Ανάρες – Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και σε live μετάδοση: Είναι, ίσως, η πρώτη φορά, μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, που μια γενοκτονία γίνεται όχι μόνο μπροστά στις κάμερες αλλά σε live μετάδοση απ’ όλα τα διεθνή ΜΜΕ και Social Media. Ζούμε σε μια εποχή που ένα μαζικό έγκλημα του διεθνούς Κεφαλαίου, όχι μόνο δεν αποκρύβεται, αλλά διαφημίζεται προς γνώση και συμμόρφωση όλων των ανθρώπων που ασφυκτιούν κάτω από την κεφαλαιοκρατική κατοχή της ίδιας της ζωής σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Λίγες μέρες πριν, από τα πιο επίσημα χείλη, της κυβέρνησης των δολοφόνων του ισραήλ, ανακοινώθηκε πως ο στόχος του ισραηλινού στρατού δεν είναι, πλέον και υποτίθεται, η σύλληψη και η εκτέλεση αυτών που το κράτος τους ορίζει ως “τρομοκράτες”, αλλά η κατοχή της Λωρίδας της Γάζας και ο μαζικός εκτοπισμός 2 εκατομμυρίων ανθρώπων σε ένα ελάχιστο κομμάτι γης στα νότια, με απώτερο σκοπό τον εξοβελισμό του σε διπλανές χώρες. Αυτό λέγεται και επίσημα κατοχή και εθνοκάθαρση στη Λωρίδα της Γάζας. Την ίδια στιγμή, υπενθυμίζουμε, πως ο ισραηλινός στρατός έχει επεκταθεί στον Λίβανο και στη Συρία, ενώ βομβαρδίζει μαζί με τις ΗΠΑ κι άλλες σύμμαχές τους χώρες, και την Υεμένη.

Η κατάσταση στην Λωρίδα της Γάζας είναι πέρα για πέρα απελπιστική. Εκτός από τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τον τεράστιο αριθμό νεκρών παιδιών, τους εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες ακολουθεί ο λιμός και η πείνα. Αυτό είναι το σχέδιο των γενοκτόνων φασιστών του ισραηλινού κράτους για να καμφθεί η αντίσταση των Παλαιστινίων. Το ισραήλ εμποδίζει ακόμη και την ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στην Λωρίδα, με αποκορύφωμα τον βομβαρδισμό με drone του στολίσκου της Ελευθερίας 200 km μακριά.

Η πρόσκαιρη απόσυρση του ισραηλινού στρατού από τη Γάζα κατά την διάρκεια της σύντομης εκεχειρία, σηματοδότησε την αποτυχία του ισραηλινού κράτους και των συμμάχων του να εκτοπίσει τους παλαιστίνιους και να κάμψει την Παλαιστινιακή Αντίσταση. Ενώ η αντίσταση υψώνει το ανάστημά της στο φασιστικό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, το τελευταίο διεξάγει πόλεμο εναντίον πληθυσμού. Το δόγμα αυτό το επιτάσσει η εδραίωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην περιοχή και η επικράτηση της σχέσης έθνους κράτους. Η πρόθεση για εξαφάνιση των παλαιστινίων είτε μέσω εκτοπισμού είτε μέσω γενοκτονίας και κάθε μορφής διεκδίκησης της γης τους θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από το κράτος του Ισραήλ και κυρίως από τους Δυτικούς του συμμάχους, τις χώρες της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. Σε αυτό το πλαίσιο οι παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση ως πλεονάζοντες, ως φθηνά εργατικά χέρια, ως μη-πολίτες, ως τρομοκράτες και πλέον ως πληθυσμός προς γενοκτονία.

Η συνεχιζόμενη γενοκτονία των παλαιστινίων αποτελεί πόνημα που φέρει τη βούλα όλων των δυτικών κρατών, τα οποία προσφέρουν την υλικοτεχνική και πολιτική υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ και τα οποία βλέπουν ένα διπλό όφελος στη συμμετοχή τους σε αυτή: από τη μία την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από την Δύση και από την άλλη την υπεράσπιση της ίδιας τους της ύπαρξης μέσα από την εξολόθρευση ενός πληθυσμού ο οποίος αντιστέκεται στον εκτοπισμό και την εξολόθρευσή του με πληθώρα μέσων. Επεξηγηματικά, τα δυτικά κράτη υποστηρίζουν τη γενοκτονία και τον πόλεμο σε πληθυσμό, καθώς αποτελούν στρατηγικές τις οποίες και τα ίδια έχουν επιστρατεύσει και θα επιστρατεύσουν σε κάθε περίπτωση στην οποία επιδιώκουν να εκπληρώσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, πάντα προς όφελος της αδιάκοπης ροής του κεφαλαίου και της διάνοιξης νέων πεδίων παραγωγής κέρδους.

Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε. να “επανεξοπλιστεί”. Το πρόγραμμα-μαμούθ των 800 δις ευρώ εξοπλισμών με την κωδική ονομασία “Rearm Europe”, δεν είναι τίποτε άλλο από την επίσημη κήρυξη των ευρωπαϊκών κρατών της νέας, ακόμη πιο πολεμικής και δολοφονικής εποχής. Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα από τη μια απαιτούν “θυσίες” από το ευρωπαϊκό προλεταριάτο, περικοπές στα όποια ψήγματα δημοσίων δαπανών, μισθών, υγείας, πρόνοιας κτλ. Από την άλλη προετοιμάζουν τα ευρωπαικά κράτη να μπουν, ακόμη πιο δυναμικά σε πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης έκτασης. Η θανατηφόρα “προβα τζενεράλε” με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την γενοκτονία των παλαιστινίων, ανοίγει την όρεξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και προωθεί μεγαλύτερο φασισμό στις κοινωνίες για την μεγαλύτερη δυνατή εθνική συσπείρωση, ωστέ να είναι έτοιμοι να μας στείλουν να σκοτώσουμε και να πεθάνουμε στο επόμενο σφαγείο που θα έχουν σχεδιάσει.

Στην ιστορική αυτή συγκυρία, το ελληνικό κράτος στέκεται συνένοχο και συμμετέχον στη γενοκτονία: στέλνοντας πολεμικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα για την όξυνση της πολεμικής έντασης κατά του λαού της Υεμένης και της Παλαιστίνης, κάνοντας κοινές αεροπορικές ασκήσεις με το ισραηλινό κράτος, προσφέροντας πολεμικό υλικό και εξοπλισμό στο Ισραήλ μέσω των νατοϊκών βάσεων της Σούδας και ηγούμενο της επίχειρησης ASPIDES στην ερυθρά θάλασσα κατά των Χούθι με στρατηγείο-βάση το στρατόπεδο της Λάρισας. Με αυτό τον τρόπο το ελληνικό κράτος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις τεράστιες ζημιές που υφίσταται από τις επιχερήσεις των Χούθι στη ερυθρά θάλασσα, οι οποίες συχνά αναγκάζουν τα ελληνόκτητα πλοία να επιλέγουν τον πολύ πιο κοστοβόρο κύκλο της Αφρικής, για να αποφύγουν τη διέλευση από τη Διώρυγα του Σουέζ.

Ταυτόχρονα,σε περιόδους κρίσεων και πολέμων τα κράτη οργανώνονται πολεμικά και στο εσωτερικό τους, διεξάγοντας πόλεμο εναντίον των εσωτερικών εχθρών τους. Έτσι, το ελληνικό κράτος διαπράττει πόλεμο εναντίον των μεταναστών, σε μία προσπάθειά του να φέρει στα μέτρα του τα αποτελέσματα της εξάπλωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Η ακραία υποτίμηση των μεταναστών είναι προϋπόθεση τόσο για την μέγιστη εργασιακή εκμετάλλευσή τους για την τόνωση των εθνικών οικονομιών, όταν αυτές τους έχουν ανάγκη, όσο και για το χτίσιμο της απαραίτητης κοινωνικής συναίνεσης για την εξολόθρευσή τους όταν κρίνονται ως πλεονάζοντες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η μαζική κρατική δολοφονία τουλάχιστον 600 μεταναστών ανοιχτά της Πύλου, όπως και οι συνεχείς πνιγμοί στο Αιγαίο υπό την αιγίδα του λιμενικού. Παράλληλα ο φασισμός, είτε οργανωμένος είτε διάχυτος στις μικροαστικές συνειδήσεις, αποτελεί ένα βασικό μηχανισμό του ελληνικού κράτους για την εξυπηρέτηση των κεφάλαιοκρατικών συμφερόντων. Το διάχυτο αυτό μίσος που θέτει τις μεταναστριες στο στόχαστρο για κάθε κρίση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, οργανώνει την αγρια εκμετάλλευση τους στα σύνορα, τα κέντρα κράτησης, τα χωράφια και όλους τους υπόλοιπους χώρους εργασίας. Οι δηλώσεις των φασιστών που κατηγορούν τους μετανάστες για τα χαμηλά μεροκάματα, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τη γενικότερη εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά είναι ενδεικτικές των σκοπών του εθνικισμού/φασισμού, ο οποίος ανάγει την εργασία σε προνόμιο και την εργατική δύναμη σε κάτι ανεξάρτητο από τα αφεντικά. Με αυτό τον τρόπο, οι φασίστες αποκρύπτουν ότι η εργασία είναι η παραγωγική σχέση του κεφαλαίου με την εργατική τάξη με σκοπό την επικυριαρχία του πρώτου επί του τελευταίου, όπως επίσης αποκρύπτουν την ταξική κοινότητα των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων εργατών, κεντροβαρίζοντας στην εθνική ενότητα μεταξύ εργατών και αφεντικών.

Για τους λόγους αυτούς, ο αγώνας ενάντια στη γενοκτονία των παλαιστινίων, ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου, η αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κοινοί και μόνο μέσα από το συνδυαστικό πρίσμα τους μπορούμε να ανατιμήσουμε τις ζωές μας και να χτίσουμε ένα κόσμο αλληλεγγύης και ελευθερίας.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΤΕΜΠΗ,ΠΥΛΟΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ, ΣΑΒΒΑΤΟ 7/6, ΚΩΛΟΝΙΑΡΗ ΜΕ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΟΥ ,12:00, ΞΗΡΟΚΡΗΝΗ

Αναρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Κάλεσμα στα δικαστήρια Καρδίτσας για την υπόθεση του Βασίλη Μάγγου, Πέμπτη 4 Ιουνίου, 9 πμ

Τα προηγούμενα χρόνια συντελέστηκε η κορύφωση ενός συνεχώς διευρυνόμενου και ριζοσπαστικού κινήματος κατά της ίδιας της ύπαρξης της ΑΓΕΤ στο Βόλο, εργοστάσιο στο οποίο πρωτολανσάρονταν μέχρι να γενικευτούν πανελλαδικά, “καταπράσινες” νεοφιλελεύθερες ιδέες όπως η μαζική καύση σκουπιδιών για χαμηλού κόστους παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας για τα αφεντικά. Ένα εργοστάσιο που βρίσκεται εντός αστικού ιστού και ευθύνεται για τους υψηλούς δείκτες καρκινοπάθειας και αναπνευστικών παθήσεων στην περιοχή. Ένα εργοστάσιο που μειώνει το προσδόκιμο ζωής μιας ολόκληρης πόλης και μια διοίκηση που την βγάζει καθαρή με καμιά δωρεά όταν φτάσει η κατάσταση στο σημείο να της ασκούν επικοινωνιακή πίεση ακόμα και τα φιλαράκια της. Το κίνημα αυτό λοιπόν που προαναφέρθηκε ήταν και είναι οργανικά συνδεδεμένο με τους αγώνες για το νερό στο Πήλιο και τον ευρύτερο αγώνα κατά της καπιταλιστικής λεηλασίας όλων των φυσικών πόρων.
Η πιο συγκρουσιακή πορεία που κατάφερε να επιδείξει αυτό το κίνημα (σπλάχνο του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος της πόλης και της περιοχής με τη έμπρακτη αλληλεγγύη ομάδων και συλλογικοτήτων από όλη τη χώρα) κατεστάλη πρωτοφανώς για τα δεδομένα του Βόλου. Όρθωσε στα ίσια ανάστημα απέναντι σε τοπική αυτοδιοίκηση, μπάτσους και κυνικές “από τα πάνω” επιλογές όπως η περαιτέρω ενίσχυση της συνεργασίας του κράτους με την ΑΓΕΤ-Lafarge μέσω της επιπλεον νομοθετικής θωράκισης της καύσης σκουπιδιών. Κόντρα στον αγώνα αυτόν το κράτος απάντησε με μαζικούς ξυλοδαρμούς στην πορεία και στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στην ΓΑΔΜ, με δικογραφία που περιέχει και κακουργηματικές διώξεις, με εντάλματα και αστυνομικές επιχειρήσεις σε σπίτια και συνδέσμους. Συνέχισε με τραμπούκες από ασφαλίτες σε συντρόφους, σε συγγενείς τους, ακόμα και στους χώρους εργασίας τους.
Αλλά εκεί που οι μπάτσοι ξεπέρασαν τον εαυτό τους είναι η περίπτωση του Βασίλη, τον οποίο αφού χτύπησαν και ακινητοποίησαν μπροστά στα δικαστήρια, έπειτα βασάνισαν και πέταξαν ημιθανή έξω από το Α.Τ. στην άλλη πλευρά της πόλης από το νοσοκομείο, αντιλαμβανόμενοι πολύ καλά τι μεγέθους σωματική ζημιά προκάλεσαν (που αποδεικνύει το ιατρικό πόρισμα κατά το εξιτήριό του). Με το ίδιο το υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ να δηλώνει την επόμενη μέρα ότι δεν υπήρξε τραυματισμός στο Βόλο. Βασανισμοί αγωνιστών/ριών συμβαίνουν διαχρονικά από τα ένστολα σκουπίδια, δεν υπάρχει η παραμικρή έκπληξη ως προς αυτό. Ενίοτε πετυχαίνουν τον σκοπό τους, μέσω της κρατικής τρομοκρατίας, αφήνοντας παράλληλα να εννοηθεί οτι η μόνη ρεαλιστική απάντηση έρχεται μέσω δικαστικής εξιλέωσης και συστημικής συνδιαλλαγής με ενα αλληλοτροφοδοτούμενο κατασταλτικό σύμπλεγμα αστυνομίας, αστικοδικαστικού συστήματος και μιντιακού συνωνθυλεύματος. Ενα σύμπλεγμα απρόσωπο, που εν τη γενέσει του, αποκλειστικό σκοπό και στόχο έχει να υπερασπίζεται την εξουσία του κράτους και τους συσχετισμούς δυνάμεων μεταξύ καταπιεστών-καταπιεσμένων ως έχουν.
Λύση αμέση εύκολη στο εδώ και στο τώρα δεν υπάρχει. Όσο δίκαια δομημένος είναι ο κόσμος της εξουσίας και της καταπίεσης, τόσο δίκαιη θα είναι και η “δικαιοσύνη” του. Είναι μάταιο, παραπλανητικό, να επιδιώκουμε ανθρώπινη μεταχείριση από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους. Το “κοινωνικό” του πρόσωπο υπάρχει μόνο όταν η κοινωνική ειρήνη είναι διασφαλισμένη. Όταν αυτή διαρραγεί το κράτος είναι κράτος, εξουσία, απάνθρωπο.
Τα παραδείγματα πολλά και χωρίς λόγο περαιτέρω ανάλυσης.

Στην διάρκεια της δίκης για τα καθάρματα που δολοφόνησαν τον Βασίλη, παρακολουθήσαμε μια καλοστημένη προσπάθεια ξεπλύματος και αθώωσης των προαναφερθέντων. Ήδη από την δικογραφία που σχηματίστηκε ήταν εμφανής η πρόθεση αρχικά να μειωθούν οι κατηγορούμενοι και σε δεύτερο βαθμό να πέσουν στα μαλακά όσοι συμπεριλήφθηκαν τελικά σε αυτή. Επιπλέον η πολιτική αγωγή της ίδιας της οικογένειας του Βασίλη έχει αποβληθεί χωρίς μάλιστα να μπορεί να έχει πρόσβαση στην δικογραφία(αυτή η συνθήκη παραμένει έως και σήμερα και ισχύει και για την εκδίκαση της υπόθεσης στο κακουργιοδικείο). Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οδηγηθήκαμε στην καταδίκη 3 εκ των δολοφόνων με 2 χρόνια φυλάκιση, ποινή εφέσιμη και με ανασταλτικό χαρακτήρα. Την Πέμπτη, 5 Ιουνίου , ξεκινάει στο κακουργιοδικείο η δίκη με τις αναβαθμισμένες κατηγορίες των βασανιστήριων,της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, της έκθεσης και της παράνομης κατακράτησης κατά συναυτουργία.

Η ταξική μας μνήμη δεν μας αφήνει άλλη επιλογή πέρα από το να παρευρεθούμε εκεί δίπλα στην οικογένεια,στα στενά πρόσωπα και τα συντρόφια του Βασίλη που μαζί με αυτόν δημιούργησαν το κίνημα κατά της ΑΓΕΤ στον Βόλο ,στον αγώνα που κάνουν για την δικαίωση του Βασίλη.Προφανώς έχουμε δει ανά τα χρόνια τον ρόλο της αστικής δικαιοσύνης ακόμα και σε τέτοιες υποθέσεις. Οι ουκ ολίγες δολοφονίες που βαραίνουν την ελληνική αστυνομία έχουν μείνει ως επί το πλείστον ατιμώρητες και αυτό δεν μας ρίχνει από τα σύννεφα. Οι αίθουσες των δικαστηρίων είναι εδώ για να εξυπηρετούν και να εφαρμόζουν έναν νόμο ο οποίος έχει δημιουργηθεί για να συντηρεί το υπάρχον σύστημα,τις κοινωνικές ανισότητες και την αδικία. Τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ έχουν ξεκάθαρο ρόλο στον κοινωνικό πόλεμο που μαίνεται και αυτός είναι φυσικά υπέρ της αστικής τάξης και του συμπλέγματος κράτος-κεφαλαίου. Μετανάστριες, Ρομά, καταπιεσμένοι, εργαζόμενοι απεργοί , αγωνίστριες είναι αυτοί και αυτές που υφίστανται όλες τις μορφές της επίθεσης από το υπάρχον σύστημα και που συχνά δέχονται την βία των πραιτοριανών του κράτους επειδή προφανώς λόγω της ταξικής τους θέσης αποτελούν το υπάρχον ή το εν δυνάμει αγωνιστικό υποκείμενο. Οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες αποτελούν διαχρονικά τον φόβο και τον τρόμο της αστικής τάξης ως ο μόνος δρόμος που μπορεί έμπρακτα να αμφισβητήσει και να ανατρέψει την υπάρχουσα κυρίαρχια.
Λύση λοιπόν για εμάς είναι μόνο ο αδιάλλακτος εξεγερτικός και επαναστατικός αγώνας, ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό και τις αξίες τους. Όσο για τα ένστολα ή μη σκουπίδια, μπροστάρηδες της κυριαρχίας, η πραγματική απάντηση που τους αρμόζει θα δοθεί στους δρόμους και στο κοινωνικό πεδίο εκεί όπου θα συνεχίσουμε να δημιουργούμε ρωγμές και να δίνουμε μάχες απέναντι σε μπάτσους,εξουσία και αφεντικά . Η τελική δικαίωση για όσους και όσες έπεσαν νεκροί από χέρια μπάτσων ή στον βωμό της ταξικής εκμετάλλευσης θα έρθει με την κοινωνική επανάσταση και την ταξική χειραφέτηση.

ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ
ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ΤΙ ΚΑΝΑΝ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΗ

Αναρες , ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗΣ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΗΓΘΕΝΤΑ ΣΎΝΤΡΟΦΌ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΊΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΈΜΒΑΣΗ ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΊΒΕΙΑ, ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΑ, ΔΕΥΤΈΡΑ 2/6, 10:00 πμ

​Σήμερα γύρω στη 1 το μεσημέρι, την ώρα που πραγματοποιούταν παρέμβαση για αυτόμειωση προϊόντων από την κίνηση ενάντια στην ακρίβεια στο Σούπερ Μάρκετ Σκλαβενίτη στην οδό Σβώλου, μπάτσοι όλων των ειδών ( Ματ, ΟΠΚΕ, Δέλτα ) περικύκλωσαν τον κόσμο της παρέμβασης και κόσμο που βρισκόταν εντός, τους ώθησαν προς τα μέσα και πραγματοποιησαν προσαγωγές. Ταυτόχρονα είχε συγκεντρωθεί αντανακλαστικά αλληλέγγυος κόσμος απέξω για την στήριξη και την εναντίωση σε ένα ακόμη όργιο καταστολής από τα ενστολα σκουπίδια της ΕΛΑΣ, ο οποίος απωθήθηκε με τη βία με την ΕΛΑΣ μάλιστα να προχωρά στην σύλληψη ενός συντρόφου.
Δεν μας δημιουργεί καμιά έκπληξη ότι το μοναδικό μέλημα της ελληνικής αστυνομίας και κατ ‘ επέκταση του κράτους είναι να καταστείλει κάθε είδους αγωνα, κάθε κίνηση και δράση που εναντιώνεται στο κεφάλαιο και στην εξουσία. Αυτο που ονομάζεται “δουλειά” της ελληνικής αστυνομίας είναι απλά η πιο καθημερινη εξοφθαλμη παρουσία του κρατικού μηχανισμού στην επιτήρηση και στην καταστολή της ζωής μας. Οι μπάτσοι υπάρχουν για να πραγματοποιούνται οι εξώσεις και οι πλειστηριασμοί, για να συλλαμβάνουν μετανάστες, να δέρνουν και να σκοτώνουν Ρομά , για να εκκενώνουν καταλήψεις , να στρατοπεδευουν στους δημόσιους χώρους , στις πλατείες , στα πανεπιστήμια , να βασανίζουν αγωνιστές και να διαπράττουν κρατικες δολοφονίες. Αποτελούν το μακρύ χέρι του κράτους.
Μπορεί έκπληξη λοιπόν η πολιτική τους πρακτική να μην μας προκαλεί , μας προκαλείται όμως σίγουρα οργή κάθε φορά που γινόμαστε δέκτες ή θεατές της κρατικής καταστολής και δεν θα σταματήσουμε ποτέ να την αναδεικνύουμε, όπως και τον ρόλο που επιτελει η αστυνομία.

ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΜΠΑΤΣΩΝ Η ΔΟΥΛΕΙΑ , ΦΥΛΑΝΕ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ

ΣΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΝΤΑΗΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΑΤΑΤΖΗΣ

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΞΕΠΛΕΝΕΙ ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΤΕΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΦΥΛΑΚΕΣ

Αναρες, ομάδα δράσης και αλληλεγγύης

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και σε live μετάδοση: Είναι, ίσως, η πρώτη φορά, μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, που μια γενοκτονία γίνεται όχι μόνο μπροστά στις κάμερες αλλά σε live μετάδοση απ’ όλα τα διεθνή ΜΜΕ και Social Media. Ζούμε σε μια εποχή που ένα μαζικό έγκλημα του διεθνούς Κεφαλαίου, όχι μόνο δεν αποκρύβεται, αλλά διαφημίζεται προς γνώση και συμμόρφωση όλων των ανθρώπων που ασφυκτιούν κάτω από την κεφαλαιοκρατική κατοχή της ίδιας της ζωής σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Λίγες μέρες πριν, από τα πιο επίσημα χείλη, της κυβέρνησης των δολοφόνων του ισραήλ, ανακοινώθηκε πως ο στόχος του ισραηλινού στρατού δεν είναι, πλέον και υποτίθεται, η σύλληψη και η εκτέλεση αυτών που το κράτος τους ορίζει ως “τρομοκράτες”, αλλά η κατοχή της Λωρίδας της Γάζας και ο μαζικός εκτοπισμός 2 εκατομμυρίων ανθρώπων σε ένα ελάχιστο κομμάτι γης στα νότια, με απώτερο σκοπό τον εξοβελισμό του σε διπλανές χώρες. Αυτό λέγεται και επίσημα κατοχή και εθνοκάθαρση στη Λωρίδα της Γάζας. Την ίδια στιγμή, υπενθυμίζουμε, πως ο ισραηλινός στρατός έχει επεκταθεί στον Λίβανο και στη Συρία, ενώ βομβαρδίζει μαζί με τις ΗΠΑ κι άλλες σύμμαχές τους χώρες, και την Υεμένη.

Η κατάσταση στην Λωρίδα της Γάζας είναι πέρα για πέρα απελπιστική. Εκτός από τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τον τεράστιο αριθμό νεκρών παιδιών, τους εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες ακολουθεί ο λιμός και η πείνα. Αυτό είναι το σχέδιο των γενοκτόνων φασιστών του ισραηλινού κράτους για να καμφθεί η αντίσταση των Παλαιστινίων. Το ισραήλ εμποδίζει ακόμη και την ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στην Λωρίδα, με αποκορύφωμα τον βομβαρδισμό με drone του στολίσκου της Ελευθερίας 200 km μακριά.

Η πρόσκαιρη απόσυρση του ισραηλινού στρατού από τη Γάζα κατά την διάρκεια της σύντομης εκεχειρία, σηματοδότησε την αποτυχία του ισραηλινού κράτους και των συμμάχων του να εκτοπίσει τους παλαιστίνιους και να κάμψει την Παλαιστινιακή Αντίσταση. Ενώ η αντίσταση υψώνει το ανάστημά της στο φασιστικό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, το τελευταίο διεξάγει πόλεμο εναντίον πληθυσμού. Το δόγμα αυτό το επιτάσσει η εδραίωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην περιοχή και η επικράτηση της σχέσης έθνους κράτους. Η πρόθεση για εξαφάνιση των παλαιστινίων είτε μέσω εκτοπισμού είτε μέσω γενοκτονίας και κάθε μορφής διεκδίκησης της γης τους θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από το κράτος του Ισραήλ και κυρίως από τους Δυτικούς του συμμάχους, τις χώρες της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. Σε αυτό το πλαίσιο οι παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση ως πλεονάζοντες, ως φθηνά εργατικά χέρια, ως μη-πολίτες, ως τρομοκράτες και πλέον ως πληθυσμός προς γενοκτονία.

Η συνεχιζόμενη γενοκτονία των παλαιστινίων αποτελεί πόνημα που φέρει τη βούλα όλων των δυτικών κρατών, τα οποία προσφέρουν την υλικοτεχνική και πολιτική υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ και τα οποία βλέπουν ένα διπλό όφελος στη συμμετοχή τους σε αυτή: από τη μία την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από την Δύση και από την άλλη την υπεράσπιση της ίδιας τους της ύπαρξης μέσα από την εξολόθρευση ενός πληθυσμού ο οποίος αντιστέκεται στον εκτοπισμό και την εξολόθρευσή του με πληθώρα μέσων. Επεξηγηματικά, τα δυτικά κράτη υποστηρίζουν τη γενοκτονία και τον πόλεμο σε πληθυσμό, καθώς αποτελούν στρατηγικές τις οποίες και τα ίδια έχουν επιστρατεύσει και θα επιστρατεύσουν σε κάθε περίπτωση στην οποία επιδιώκουν να εκπληρώσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, πάντα προς όφελος της αδιάκοπης ροής του κεφαλαίου και της διάνοιξης νέων πεδίων παραγωγής κέρδους.

Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε. να “επανεξοπλιστεί”. Το πρόγραμμα-μαμούθ των 800 δις ευρώ εξοπλισμών με την κωδική ονομασία “Rearm Europe”, δεν είναι τίποτε άλλο από την επίσημη κήρυξη των ευρωπαϊκών κρατών της νέας, ακόμη πιο πολεμικής και δολοφονικής εποχής. Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα από τη μια απαιτούν “θυσίες” από το ευρωπαϊκό προλεταριάτο, περικοπές στα όποια ψήγματα δημοσίων δαπανών, μισθών, υγείας, πρόνοιας κτλ. Από την άλλη προετοιμάζουν τα ευρωπαικά κράτη να μπουν, ακόμη πιο δυναμικά σε πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης έκτασης. Η θανατηφόρα “προβα τζενεράλε” με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την γενοκτονία των παλαιστινίων, ανοίγει την όρεξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και προωθεί μεγαλύτερο φασισμό στις κοινωνίες για την μεγαλύτερη δυνατή εθνική συσπείρωση, ωστέ να είναι έτοιμοι να μας στείλουν να σκοτώσουμε και να πεθάνουμε στο επόμενο σφαγείο που θα έχουν σχεδιάσει.

Στην ιστορική αυτή συγκυρία, το ελληνικό κράτος στέκεται συνένοχο και συμμετέχον στη γενοκτονία: στέλνοντας πολεμικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα για την όξυνση της πολεμικής έντασης κατά του λαού της Υεμένης και της Παλαιστίνης, κάνοντας κοινές αεροπορικές ασκήσεις με το ισραηλινό κράτος, προσφέροντας πολεμικό υλικό και εξοπλισμό στο Ισραήλ μέσω των νατοϊκών βάσεων της Σούδας και ηγούμενο της επίχειρησης ASPIDES στην ερυθρά θάλασσα κατά των Χούθι με στρατηγείο-βάση το στρατόπεδο της Λάρισας. Με αυτό τον τρόπο το ελληνικό κράτος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις τεράστιες ζημιές που υφίσταται από τις επιχερήσεις των Χούθι στη ερυθρά θάλασσα, οι οποίες συχνά αναγκάζουν τα ελληνόκτητα πλοία να επιλέγουν τον πολύ πιο κοστοβόρο κύκλο της Αφρικής, για να αποφύγουν τη διέλευση από τη Διώρυγα του Σουέζ.

Ταυτόχρονα,σε περιόδους κρίσεων και πολέμων τα κράτη οργανώνονται πολεμικά και στο εσωτερικό τους, διεξάγοντας πόλεμο εναντίον των εσωτερικών εχθρών τους. Έτσι, το ελληνικό κράτος διαπράττει πόλεμο εναντίον των μεταναστών, σε μία προσπάθειά του να φέρει στα μέτρα του τα αποτελέσματα της εξάπλωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Η ακραία υποτίμηση των μεταναστών είναι προϋπόθεση τόσο για την μέγιστη εργασιακή εκμετάλλευσή τους για την τόνωση των εθνικών οικονομιών, όταν αυτές τους έχουν ανάγκη, όσο και για το χτίσιμο της απαραίτητης κοινωνικής συναίνεσης για την εξολόθρευσή τους όταν κρίνονται ως πλεονάζοντες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η μαζική κρατική δολοφονία τουλάχιστον 600 μεταναστών ανοιχτά της Πύλου, όπως και οι συνεχείς πνιγμοί στο Αιγαίο υπό την αιγίδα του λιμενικού. Παράλληλα ο φασισμός, είτε οργανωμένος είτε διάχυτος στις μικροαστικές συνειδήσεις, αποτελεί ένα βασικό μηχανισμό του ελληνικού κράτους για την εξυπηρέτηση των κεφάλαιοκρατικών συμφερόντων. Το διάχυτο αυτό μίσος που θέτει τις μεταναστριες στο στόχαστρο για κάθε κρίση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, οργανώνει την αγρια εκμετάλλευση τους στα σύνορα, τα κέντρα κράτησης, τα χωράφια και όλους τους υπόλοιπους χώρους εργασίας. Οι δηλώσεις των φασιστών που κατηγορούν τους μετανάστες για τα χαμηλά μεροκάματα, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τη γενικότερη εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά είναι ενδεικτικές των σκοπών του εθνικισμού/φασισμού, ο οποίος ανάγει την εργασία σε προνόμιο και την εργατική δύναμη σε κάτι ανεξάρτητο από τα αφεντικά. Με αυτό τον τρόπο, οι φασίστες αποκρύπτουν ότι η εργασία είναι η παραγωγική σχέση του κεφαλαίου με την εργατική τάξη με σκοπό την επικυριαρχία του πρώτου επί του τελευταίου, όπως επίσης αποκρύπτουν την ταξική κοινότητα των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων εργατών, κεντροβαρίζοντας στην εθνική ενότητα μεταξύ εργατών και αφεντικών.

Για τους λόγους αυτούς, ο αγώνας ενάντια στη γενοκτονία των παλαιστινίων, ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου, η αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κοινοί και μόνο μέσα από το συνδυαστικό πρίσμα τους μπορούμε να ανατιμήσουμε τις ζωές μας και να χτίσουμε ένα κόσμο αλληλεγγύης και ελευθερίας.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΤΕΜΠΗ,ΠΥΛΟΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ, ΚΥΡΙΑΚΗ 1/6, 11:30 ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ

Αναρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στη δίκη των 49 συλληφθέντων της ΣΘΕ

Στις 16/03/2024, σαν έτοιμη από καιρό, η αστυνομία εκκενώνει την κατάληψη του Συλλόγου Φοιτητ(ρι)ών Φυσικού, συλλαμβάνοντας 49 άτομα. Μία κατάληψη διάρκειας σχεδόν δύο μηνών, η οποία αποτέλεσε δυναμικό κομμάτι του κινήματος που ξέσπασε σχεδόν σε όλη τη χώρα, με αιχμή την εναντίωση στην ψήφιση του νόμου περί ίδρυσης μη κρατικών/ιδιωτικών πανεπιστημίων. Τη σκυτάλη για τη συνέχιση της δίωξης αναλαμβάνουν όλα τα υπόλοιπα θεσμικά όργανα του κράτους. Η κοσμητόρισσα εκτελεί χρέη καταδώτη, οι πένες των μπάτσων στα αιματοβαμμένα γραφεία τους πιάνουν φωτιά και συντάσσουν τη δικογραφία μέχρι και πριν τρεις βδομάδες, αγχωμένοι να προλάβουν τη μέρα της δίκης, για να διανθίσουν το κατηγορητήριο με “κατηγορίες” που θα ήλπιζαν ότι θα ακούγονταν σε ένα δικαστήριο ως πειστήρια της “παρανομίας’. 

Τα γεγονότα εκείνου του διαστήματος, το κίνημα που βρήκε παλμό, οι πράξεις αντίστασης και η αυτοπεποίθηση που έδωσαν στην κοινωνική βάση, έχουν καταγραφεί στη συλλογική μνήμη. Διαδέχθηκαν προηγούμενους κύκλους αγώνων και με τη σειρά τους θα παραχωρήσουν την παρακαταθήκη τους και τη θέση τους στα επόμενα κινήματα που αναπόφευκτα θα ξεσπούν όσο υπάρχει ταξική καταπίεση. Εν ολίγοις, από τη μεριά του, το κράτος ευελπιστεί ότι η κυρίαρχη ιδεολογία και η ανεμπόδιστη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων θα διασφαλιστεί με την ολοένα μεγαλύτερη εμπλοκή της αστυνομίας στη ρύθμιση κάθε πτυχής της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, με ποινικοποίηση των πολιτικών αγώνων και με δεκάδες συλλήψεις. 

Τα κινήματα, ωστοσο, διαχρονικά ανθίζουν σε πείσμα αυτών των συνθηκών. Το περσινό φοιτητικό κίνημα με την αλληλεγγύη μερίδας της κοινωνίας, κατάφερε να ορθώσει ανάστημα απέναντι στην επελαύνουσα εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Κόντρα στην αποστείρωση του πανεπιστημίου από πολιτικές δράσεις, κόντρα στην ιδιώτευση και την εξατομίκευση που γεννά η εντατικοποίηση των σπουδών σε συνδυασμό με το υπέρογκο κόστος ζωής, δημιουργήθηκαν εστίες αγώνα, που διεκδίκησαν το χώρο τους και προέταξαν την συλλογικοποίηση και την αντίσταση, όξυναν τις αντιθέσεις του πανεπιστημίου του κεφαλαίου και κατέδειξαν τον αντιδραστικό του ρόλο. 

Παράλληλα, όπως και στην όξυνση κάθε κινήματος, αναδείχθηκε ένα αγωνιστικό υποκείμενο με τα εργαλεία των περασμένων κινημάτων, σφυρηλατημένο ταυτόχρονα στις σύγχρονες καταπιεστικές συνθήκες, οι οποίες είναι ομόρριζες με τις προϋπάρχουσες. Μέσα από τις γραμμές αυτού του κοινωνικού πεδίου, εκφράστηκαν, επηρεάστηκαν, συμμετείχαν και επηρέασαν άτομα που διέκριναν μια προοπτική αντίστασης απέναντι στην υποτίμηση της ίδιας τους της ζωής. Έτσι, ξεπεράστηκαν οι παραδοσιακές μορφές συνδικαλισμού, οι αυτοαναφορικές επιβεβαιώσεις και προέκυψε ένα κίνημα με κατεύθυνση ταξικής διεκδίκησης με όποια προβλήματα και εμπόδια συναντά ένα κίνημα. Εντός πανεπιστημίου, διαχρονικά αναπτύσσονταν ανατρεπτικές, αντικαπιταλιστικές και αντικρατικές ιδέες, εφορμούσαν κινήματα, εκκινούσαν συγκρούσεις, και ρίζωναν μέσα του σχέσεις ανταγωνιστικές του κράτους και του κεφαλαίου. 

Καταργώντας σταδιακά το παράδειγμα της μεταπολίτευσης, το κράτος επιχειρεί να εκριζώσει αυτό που θεωρεί ως πηγή των ριζοσπαστικών ιδεών, την ίδια την εδαφικοποίηση των πολιτικών αγώνων εντός του πανεπιστημίου, εκκενώνοντας καταλήψεις, ποινικοποιώντας του φοιτητικούς συλλόγους, καταργώντας το άσυλο και διαχέοντας το κυρίαρχο αφήγημα περί επιχειρηματικότητας, κέρδους, νόμου και τάξης.

Το τελευταίο διάστημα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αυτην την πολιτική με μια κλιμακώμενη εντάση και με ιδιαίτερο μένος. Στις 22/04/2025 η ΕΛΑΣ προχωρησε σε έφοδο και εκκένωση του κατειλημμενου στεκιού του Φυσικού στη Θεσσαλονίκη με τις ευλογίες της Πρυτανείας ως γνωστό τσιράκι του Υπουργειου Προστασιας του Πολίτη, επιχείρηση που επανέλαβε στις 30/04 μια ώρα μετά την επανακατάληψη του στεκιού γκρεμιζοντας μάλιστα και την πρόσοψη του.Υπό το μανδύα  του νόμου και της τάξης εκκενώθηκε στις 13/05 το Αυτοδιαχειριζομενο Κυλικείο της Νομικής στην Αθήνα ενώ συνελλήφθησαν 7 συντροφοι για παρέμβαση σε εκδηλωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στους οποιους απαγγέλθηκαν βαριές κατηγοριες και αυστηρα περιοριστικα μέτρα.Στον ίδιο άξονα κινήθηκε και η επιχείρηση τα ξημερωματα του Σαββάτου 24/05 στο ΕΜΠ, οπου ο Πρύτανης, η εργολαβία και η ΕΛΑΣ εκκένωσαν τα καμαρινια του Μηχανουργείου επιβάλλοντας το γνωστό λοκ άουτ στο συγκρότημα. Το κράτος διεξάγει μία ακόμα επιχείρηση ισοπέδωσης των πολιτικών ελευθεριών εντός του πανεπιστημίου, με φόντο την πλήρη εναρμόνηση του τελευταίου με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Η αύξηση της έντασης της καταστολής χτυπάει τους αγωνιζόμενους στα πανεπιστήμια και έχει ως στόχο να δικαιολογήσει την εφαρμογή ταξικών μέτρων για την εκπαίδευση. Συγκεκριμένα, το κράτος προσπαθεί να περάσει τις πτυχές του νόμου 4777 που δεν είχαν υλοποιηθεί, δηλαδή τις διαγραφές φοιτητ(ρι)ών στα ν+ν/2 έτη, την ελεγχόμενη είσοδο, την ίδρυση πειθαρχικών συμβουλίων. Τα τελευταία θα έχουν την αρμοδιότητα της εφαρμογής ποινών αναστολής ή και παύσης φοίτησης σε φοιτητές/ριες που συλλαμβάνονται για την αγωνιστική τους δράσης στο πανεπιστήμιο, αλλά και θα είναι υπεύθυνα για την ευθυγράμμιση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με τις επιταγές του κεφαλαίου. Βλέπουμε ότι σε έναν χώρο που διαχρονικά ευδοκιμούσαν ταξικά-αγωνιστικά-ριζοσπαστικά-αντικαπιταλιστικά κινήματα, το κράτος προσπαθεί να επιβάλλει πλήρη πολιτική αποστείρωση, με τη διάλυση πολιτικών χώρων και καταλήψεων, συλλήψεις, ποινικοποίηση της ριζοσπαστικής πολιτικοποίησης και ακόμα και των φοιτητικών συλλόγων. Πέρα από 

την μετατροπή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε ένα προνόμιο για λίγους και της εξ ολοκλήρου λειτουργίας για χάρη του κεφαλαίου, το κράτος προσπαθεί να ξεμπερδέψει με τη γεννεσιουργό αιτία πολλών εξεγέρσεων και αντιστάσεων. 

Καθήκον του προλεταριάτου είναι η υπεράσπιση τόσο των πολιτικών αγώνων, όσο και των δομών οργάνωσης που έχουν κερδηθεί με αιματηρούς αγώνες (βλέπε άσυλο και φοιτητικοί σύλλογοι), τουλάχιστον όσον αφορά το πανεπιστήμιο. Φυσικά, η ίδια επίθεση με διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά συντελείται χρόνια τώρα και στο υπόλοιπο κοινωνικό πεδίο, όπου χτυπιούνται καταλήψεις, πολιτικές δράσεις, πορείες και ποινικοποιείται ο εργατικός συνδικαλισμός, οι απεργίες και οι εργατικές κινητοποιήσεις.

Συγκεκριμένα για τις καταλήψεις τόσο εντός όσο και εκτός των σχολών η καταστολή οργιάζει. Η εκκένωση της κατάληψης του Ευαγγελισμου στο Ηράκλειο Κρήτης στις 22/04 ( ο οποίος έχει ανακαταληφθεί), η εκκένωση των καταλήψεων Ρασπραβα και Εξωστρεφή στα Εξάρχεια τον τελευταίο μήνα ( με την επαναστρατοπέδευση μπάτσων στο Λόφο του Στρέφη) αλλά ταυτόχρονα και οι εξοντωτικές ποινές που έχουν επιβληθεί σε καταληψίες τόσο στο Κουκάκι στην Αθήνα όσο και στην κατάληψη χώρου στο Χημικό ΑΠΘ το 2022 ( μετά την εκκένωση του Στεκιού στο Βιολογικό)

καταδεικνύουν την πολιτική ατζέντα της επίθεσης στον κόσμο του αγώνα. Δεν ξεχνάμε φυσικά την ανεκδιήγητη πρωτόδικη καταδίκη των 16 συντρόφων για την κατάληψη της Πρυτανειας του ΑΠΘ κατά την διάρκεια του φοιτητικού κινήματος του 2021 ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τον νόμο 4777 που ανοίγει ακριβώς τον δρόμο της ποινικοποίησης των φοιτητικών αγώνων. 

Στην περίπτωση της μαζικής δίωξης της υπόθεσης των 49, μπορεί κανείς να εντοπίσει διάφορους συμβολισμούς, καθώς και την έκδηλη εκδικητικότητα του κράτους εναντίον των κινημάτων που θεωρεί επικίνδυνα και ριζοσπαστικά. Ωστόσο, πέρα από τις διαπιστώσεις, οφείλουμε να σταθούμε με αμέριστη αλληλεγγύη δίπλα στα συλληφθέντα άτομα και να παρέχουμε την πλήρη υποστήριξή μας, καθώς από εκεί θα εξαρτηθεί η διατήρηση της ίδιας της συλλογικής μνήμης και η πολιτική, ηθική και υλική υπεράσπιση των ίδιων των κινημάτων (παρελθοντικών και επερχόμενων).

Συγκέντρωση αλληλεγγύης, Τρίτη 27/05, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης 9:00

ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΔΕ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ 49 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΣΘΕ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ, ΣΑΒΒΑΤΟ 24/05, 12:00, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΈΛΟΥ

Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και σε live μετάδοση: Είναι, ίσως, η πρώτη φορά, μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους, που μια γενοκτονία γίνεται όχι μόνο μπροστά στις κάμερες αλλά σε live μετάδοση απ’ όλα τα διεθνή ΜΜΕ και Social Media. Ζούμε σε μια εποχή που ένα μαζικό έγκλημα του διεθνούς Κεφαλαίου, όχι μόνο δεν αποκρύβεται, αλλά διαφημίζεται προς γνώση και συμμόρφωση όλων των ανθρώπων που ασφυκτιούν κάτω από την κεφαλαιοκρατική κατοχή της ίδιας της ζωής σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Λίγες μέρες πριν, από τα πιο επίσημα χείλη, της κυβέρνησης των δολοφόνων του ισραήλ, ανακοινώθηκε πως ο στόχος του ισραηλινού στρατού δεν είναι, πλέον και υποτίθεται, η σύλληψη και η εκτέλεση αυτών που το κράτος τους ορίζει ως “τρομοκράτες”, αλλά η κατοχή της Λωρίδας της Γάζας και ο μαζικός εκτοπισμός 2 εκατομμυρίων ανθρώπων σε ένα ελάχιστο κομμάτι γης στα νότια, με απώτερο σκοπό τον εξοβελισμό του σε διπλανές χώρες. Αυτό λέγεται και επίσημα κατοχή και εθνοκάθαρση στη Λωρίδα της Γάζας. Την ίδια στιγμή, υπενθυμίζουμε, πως ο ισραηλινός στρατός έχει επεκταθεί στον Λίβανο και στη Συρία, ενώ βομβαρδίζει μαζί με τις ΗΠΑ κι άλλες σύμμαχές τους χώρες, και την Υεμένη.

Η κατάσταση στην Λωρίδα της Γάζας είναι πέρα για πέρα απελπιστική. Εκτός από τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, τον τεράστιο αριθμό νεκρών παιδιών, τους εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες ακολουθεί ο λιμός και η πείνα. Αυτό είναι το σχέδιο των γενοκτόνων φασιστών του ισραηλινού κράτους για να καμφθεί η αντίσταση των Παλαιστινίων. Το ισραήλ εμποδίζει ακόμη και την ανθρωπιστική βοήθεια να φτάσει στην Λωρίδα, με αποκορύφωμα τον βομβαρδισμό με drone του στολίσκου της Ελευθερίας 200 km μακριά.

Η πρόσκαιρη απόσυρση του ισραηλινού στρατού από τη Γάζα κατά την διάρκεια της σύντομης εκεχειρία, σηματοδότησε την αποτυχία του ισραηλινού κράτους και των συμμάχων του να εκτοπίσει τους παλαιστίνιους και να κάμψει την Παλαιστινιακή Αντίσταση. Ενώ η αντίσταση υψώνει το ανάστημά της στο φασιστικό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, το τελευταίο διεξάγει πόλεμο εναντίον πληθυσμού. Το δόγμα αυτό το επιτάσσει η εδραίωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στην περιοχή και η επικράτηση της σχέσης έθνους κράτους. Η πρόθεση για εξαφάνιση των παλαιστινίων είτε μέσω εκτοπισμού είτε μέσω γενοκτονίας και κάθε μορφής διεκδίκησης της γης τους θα εξασφαλίσει την απρόσκοπτη εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από το κράτος του Ισραήλ και κυρίως από τους Δυτικούς του συμμάχους, τις χώρες της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. Σε αυτό το πλαίσιο οι παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται στην καλύτερη περίπτωση ως πλεονάζοντες, ως φθηνά εργατικά χέρια, ως μη-πολίτες, ως τρομοκράτες και πλέον ως πληθυσμός προς γενοκτονία.

Η συνεχιζόμενη γενοκτονία των παλαιστινίων αποτελεί πόνημα που φέρει τη βούλα όλων των δυτικών κρατών, τα οποία προσφέρουν την υλικοτεχνική και πολιτική υποστήριξη του κράτους του Ισραήλ και τα οποία βλέπουν ένα διπλό όφελος στη συμμετοχή τους σε αυτή: από τη μία την εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της περιοχής από την Δύση και από την άλλη την υπεράσπιση της ίδιας τους της ύπαρξης μέσα από την εξολόθρευση ενός πληθυσμού ο οποίος αντιστέκεται στον εκτοπισμό και την εξολόθρευσή του με πληθώρα μέσων. Επεξηγηματικά, τα δυτικά κράτη υποστηρίζουν τη γενοκτονία και τον πόλεμο σε πληθυσμό, καθώς αποτελούν στρατηγικές τις οποίες και τα ίδια έχουν επιστρατεύσει και θα επιστρατεύσουν σε κάθε περίπτωση στην οποία επιδιώκουν να εκπληρώσουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα, πάντα προς όφελος της αδιάκοπης ροής του κεφαλαίου και της διάνοιξης νέων πεδίων παραγωγής κέρδους.

Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η πρόσφατη απόφαση της Ε.Ε. να “επανεξοπλιστεί”. Το πρόγραμμα-μαμούθ των 800 δις ευρώ εξοπλισμών με την κωδική ονομασία “Rearm Europe”, δεν είναι τίποτε άλλο από την επίσημη κήρυξη των ευρωπαϊκών κρατών της νέας, ακόμη πιο πολεμικής και δολοφονικής εποχής. Τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα από τη μια απαιτούν “θυσίες” από το ευρωπαϊκό προλεταριάτο, περικοπές στα όποια ψήγματα δημοσίων δαπανών, μισθών, υγείας, πρόνοιας κτλ. Από την άλλη προετοιμάζουν τα ευρωπαικά κράτη να μπουν, ακόμη πιο δυναμικά σε πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης έκτασης. Η θανατηφόρα “προβα τζενεράλε” με τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας και την γενοκτονία των παλαιστινίων, ανοίγει την όρεξη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και προωθεί μεγαλύτερο φασισμό στις κοινωνίες για την μεγαλύτερη δυνατή εθνική συσπείρωση, ωστέ να είναι έτοιμοι να μας στείλουν να σκοτώσουμε και να πεθάνουμε στο επόμενο σφαγείο που θα έχουν σχεδιάσει.

Στην ιστορική αυτή συγκυρία, το ελληνικό κράτος στέκεται συνένοχο και συμμετέχον στη γενοκτονία: στέλνοντας πολεμικές φρεγάτες στην Ερυθρά Θάλασσα για την όξυνση της πολεμικής έντασης κατά του λαού της Υεμένης και της Παλαιστίνης, κάνοντας κοινές αεροπορικές ασκήσεις με το ισραηλινό κράτος, προσφέροντας πολεμικό υλικό και εξοπλισμό στο Ισραήλ μέσω των νατοϊκών βάσεων της Σούδας και ηγούμενο της επίχειρησης ASPIDES στην ερυθρά θάλασσα κατά των Χούθι με στρατηγείο-βάση το στρατόπεδο της Λάρισας. Με αυτό τον τρόπο το ελληνικό κράτος υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, προσπαθώντας να αντιμετωπίσει τις τεράστιες ζημιές που υφίσταται από τις επιχερήσεις των Χούθι στη ερυθρά θάλασσα, οι οποίες συχνά αναγκάζουν τα ελληνόκτητα πλοία να επιλέγουν τον πολύ πιο κοστοβόρο κύκλο της Αφρικής, για να αποφύγουν τη διέλευση από τη Διώρυγα του Σουέζ.

Ταυτόχρονα,σε περιόδους κρίσεων και πολέμων τα κράτη οργανώνονται πολεμικά και στο εσωτερικό τους, διεξάγοντας πόλεμο εναντίον των εσωτερικών εχθρών τους. Έτσι, το ελληνικό κράτος διαπράττει πόλεμο εναντίον των μεταναστών, σε μία προσπάθειά του να φέρει στα μέτρα του τα αποτελέσματα της εξάπλωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης. Η ακραία υποτίμηση των μεταναστών είναι προϋπόθεση τόσο για την μέγιστη εργασιακή εκμετάλλευσή τους για την τόνωση των εθνικών οικονομιών, όταν αυτές τους έχουν ανάγκη, όσο και για το χτίσιμο της απαραίτητης κοινωνικής συναίνεσης για την εξολόθρευσή τους όταν κρίνονται ως πλεονάζοντες. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η μαζική κρατική δολοφονία τουλάχιστον 600 μεταναστών ανοιχτά της Πύλου, όπως και οι συνεχείς πνιγμοί στο Αιγαίο υπό την αιγίδα του λιμενικού. Παράλληλα ο φασισμός, είτε οργανωμένος είτε διάχυτος στις μικροαστικές συνειδήσεις, αποτελεί ένα βασικό μηχανισμό του ελληνικού κράτους για την εξυπηρέτηση των κεφάλαιοκρατικών συμφερόντων. Το διάχυτο αυτό μίσος που θέτει τις μεταναστριες στο στόχαστρο για κάθε κρίση που γεννά το καπιταλιστικό σύστημα, οργανώνει την αγρια εκμετάλλευση τους στα σύνορα, τα κέντρα κράτησης, τα χωράφια και όλους τους υπόλοιπους χώρους εργασίας. Οι δηλώσεις των φασιστών που κατηγορούν τους μετανάστες για τα χαμηλά μεροκάματα, τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τη γενικότερη εκμετάλλευση τους από τα αφεντικά είναι ενδεικτικές των σκοπών του εθνικισμού/φασισμού, ο οποίος ανάγει την εργασία σε προνόμιο και την εργατική δύναμη σε κάτι ανεξάρτητο από τα αφεντικά. Με αυτό τον τρόπο, οι φασίστες αποκρύπτουν ότι η εργασία είναι η παραγωγική σχέση του κεφαλαίου με την εργατική τάξη με σκοπό την επικυριαρχία του πρώτου επί του τελευταίου, όπως επίσης αποκρύπτουν την ταξική κοινότητα των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων εργατών, κεντροβαρίζοντας στην εθνική ενότητα μεταξύ εργατών και αφεντικών.

Για τους λόγους αυτούς, ο αγώνας ενάντια στη γενοκτονία των παλαιστινίων, ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου, η αλληλεγγύη στους/στις μετανάστ(ρι)ες και ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κοινοί και μόνο μέσα από το συνδυαστικό πρίσμα τους μπορούμε να ανατιμήσουμε τις ζωές μας και να χτίσουμε ένα κόσμο αλληλεγγύης και ελευθερίας.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΤΕΜΠΗ,ΠΥΛΟΣ, ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ, ΣΑΒΒΑΤΟ 24/5 12:00 ΑΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Αναρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Το τελευταίο διάστημα το κράτος διεξάγει μία ακόμα επιχείρηση ισοπέδωσης των πολιτικών ελευθεριών εντός του πανεπιστημίου, με φόντο την πλήρη εναρμόνηση του τελευταίου με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Υπό το μανδύα του “νόμου και της τάξης”, εκκενώθηκε στις 13/5 για άλλη μία φορά το Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής στην Αθήνα, ενώ συνελήφθησαν για παρέμβαση σε εκδήλωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ 7 σύντροφοι στους οποίους απαγγέλθηκαν βαριές κατηγορίες και αυστηρά περιοριστικά μέτρα. Η αύξηση της έντασης της καταστολής χτυπάει τους αγωνιζόμενους στα πανεπιστήμια και έχει ως στόχο να δικαιολογήσει την εφαρμογή ταξικών μέτρων για την εκπαίδευση. Συγκεκριμένα, το κράτος προσπαθεί να περάσει τις πτυχές του νόμου 4777 που δεν είχαν υλοποιηθεί, δηλαδή τις διαγραφές φοιτητ(ρι)ών στα ν+ν/2 έτη, την ελεγχόμενη είσοδο, την ίδρυση πειθαρχικών συμβουλίων. Τα τελευταία θα έχουν την αρμοδιότητα της εφαρμογής ποινών αναστολής ή και παύσης φοίτησης σε φοιτητές/ριες που συλλαμβάνονται για την αγωνιστική τους δράσης στο πανεπιστήμιο, αλλά και θα είναι υπεύθυνα για την ευθυγράμμιση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με τις επιταγές του κεφαλαίου. Βλέπουμε ότι σε έναν χώρο που διαχρονικά ευδοκιμούσαν ταξικά-αγωνιστικά-ριζοσπαστικά-αντικαπιταλιστικά κινήματα, το κράτος προσπαθεί να επιβάλλει πλήρη πολιτική αποστείρωση, με τη διάλυση πολιτικών χώρων και καταλήψεων, συλλήψεις, ποινικοποίηση της ριζοσπαστικής πολιτικοποίησης και ακόμα και των φοιτητικών συλλόγων. Πέρα από την μετατροπή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε ένα προνόμιο για λίγους και της εξ ολοκλήρου λειτουργίας για χάρη του κεφαλαίου, το κράτος προσπαθεί να ξεμπερδέψει με τη γεννεσιουργό αιτία πολλών εξεγέρσεων και αντιστάσεων.Στις 22/4/25 η ΕΛΑΣ προχώρησε σε έφοδο και εκκένωση του κατειλημμένου στεκιού του Φυσικού στη Θεσσαλονίκη και της κατάληψης Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης, δύο καταλήψεων άρρηκτα συνδεδεμένων με τα κοινωνικά πεδία και τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Οι επιθέσεις που επιλέγει το κράτος να εξαπολύσει στην κοινωνική βάση δεν είναι και δεν μπορεί να είναι τυχαίες ούτε ως προς την χρονική στιγμή στην οποία λαμβάνουν χώρα ούτε φυσικά ως προς τον σκοπό που θέλουν να επιτελέσουν. Οι μνήμες από τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών και η κοινωνική θύελλα που αυτές προκάλεσαν είναι ακόμη νωπές για το κράτος. Ο κόσμος που πλημμύρισε τους δρόμους, οι μαζικές πορείες και οι συγκρούσεις αποτέλεσαν ορατό κίνδυνο για το κλίμα κοινωνικής ειρήνης που πασχίζει να επιβάλλει το κράτος. Το δίπολο “τα κέρδη τους ή οι ζωές μας” έγινε κτήμα της κοινωνικής βάσης που επέλεξε συνειδητά τον δρόμο του αγώνα ώστε να εναντιωθεί τελικά στην ίδια την καθημερινή υποτίμηση της ζωής της.Λίγο καιρό μετά λοιπόν, βλέπουμε το ελληνικό κράτος να προσπαθεί να διασκεδάσει τις εντυπώσεις σε επικοινωνιακό επίπεδο, επιχειρώντας να καταστείλλει τους όποιους κινδύνους -για τις στοχεύσεις του κεφαλαίου- πήγαν να γεννηθούν στον προηγούμενο κύκλο αγώνα. Οι κοινότητες αγώνα που χτίστηκαν σε κοινωνικά πεδία όπως τα πανεπιστήμια, οι χώροι εργασίας και οι γειτονιές αμφισβητούν και συγκρούονται μετωπικά με την εντατικοποίηση της εργασίας, την πλήρη εναρμόνιση της καθημερινότητας του προλεταριάτου με τις επιταγές του κεφαλαίου και γενικότερα με την πλήρη πειθάρχηση της κοινωνικής ζωής στο καπιταλιστικό πλαίσιο.Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν αντιλαμβανόμαστε και εντάσσουμε την εκκένωση των καταλήψεων. Το στέκι του Φυσικού αποτελεί όλα αυτά τα χρόνια έναν χώρο συνάντησης και πολιτικοποίησης φοιτητριών και μη, καθώς και πεδίο δημιουργίας κοινοτήτων αγώνα που έπαιξαν σημαίνοντα ρόλο στα κοινωνικά και ταξικά κινήματα των προηγούμενων ετών. Η συγκεκριμένη κίνηση εκκένωσης δεν μπορεί παρά να ενταχθεί στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, η οποία επιχειρεί, με όλο και μεγαλύτερη ένταση τα τελευταία χρόνια, την μετατροπή του πανεπιστημίου σε ένα κερδοφόρο πεδίο για το κράτος και τις επιχειρήσεις. Με τα πανεπιστήμια να συμβάλλουν στη δημιουργία των αυριανών εργαζομένων που θα εκμεταλλεύονται τα αφεντικά καθώς και με την συνεργασία τους και την παροχή υπηρεσιών και έρευνας σε επιχειρήσεις και εταιρείες, τα στέκια και οι φοιτητικοί αγώνες εντός των ιδρυμάτων είναι αγκάθι για τις παραπάνω στοχεύσεις. Η κατάργηση του ασύλου, ο νόμος 4777, η τροποποίηση για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι μεταρρυθμίσεις με ξεκάθαρο ταξικό πρόσημο, οι οποίες για να γίνουν αποδεκτές είναι απαραίτητο να πάνε χέρι χέρι με την καταστολή.Παρόμοιες γενεσιουργές αιτίες βρίσκουμε και από- άλλη μια – εκκένωση της κατάληψης του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο της Κρήτης. Παρόλο που πλέον δεν μιλάμε για κατάληψη εντός των πανεπιστημίων,ο Ευαγγελισμός είχε ακριβώς όλα εκείνα τα στοιχεία που είπαμε και παραπάνω. Σε μια πόλη, που είναι από τους πλέον δημοφιλείς καλοκαιρινούς προορισμούς, η κατάληψη του Ευαγγελισμού προφανώς χαλούσε την εικόνα ενός καλογυαλισμένου τουριστικού θερέτρου. Μια κατάληψη που αποτελεί επίσης χώρο συνάντησης και τροφοδοτήσης κοινωνικών αγώνων,διεκδικεί δημόσιο χώρο και προβάλλει έναν μη καταναλωτικό τρόπο συνύπαρξης. Η χθεσινή του εκκένωση μάλιστα συνοδεύτηκε από συλλήψεις 6 συντρόφων και συντροφισσών.Οι καταλήψεις είναι προϊόντα των ίδιων των υλικών συνθηκών που γεννάνε την ταξική σύγκρουση. Γι’ αυτό, όσο και αν το κράτος επιχειρεί να τις αποκόψει από την κοινωνία χαρακτηρίζοντας τις αντικοινωνικά κέντρα ανομίας, οι καταλήψεις θα αποτελούν πάντα μια ζωτική ανάγκη και ένα κοινωνικό πεδίο αγώνα των ίδιων των καταπιεσμένων. Οι κατειλλημμένοι χώροι δεν θα πάψουν να υπάρχουν και δεν παραδίδονται, αλλά (ανα)καταλαμβάνονται ξανά και ξανά, γιατί είναι κομμάτι του αγώνα για έναν άλλον κόσμο σε διαρκή σύγκρουση με εκείνον του κράτους και του κεφαλαίου. Και ο αγώνας αυτός συνεχίζεται.

Στα στέκια και στις καταλήψεις χτίζονται κοινότητες αγώνα, ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα

Να αντισταθούμε με κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες στην λαίλαπα κράτους και κεφαλαίου που θέλει να περάσει πάνω από τις ζωές μας

Να υπερασπιστούμε τις καταλήψεις και τις δομές αγώνα

Αλληλεγγύη στο στέκι Φυσικού και τις καταλήψεις Ρασπραβα, εξωστρεφή και αυτοδιαχειριζομενο κυλικείο νομικής στην Αθήνα και στην κατάληψη του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο

Κάλεσμα στην πορεία υπεράσπισης του Στεκιού του Φυσικού και του ασύλου, Πέμπτη 22/5 Καμάρα, 18:00

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Συγκέντρωση με αφορμή την έναρξης της δίκης του μπάτσου δολοφόνου του Ρομά Κώστα Καλο Φραγκούλη
Τετάρτη, 21/5,18:00, Τσιμισκή με Γούναρη

Χθες 15/5 συμμετείχαμε στην πορεία για τα 77 χρόνια από την Νάκμπα (καταστροφή) στο κοινό μπλοκ Ανάρες – ομάδα δράσης & αλληλεγγύης, Μαρμάγκα – αντιπατριαρχική ομάδα, Συμβούλιο Αναρχικών και συντρόφια. Η συμμετοχή στην πορεία ήταν μεγάλη και με παλμό. Η διαδήλωση κινήθηκε σε κεντρικούς δρόμους της πόλης (Εγνατία, Αγίας Σοφίας, Τσιμισκή, Βενιζέλου, Αγ. Δημητρίου). Το μπλοκ μας ήταν μαζικό, καθώς στηρίχθηκε από πολλά συντρόφια.

77 χρόνια μετά, η γενοκτονία των Παλαιστινίων συνεχίζεται αμείωτη. Το ελληνικό κράτος συνδράμει και συμμετέχει στο έγκλημα. Το ελληνικό, όπως και το ευρωπαϊκό και το αμερικανικό, μαζί με το ισραηλινό κεφάλαιο αναπτύσσονται πάνω στα ερείπια της Γάζας όσο και από τα κέρδη της καταστροφής.

Ο αγώνας των Παλαιστινίων για γη και ελευθερία είναι και δικός μας αγώνας ενάντια στο ελληνικό κράτος και τους συμμάχους του. Αγώνας για ζωή ενάντια στην εκμετάλλευση, τον θάνατο και τους πολέμους που σκορπάνε κράτη και κεφάλαιο.

Χθες (13/5) πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό στο Λευκό πύργο και σήμερα κάναμε μοίρασμα κειμένων – κάλεσμα στους/τις μαθητές/ριες και τους/τις καθηγητές/ριες του 16ου Λυκείου/12ου Γυμνασίου στην Ξηροκρήνη (το οποίο πρόκειται να μετατραπεί σε Ωνάσειο) για την πορεία αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό της Πέμπτης στις 19:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου, ενώ αναρτήθηκε πανό και κολλήθηκαν αφίσες για την πορεία.
Αύριο Πέμπτη 15/5, στις 19:00 όλοι/ες/α στην πορεία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό στο Άγαλμα Βενιζέλου.