Συγκεντρωση Αλλ/γυης στα 4 αναρχικα συντροφια της υποθεσης συντροφοι/σες
ΜΙΑ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ
Μετά από τρία χρόνια δικαστικής ομηρίας δικάζονται βάσει του νόμου 187Α (αντιτρομοκρατικός) 3 σύντροφοι και 1 συντρόφισσα αναρχικοί, με την αστυνομία να έχει ξεπεράσει και τον εαυτό της διωκτικά καθώς έχει εφεύρει ανύπαρκτη οργάνωση για να σχηματίσει δίωξη.
ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ
Η αδιάλλακτη μη θεσμική και αντικρατική πολιτική δεν θα μπορούσε να περνάει απαρατήρητη από τους μηχανισμούς της κυριαρχίας. Στην ελληνική πραγματικότητα χιλιάδες αγωνιστές έχουν διωχθεί ή διώκονται για την πολιτική τους πρακτική ή σκέψη. Από μικρά “πλημμεληματικά” αδικήματα μέχρι τους πολιτικούς κρατούμενος ή τους νεκρούς στον δρόμο του αγώνα, το νήμα είναι το ίδιο. Οι αγώνες διαφορετικοί αλλά συνάμα ενιαίοι και ο εχθρός ξεκάθαρος και κοινός.
Ιστορικά κάθε αγώνας με ανατρεπική προοπτική αντιμετωπίζει σωρεία από κρατικές επιθέσεις. Φυσικά ασπίδα για τους αγωνιστές είναι ο ίδιος τους ο αγώνας, καθώς μόνο στον δρόμο και στην κίνηση μπορούν να στηθούν αναχώματα ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα. Το άγρυπνο βλέμα των μηχανισμών του καραδοκεί για να απομονώσει και να χτυπήσει όσο γίνεται σφοδρότερα όσους και όσες τάσσονται εναντίον του και εναντίον του κεφαλαίου.
Στην υπόθεση σύντροφοι/ισσες διώκεται η πιο κοινή υπογραφή του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου που μπορεί να υπογράψει από μια συνωμοτική επίθεση εώς μια συγκέντρωση ή μια απλή διαμαρτυρία. Οπότε η ποινική δίωξη, σήμερα, δεν αφορά μια μικρή ομάδα/ρεύμα επαναστατ(ρι)ών αλλά κάθε τι ξεφεύγει από τα ασφυκτικά πλαίσια μιας πολεμικής κρατικής προετοιμασίας, όπου τα όρια νόμιμο-παράνομο είναι πολύ πιο στενά. Αυτά τα ασφυκτικά όρια επιβεβαιωνουν οι διαρκείς παρακολουθήσεις, οι εκκενωσεις, οι εξόντωτικες ποινές, ακόμη και ο νέος σοφρωνιστικός. Μπορεί δηλαδή να ποινικοποιειται ένα ευρύ φάσμα κινήσεων γιατί απειλεί να τινάξει στον αέρα μια εκρηκτική κοινωνική πραγματικότητα, στην οποία οι φτωχοί και οι αποκλεισμένοι γίνονται όλο και πιο αόρατοι.
Στην μακρά περίοδο κινηματικής άμπωτης που βιώνουμε η καταστολή έχει βρει χρυσή ευκαιρία για να εξαχρειώσει περαιτέρω την πολεμική της. Από τις απαγορεύσεις διαδηλώσεων, την ωμή καταστολή του ξύλου, τις σφαίρες στο ψαχνό, μέχρι την “αυστηροποίηση” του ποινικού κώδικα όσον αφορά συνήθεις πρακτικές των κινημάτων, τις συλλήψεις, τα περιοριστικά μέτρα και τις φυλακίσεις. Ποτέ καμία εξουσία δεν λογάριαζε ότι όσο και να χτυπάει με την υπέρμετρη ισχύ που έχει όσουν την αμφισβητούν δεν πρόκειται να καταπνίξει την αντίσταση. Δεν το καταννοεί γιατί οι εξουσιαστές μιλάνε την γλώσσα του συμφέροντος. Οι αγωνιζόμενοι μιλάνε την γλώσσα της αλληλεγγύης, όσο μας χτυπάνε τόσο πιο πολύ οφείλουμε να στεκόμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη.
ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΞΕΠΕΡΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ
Ουκ ολίγες φορές η αστυνομία επιλέγει στοχοποιήσει αγωνιστές και αγωνίστριες, δη αναρχικούς, μην έχοντας να αποδόσει στοιχειοθετημένα απολύτως καμία ενέργεια απο αυτές που έχουν φροντίσει να παρανομομιμοποιήσουν στο ίδιο τους το νομικό σύστημα. Με όχημα την κρατική ασφάλεια και την αντιτρομοκρατική, την κατατεξοχήν ειδική αντιαναρχική υπηρεσία, και με πρόθυμο όλο το δικαστικό κατεστημένο στήνουν προφανώς σαθρά κατηγορητία φυσικής και πολιτικής εξόντωσης αγωνιστών θεωρόντας ότι δεν θα χρειαστεί να λογοδοτήσουν πουθενά. Είναι χαρακτηριστική η αλαζονεία της συγκεκριμένης υπηρεσίας που βρίθουν τα παραδέιγματα εξευτελισμού της από το ίδιο το αστικό δικαστήριο, όπου οι κατηγορούμενοι/ες σύντροφοι/σσες αθωώνονται έχοντας εκτίσει ήδη μακρόχρονες ποινές – φυλακίσεις, περιοριστικά μέτρα κλπ-. Πιο πρόσφατα χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η αθώωση και η αποφυλάκιση των συντρόφων αναρχικών Βαγγέλη Σταθόπουλου και Χάρη Ματζουρίδη.
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ-ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ
Χωρίς σε τίποτα να σημαίνει ότι υπάρχει μέτρο στην αλληλεγγύη μας και ότι δικαιολογούμε την δίωξη απέναντι σε οποιονδήποτε αγωνιστή χρήζει ιδιαίτερης επισήμανσης η σαθρότητα του κατηγορητηρίου για τους συγκεκριμένους τέσσερις. Εμείς είμαστε ιστορικά με την επαναστατική προοπτική, με τα κινήματα που σπάνε τα όρια της νομιμότητας και επιτίθενται στο κράτος και στο κεφάλαιο. Υπάρχουμε για να ζήσουμε το ένοπλο προλεταριάτο να καταργεί την εξουσία. Η αστική νομιμότητα όχι μόνο δεν καθορίζει την σκέψη μας αλλά την αντιμαχόμαστε κιόλας. Τα παραπάνω τουναντίων ενισχύουν την ιδαιτερότητα του συγκεκριμένου ζητήματος. Το κράτος διεκδικεί στο κοινωνικό συμβόλαιο, έναν νέο ρόλο, αυτόν της ξεκάθαρης πολιτικής δίωξης χωρίς προσχήματα. Την υπογραφή-ομπρέλα που όλοι και όλες μας λίγο ως πολύ την χρησιμοποιούμε λόγω των συντροφικών σχέσεων που θέλουμε να αναδείξουμε, κυνικά την χρησιμοποιούν για να στήσουν κατηγορητήριο οργάνωσης. Έτσι λοιπόν προέκυψε η τρομοκρατική οργάνωση σύντροφοι-συντρόφισσες, κατηγορόντας τους 4 συντρόφους αρχικά για 57 ενέργειες (από τις εκατοντάδες ίσως) με αυτήν την υπογραφή και μειώνοντάς τις αργότερα σε 3 ενέργειες. Σε όλες εμάς στους συντρόφους και στις συντρόφισσες επαφίεται να ανατρέψουμε την δικαστική ομηρία, να εξευτελίσουμε το κράτος, να μην επιτρέψουμε άλλη τέτοια μεθόδευση. Στις 6/2 “δικάζονται” που στο εφετείο Αθηνών οι συντροφοί μας, ας δικάσουμε εμείς το κράτος και την καταστολή.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ – ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ 4 – ΝΑ “ΑΘΩΩΘΟΥΝ” ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΛΟΙΑ ΑΥΤΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ ΥΛΙΚΑ- ΗΘΙΚΑ – ΠΟΛΙΤΙΚΑ. ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ: https://www.firefund.net/solidarity4comrades
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 23/1, στις 15.00, ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ
Ανάρες – Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης