξαφάνιση των παλαιστινίων είτε μέσω εκτοπισμού είτε μέσω γενοκτονίας και κάθε μορφής διεκδίκησης της γης τους θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από το κράτος του Ισραήλ και κυρίως από τους Δυτικούς του συμμάχους, τις χώρες της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. Σε αυτό το πλαίσιο οι παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση ως πλεονάζοντες, ως φθηνά εργατικά χέρια, ως μη-πολίτες, ως τρομοκράτες και πλέον ως πληθυσμός προς γενοκτονία.
Η συνεχιζόμενη γενοκτονία των παλαιστινίων αποτελεί πόνημα που φέρει τη βούλα όλων των δυτικών κρατών, τα οποία προσφέρουν την υλικοτεχνική και πολιτική υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ και τα οποία βλέπουν ένα διπλό όφελος στη συμμετοχή τους σε αυτή: από τη μία την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από την Δύση και από την άλλη την υπεράσπιση της ίδιας τους της ύπαρξης μέσα από την εξολόθρευση ενός πληθυσμού ο οποίος αντιστέκεται στον εκτοπισμό και την εξολόθρευσή του με πληθώρα μέσων. Επεξηγηματικά, τα δυτικά κράτη υποστηρίζουν τη γενοκτονία και τον πόλεμο σε πληθυσμό, καθώς αποτελούν στρατηγικές τις οποίες και τα ίδια έχουν επιστρατεύσει και θα επιστρατεύσουν σε κάθε περίπτωση στην οποία επιδιώκουν να εκπληρώσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, πάντα προς όφελος της αδιάκοπης ροής του κεφαλαίου και της διάνοιξης νέων πεδίων παραγωγής κέρδους.
Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε. να “επανεξοπλιστεί”. Το πρόγραμμα-μαμούθ των 800 δις ευρώ εξοπλισμών με την κωδική ονομασία “Rearm Europe”, δεν είναι τίποτε άλλο από την επίσημη κήρυξη των ευρωπαϊκών κρατών της νέας, ακόμη πιο πολεμικής και δολοφονικής εποχής. Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα από τη μια απαιτούν “θυσίες” από το ευρωπαϊκό προλεταριάτο, περικοπές στα όποια ψήγματα δημοσίων δαπανών, μισθών, υγείας, πρόνοιας κτλ. Από την άλλη προετοιμάζουν τα ευρωπαικά κράτη να μπουν, ακόμη πιο δυναμικά σε πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης έκτασης. Η θανατηφόρα “προβα τζενεράλε” με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την γενοκτονία των παλαιστινίων, ανοίγει την όρεξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και προωθεί μεγαλύτερο φασισμό στις κοινωνίες για την μεγαλύτερη δυνατή εθνική συσπείρωση, ωστέ να είναι έτοιμοι να μας στείλουν να σκοτώσουμε και να πεθάνουμε στο επόμενο σφαγείο που θα έχουν σχεδιάσει.
Στην ιστορική αυτή συγκυρία, το ελληνικό κράτος στέκεται συνένοχο και συμμετέχον στη γενοκτονία: στέλνοντας πολεμικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα για την όξυνση της πολεμικής έντασης κατά του λαού της Υεμένης και της Παλαιστίνης, κάνοντας κοινές αεροπορικές ασκήσεις με το ισραηλινό κράτος, προσφέροντας πολεμικό υλικό και εξοπλισμό στο Ισραήλ μέσω των νατοϊκών βάσεων της Σούδας και ηγούμενο της επίχειρησης ASPIDES στην ερυθρά θάλασσα κατά των Χούθι με στρατηγείο-βάση το στρατόπεδο της Λάρισας. Με αυτό τον τρόπο το ελληνικό κράτος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις τεράστιες ζημιές που υφίσταται από τις επιχερήσεις των Χούθι στη ερυθρά θάλασσα, οι οποίες συχνά αναγκάζουν τα ελληνόκτητα πλοία να επιλέγουν τον πολύ πιο κοστοβόρο κύκλο της Αφρικής, για να αποφύγουν τη διέλευση από τη Διώρυγα του Σουέζ.
Ταυτόχρονα,σε περιόδους κρίσεων και πολέμων τα κράτη οργανώνονται πολεμικά και στο εσωτερικό τους, διεξάγοντας πόλεμο εναντίον των εσωτερικών εχθρών τους. Έτσι, το ελληνικό κράτος διαπράττει πόλεμο εναντίον των μεταναστών, σε μία προσπάθειά του να φέρει στα μέτρα του τα αποτελέσματα της εξάπλωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Η ακραία υποτίμηση των μεταναστών είναι προϋπόθεση τόσο για την μέγιστη εργασιακή εκμετάλλευσή τους για την τόνωση των εθνικών οικονομιών, όταν αυτές τους έχουν ανάγκη, όσο και για το χτίσιμο της απαραίτητης κοινωνικής συναίνεσης για την εξολόθρευσή τους όταν κρίνονται ως πλεονάζοντες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η μαζική κρατική δολοφονία τουλάχιστον 600 μεταναστών ανοιχτά της Πύλου, όπως και οι συνεχείς πνιγμοί στο Αιγαίο υπό την αιγίδα του λιμενικού. Παράλληλα ο φασισμός, είτε οργανωμένος είτε διάχυτος στις μικροαστικές συνειδήσεις, αποτελεί ένα βασικό μηχανισμό του ελληνικού κράτους για την εξυπηρέτηση των κεφάλαιοκρατικών συμφερόντων. Το διάχυτο αυτό μίσος που θέτει τις μεταναστριες στο στόχαστρο για κάθε κρίση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, οργανώνει την αγρια εκμετάλλευση τους στα σύνορα, τα κέντρα κράτησης, τα χωράφια και όλους τους υπόλοιπους χώρους εργασίας. Οι δηλώσεις των φασιστών που κατηγορούν τους μετανάστες για τα χαμηλά μεροκάματα, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τη γενικότερη εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά είναι ενδεικτικές των σκοπών του εθνικισμού/φασισμού, ο οποίος ανάγει την εργασία σε προνόμιο και την εργατική δύναμη σε κάτι ανεξάρτητο από τα αφεντικά. Με αυτό τον τρόπο, οι φασίστες αποκρύπτουν ότι η εργασία είναι η παραγωγική σχέση του κεφαλαίου με την εργατική τάξη με σκοπό την επικυριαρχία του πρώτου επί του τελευταίου, όπως επίσης αποκρύπτουν την ταξική κοινότητα των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων εργατών, κεντροβαρίζοντας στην εθνική ενότητα μεταξύ εργατών και αφεντικών.
Για τους λόγους αυτούς, ο αγώνας ενάντια στη γενοκτονία των παλαιστινίων, ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου, η αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κοινοί και μόνο μέσα από το συνδυαστικό πρίσμα τους μπορούμε να ανατιμήσουμε τις ζωές μας και να χτίσουμε ένα κόσμο αλληλεγγύης και ελευθερίας.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΤΕΜΠΗ,ΠΥΛΟΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΔΕΝΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

77 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΑΓΚΜΠΑ (ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ)ΠΟΡΕΙΑ 15/5 19.00 ΑΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Αναρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΠΟ 9/04 ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ MESUT AYDI ΔΕΥΤΕΡΑ 12/5 ΣΤΙΣ 19:00, ΚΑΜΑΡΑ

Στις 9 Απρίλη ο μετανάστης Mesut Aydi, ο οποίος βρίσκεται στο καμπ μεταναστών στην Φιλιππιάδα της Άρτας, ξεκινάει απεργία πείνας γρήγορου θανάτου με αίτημα την χορήγηση ασύλου και την ελευθερία μετακίνησης του ώστε να επανασυνδεθεί με φιλικά και οικογενειακά του πρόσωπα στην Βόρεια Ευρώπη. Καθώς η κατάσταση της υγείας του είναι πολύ επιβαρυμένη, πριν λίγες μέρες ομαδα αλληλέγγυων απαίτησε την μεταφορά του Mesut σε δημόσιο νοσοκομείο ώστε να εξεταστεί από δημόσιους γιατρούς ενδελεχέστερα. Ωστόσο το καμπ αρνήθηκε να καλέσει ασθενοφόρο με τις γνωστές γραφειοκρατικές δικαιολογίες ότι πρέπει να λάβει οδηγίες από το Υπουργείο Μετανάστευσης.
Η απεργία πείνας αποτελεί ιστορικό μέσο αγώνα στα χέρια των καταπιεσμένων και αγωνιστών οι οποίοι βάζοντας ανάχωμα το σώμα τους διεκδικούν τα αυτονόητα που μπορεί να ξεκινάνε από μια αξιοπρεπή διαβίωση στις φυλακές ή τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να φτάνουν μέχρι τις “νόμιμες” αποφυλακίσεις ή τις χορηγήσεις ασύλου όπως βλέπουμε να συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση. O Mesut είναι ένα άνθρωπος ερχόμενος από την Τουρκία που έχει υποστεί βασανιστήρια, ζητάει άσυλο και καταλήγει μαζί με χιλιάδες άλλους, να βρίσκεται εγκλωβισμένος στα ελληνικά καμπ μεταναστών όπου η γραφειοκρατικη πολιτική σε συνδυασμό με την κρατική αδιαφορία και εκδικητικότητα τον αφήνουν παγιδευμένο για 22 μήνες χωρίς να εγκρίνεται η έκδοση του ασύλου του.
Η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Mesut επιβεβαιώνει την πάγια τακτική του ελληνικού κράτους όσον αφορά την εξόντωση του μεταναστευτικού πληθυσμού και το καθεστώς εξαίρεσης στο οποίο τους τοποθετηθεί συνεχώς. Αυτή η πρακτική βλέπουμε καθημερινά να παίρνει πολλές μορφές. Η διαμονή – φυλακή εκατοντάδων ανθρώπων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του ελληνικού κράτους σε αποκεντρωμένες περιοχές για απροσδιόριστα χρονικα διαστήματα σε απαξιωτικές συνθήκες διαβίωσης συνιστά ένα σημαντικό κομμάτι της κρατικής πολιτικής διαχείρισης απέναντι σε αυτούς που λογίζονται ως πλεονάζοντες πληθυσμοί. Φυσικά αυτό συμβαίνει για όσους έχουν γλιτώσει από τις δολοφονίες του ελληνικού κράτους είτε στα χερσαία σύνορα , είτε στα θαλάσσια με την μορφή των επαναπροώθησεων – pushbacks όπου κάθε εβδομάδα είμαστε θεατές απροκάλυπτων δολοφονιών που συντελούνται και έρχονται να παρουσιαστούν με τη μορφή του “ναυαγίου”.
Αντιλαμβανόμαστε την στρατηγικη του ελληνικού κράτους απέναντι στους μετανάστες ως ένα μέρος του συνολικού σχεδιασμού του τόσο σε εσωτερικά όσο και εξωτερικά ζητήματα πολεμικής ατζέντας. Στο εσωτερικό, το ελληνικό κράτος προβάλλει τους μεταναστευτικους πληθυσμους ως εχθρούς που “πλήττουν την εθνική ενότητα” ενώ παράλληλα τους υπερκμεταλλεύεται, οξύνοντας τα ρατσιστικά και εθνικιστικά αντανακλαστικά με σκοπό την διάσπαση και την αποτροπή συγκρότησης του πολυεθνικού προλεταριάτου. Στο εξωτερικό συμμετέχει φυσικά ενεργά σε πολέμους που διεξάγονται ως μέλος του ΝΑΤΟ,υπερεξοπλίζεται στρατιωτικά και φυσικά το πιο σημαντικό είναι ότι το ελληνικό κράτος στηρίζει -και- υλικά την εδώ και ενάμιση χρόνο εν εξελίξει γενοκτονία που συντελείται στην Παλαιστίνη από το κράτος-απάρτχαϊντ του Ισραήλ.

Αποτελεί χρέος μας να σταθούμε δίπλα στον Mesut και στον δύσκολο αγώνα που δίνει παλεύοντας για τα αυτονοητα. Όπως ο ίδιος αναφέρει ( καθώς είναι υψίστης σημασίας να μεταφέρουμε αυτούσια τα λόγια και τα αιτήματα του απεργού πείνας) ” Η αίτησή μου για άσυλο εκκρεμεί εδώ και 22 μήνες χωρίς λύση και δεν έχει δοθεί χρονοδιάγραμμα ή αιτιολόγηση.
Ως εκ τούτου, ζητώ με σεβασμό τα εξής:
Α. Μια σαφή και διαφανή εξήγηση, σε γλώσσα που μπορώ να καταλάβω, σχετικά με τους λόγους για τον παρατεταμένο και άνισο χειρισμό της διαδικασίας ασύλου μου.
Β. Να εξεταστεί η αίτησή μου για άσυλο από αμερόληπτη επιτροπή, υπό την επίβλεψη της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες (UNHCR).
Γ. Να μου χορηγηθεί άδεια ταξιδιού που μου επιτρέπει να μεταφερθώ σε χώρα της Βόρειας Ευρώπης όπου έχω δημιουργήσει οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις…”

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ MESUT AYADI , ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ 09/04
ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Σήμερα 10/5 επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης εκδήλωση την οποία διοργάνωνε η Πρεσβεία του Ισραήλ, λογοτεχνικού ενδιαφέροντος αλλά με σαφείς προεκτάσεις στο ξέπλυμα του κράτους του Ισραήλ για την γενοκτονία των Παλαιστινίων υπό το μανδύα του “πολιτισμού”. Έχουν περάσει μόλις λίγες ημέρες από την εξαγγελία του υπουργού οικονομικών του Ισραήλ, Μπεζαλέλ Σμότριχ που μιλάει ξεκάθαρα για εθνοκάθαρση, ενώ μία μέρα πριν υπήρξε έγκριση του συμβουλίου ασφαλείας του Ισραήλ για περαιτέρω βομβαρδισμούς και σφαγές στη Γάζα με σκοπό την κατοχή της.
Έπειτα από την ρητή δημόσια τοποθέτηση φορέων και εργαζομένων στον κλάδο του βιβλίου ενάντια στη διοργάνωση της εκδήλωσης, μαζί με αυτούς σήμερα κινητοποιήθηκαν δυνάμεις, μαζί με δεκάδες αγωνιστές/ριες συντρόφους/ισσες, εντός της αίθουσας με αποτέλεσμα να ακυρωθεί εν τέλει η συγκεκριμένη εκδήλωση. Παράλληλα πραγματοποιούσαμε και παρέμβαση εκτός του εκθεσιακού χώρου, επίσης με πανό και κείμενα. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης φωνάζονταν συνθήματα υπέρ των Παλαιστινίων και της Αντίστασής τους. Επίσης φωνάχτηκαν συνθήματα αλληλεγγύης στους μετανάστες και ενάντια στα εγκλήματα του ελληνικού κράτους όπως στην Πύλο, ενάντια στη συμμετοχή του στη γενοκτονία των παλαιστινίων και για το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. Οι αγώνες αυτοί, άλλωστε για εμάς αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία και κανείς τους δεν είναι ολόκληρος χωρίς τον άλλο.

ΤΕΜΠΗ – ΠΥΛΟΣ – ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ

ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΛΥΜΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

Όλοι/ες/α στην πορεία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, Πέμπτη 15/5, Άγαλμα Βενιζέλου 19:00

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΑΝΤΡΕΑ ΦΛΩΡΟ

Στις 21/2/2024 ο αναρχικός κοινωνικός αγωνιστής και σύντροφος Αντρέας Φλώρος, συλλαμβάνεται για απαλλοτρίωση προϊόντων ευτελούς αξίας από το κατάστημα LIDL στην Πάτρα. Όση ώρα κρατείται ο σύντροφος στην Α.Δ. Αχαΐας, σκαρώνεται από τις μεθοδεύσεις της κρατικής ασφάλειας η ανήκουστη αναβάθμιση της κατηγορίας που τον βαραίνει, από πλημμελειματική κλοπή προϊόντων ευτελούς στο κακούργημα της ληστρικής κλοπής. Το επόμενο πρωί διατάσσεται έρευνα στο σπίτι του, όπου ένα χαφιεδότσουρμο της ασφάλειας κατάσχει το laptop και το κινητό του. Στη συνέχεια αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους παρουσίας δύο φορές το μήνα στο τμήμα και απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα. Ωστόσο, καθώς η βαρύτητα της υπόθεσης δεν επαρκούσε νομικά ώστε να σταλούν τα αντικείμενά του στα εγκληματολογικά εργαστήρια της Αθήνας, ανακαλύπτεται ένα <<ανώνυμο τηλεφώνημα>> στην Κρατική Ασφάλεια Πάτρας, το οποίο υποδεικνύει τον σύντροφο ως αρχηγό εγκληματικής οργάνωσης που <<συγκεντρώνει εκρηκτικά και ετοιμάζει μεγάλο χτύπημα στην πόλη της Πάτρας>>. Η <<Αντιτρομοκρατική>> χρησιμοποιώντας τις απεριόριστες ελευθερίες που της παρέχει ο τρομονόμος 187Α , όπως η μη υποχρέωση αποσαφήνισης της προέλευσης του τηλεφωνήματος ή της καταγραφής του, βασίζεται σε φωτογραφίες που βρίσκει στο κινητό του Α.Φ. από κείμενα της <<Σύμπραξης Εκδίκησης>>, ώστε να εκδοθεί ένταλμα σύλληψης σε βάρος του. Ο σύντροφος συλλαμβάνεται έξω από την κατοικία του και μεταφέρεται στην αντιτρομοκρατική στην Αθήνα. Τα υπόλοιπα “στοιχεία” που ανακάλυψε η αντιτρομοκρατική ήταν μηνύματα που αντάλλασε ο σύντροφος με πολιτικούς κρατούμενους πλήρως άσχετους με την υπόθεση που του καταλογίζουν, ποινικοποιώντας τις συντροφικές και αλληλέγγυες σχέσεις. Έκτοτε ο Α.Φ. μεταφέρεται και κρατείται στις φυλακές Άμφισσας.Ερχόμαστε αντιμέτωποι για άλλη μια φορά όπως και σε πλήθος άλλων πολιτικών υποθέσεων που σχηματίζονται με το κατηγορητήριο του 187Α, με τον κατασταλτικό κρατικό μηχανισμό απέναντι στους αγωνιστές. Τα γνωστά – ή μάλλον άγνωστα- ανώνυμα τηλεφωνήματα, τα μηδαμινά στοιχεία και οι fast track δικονομικές διαδικασίες προφυλακιζουν διαχρονικά ενεργούς ανθρώπους του κινήματος, ποινικοποιούν συντροφικές και φιλικές σχέσεις, όλα μέσα σε ένα πλαίσιο νόμου που από τη μία έχει φτιαχτεί τόσο ευρεία για να μπορεί να προσαρμόζεται ανα τη συνθήκη και από την άλλη για να φωτογραφίζει συγκεκριμένα αυτούς που αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Ο 187Α γνωστός ως “τρομονομος” εξυπηρετεί την πολιτική της προληπτικής αντιεξεγερσης, αποτελεί ένα ιδεολογικό και υλικό κρατικό κατασκεύασμα για να καταστελει αναρχικούς, αντιεξουσιαστριες, κομμουνιστές, επαναστατριες, να τους απομακρύνει από τον καθημερινό κόσμο του αγώνα και να τους απομονώνει φυλακίζοντας τους. Ταυτόχρονα,επιδιώκει την καταστολή των συνειδήσεων, την δημιουργία φόβου σε όσα αντιστέκονται με έναν απώτερο στόχο την διάλυση των (ριζοσπαστικών) κινημάτων.Η διαδικασία ομηρίας, στοχοποίησης και φυλάκισης που υφίσταται ο σύντροφος Αντρέας είναι τερατώδης από πολλές απόψεις και συνοψίζει πολλές από τις καταπιέσεις που ασκεί το κράτος στην κοινωνική βάση. Η ακρίβεια και το υπέρογκο κόστος επιβίωσης οφείλεται στην ελεύθερη καπιταλιστική αγορά και στους νόμους της συσσώρευσης που την διέπουν. Δεν είναι ένα αόριστο φαινόμενο, αλλά η μεθοδευμένη μεγιστοποίηση των κερδών της αστικής τάξης. Ιδιοκτήτες super market, επιχειρηματίες βασικών αγαθών όπως γάλακτος, λαδιού, σιτιρών , εφοπλιστές, ξενοδοχιάρχες, καναλάρχες, καρτέλ ενέργειας είναι μόνο μία μερίδα της αστικής τάξης η οποία λεηλατεί τα εισοδήματα, την εργασία, τον κοινωνικό πλούτο, ενισχύοντας τη φτώχεια, την εξαθλίωση και ανάγοντας τη ζωή σε ένα κυνήγι επιβίωσης (των ικανών). Οι συνθήκες αυτές οδηγούν πολλούς ανθρώπους στην απαλλοτροίωση βασικών αγαθών και προϊόντων για να τα βγάλουν πέρα, πράγμα το οποίο αποτελεί μία ελάχιστη εναντίωση και προσπάθεια εξισορρόπησης της καθημερινής αδικίας και ταξικής εκμετάλλευσης που υφίσταται η κοινωνική βάση. Η αστική δικαιοσύνη, αρμόδια για την προστασία της βασικής αξίας της καπιταλιστικής κοινωνίας-οικονομίας που είναι η ιδιοκτησία, τιμωρεί βαριά αυτό που η ίδια ονομάζει <<κλοπή>>. Όπως συνέβη και στην πρώτη φάση της δίωξης του Α.Φ.Η εσωτερική “τάξη” και “ασφάλεια” του κράτους πρϋποθέτει την ποινικοποίηση των κατώτερων τάξεων, της ίδιας της φτώχειας, της μετανάστευσης και όποιας πολιτικής δράσης αντιπαρατίθεται με το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα. Όσα κομμάτια του πληθυσμού θεωρούνται εν δυνάμει απειλητικά για τον καπιταλισμό και την ομαλή λειτουργία του, βρίσκονται στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών. Σε αυτό το πλαίσιο, ο σύντροφος Αντρέας Φλώρος, με συνεπή παρουσία στους κοινωνικούς,ταξικούς,εργατικούς, αντιπατριαρχικούς, αντιφασιστικούς αγώνες και αλληλεγγύης στους μετανάστες, κρίθηκε φρονηματικά ένοχος, με την αστυνομία και την αστική δικαιοσύνη να προσπαθούν να τον απενεργοποιήσουν πολιτικά και κοινωνικά. Πολλές δράσεις αλληλεγγύης για την απελευθέρωσή του έχουν συντελεστεί έπειτα από τη φυλάκισή του σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας και ιδίως στην Πάτρα, όπου και αποτελεί μέλος της κατάληψης Παραρτήματος.Το κράτος συνεχώς θωρακίζεται και διαφυλάσσει την εύρυθμη αναπαραγωγή του Κεφαλαίου με τις επαναπροωθήσεις μεταναστών στα σύνορα, την στήριξη του Ισραήλ στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, την παράδοση πρώτων κατοικιών σε funds και τράπεζες, την διόγκωση του κόστους ζωής, την διεύρυνση των ορίων της φυλακής μέσω του Νέου Ποινικού Κώδικα, την περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της εργασίας με την απελευθέρωση των απολύσεων και την ποινικοποίηση των απεργιών, με την ενίσχυση των δολοφόνων των σωμάτων ασφαλείας κ.ά. Άλλωστε κύριο μέλημα του κράτους είναι αφενός να φυλακίζει ή να αορατοποιεί όσες/ους “περισσεύουν” στην καπιταλιστική κανονικότητα και αφετέρου να βαφτίζει εν δυνάμει “τρομοκράτες” όσα αντιστέκονται σε αυτήν. Σε αυτό το πλαίσιο, ρόλος μας ως κομμάτια της κοινωνικής βάσης που αγωνίζονται για έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας είναι να προτάξουμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, η οποία συνεπάγεται μεταξύ πολλών ακόμα κινήσεων, τον αγώνα για την απελευθέρωση του αναρχικού συντρόφου Αντρέα Φλώρου.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΑΝΤΡΕΑ ΦΛΩΡΟ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟ 187Α

ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ανάρες, ομάδας δράσης & αλληλεγγύης