Ανάρες – Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, Τρίτη 7/10, 19:00, Άγαλμα Βενιζέλου

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΠΑΝΟ ΡΟΥΤΣΙ , KYΡΙΑΚΗ 5/10, ΔΕΝΤΡΟ ΜΝΗΜΗΣ, ΝΕΑ ΠΑΡΑΛΙΑ, 18:30
Στις 28/2 του 2023, διαπράχθηκε το κρατικό- καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, στο οποίο σκοτώθηκαν 57 άνθρωποι, με τη σύγκρουση επιβατικού τρένου και τρένου της Hellenic Train. Τη δολοφονία τους ακολούθησε η άμεση προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος με κάθε μέσο από το ελληνικό κράτος με σκοπό να προστατευτεί από την κοινωνική οργή που ξέσπασε εκείνο το διάστημα και την απόκρυψη της χρόνιας υποβάθμισης των σιδηρορδρομικών υποδομών παρά τις προειδοποιήσεις των συνδικαλιστικών οργάνων του σιδηροδρόμου. Ωστόσο το γεγονός αυτό δεν αποτελεί ατύχημα, αλλά ένα “υπολογισμένο ρίσκο” ακολουθώντας τη λογική του κέρδους, καθιστώντας το έγκλημα στα Τέμπη προμελετημένο. Δεν διαφέρει από τα χιλιάδες άλλα εγκλήματα αντιπρολεταριακής φύσης που διαπράττονται, ανάμεσα στα οποία είναι οι εκατοντάδες εργατικές δολοφονίες κάθε χρόνο, ο πόλεμος εναντίον των μεταναστών και η γενικότερη εξαθλίωση της πολυεθνικής εργατικής τάξης, που βάλλεται από το καπιταλιστικό σύστημα για την αναπαραγωγή του. Πρόκειται για τη φύση της καπιταλιστικής μηχανής που λίγους μήνες μετά τα Τέμπη, δολοφόνησε 600 μετανάστ(ρι)ες στα ανοιχτά της Πύλου στο όνομα της ασφάλειας.
1 χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, τα νέα στοιχεία που ήρθαν στη επιφάνεια αναζωπύρωσαν την κοινωνική οργή, κινητοποιώντας εκατομμύρια κόσμου που κατέκλυσαν τους δρόμους κάθε πόλης, αμφισβητώντας έτσι το κρατικό αφήγημα του εθνικού πένθους και της ενότητας καταπιεστών και καταπιεσμένων. Η κατανόηση πως η κρατική βία, η ταξική εκμετάλλευση, η γενοκτονία στην Παλαιστίνη, οι ρατσιστικές πολιτικές διαχείρισης πληθυσμών,η λεηλεσία της φύσης, αποτελούν αδιαίρετες εκφάνσεις του καπιταλιστικού συστήματος που για να επιβιώσει χρειάζεται να πειθαρχεί, να τρομοκρατεί, να επεκτείνεται και να περιφρουρεί κάθε πτυχή της κοινωνικής μας ζωής, αποδεικνύει ότι η βαρβαρότητα του συστήματος δεν οφείλεται σε διαφθορά ή κακούς διαχειριστές της εξουσίας, αλλά στην ίδια τη λειτουργία ενός συστήματος που ενδιαφέρεται μόνο για την παραγωγή και την κερδοφορία.
Τα παραδείγματα βαρβαρότητας είναι αμέτρητα για να θεωρήσουμε πως η συγκάλυψη του εγκληματος των Τεμπων, τα “σκάνδαλα” που κάθε λίγο αποκαλύπτονται, η εμπλοκή σε πολεμικά μέτωπα με την ενεργή στήριξη της γενοκτονίας των Παλαιστινίων και οι χιλιάδες δολοφονίες μεταναστριών στα κάτεργα, στα σύνορα και στο Αιγαίο είναι εξαιρέσεις. Το ελληνικό κράτος συγκροτείται γύρω από την εκμετάλλευση και την εξόντωση ανθρώπων της τάξης μας, αποδεικνύοντας πως οι ζωές μας έχουν αξία μόνο ως πηγές παραγωγικότητας και κερδοφορίας. Ωστόσο,ο αγώνας των συγγενών των θυμάτων τα τελευταία δύο χρόνια είναι αδιάληπτος παρά την προσπάθεια φίμωσης τους και ατίμωσης των νεκρών τους. Από τις 14 Σεπτέμβρη ο Πάνος Ρούτσι, πατέρας του θύματος των Τεμπών Ντένις, κάνει απεργία πείνας μετά την άρνηση εκταφής και εξέτασης της σωρού του γιου του, με αίτημα την έρευνα των πραγματικών αιτιών θανάτου του.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα είναι επιτακτικής σημασίας να δούμε τους αγώνες ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών, της αλληλεγγύης στους/στις συγγενείς των θυμώτων,τον μαχόμενο παλαιστινιακό λαό και τους/τις μετανάστ(ρι)ες ως ενιαίο σκοπό, ως κομμάτια της ταξικής πάλης. Μόνη επιλογή η ταξική συνείδηση και συγκρότηση ενάντια στον κρατικό-καπιταλιστικό μηχανισμό που σπέρνει θάνατο. Να σταθούμε η μία δίπλα στην άλλη, να οργανωθούμε, να αντισταθούμε.
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
Ανάρες, ομάδας δράσης & αλληλεγγύης

Έκτακτη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αντιστέκομενο παλαιστινιακό λαό, μετά την αναχαίτιση του στόλου αλληλεγγύης από ισραηλινές δυνάμεις.

Πέμπτη 2/10, 18:30, Άγαλμα Βενιζέλου

 Στις 28/2 του 2023, διαπράχθηκε το κρατικό- καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, στο οποίο σκοτώθηκαν 57 άνθρωποι, με τη σύγκρουση επιβατικού τρένου και τρένου της Hellenic Train. Τη δολοφονία τους ακολούθησε η άμεση προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος με κάθε μέσο από το ελληνικό κράτος με σκοπό να προστατευτεί από την κοινωνική οργή που ξέσπασε εκείνο το διάστημα και την απόκρυψη της χρόνιας υποβάθμισης των σιδηρορδρομικών υποδομών παρά τις προειδοποιήσεις των συνδικαλιστικών οργάνων του σιδηροδρόμου. Ωστόσο το γεγονός αυτό δεν αποτελεί ατύχημα, αλλά ένα “υπολογισμένο ρίσκο” ακολουθώντας τη λογική του κέρδους, καθιστώντας το έγκλημα στα Τέμπη προμελετημένο. Δεν διαφέρει από τα χιλιάδες άλλα εγκλήματα αντιπρολεταριακής φύσης που διαπράττονται, ανάμεσα στα οποία είναι οι εκατοντάδες εργατικές δολοφονίες κάθε χρόνο, ο πόλεμος εναντίον των μεταναστών και η γενικότερη εξαθλίωση της πολυεθνικής εργατικής τάξης, που βάλλεται από το καπιταλιστικό σύστημα για την αναπαραγωγή του. Πρόκειται για τη φύση της καπιταλιστικής μηχανής που λίγους μήνες μετά τα Τέμπη, δολοφόνησε 600 μετανάστ(ρι)ες στα ανοιχτά της Πύλου στο όνομα της ασφάλειας.

 1 χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, τα νέα στοιχεία που ήρθαν στη επιφάνεια αναζωπύρωσαν την κοινωνική οργή, κινητοποιώντας εκατομμύρια κόσμου που κατέκλυσαν τους δρόμους κάθε πόλης, αμφισβητώντας έτσι το κρατικό αφήγημα του εθνικού πένθους και της ενότητας καταπιεστών και καταπιεσμένων. Η κατανόηση πως η κρατική βία, η ταξική εκμετάλλευση, η γενοκτονία στην Παλαιστίνη, οι ρατσιστικές πολιτικές διαχείρισης πληθυσμών,η λεηλεσία της φύσης, αποτελούν αδιαίρετες εκφάνσεις του καπιταλιστικού συστήματος που για να επιβιώσει χρειάζεται να πειθαρχεί, να τρομοκρατεί, να επεκτείνεται και να περιφρουρεί κάθε πτυχή της κοινωνικής μας ζωής, αποδεικνύει ότι η βαρβαρότητα του συστήματος δεν οφείλεται σε διαφθορά ή κακούς διαχειριστές της εξουσίας, αλλά στην ίδια τη λειτουργία ενός συστήματος που ενδιαφέρεται μόνο για την παραγωγή και την κερδοφορία.

 Τα παραδείγματα βαρβαρότητας είναι αμέτρητα για να θεωρήσουμε πως η συγκάλυψη του εγκληματος των Τεμπων, τα “σκάνδαλα” που κάθε λίγο αποκαλύπτονται, η εμπλοκή σε πολεμικά μέτωπα με την ενεργή στήριξη της γενοκτονίας των Παλαιστινίων και οι χιλιάδες δολοφονίες μεταναστριών στα κάτεργα, στα σύνορα και στο Αιγαίο είναι εξαιρέσεις. Το ελληνικό κράτος συγκροτείται γύρω από την εκμετάλλευση και την εξόντωση ανθρώπων της τάξης μας, αποδεικνύοντας πως οι ζωές μας έχουν αξία μόνο ως πηγές παραγωγικότητας και κερδοφορίας. Ωστόσο,ο αγώνας των συγγενών των θυμάτων τα τελευταία δύο χρόνια είναι αδιάληπτος παρά την προσπάθεια φίμωσης τους και ατίμωσης των νεκρών τους. Από τις 14 Σεπτέμβρη ο Πάνος Ρούτσι, πατέρας του θύματος των Τεμπών Ντένις, κάνει απεργία πείνας μετά την άρνηση εκταφής και εξέτασης της σωρού του γιου του, με αίτημα την έρευνα των πραγματικών αιτιών θανάτου του.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα είναι επιτακτικής σημασίας να δούμε τους αγώνες ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών, της αλληλεγγύης στους/στις συγγενείς των θυμώτων,τον μαχόμενο παλαιστινιακό λαό και τους/τις μετανάστ(ρι)ες ως ενιαίο σκοπό, ως κομμάτια της ταξικής πάλης. Μόνη επιλογή η ταξική συνείδηση και συγκρότηση ενάντια στον κρατικό-καπιταλιστικό μηχανισμό που σπέρνει θάνατο. Να σταθούμε η μία δίπλα στην άλλη, να οργανωθούμε, να αντισταθούμε. 

ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΚΡΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Λάρισα, Σάββατο 27/9, 12:00 μμ (Κεντρική πλατεία, Δικαστικό)

Στις 28/2 του 2023, διαπράχθηκε το κρατικό- καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, στο οποίο σκοτώθηκαν 57 άνθρωποι, με τη σύγκρουση επιβατικού τρένου και τρένου της Hellenic Train. Τη δολοφονία τους ακολούθησε η άμεση προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος με κάθε μέσο από το ελληνικό κράτος με σκοπό να προστατευτεί από την κοινωνική οργή που ξέσπασε εκείνο το διάστημα και την απόκρυψη της χρόνιας υποβάθμισης των σιδηρορδρομικών υποδομών παρά τις προειδοποιήσεις των συνδικαλιστικών οργάνων του σιδηροδρόμου. Ωστόσο το γεγονός αυτό δεν αποτελεί ατύχημα, αλλά ένα “υπολογισμένο ρίσκο” ακολουθώντας τη λογική του κέρδους, καθιστώντας το έγκλημα στα Τέμπη προμελετημένο. Δεν διαφέρει από τα χιλιάδες άλλα εγκλήματα αντιπρολεταριακής φύσης που διαπράττονται, ανάμεσα στα οποία είναι οι εκατοντάδες εργατικές δολοφονίες κάθε χρόνο, ο πόλεμος εναντίον των μεταναστών και η γενικότερη εξαθλίωση της πολυεθνικής εργατικής τάξης, που βάλλεται από το καπιταλιστικό σύστημα για την αναπαραγωγή του. Πρόκειται για τη φύση της καπιταλιστικής μηχανής που λίγους μήνες μετά τα Τέμπη, δολοφόνησε 600 μετανάστ(ρι)ες στα ανοιχτά της Πύλου στο όνομα της ασφάλειας.

1 χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, τα νέα στοιχεία που ήρθαν στη επιφάνεια αναζωπύρωσαν την κοινωνική οργή, κινητοποιώντας εκατομμύρια κόσμου που κατέκλυσαν τους δρόμους κάθε πόλης, αμφισβητώντας έτσι το κρατικό αφήγημα του εθνικού πένθους και της ενότητας καταπιεστών και καταπιεσμένων. Η κατανόηση πως η κρατική βία, η ταξική εκμετάλλευση, η γενοκτονία στην Παλαιστίνη, οι ρατσιστικές πολιτικές διαχείρισης πληθυσμών,η λεηλεσία της φύσης, αποτελούν αδιαίρετες εκφάνσεις του καπιταλιστικού συστήματος που για να επιβιώσει χρειάζεται να πειθαρχεί, να τρομοκρατεί, να επεκτείνεται και να περιφρουρεί κάθε πτυχή της κοινωνικής μας ζωής, αποδεικνύει ότι η βαρβαρότητα του συστήματος δεν οφείλεται σε διαφθορά ή κακούς διαχειριστές της εξουσίας, αλλά στην ίδια τη λειτουργία ενός συστήματος που ενδιαφέρεται μόνο για την παραγωγή και την κερδοφορία.

Τα παραδείγματα βαρβαρότητας είναι αμέτρητα για να θεωρήσουμε πως η συγκάλυψη του εγκληματος των Τεμπων, τα “σκάνδαλα” που κάθε λίγο αποκαλύπτονται, η εμπλοκή σε πολεμικά μέτωπα με την ενεργή στήριξη της γενοκτονίας των Παλαιστινίων και οι χιλιάδες δολοφονίες μεταναστριών στα κάτεργα, στα σύνορα και στο Αιγαίο είναι εξαιρέσεις. Το ελληνικό κράτος συγκροτείται γύρω από την εκμετάλλευση και την εξόντωση ανθρώπων της τάξης μας, αποδεικνύοντας πως οι ζωές μας έχουν αξία μόνο ως πηγές παραγωγικότητας και κερδοφορίας. Ωστόσο,ο αγώνας των συγγενών των θυμάτων τα τελευταία δύο χρόνια είναι αδιάληπτος παρά την προσπάθεια φίμωσης τους και ατίμωσης των νεκρών τους. Από τις 14 Σεπτέμβρη ο Πάνος Ρούτσι, πατέρας του θύματος των Τεμπών Ντένις, κάνει απεργία πείνας μετά την άρνηση εκταφής και εξέτασης της σωρού του γιου του, με αίτημα την έρευνα των πραγματικών αιτιών θανάτου του.

Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα είναι επιτακτικής σημασίας να δούμε τους αγώνες ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών, της αλληλεγγύης στους/στις συγγενείς των θυμώτων,τον μαχόμενο παλαιστινιακό λαό και τους/τις μετανάστ(ρι)ες ως ενιαίο σκοπό, ως κομμάτια της ταξικής πάλης. Μόνη επιλογή η ταξική συνείδηση και συγκρότηση ενάντια στον κρατικό-καπιταλιστικό μηχανισμό που σπέρνει θάνατο. Να σταθούμε η μία δίπλα στην άλλη, να οργανωθούμε, να αντισταθούμε.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, Τετάρτη 24/9, Άγιας Σοφίας με Εγνατία, 18:00
Στις 15/9 ο στρατός του αποικιοκρατικού κράτους του Ισραήλ ξεκίνησε τη χερσαία επέμβαση στην πόλη της Γάζας, στο πλαίσιο της προσπάθειάς του για πλήρη κατάληψη και συνεχίζοντας τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Το αποικιοκρατικό και γενοκτονικό σχέδιο του κράτους του Ισραήλ συνεχίζει να κοστίζει τις ζωές Παλαιστινίων καθημερινά, βομβαρδίζοντας καταφύγια, τα εναπομείναντα κτήρια και ό,τι υποδομή έχει μείνει, αποκλείοντας την πρόσβαση σε τρόφιμα και προκαλώντας λιμό, εκτελώντας παλαιστίνιους/ρε σε “σημεία διανομής τροφίμων”. Από την άλλη η Παλαιστινιακή Αντίσταση συνεχίζει να στέκεται όρθια απέναντι στον ισραηλινό στρατό και ο Παλαιστινιακός λαός συνεχίζει να αντιστέκεται στα σχέδια εκτοπισμού του.
Τα κράτη της Δύσης, με πρωτοστάτη τις Η.Π.Α., το ελληνικό κράτος και πολλά ακόμα , συνεχίζουν απρόσκοπτα τη στήριξη της γενοκτονίας και του εκτοπισμού που διαπράττει το Ισραήλ. Τεράστια κέρδη από τη γενοκτονία και τη συνολική δράση του Ισραήλ αποκομίζουν και οι πολεμικές βιομηχανίες, είτε μιλάμε για τις εξαγωγές των ισραηλινών εταιρειών (βλέπε Elbit Systems) είτε για τις εισαγωγές όπλων , πολεμικών οχημάτων και αεροπλάνων που πραγματοποιεί το Ισραήλ.
Το ελληνικό κράτος αποτελεί έναν εκ των κυριότερων συμμάχων του, καθώς έχει στενή πολεμική συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ, στο πλαίσιο του πολεμικού άξονα Ελλάδας-Αιγύπτου-Ισραήλ-Κύπρου, αλλά και μέσω της ανταλλαγής πολεμικής τεχνογνωσίας, συστημάτων επιτήρησης και αμυντικών συστημάτων, δηλαδή τεχνολογιών οι οποίες εξασκούνται στα σώματα των Παλαιστινίων. Το ελληνικό κράτος, εξάλλου, όντας από την άλλη πλευρά της Μεσογείου, έχει το δικό του ενεργό ρόλο στην εκμετάλλευση των λαών , κυνηγώντας τους/τις μετανάστες/ριες που ψάχνουν μία καλύτερη ζωή, είτε κάνοντας επαναπροωθήσεις στη θάλασσα είτε φυλακίζοντάς τους εντός της χώρας.
Οφείλουμε με κάθε τρόπο να συμβάλλουμε στο να σταματήσει η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και η συνεργασία του ελληνικού κράτους με το ισραηλινό κράτος.
Αφορμή της σημερινής συγκέντρωσης στέκεται η παρουσία Ισραηλινών οπαδών στην πόλη της Θεσσαλονίκης λόγω του ποδοσφαιρικού αγώνα που δίνει η Μακάμπι στην πόλη. Η κανονικοποίηση της γενοκτονίας περνά μέσα από την ζέστη φιλοξενία Ισραηλινών τουριστών είτε σε διακοπές αναψυχής στα ελληνικά νησιά το καλοκαίρι είτε για αθλητικά, καλλιτεχνικά και άλλα δρώμενα. Το κράτος του Ισραήλ, με τις ευλογίες και την έμπρακτη στήριξη του ελληνικου κράτους, συνεχίζει και αυξάνει την ένταση στην γενοκτονία και το δικό μας χρέος είναι η ανάδειξη του ως τέτοιο ( γενοκτονικο) και η έμπρακτη αλληλεγγύη μας στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό. Από τα υπόγεια της Γάζας και της δυτικής όχθης και τα κατεδαφισμενα σπίτια των Παλαιστινίων οι ιδιοι/ες Παλαιστίνιοι/Ες μας στέλνουν το μήνυμα της αντίστασης και του αδιάλειπτου αγώνα για ζωή και ελευθερία. Εμείς οφείλουμε να το ακούσουμε και να δείξουμε ότι στεκόμαστε στην σωστή πλευρά της ιστορίας.

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, Σάββατο 20/9, Άγαλμα Βενιζέλου 12:00

Στις 15/9 ο στρατός του αποικιοκρατικού κράτους του Ισραήλ ξεκίνησε τη χερσαία επέμβαση στην πόλη της Γάζας, στο πλαίσιο της προσπάθειάς του για πλήρη κατάληψη και συνεχίζοντας τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Το αποικιοκρατικό και γενοκτονικό σχέδιο του κράτους του Ισραήλ συνεχίζει να κοστίζει τις ζωές Παλαιστινίων καθημερινά, βομβαρδίζοντας καταφύγια, τα εναπομείναντα κτήρια και ό,τι υποδομή έχει μείνει, αποκλείοντας την πρόσβαση σε τρόφιμα και προκαλώντας λιμό, εκτελώντας παλαιστίνιους/ρε σε “σημεία διανομής τροφίμων”. Από την άλλη η Παλαιστινιακή Αντίσταση συνεχίζει να στέκεται όρθια απέναντι στον ισραηλινό στρατό και ο Παλαιστινιακός λαός συνεχίζει να αντιστέκεται στα σχέδια εκτοπισμού του.

Τα κράτη της Δύσης, με πρωτοστάτη τις Η.Π.Α., το ελληνικό κράτος και πολλά ακόμα , συνεχίζουν απρόσκοπτα τη στήριξη της γενοκτονίας και του εκτοπισμού που διαπράττει το Ισραήλ. Τεράστια κέρδη από τη γενοκτονία και τη συνολική δράση του Ισραήλ αποκομίζουν και οι πολεμικές βιομηχανίες, είτε μιλάμε για τις εξαγωγές των ισραηλινών εταιρειών (βλέπε Elbit Systems) είτε για τις εισαγωγές όπλων , πολεμικών οχημάτων και αεροπλάνων που πραγματοποιεί το Ισραήλ.

Το ελληνικό κράτος αποτελεί έναν εκ των κυριότερων συμμάχων του, καθώς έχει στενή πολεμική συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ, στο πλαίσιο του πολεμικού άξονα Ελλάδας-Αιγύπτου-Ισραήλ-Κύπρου, αλλά και μέσω της ανταλλαγής πολεμικής τεχνογνωσίας, συστημάτων επιτήρησης και αμυντικών συστημάτων, δηλαδή τεχνολογιών οι οποίες εξασκούνται στα σώματα των Παλαιστινίων. Το ελληνικό κράτος, εξάλλου, όντας από την άλλη πλευρά της Μεσογείου, έχει το δικό του ενεργό ρόλο στην εκμετάλλευση των λαών , κυνηγώντας τους/τις μετανάστες/ριες που ψάχνουν μία καλύτερη ζωή, είτε κάνοντας επαναπροωθήσεις στη θάλασσα είτε φυλακίζοντάς τους εντός της χώρας.

Οφείλουμε με κάθε τρόπο να συμβάλλουμε στο να σταματήσει η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού και η συνεργασία του ελληνικού κράτους με το ισραηλινό κράτος.

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Μοίρασμα κειμένων της ομάδας μας έγινε σήμερα (15/9) στους μαθητές και τις μαθήτριες του 12ου Γυμνασίου και του 16ου Λυκείου στην Ξηροκρήνη (το οποίο έχει μετατραπεί σε ωνάσειο), καλώντας τους/τις στην αντιφασιστική-αντικρατική πορεία στη μνήμη του Παύλου Φύσσα, την Πέμπτη 18/9 στις 18:00 στην Καμάρα.

Ο Παύλος ζει – Τσακίστε τους ναζί

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Παρακάτω το κείμενο που μοιράστηκε:

12 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα ράπερ Παύλου Φύσσα – Όλοι/ες όλες στην αντιφασιστική/αντικρατική πορεία την Πέμπτη 18/9 στις 18:00 στην Καμάρα Όταν οι γονείς μας και οι φίλοι/ες μας γυρνάν απλήρωτοι ή με λιγοστά χρήματα από τη δουλειά τους, όταν η τράπεζα παίρνει το σπίτι των γειτόνων και τους πετάει στο δρόμο, όταν το λιμενικό πνίγει μετανάστες/ριες, ακόμα και μικρά παιδιά στο Αιγαίο, ποιοι ευθύνονται; Όταν το μόνο που κάνει το κράτος είναι να προσλαμβάνει μπάτσους και να μετατρέπει την υγεία, την παιδεία, τους δημόσιους χώρους σε πεδία κερδοφορίας των καπιταλιστών, στερώντας την αξιοπρεπή διαβίωση των ανθρώπων, τι πάει στραβά; Ο εθνικισμός και ο φασισμός δίνουν μία εύκολη και μισαλλόδοξη απάντηση σε αυτά, κατηγορώντας τους “ξένους”. “Οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές και μας ρίχνουν τα μεροκάματα”, “οι ξένοι ευθύνονται για την εγκληματικότητα”, “οι ξένοι ζουν με επιδόματα και οι έλληνες με ψίχουλα”… Επίσης, κατηγορούν γενικά τους διαφορετικούς και τους κοινωνικά ευάλωτους. Οι φασίστες ρίχνουν τις ευθύνες για όλα τα δεινά της κοινωνίας πάντα σε όσους είναι από κάτω και ποτέ στους ανώτερους. Όσο και αν το παίζουν αντισυστημικοί, είναι διαχρονικά σύμμαχοι των ισχυρών καπιταλιστών. Το δικτατορικό καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών το 1967-1974 για παράδειγμα, είχε την υποστήριξη από ελλήνες εφοπλιστές, μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοβιομήχανους, πετρελαιάρχες, πολιτικούς και παπάδες. Με τους ισχυρούς καπιταλιστές τάσσονταν ανέκαθεν οι φασίστες, όπως έκαναν επί δικτατορίας Μεταξά, έπειτα επί ναζιστικής κατοχής, αλλά και μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου οι ντόπιοι συνεργάτες των ναζί κατέλαβαν κρατικά αξιώματα. Έτσι και οι ναζοί της χρυσής αυγής κέρδισαν απήχηση από το 2009 και μετά, έχοντας τη στήριξη πολλών καπιταλιστών. Μερικοί από αυτούς υπήρξαν οι εφοπλιστές, οι οποίοι ήθελαν να ξεμπερδεύουν με τις απεργείες στην ναυπιγοεπισκευαστική ζώνη του Πειραιά. Η χρυσή αυγή, προθυμοποιήθηκε να λειτουργήσει σαν μπράβος των αφεντικών για να σπάει απεργείες και να εκφοβίζει τους συνδικαλιστές εργαζόμενους στην περιοχή. Τον Ιούνιο του 2012 τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής επιτέθηκε σε Αιγύπτιους ψαράδες στο Πέραμα, και αργότερα τον Σεπτέμβρη του ’13, φασίστες της χρυσής αυγής επιτέθηκαν δολοφονικά σε συνδικαλιστές στην ίδια περιοχή. Με τη δράση τους αυτή περνούσαν ένα διπλό μήνυμα, από τη μία ότι για όλα φταίνε οι ξένοι και από την άλλη οτι θα κάνουν τα πάντα για να βοηθήσουν τα αφεντικά τους να βγάλουν περισσότερα κέρδη. Την ίδια περίοδο, η χρυσή αυγή διαφημιζόταν (πολλές φορές μέσω της δυσφήμισης, η οποία είναι και αυτή διαφήμιση), στα κανάλια που ανήκουν σε εφοπλιστές και ιδιοκτήτες ΠΑΕ. Στις 17 Ιανουαρίου του 2013, φασίστες της χ.α. δολοφόνησαν τον Πακιστανό Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα και αργότερα την ίδια χρονιά, στις 18 Σεπτεμβρίου 2013 δολοφόνησαν τον αντιφασίστα ράπερ Παύλο Φύσσα. Όπως έδειξε η ιστορία, με το αίμα αυτών των ανθρώπων, αλλά και με τους αγώνες που έδωσε για πολλά χρόνια το αντιφασιστικό κίνημα, τσακίζοντάς τους σε δρόμους, πλατείες, γειτονιές και χώρους εργασίας, γράφτηκε το προσωρινό τέλος της χρυσής αυγής.Ωστόσο, το μίσος που επικρατεί για τους μετανάστες/ριες, η αδιαφορία για τον δίπλα μας, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, ο ατομικισμός και η μισαλλοδοξία, πάντα θα τροφοδοτούν τον φασισμό και τα πιο βάρβαρα σχέδια του κράτους. Σε αυτές τις νοοτροπίες πατάνε οι φασίστες και προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι με το να βλάπτεις τον πιο αδύναμο, τον ξένο, εν γένει το διαφορετικό, θα κερδίσεις κάτι καλύτερο για τον εαυτό σου. Αυτό ακριβώς επιθυμεί και το κράτος και οι καπιταλιστές, οι οποίοι τρίβουν τα χέρια τους όταν τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα τρώγονται μεταξύ τους αντί να εξεγερθούν στους καταπιεστές τους. Τα προβλήματα που μας ταλαιπωρούν είναι πολλά, μικροί μισθοί, ανεπαρκείς παιδεία και υγεία, ανταγωνισμός για μία θέση εργασίας, υψηλά ενοίκια, μπάτσοι και πειθαρχία παντού. Ωστόσο, για όλα αυτά φταίει το σάπιο σύστημα του κράτους και του καπιταλισμού, και όχι ο διπλανός μας που είναι στην ίδια μοίρα ή και χειρότερη. Το σκοτάδι και οι ηλιθιότητες περί φυλετικής υπεροχής (white supremacy) που πλασάρουν οι φασίστες/εθνικιστές οδηγεί διαχρονικά στην ποδοπάτηση του αδύναμου, στην επάνοδο του καπιταλισμού και στην επικράτηση του δίκιου του ισχυρού. Εμείς απαντάμε ότι δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε με τους φτωχούς, τους/ις μετανάστες/ριες, τους ρομά, τους ομοφυλόφιλους, τα τρανς άτομα και κάθε άτομο που δέχεται καταπίεση. Έχουμε ιστορικό καθήκον απέναντι στον φασισμό και στη μισαλλοδοξία και οι μόνοι υπεύθυνοι των δεινών μας είναι όσοι βγάζουν κέρδη από τους κόπους μας. Να μην αφήσουμε τους φασίστες να σπέρνουν ανενόχλητοι το ρατσιστικό μίσος και τη βία απέναντι στους αδύναμους. Ο Παύλος Φύσσας, Ο Σαχζάτ Λουκμάν και όλα τα θύματα του φασισμού/ναζισμού ζούνε μέσα από τους αγώνες μας για ισότητα και ελευθερία.

Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δε θα πεθάνει μόνος τσάκισέ τον

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Κάλεσμα στην αντιφασιστική/αντικρατική πορεία με αφορμή την συμπλήρωση 12 χρόνων από την δολοφονία του αντιφασίστα ράπερ Παύλου Φύσσα

Πέμπτη, 18/6, Καμάρα, 18:00 μμ

Στις 18/9 συμπληρώνονται 12 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα και ράπερ Παύλου Φύσσα από φασίστες της Χρυσής Αυγής στο Κερατσίνι. Την ίδια χρονιά στις 17 Ιανουαρίου του 2013, χρυσαυγίτες δολοφόνησαν τον Πακιστανό Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα, ενώ πήγαινε στη δουλειά του.

Η φασιστική ρητορική με το κλασικό επιχείρημα “έρχονται οι ξένοι και μας παίρνουν τις δουλειές και ρίχνουν τα μεροκάματα” έχει προσπαθήσει πετυχημένα και μη να διαποτίσει την κοινωνία με ρατσιστικό δηλητήριο. Στην πραγματικότητα, από την εργασία πάντοτε επωφελούνται τα αφεντικά τα οποία κλέβουν τη συντριπτική πλειοψηφία της αξίας των αγαθών, των προϊόντων και των υπηρεσιών που παράγονται από τους εργαζόμενους και είναι οι μόνοι υπαίτιοι της υποτίμησης της ζωής, των ντόπιων και των μεταναστριών, καθώς και της εξαθλίωσης. Άλλωστε, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής εξασφαλίζει τη μετατροπή της εργασίας σε κεφάλαιο, και επομένως κάθε αφήγηση που κατευθύνει σε διαφορετικό προσανατολισμό από αυτόν της οικειοποίησης των μέσων πααραγωγής από τους εργαζόμενους/ες, πριμοδοτεί τα αφεντικά. Πλήρως εναρμονισμένοι με το καπιταλιστικό αφήγημα, οι φασίστες διαχρονικά προσπαθούν να στρέψουν την κοινωνική δυσαρέσκεια προς έναν εμφύλιο μεταξύ εργατών, μεταξύ φτωχών, μεταξύ ντόπιων και μεταναστών, προς μια δηλαδή κοινωνική σύγκρουση ενδοταξικής και ρατσιστικής βίας η οποία θα βγάλει ισχυρότερα τα αφεντικά και αποδυναμωμένες τις διεκδικήσεις του πολυεθνικού προλεταριάτου.

Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο κρατικός μηχανισμός και οι φασίστες μοιράζονται κοινούς στόχους όσον αφορά την εκμηδένιση των ταξικών αντιστάσεων, γεγονός το οποίο εξηγεί τη διαχρονική συνεργασία των φασιστών με τους μπάτσους. Από τους φασίστες της αντικομμουνιστικής – αντισημιτικής οργάνωσης 3Ε της ελλάδας του μεσοπολέμου που απολάμβαναν υποστήριξη από μερίδα της αστικής τάξης ως το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Από το δοσιλογικό κράτος επί ναζιστικής κατοχής, όπου οι ταγματασφαλίτες έσφαζαν αμάχους και αποτελούσαν την αντικομμουνιστική ομάδα κρούσης του, τη δοσιλογική οργάνωση Χ της ίδιας περιόδου έως το μετεμφυλιακό κράτος της Λευκής τρομοκρατίας, όπου οι συνεργάτες των ναζί κατέλαβαν κρατικά αξιώματα. Από τη χούντα των συνταγματαρχών το ’67, που έχαιρε την υποστήριξη εφοπλιστών, βιομηχάνων, πετρελαιαρχών, επιχειρηματιών, πολιτικών μέχρι την ίδρυση της ΕΠΕΝ και έπειτα της Χρυσής Αυγής, οι φασίστες αποτελούν την εφεδρεία της αστικής τάξης όταν δεν μπορούν στο πλαίσιο της “αστικής νομιμότητας” να διατηρήσουν την ταξική επικυριαρχία τους επί του προλεταριάτου. Αυτονόητα, τα φασιστά καθεστώτα έρχονται στο προσκήνιο για να εξασφαλίσουν την ομαλή λειτουργία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και την πλήρη πειθάρχιση της εργατικής τάξης προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο ρόλος τους, έτσι και αυτός της Χρυσής Αυγής εξηγείται ιστορικά από τις πράξεις τους. Τον Σεπτέμβρη του ’13, φασίστες της χρυσής αυγής επιτέθηκαν δολοφονικά σε συνδικαλιστές στο Πέραμα, ενώ έκαναν συνεχώς εξαγγελίες ότι θα αποτελέσουν τους μπράβους των αφεντικών που θα «ξεμπερδέψουν» με τον συνδικαλισμό και τις απεργίες στο λιμάνι του Πειραιά. Τον Ιούνιο του 2012 πάλι τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής επιτέθηκε σε Αιγύπτιους αλλιεργάτες στο Πέραμα. Επίθεση που συμπυκνώνει τον ρόλο των φασιστών ως γδάρτες των πιο υποτιμημένων κομματιών της εργατικής τάξης (δηλαδή των μεταναστών) και εχθρών της χειραφέτησής της. Έχουν κάνει επίσης πολλές προσπάθειες να φτιάξουν επίσημα εργοδοτικά σωματεία όπως το 2015 πάλι στην ναυπιγοεπισκευαστική ζώνη του Πειραιά. Ταυτόχρονα, όλο αυτό το διάστημα, η χρυσή αυγή διαφημιζόταν στα ΜΜΕ των εφοπλιστών-ιδιοκτητών ΠΑΕ τα οποία πριμοδοτούσαν τη δράση τους. Τα χαρτζιλίκια που συνεχίζουν να παίρνουν οι φασίστες από τα αφεντικά τους -καναλάρχες, εφοπλιστές, μεγαλοβιομήχανους- και από τους βουλευτικούς μισθούς την εκάστοτε περίοδο, διατηρούν τους φασίστες σε ρόλο ενεργών υπαλλήλων εξυπηρέτησης των συμφερόντων της αστικής τάξης. Σε αναρίθμητες περιπτώσεις, φασίστες τις τελευταίες δεκαετίες έχουν επιτεθεί σε απεργίες, καταλήψεις σχολείων, σε μετανάστες εργάτες και μη, σε κουίρ άτομα και έχουν επιχειρήσει να κάμψουν -πάντοτε πλάι στην καταστολή- τις αγωνιστικές και ταξικές διεκδικήσεις συνδικαλιστών, αντιεξουσιαστών, αναρχικών, κομμουνιστών και λοιπών αγωνιζόμενων κοινοτήτων και υποκειμένων.

Το αντιφασιστικό κίνημα, από την άνοδο της απήχησης της Χρυσής Αυγής από το 2009 και έπειτα, στάθηκε στο ύψος του ιστορικού του καθήκοντος. Σε κάθε προσπάθεια δημόσιας εμφάνισης της Χρυσής Αυγής, το αντιφασιστικό κίνημα ήταν εκεί να αντιπαρατεθεί ή να την ακυρώσει, όπως έγινε σε κάθε σημείο της χώρας που επιχείρησαν να ανοίξουν γραφεία. Παράλληλα, εκεί που πραγματοποίησαν πολλές επιθέσεις σε μετανάστες/ριες και προσπάθησαν να εδραιώσουν την παρουσία τους, ήταν στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Με πολλαπλές μάχες, δυναμική οργάνωση και παρουσία με μαζικές περιπολίες και μοτοπορείες, το αντιφασιστικό κίνημα ξεπάστρεψε τη χρυσή αυγή από το άλλοτε “σημείο αναφοράς”. Την περίοδο εκείνη, σταθερό αρωγό της Χρυσής Αυγής αποτέλεσε η ομάδα Δέλτα της ΕΛ.ΑΣ., η οποία τις φορές που δεν ηττήθηκε πλήρως, προσπαθούσε να διασώσει το γόητρο των φασιστών, ακόμα και βασανίζοντας αγωνιστές και αγωνίστριες στη ΓΑΔΑ. Μάχες δόθηκαν και στα σωματεία όπου η κανονικοποίηση της παρουσίας των χρυσαυγιτών, βρήκε απέναντί της τον μαχητικό συνδικαλισμό. Όπως επίσης και σε κάθε γειτονιά, όπου με το κάλυμα των “Επιτροπών κατοίκων” οι χρυσαυγίτες διέσπειραν ρατσιστικό δηλητήριο και μοίραζαν φαγητό “μόνο για Έλληνες”. Φυσικά εκτός των άλλων, απάντηση του αντιφασιστικού κινήματος στη φασιστικοποίηση, ήταν και η ίδια η συνύπαρξη, η συνοργάνωσή του και οι κοινοί αγώνες του με μετανάστες/ριες σε γειτονιές, σε συνελεύσεις, σε στεγαστικές/πολιτικές καταλήψεις και σε πορείες. Τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, κλιμάκωναν τη δράση τους μέχρι που έφτασαν στις δολοφονίες των Σαχζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα το 2013. Την 1η Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, ως απάντηση στις δολοφονίες αυτές, εκτελέστηκαν δύο μέλη της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο. Από το ’13 μέχρι το ’17, το αντιφασιστικό κίνημα τσάκισε πολλές φορές τους χρυσαυγίτες, στα γραφεία τους (π.χ. Ασπρόπυργος το ’17), σε πλατείες και δρόμους.

Την ήττα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων της περιόδου 2008-2015, διαδέχτηκε η σταδιακή σταθεροποίηση τους ελληνικού καπιταλισμού μέσω της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ (μνημόνιο, νατοϊκές βάσεις, πολεμικές συνεργασίες, κατάργηση ασύλου) και η κανονικοποίηση της αντιμεταναστευτικής πολιτικής των στρατοπέδων συγκέντρωσης και των επαναπροωθήσεων. Παίρνοντας τη σκυτάλη από το σύριζα, η ΝΔ συνέχισε την αντιμεταναστευτική και αντεργατική πολιτική. Έτσι, στο πλαίσιο απόσπασης κοινωνικής συναίνεσης, και υπό το βάρος των τεραάστιων κοινωνικών πιέσεων, το κράτος αναγκάστηκε να καταδικάσει τη χρυσή αυγή το 2020. Παράλληλα, η “δουλειά” που κάνουν οι φασίστες στο δημόσιο πεδίο, δηλαδή η διασπορά της αντιμεταναστευτικής και ισλαμοφοβικής ρητορικής, έχει εξελιχθεί και εδραιωθεί από το ίδιο το κράτος, το οποίο εγκληματεί και νομοθετεί σε βάρος μεταναστών/ριών πλέον σε κοινή θέα και χαίροντας αποδοχή μερίδας της κοινωνίας.

Ο πόλεμος κατά των μεταναστών/ριών τις τελευταίες δεκαετίες αποτελεί βασικό πυλώνα της λειτουργίας του ελληνικού κράτους. Μετά την εδραίωση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, του αποκλεισμού των μεταναστών από τον κοινωικό ιστό, των επαναπροωθήσεων και το μεγαλύτερο έγκημα της σύγχρονης ιστορίας του ελληνικού κράτους με τη δολοφονία πάνω από 600 μεταναστών/ριών ανοιχτά της Πύλου το 2023, βλέπουμε ότι το ελληνικό κράτος, με το νέο αντιμεταναστευτικό νομοσχέδιο, προσπαθεί να εκμηδενίσει τις πιθανότητες νομιμοποίησης των μεταναστών, τους ποινικοποιεί ακόμα παραπάνω, διευκολύνει τις απελάσεις και επεκτείνει τους λόγους φυλάκισης. Την ίδια ώρα, από τον ιούλιο του 2025, το υπουργείο μετανάστευσης ανέστειλε της δυνατότητα υποβολής αίτησης ασύλου σε όλους τους μεταναστες προερχόμενους απο τη Βόρεια Αφρική, νομιμοποιώντας και με τη βούλα την απέλαση χωρίς εξέταση αίτησης και την επαναπροώθηση μεταναστών.

Η κρατική ρητορική έχει αναγάγει τους μετανάστες-ριες ως την νούμερο 2 εθνική απειλή μετά τον ανταγωνισμό με την Τουρκία. Την ίδια ώρα που το κόστος ζωής είναι υπέρογκο, τα εργασιακά κεκτημένα αφαιρούνται από τα κοράκια του κεφαλαίου, υγεία, παιδεία και στέγαση με αξιοπρεπείς όρους θεωρούνται πολυτέλεια,την ίδια στιγμή που το ελληνικό κράτος συμμετέχει ενεργότατα στην γενοκτονία των αντιστεκόμενων Παλαιστινίων, οι φασίστες προσπαθούν να πατήσουν επάνω στην αντιμεταναστευτική ρητορική αυτή, αλλά και στα ρατσιστικά αντανακλαστικά μερίδας της κοινωνίας, για να ξαναβγούν στο προσκήνιο. Παράλληλα, οι φασίστες, σαν θιασώτες της πατριαρχικής καταπίεσης, στοχοποιούν τρανς και κουίρ άτομα, ομοφυλόφιλους και φεμινίστριες, καθώς -με σύμμαχο συχνά και την εκκλησία- προσπαθούν να γαντζωθούν και να διατηρήσουν τα πατριαρχικά προνόμια, ουσιαστικά επιχειρώντας να αποτρέψουν την όποια πιθανή αντιπατριαρχική εξέγερση ενάντια στο δολοφονικό σύστημα κράτους-πατριαρχίας-κεφαλαίου.

Παρατηρούμε, στην τωρινή κοινωνική συγκυρία λοιπόν , ένα αρκετά σημαντικό μέρος της φασιστικής ρητορικής να έχει γίνει κτήμα του κρατικού σχεδιασμού. Η στρατιωτικοποίηση των συνόρων και ο πόλεμος (κανονικός και με όλα τα μέσα) κατά των μεταναστριών είναι τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Η διαχρονική στήριξη στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ από το ελληνικό είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό. Η Ελλάδα αποτελεί βασικό πυλώνα του τόξου των κρατών- συμμάχων του Ισραήλ στην γενοκτονία που αυτό διαπράττει ενάντια στους Παλαιστίνιους. Μια γενοκτονία που συνοδεύεται από φρικαλεότητες όπως βομβαρδισμούς σχολείων και νοσοκομείων, στέρηση ανθρωπιστικής βοήθειας, επιβολή λιμού ,που μετρά ήδη 65.000 νεκρούς και νεκρές Παλαιστίνιους/ες, που έχει εκτοπίσει τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού τους . Η γενοκτονία που συντελεί το αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ στην Παλαιστίνη με τη στήριξη των κρατών συμμάχων του, αποτελεί όχι εξαίρεση, αλλά την ίδια την αντιμετώπιση που επιφυλάσσει το κρατικοκαπιταλιστικό σύστημα για τους πληθυσμούς που μπαίνουν εμπόδιο στα σχέδιά του. Η εν εξελίξει γενοκτονία των Παλαιστινίων έχει προκαλέσει, μεταξύ άλλων, τη μάχη της αλληλεγγύης απέναντι στον κοινωνικό εκφασισμό εντός των περισσότερων κοινωνιών, της συλλογικοποίησης απέναντι στην ιδιώτευση. Το κύριο παράδειγμα, λοιπόν, του εκφασισμού των κοινωνιών το δίνει η ίδια η φύση των κρατών με την αποικιοκρατία, τη γενοκτονία, και από την άλλη πλευρά της Μεσογείου με την εξευτελιστική μεταχείριση των μεταναστών. Από την άλλη, η Παλαιστινιακή Αντίσταση, η διεθνιστική αλληλεγγύη και η αλληλεγγύη στους/ις μετανάστες/ριες μπορεί να αποτελέσει την απάντηση στον εκφασισμό.

Βλέποντας λοιπόν στο σήμερα, φασιστικές, διαχρονικά,συμπεριφορές και πρακτικές να αποτελούν την επίσημη κρατική πολιτική σε διάφορα ζητήματα, με αιχμή του δώρατος προφανώς το μεταναστευτικό,και σε συνεργασία με την δεδομένη παρουσία καθαρά φασιστικών γκρούπων που προσπαθούν να αποκτήσουν παρουσία και υπόσταση σε κοινωνικά πεδία όπως οι χώροι εργασίας,οι γειτονιές,οι σχολές και τα σχολεία τα καθήκοντα του αντιφασιστικού κινήματος και γενικότερα της εργατικής τάξης παραμένουν ενεργά. Είναι χρέος μας αφενός να τσακίζουμε κάθε φωνή ρατσιστικής μισαλλοδοξίας όπου αυτή αποπειράται να ακουστεί, αφετέρου να σταθούμε στο πλευρό των καταπιεσμένων ομάδων, όλων εκείνων που στοχοποιούνται από την δράση των φασιστών. Γνωρίζουμε καλά, ότι το αντισυστημικό προσωπείο που θέλει να χτίζει ο φασισμός αποτελεί μια διαχρονική πλάνη. Οι φασίστες όχι απλά δεν συνιστούν αντισυστημικό πόλο, αλλά ανέκαθεν αποτελούν σημαντικό γρανάζι της ομαλής λειτουργίας και αναπαραγωγής του κράτους και του κεφαλαίου. Ιστορικά, πολλές φορές ο φασισμός λειτούργησε ως σανίδα σωτηρίας για τον καπιταλισμό. Για τον λόγο αυτό, ο αντιφασιστικός αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του ψηφιδωτού του συνολικού αγώνα ενάντια στο σύμπλεγμα κράτους και κεφαλαίου. Η σύνδεση με τις καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες όπως οι μετανάστριες,οι ρομά, κουίρ και τρανς άτομα και το χτίσιμο κοινοτήτων αγώνα ενάντια στον φασισμό και τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και διάρθρωσης της κοινωνίας είναι απαραίτητη και παραμένει πάντα επίκαιρος στόχος της ντόπιας εργατικής τάξης. Για τον Παύλο Φύσσα, τον Σαχζάτ Λουκμάν,τα τόσα άτομα που τα ονόματα τους δεν είδαν το φως της δημοσιότητας και έγιναν θύματα φασιστικού και ρατσιστικού μίσους να προστατέψουμε κάθε χώρο,πλατεία,γειτονία και σχολείο από την παρουσία των φασιστών και των πρακτικών τους.

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ, ΠΕΜΠΤΗ 18/9,18:00, ΚΑΜΑΡΑ

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Στην διαδήλωση για τα εγκαίνια της ΔΕΘ συμμετείχαν χιλιάδες άτομα, πραγματοποιώντας πολύωρη πορεία στο κέντρο της πόλης. Η πορεία είχε έντονα χαρακτηριστικά αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και στην παλαιστινιακή αντίσταση, όπως επίσης και ανάδειξης του κρατικού – καπιταλιστικού εγκλήματος των Τεμπών, καθώς καλούσαν επιζώντες (στην Καμάρα) και συγγενείς θυμάτων (στον Λευκό Πύργο). Η ομάδα μας συμμετείχε στο κάλεσμα της Καμάρας, συγκροτώντας μπλοκ που στηρίχθηκε από αρκετό κόσμο.