Ενημερώσεις – Σελίδα 2 – Ανάρες – Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Πορεία ενάντια στην κρατική δολοφονία του 17χρονου Ρομά

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΠΑΙΔΙΑ

Τα ξημερώματα της Κυριακής 12/11, μπάτσος σκότωσε 17χρονο ρομά στη Βοιωτία. Η αφορμή ήταν ότι δεν σταμάτησε σε έλεγχο. Όμως η πραγματικότητα δείχνει ότι το σύστημα σκοτώνει τους φτωχούς, τους ρομά, τις μετανάστριες, τους εργάτες, επειδή τους θεωρεί εχθρούς, αναλώσιμους, περισσευόμενους. Είναι νωπές οι μνήμες από τις δολοφονίες του Νίκου Σαμπάνη και του Κώστα Φραγκούλη, που τους δολοφόνησε η ΕΛ.ΑΣ. για τον ίδιο λόγο, επειδή ήταν ρομά. Το κράτος αντιμετωπίζει τους ρομά σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στερώντας τους αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, ενώ αν δεν σταματήσουν σε έναν έλεγχο στο δρόμο, τους πυροβολούν και τους σκοτώνουν. Τον θάνατο αυτή η κοινωνία τον έχει βιώσει και τείνει να τον συνηθίσει, σαν τιμωρία επειδή έτυχε να είσαι ρομά, επειδή έτυχε να είσαι μετανάστης, επειδή παράκουσες τις εντολές, επειδή δούλευες υπό εξοντωτικές και μη ασφαλείς συνθήκες, επειδή μία εταιρεία ήθελε να ελαχιστοποιήσει τα έξοδά της και τόσα ακόμα… Η όψη του αδύναμου που καταπιέζεται, καλλιεργεί από τη μία την αντίληψη ότι κάποιοι <<είναι ασφαλείς>> και από την άλλη την αντίληψη ότι πρέπει να αλλάξουμε αυτό που ζούμε. Για την ζωή μας και την αξιοπρέπειά μας, οφείλουμε να ρίξουμε τα ρατσιστικά τείχη που χτίζει το κράτος, να συναντηθούμε μπαλαμοί, ρομά και μετανάστες και να αγωνιστούμε ενάντια στο δολοφονικό σύστημα κράτους-καπιταλισμού. Το σύστημα που καλλιεργεί δολοφόνους παιδιών, φτωχών και αδυνάμων, που εξασφαλίζει την κυριαρχία των λίγων επί των πολλών πρέπει να ξεριζωθεί.

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΔΟΛΟΦΟΝΟ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΠΑΛΑΜΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ-ΤΑΞΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Ανάρες, Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Έκτακτη συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΟ-ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις προλετάριους/ες της Παλαιστίνης σήμερα Τετάρτη 18/10, 19:00 Καμάρα.

Η επίσημη κήρυξη πολέμου από το κράτος του Ισραήλ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό διαδέχθηκε την αιφνίδια ένοπλη επίθεση Παλαιστινίων της Χαμάς σε εδάφη κοντά στη Λωρίδα της Γάζας ανοίγοντας, ένα νέο κύκλο αιματοχυσίας στην περιοχή. Τα γεγονότα αυτά αποτελούν συνέχεια μιας μακράς ιστορίας 70 και παραπάνω χρόνων εποικισμού και επεκτατισμού από πλευράς Ισραήλ, αλλεπάλληλων δολοφονιών και βομβαρδισμών αλλά και του καθεστώτος απαρτχάιντ κάτω από το οποίο ζουν οι παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.

Με τους νεκρούς να είναι ήδη χιλιάδες, με την εν ψυχρώ δολοφονία αμάχων σε κεντρικό νοσοκομείο της Γάζας, με το Ισραήλ να έχει κόψει την πρόσβαση σε νερό, ρεύμα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στη Λωρίδα της Γάζας και το στρατό του ένα βήμα πριν τη χερσαία εισβολή στα εδάφη των παλαιστινίων, το μόνο σίγουρο είναι πως για άλλη μια φορά θα την πληρώσει το προλεταριάτο της παλαιστίνης. Κι αυτοί είναι οι άνθρωποι στους οποίους πρέπει να δείξουμε την αλληλεγγύη μας. Οι χιλιάδες βομβαρδισμοί αμάχων, το κλείσιμο νοσοκομείων, η αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμού στη νότια Γάζα, οι συλλήψεις στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ και η ρητορεία από πλευράς αξιωματούχων του Ισραήλ είναι αχαρακτήριστες και συνιστούν την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία αυτής της συντελούμενης εθνοκάθαρσης.

Η λυκοσυμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου ήδη ξεκαθαρίζει προθέσεις. Οι ενδεχομένως αναρίθμητοι πρόσφυγες που προκύπτουν από την επικείμενη χερσαία εισβολή θα βρουν κλειστά σύνορα παντού. Ο μόνος τρόπος να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας για να σταματήσουμε αυτόν αλλά και κάθε πόλεμο (για την ίδια μας την επιβίωση) είναι να αντιληφθούμε το ρόλο μας ως πολυεθνικό προλεταριάτο, να διαρρήξουμε την τόσο απαραίτητη για το κράτος εθνική ενότητα, να αρνηθούμε τη συστράτευση με το έθνος- κράτος μας και τις επιδιώξεις του, να πάψουμε να γινόμαστε βορά για τα θέλω ντόπιων (και μη) αφεντικών, να αντεπιτεθούμε στον πόλεμο που διεξάγει κάθε κράτος ανεξαιρέτως… αυτόν απέναντι στον εσωτερικό του εχθρό.

ΑΝΑΡΕΣ – ΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

FREE PALESTINE

AGAINST THE MURDEROUS GREEK-ISRAELI ALLIANCE

SOLIDARITY WITH ISRAELI WHO DENY TO GO TO WAR

We support the gathering in solidarity with the proletarians of Palestine today 18/10, 19:00 Kamara.

The official declaration of war by the State of Israel against the Palestinian people was followed by the sudden armed attack by Hamas Palestinians on territories near the Gaza Strip, opening a new cycle of bloodshed in the region. These events are a continuation of a long history of 70 years or more of Israeli colonisation and expansionism, of repeated assassinations and bombings and of the apartheid regime under which the Palestinians in the West Bank and Gaza Strip live.

With the dead already in the thousands, Israel having cut off access to water, electricity and health care in the Gaza Strip and its army one step closer to a ground invasion of Palestinian territory, the only certainty is that once again it is the Palestinian proletariat that will pay the price. And these are the people to whom we must show our solidarity. The thousands of bombings of civilians, the closure of hospitals, the forced displacement of the population in southern Gaza, the arrests in the West Bank and Jerusalem and the rhetoric of Israeli officials are uncharacteristic and constitute the blackest page in the history of this ethnic cleansing that is taking place.

The Greek-Cypriot-Israeli-Egyptian olf alliance is already making its intentions clear. The potentially countless refugees resulting from the imminent land invasion will find closed borders everywhere. The only way we can actively show our solidarity to stop this and every war (for our own survival) is to realize our role as a multi-ethnic proletariat, to break through the national unity so necessary for the state, to refuse to align ourselves with our nation-state and its aspirations, to cease to become a pawn for the will of local (and non-local) bosses, to fight back against the war waged by every state without exception… against its own internal enemy.

ANARES – GROUP OF ACTION AND SOLIDARITY

Για τα γεγονότα στις 18/09

Xθες 18/9 σύντροφοι/ισσες που αποτελούσαν την περιφρούρηση της ανοιχτής συνέλευσης για τη συγκρότηση μπλοκ για τα 10 χρόνια από την δολοφονία του Π.Φύσσα κατευθύνοταν από τη ρωμαική αγορά προς το κάλεσμα στην Καμάρα. Επί της Φιλίππου, λίγο πριν την Ιασωνίδου, δέχτηκαν οργανωμένη – πλήρως στοχευμένη-συμμορίτικη ενέδρα από ΜΑΤ, δέλτα, ομάδα σύλληψης και καμιά 30αριά ασφαλίτες οι οποίοι περικύκλωσαν τον κόσμο μέσα σε 10 δευτερόλεπτα από όλες τις κατευθύνσεις. Κάποια συντροφιά ξέφυγαν από τον κλοιό, τα περισσότερα έμειναν συσπειρωμένα, αμύνθηκαν και βρήκαν καταφύγιο σε μια πολυκατοικία. Η αστυνομία προσήγαγε 7 άτομα. Τα αντανακλαστικά της γειτονιάς ήταν γρήγορα, πολύ ενθαρρυντικά και βοήθησαν αρκετά βρίζοντας τα καθάρματα της ΕΛΑΣ και δίνοντας πληροφορίες για τις θέσεις τους στον εγκλωβισμένο κόσμο. Αλληλέγγυος κόσμος μαζεύτηκε πολύ γρήγορα και οι μπάτσοι αποχώρησαν. Μετά τη συγκέντρωση αλληλέγγυου κόσμου, οι σύντροφοι/ισσες κατέβηκαν από την πολυκατοικία και συντεταγμένα περίπου 150 άτομα κατευθύνθηκαν προς την Καμάρα φωνάζοντας συνθήματα και συγκροτώντας εν τέλει το μπλοκ, σπάζοντας την ουσία αυτού που πήγε να επιβάλει η ΕΛΑΣ, δηλαδή το να μη κατέβει η περιφρούρηση και το ίδιο το μπλοκ στο δρόμο για τον Π.Φύσσα, το αντιφασιστικό επίδικο της εποχής και τον αντικρατικό αγώνα. Η στάση των μπάτσων κατά την διάρκεια της πορείας ήταν προκλητική ωστοσο ο κόσμος ήταν συγκεντρωμένος στο σκοπό και ένθερμος. Μετά την πορεία μάθαμε ότι η συντρόφισσα που δεν είχε αφεθεί ως το βράδυ, έχει την γελοία κατηγορία της εξύβρισης και θα της έρθει χαρτί στο σπίτι οπότε και αφέθηκε ελεύθερη. Οι πρακτικές της αστυνομίας ακολουθούν μια συνεχή κατασταλτική αναβάθμιση η οποία μεν γίνεται αισθητή, από την άλλη όμως δε τρομοκρατεί όσους/ες δίνουν τους αγώνες ούτως ή άλλως. Το κράτος γνωρίζει πολύ καλά ότι οι κοινωνικές συνθήκες υπό τις οποίες ζουν οι καταπιεσμένοι σήμερα, είναι αβάσταχτες και το αγωνιστικό πνεύμα αποτελεί μονόδρομο. Η δολοφονική κρατική διαχείριση των πλημμυρών στη Θεσσαλία και των φωτιών πανελλαδικά (με τους μαζικούς θανάτους ντόπιων & μεταναστριων), οι μαζικές κρατικές δολοφονίες στα Τέμπη και στην Πύλο, η δολοφονία από μπάτσους του Κώστα Μανιουδάκη στη Κρήτη και του 15χρονου Κάλο Φραγκούλη πέρσυ στα Διαβατά είναι ενδεικτικά της σήψης του κράτους και του θανάτου που σε συνδυασμό με την φτώχεια και τα τύμπανα πολέμου έχουν κατακλείσει τα πάντα, προκαλώντας γενικευμένη οργή και ανασφάλεια. Και αυτό το κράτος το γνωριζει καλά για αυτό και επιτίθεται προληπτικά στους/ις αγωνιστές/στριες και αναβαθμίζει την κατασταλτική και επιχειρησιακή του ισχύ. Ο κόσμος του αγώνα δε συνθηκολογεί με το τέρας ούτε διαπραγματεύεται την εδαφικοποιηση του με όρους ηττοπάθειας. Δε πτοείται απλά συνεχίζει δυνατότερα.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ ΤΟΥΣ/ΙΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ

Ανακοίνωση για τους 9 συλληφθέντες επιζήσαντες του κρατικού εγκλήματος στην Πύλο

(scroll for english)

Το ελληνικό κράτος διέπραξε πριν λίγες μέρες στην Πύλο ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματά του, τον μαζικό φόνο, τουλάχιστον, 600 μεταναστ(ρι)ών. Η δολοφονία αυτή δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Έρχεται σε συνέχεια της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους η οποία παίρνει τη μορφή ενός ανοιχτού πολέμου που έχει κηρύξει στους μεταναστευτικούς πληθυσμούς εδώ και πολλά χρόνια. Οι περαιτέρω λεπτομέρειες του γεγονότος που έρχονται στη δημοσιότητα απλώς κάνουν πιο συγκεκριμένο τον ενεργό ρόλο του λιμενικού και σε αυτό το “ναυάγιο-τραγωδία”. Οι 104 επιζήσαντες/σες του ναυαγίου μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαλακάσα II. Σε μια προσπάθεια δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων και μετακύλισης των ευθυνών του, το κράτος ασκεί κακουργηματική δίωξη σε 9 Αιγύπτιους επιζήσαντες του ναυαγίου, κατηγορώντας τους για διακίνηση. Οι 8 εξ αυτών κρατούνται στη φυλακή του Ναυπλίου και ο ένας στη φυλακή της Αυλώνας.

Η κατηγορία της “διακίνησης μεταναστών” είναι μία σταθερή τακτική του ελληνικού κράτους και της αστικής δικαιοσύνης ώστε να μεταθέσουν τις ευθύνες τους για τις δολοφονίες, τις επαναπροωθήσεις και τις φυλακίσεις μεταναστών και μεταναστριών στο πλαίσιο της πολεμικής διαχείρισής τους. Σύμφωνα με πληροφορίες του περασμένου Οκτωβρίου το 20,8% των κρατουμένων στις φυλακές της χώρας είναι φυλακισμένοι με την κατηγορία της διακίνησης μεταναστών. Παράλληλα, σύμφωνα με πολλαπλές μαρτυρίες μεταναστών που περνάν τα σύνορα, είναι σύνηθες όποιο άτομο βρίσκεται στο

τιμόνι είτε του οχήματος είτε της βάρκας, άλλες φορές όποιος γνωρίζει αγγλικά και άλλοτε ο πατέρας της οικογένειας να κατηγορείται αυτομάτως, λόγω των παραπάνω συνθηκών, για τη “διακίνηση” των υπολοίπων ή και της ίδιας του της οικογένειας.

Η αντικειμενοποίηση και η απανθρωποποίηση των μεταναστριών δεν μας είναι καθόλου ξένη σαν τακτική. Με την κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στα σύνορα το 2020 και τις ευλογίες όλων των δυνάμεων του κοινοβουλίου (και μη) είδαμε τους μετανάστες να χαρακτηρίζονται “εισβολείς”, “πιόνια” σε γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και εν τέλει εχθρικά σώματα απέναντι στην εθνική κυριαρχία και το κράτος. Το έγκλημα στην Πύλο μαζί με τις δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες, βασανισμούς και εκτοπίσεις μεταναστ(ρι)ών δεν είναι παρά η πρακτική της παραπάνω εθνικής θεωρίας. Το πολιτικό προσωπικό του ελληνικού κεφαλαίου πασχίζει με νύχια και με δόντια να αποκρύψει πως η εμπρόθετη κίνηση ανθρώπων προς μία καλύτερη ζωή, δηλαδή η μετανάστευση, συνέβαινε και θα συνεχίσει να συμβαίνει, όσο οι άνθρωποι παλεύουν να ξεφύγουν από τους πολέμους, την εξαθλίωση και τη δουλεία.

Οι προσπάθειες του κράτους να καλύψει τα πολλαπλά του εγκλήματα κατά των μεταναστ(ρι)ών, να ρίξει στάχτη στα μάτια των “θεατών” και να αποδώσει τις ευθύνες του σε εννέα επιζήσαντες πρέπει να πέσουν στο κενό.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 9 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΕΠΙΖΗΣΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

Announcement for the 9 arrested survivors of the state crime in Pylos

The Greek state committed one of its greatest crimes a few days ago in Pylos, the mass murder of 600 immigrants. This murder is due to the anti- immigration policy of the Greek state, which takes the form of an open war that it has been declared on immigrant populations for many years. The further details of the event that are coming to light only make more concrete the active role of the coastguard in this “shipwreck tragedy” as well. The 104 shipwreck survivors have been tranfered in the concentration camp Malakas II. In an attempt to scapegoat and shift the blame, the state is criminally prosecuting 9 Egyptian survivors of the shipwreck, accusing them of trafficking. Eight of them are being held in Nafplio prison and one in Avlona prison.

The charge of “migrant trafficking” is a constant tactic of the Greek state and the bourgeois justice system to shift responsibility for the murders, pushbacks and imprisonment of migrants in the context of their military management. According to information from last October, 20.8 per cent of prisoners in the country’s prisons are being held on charges of migrant trafficking. At the same time, according to multiple reports from migrants crossing the border, it is common for whoever is at the wheel of either the vehicle or the boat, sometimes whoever speaks English and sometimes the father of the family to be automatically accused of “trafficking” the others or even his own family, due to the above conditions.

The objectification and dehumanization of migrants is by no means foreign to us as a tactic. With the declaration of a state of emergency at the borders in 2020 and the blessing of all the forces of parliamentarianism (and not) we have seen migrants characterized as pawns in geopolitical struggles and with the crime in Pylos and countless other times we have seen in operation the charitable narrative of unwilling victims of traffickers. The implicit movement of people,thus migration, has been happening and will continue to happen. The focus of critique should be directed against those who forcibly prevent these movements and those who, given border policy, seek to make profits on the backs of migrants, with the former being a necessary condition for the latter and their boundaries often indistinguishable.

The state’s attempts to cover up its multiple crimes against migrants, to throw ashes in the eyes of the “spectators” and to place the blame on nine survivors cannot be allowed to continue.

NO PROSECUTION OF THE 9 ARRESTED SURVIVORS OF THE STATE CRIME OF THE PYLOS SHIPWRECK IMMUNITY AND PAPERS FOR MIGRANTS

COMMON STRUGGLES OF MIGRANTS AND LOCALS

Εκδήλωση “Να διαρρήξουμε τα σύνορα του έθνους-κράτους. Μεταναστευτικοί πληθυσμοί και η εν δυνάμει εξέγερση.”

Την Κυριακή 28/5 πραγματοποιήθηκε στο πάρκο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης εκδήλωσης με θέμα “Να διαρρήξουμε τα σύνορα του έθνους-κράτους. Μεταναστευτικοί πληθυσμοί και η εν δυνάμει εξέγερση.” και με συμμετοχή αρκετών ατόμων. Στην εκδήλωση έγιναν τοποθετήσεις από τις συνελεύσεις, Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών, Stop War On Migrants και Solidarity With Migrants, οι οποίες ακολουθήθηκαν από τοποθετήσεις και απόψεις αρκετών ατόμων από το κοινό. Η μεταφορά των εμπειριών κοινοτήτων και κοινών αγώνων ντόπιων μεταναστ(ρι)ών από τις προαναφερθείσες συνελεύσεις, καθίσταται εποικοδομητική και αναγκαία για να διαχέονται τα εργαλεία και να ανακαλύπτονται νέα, όσον αφορά στη δόμηση πολυεθνικών κοινοτήτων και αγώνων.

Κύρια θέματα συζήτησης ήταν η αναγκαιότητα της κοινωνικής και πολιτικής σύνδεσης ντόπιων μεταναστριών, η οργάνωση και η διάρθρωση του εγχειρήματος των Προσφυγικών και το παράδειγμα που αυτό θέτει, ο πολύ σημαντικός αγώνας για την μη εκκένωση του camp του Ελαιώνα (ο οποίος συνεπαγόταν με τον αγώνα για την πρόσβαση σε υγεία και παιδεία), δηλαδή της μη απομάκρυνσης των μεταναστριών από το κέντρο της Αθήνας, οι αγώνες ενάντια στις εξώσεις μεταναστών από το πρόγραμμα ESTIA στη Θεσσαλονίκη του προηγούμενου διαστήματος.

Ντόπιες μετανάστριες να ζήσουμε μαζί

Χαρτιά, Στέγαση, Υγειονομική περίθαλψη για όλους τους μετανάστες

*Επισυνάπτεται η εισήγηση της εκδήλωσης*

On Sunday, May 28th, an event took place at the Workers’ Center Park in Thessaloniki with

the theme “Breaking the borders of the nation-state. Migrant populations and the potential

uprising.” Several individuals participated in the event. There were statements and

contributions from assemblies such as the Assembly of Occupied Refugees, Stop War On

Migrants, and Solidarity With Migrants, followed by statements and opinions from members

of the public. The transfer of experiences from communities and common struggles of local

migrants discussed in the aforementioned assemblies is constructive and necessary for

disseminating tools and discovering new ones regarding the construction of multinational

communities and movements.

Key topics of discussion included the necessity of social and political connection between

local migrants, the organization and structure of the Refugee project and the example it sets,

the significant struggle to prevent the evacuation of the Elaionas camp (which involves the

fight for access to healthcare and education), namely, the non-removal of migrants from the

center of Athens, and the recent campaigns against the evictions of migrants from the ESTIA

program in Thessaloniki.

“Native migrant women to live together. Papers, Housing, Healthcare for all migrants.”

The program of the event is attached.

در روز یکشنبه، ۲۸ مه )۷ خرداد(، یک رویداد با موضوع “شکستن مرزهای ا ّمت-دولت: جمعیتهای مهاجر و امکان

تشنج” در پارک مرکز کارگری تسالونیکی برگزار شد. در این رویداد، افراد زیادی شرکت کردند. سخنرانیها و

نظرسنجیها از سوی جلسههای مشتمل، جلسه مشتمل بر پناهندگان تصرف شده، متوقف کردن جنگ علیه مهاجران و

همبستگی با مهاجران و پس از آن سخنرانیها و نظرات افراد زیادی از میان مردم برگزار شد. انتقال تجارب جوامع و

مبارزات مشترک مهاجران محلی از جلسات مذکور، سازنده و ضروری است تا ابزارها پخش شوند و جدیداً کشف شوند،

.در زمینه ساخت جوامع چندقومی و مبارزات

موضوعات اصلی بحث شامل ضرورت اتصال اجتماعی و سیاسی زنان مهاجر محلی، سازماندهی و ساختار پروژه

پناهندگان و نمونهای که این امر را دربرمیگیرد، مبارزه مهم برای جلوگیری از خالیشدن اردوگاه االئوناس )که به

مبارزه برای دسترسی به سالمتی و آموزش همراه بود(، به عبارت دیگر، عدم اخراج مهاجران از مرکز آتن، مبارزات

.در تسالونیکی در دوره قبلی بود ESTIA علیه تبعید مهاجران از برنامه

“زنان مهاجر بومی برای زندگی مشترک. اسناد، مسکن، مراقبت بهداشتی برای تمامی مهاجران”

.متن رویداد پیوست شده است

Link με αρχείο μπροσούρας εκδήλωσης: https://athens.indymedia.org/post/1625470/

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ες πρώην εργαζόμενους/ες στο Grill Bros.

Άλλη μία ιστορία εργοδοτικής αυθαιρεσίας

Οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες δεν είναι κάτι που λείπει από τον κλάδο του επισιτισμού, αμέτρητα τα περιστατικά όπου συνάδελφοι/ισσες έχουν καταγγείλει είτε για απλήρωτες βάρδιες, υπερωρίες, μαύρη εργασία, παρενοχλήσεις και το βαρέλι δεν έχει πάτο.

Χωρίς να υπάρχει κάποια πρωτοτυπία, στο Grill Bros, η κατάσταση ακολούθησε την πεπατημένη. Απλήρωτες υπερωρίες, ούτε λόγος για νυχτερινή και κυριακάτικη προσαύξηση, υποστελεχωμένα πόστα και κάμερες επιτήρησης σε χώρους που δεν προδιαγράφεται να υπάρχουν. Όλη αυτή η κατάσταση οδήγησε τους/τις εργαζόμενους/ες σε μια διαδικασία διεκδίκησης με το αφεντικό, ζητώντας τα αυτονόητα. Η απάντηση ήρθε λίγες μέρες αργότερα με 3 εκδικητικές απολύσεις, οι οποίες οδήγησαν και στην παραίτηση της πλειοψηφίας των εργαζομένων.

Δε σιωπούμε απέναντι στους τραμπουκισμούς των αφεντικών, μαζικές απαντήσεις απέναντι στον κόσμο που μας θέλει δούλους συντήρησης ενός σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.

Αλληλεγγύη στους/ες πρώην εργαζόμενους/ες στο Grill Bros.

Τρίτη 30 Μαΐου 19:00 Αγία Σοφία

Παρέμβαση στο Γαλλικό Προξενείο (12/4/23)

Τι είναι αυτό που βρέθηκε σε κίνηση στη Γαλλία τους περασμένους μήνες; Κάτω από τους σωρούς ψηφιακών μεσολαβήσεων, θεαματικών εικόνων και βίντεο που κατακλύσαν το ίντερνετ το τελευταίο διάστημα, μένει να αναζητηθεί και να συντεθεί μια ευκρινέστερη και συλλογική αφήγηση για τον βαθμό που ο κοινωνικός ανταγωνισμός κλόνισε βίαια και ξαφνικά, στον βαθμό που μπορούσε, ένα ολόκληρο καπιταλιστικά προηγμένο ευρωπαϊκό κράτος για ακόμα μια φορά. Όσα καταφέραμε να διακρίνουμε μέσα από τους φλεγόμενους δρόμους, όμως, μάς φάνηκαν εξίσου όμοια και ανοίκεια. Μια χλιαρή και άνευρη αρχική φάση αντίθεσης το χειμώνα -που βρήκε τα ριζοσπαστικά προλεταριακά στοιχεία απομονωμένα από την συνδικαλιστική ηγεσία και χτυπημένα από τους μπάτσους με εξαίρεση την εκτροπή της 7ης Μάρτη- στο νέο νόμο έδωσε τη θέση της απότομα σε μαζικά και συγκρουσιακά χαρακτηρηστικά όταν η γαλλίδα πρωθυπουργός ενεργοποίησε τον νόμο παράκαμψης του Κοινοβουλίου, 49.3 στις 16/3. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί έκτοτε μπήκαν σε πλήρη λειτουργία και, σε συνδυασμό με τη μαζική παρουσία αλλά και με την ευλαβή γραφειοκρατική νομιμότητα των μεγάλων εθνικών συνδικάτων που ήθελαν να διασφαλίζουν την ομαλή έκβαση των πορειών, ολόκληρη η πολιτική ατμόσφαιρα φαινόταν να κινείται προς μια προ-εξεγερσιακή τροχιά η οποία εν δυνάμει θα μπορούσε να προκαλέσει κρίση κυβερνησιμότητας. Οι τακτικές των μαχητικών κομματιών αυτής της αναμέτρησης είχαν ξεκάθαρες αναφορές σε προηγούμενους συγκρουσιακούς κύκλους αγώνων, όπως τη μάχη ενάντια στο εργατικό νομοσχέδιο (Loi Travail) με το κίνημα Nuit Debout το 2016 -όταν άλλωστε η έκτακτη παράγραφος του 49.3 είχε ξαναενεργοποιηθεί- ,το κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων του 2018 και τις πρόσφατες μεγαλειώδεις περιβαλλοντικές κινητοποιήσεις. Το πολυτασικό κομμάτι των ριζοσπαστών με τη βοήθεια της συνδικαλιστικής βάσης αξιοποίησε όλη τη χωροταξική αντίληψη της κοινωνικής-ταξικής πάλης της προηγούμενης δεκαετίας, ξεκινώντας από το να στήνει πύρινα οδοφράγματα από τα συσσωρευμένα απορρίμματα των απεργών οδοκαθαριστών/ριών στα καλογυαλισμένα κέντρα των μεγαλουπόλεων, να κατανοεί τις πόλεις και τα λιμάνια σαν ένα δίκτυο εμπορικών κόμβων μπλοκάροντας και απονεκρώνοντάς τες, μέχρι να μεταφέρει τη μάχη στην ύπαιθρο ενάντια στα φαραωνικά έργα ανάπτυξης της αγροτικής βιομηχανίας όπως στο Σαιν-Σολέν. Οι δυνάμεις της αντιεξέγερσης και οι γραφειοκράτες εκπρόσωποι αυτού του θνήσκοντος και γηράσκοντος κόσμου είχαν να αντιμετωπίσουν με ωμή καταστολή και (ιδεολογική και πρακτική) απομόνωση τόσο τα εξεγερτικά στοιχεία των πορειών κατα τη διάρκεια της μέρας, όσο και τις δεκάδες αυθόρμητες, αποκεντρωμένες και αδιαμεσολάβητες πορείες των βραδινών ωρών που άφηναν στο διάβα τους καμένα δημαρχεία,τραυματίες μπάτσους και τη ρημαγμένη πρόσοψη της κοινωνικής ειρήνης.Η απόπειρα αποσύνδεσης αυτών των δύο όψεων της ίδιας πάλης,ο διαχωρισμός των διαδηλωτών σε ειρηνικούς-νόμιμους και ταραξίες-παράνομους, οι θλιβερές εκκλήσεις της σοσιαλδημοκρατίας (είτε τύπου Μελανσόν, είτε Μπογιάρ,είτε των εθνικών συνδικάτων),ακόμα και το ξέσπασμα που έλαβε μέρος ύστερα από την πρόσφατη φαινομενική επικράτηση του εκλογικού ψευδοδιπόλου Μακρόν-Λεπέν υπέρ του πρώτου κάνουν ξεκάθαρο πως μια νέα γενιά προλετάριων δεν αναζητά εκπροσώπηση αλλά στόχους για την επόμενη εξόρμηση. Εν όψει του επικείμενου αντιμεταναστευτικού νόμου(Loi Asile et Immigration)-περιττό να θυμήσουμε σε όσους βλέπουν μονάχα γαλλικούς λαούς ότι για τις χιλιάδες παρανομοποιημένες μετανάστριες χωρίς χαρτιά η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης δεν είναι καν ζήτημα επικαιρότητας- είναι επιτακτικό και εκρηκτικό διακύβευμα το αν θα καταφερθεί η σύνδεση των ντόπιων με το πολυεθνικό προλεταριάτο των banlieue σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι έχει κατορθώσει ως τώρα, προκαλώντας αυτό που για τα κράτη αποτελεί την πραγματική τους κρίση, αυτή των αδιαμεσολάβητων εξεγερτικών αγώνων.

Δε διαθέτουμε τα ερμηνευτικά εργαλεία, ούτε και την επαρκή αντιπληροφόρηση ώστε να κατανοήσουμε ακόμα το μέγεθος της κοινωνικής/ταξικής σύγκρουσης που συντελείται την παρούσα φάση στη Γαλλία, πόσο μάλλον εξειδικευμένα στο αστικό ψηφιδωτό του Παρισιού, στο Σαιν-Σολέν, στη Νάντη και οπουδήποτε αλλού. Συνήθως σε ένα δεύτερο χρόνο μεταβολίζεται η ίδια η ρήξη, οι εικόνες, η επικοινωνία και οι πληροφορίες, ώστε να μπορέσει το μαχόμενο υποκείμενο να κωδικοποιήσει το πολιτικό επίδικο μιας γενικευμένης αναταραχής που συντελείται σε έναν άλλο χώρο μεν, εντός του πλαισίου της ταξικής σύγκρουσης δε. Κοινός μας τόπος με τα καταπιεσμένα υποκείμενα αυτού του κόσμου είναι μόνο το δίκαιο του εκάστοτε συλλογικού αγώνα ενάντια στον καπιταλιστικό όλεθρο και το κράτος. Μοιραζόμαστε το πάθος, την οργή, τα όνειρα και την αλληλεγγύη μας. Στο “δικό μας” πολιτικό σκηνικό, παρατηρούμε πυροτεχνηματικές απόπειρες (δολοφονία Φραγκούλη από μπάτσο και επακόλουθη 6 Δεκέμβρη, μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη) να αποβληθεί από πάνω μας η ρετσινιά μίας συνεχιζόμενης ήττας που έχει επιβληθεί κοινωνικά με όρους κληρονομικού χρέους. Βιώνουμε ταυτόχρονα πολλαπλά κινηματικά ιστορικά χαμηλά αλλά και πληθώρα κατασταλτικών ιστορικών υψηλών. Η 15ετής non-stop οικονομικό-κοινωνική καπιταλιστική κρίση (με πρόσφατο αποκορύφωμα τη διετία του Covid-19 ως υγειονομική της διαχείριση) έχει αποσυσπειρώσει, έχει εξατομικεύσει, έχει φοβίσει. Ωστόσο για τις καταιγίδες που πέρασαν και ήτανε πολλές, έρχονται απ΄ότι φαίνεται άλλες τόσες, το θέμα είναι προς τα που θα φυσάει και κατά πόσο θα μπαίνουν κάθε φόρα και πιο έντονα στο στόχαστρο τα ίδια τα κράτη και η σχέση εργασία-κεφάλαιο. Στην πολύ πρόσφατη κινηματική εμπειρία είδαμε δεκάδες χιλιάδες κόσμου να κατεβαίνει δρόμο. Νιώσαμε αυτοπεποίθηση και αλληλεγγύη όταν είδαμε τις κοινότητες των Ρομά να ορθώνουν ανάστημα μπροστά στο κράτος-δολοφόνο και την από τα γεννοφάσκια της αντιτσιγγανική, ελλαδοκεντρική κοινωνία. Είδαμε ετερόκλητη και αυθόρμητη οργή, διάθεση για ξεπέρασμα του φόβου και ανυποχώρητες διεκδικήσεις. Βιώσαμε συνθέσεις και συνδέσεις. Όλα αυτά τα στοιχεία συμπληρωματικά το ένα στο άλλο αποτελούν ένα δυνατό πρωτογενές μείγμα. Από κει και πέρα δεν πρέπει να χάνουμε ούτε λεπτό από τα μάτια μας το ιστορικό νήμα της ταξικής σύγκρουσης, κύριος εκφραστής της οποίας είναι ο δρόμος. Στα Τέμπη παρατηρήσαμε διάθεση συνθηκολόγησης από το πρώτο δευτερόλεπτο από όλο το αριστερό φάσμα και πάνω απ΄το κουφάρι της κινηματικής σύγκρουσης είδαμε να στήνεται ένα ατελείωτο φεστιβάλ κομματικής κεφαλαιοποίησης της θλίψης και της οργής με στρατηγικό σχεδιασμό το προοδευτικό σβήσιμο της όποιας φλόγας εν΄όψει εκλογών. Οι ίδιες σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, είτε με ροζ είτε με κόκκινο μανδύα(πχ ΣΥΡΙΖΑ, μέρα 25, ΚΚΕ και οι εξωκοινοβουλευτικές τους απολήξεις κ.α) που σε επίπεδο επικοινωνιακής πολιτικής και κοινωνικής απεύθυνσης (η κάθε μια με το δικό της υποτονικό slang) αναπαρήγαγαν με τον περίσσιο (σοσιαλ)σοβινισμό που τους διακατέχει τα “συγκρουστείτε σαν τους Γάλλους”, “θα γίνει της Γαλλίας”, ύψωσαν τα αιτήματα τους στον ουρανό(sic) και (χωρίς καμία διάθεση εφόδου) απαίτησαν έδω και τώρα έναν μετριοπαθέστερο και ορθολογικ;oτερο διαχειριστή της κρατικής κυριαρχίας. Επιβεβαίωσαν και θα επιβεβαιώνουν ξανά και ξανά ότι ο ουρανός τους πάλι από πάνω έχει κράτος και εθνολαικές κοινότητες. Μέχρι εκεί μπορούν, μέχρι εκεί θέλουν, μέχρι εκεί είναι οι εργοστασιακές τους ρυθμίσεις. Είχαν δέκα άρθρα έτοιμα για κάθε απεργιακή σύγκρουση περί του πώς προβοκαρίστηκε και από ποιές σκοτεινές δυνάμεις η μνημειώδης ειρηνική διαμαρτυρία του λαού δίνωντας για χιλιοστή φορά διαπιστευτήρια υποταγής και άκρατου ρεφορμισμού. Ενώ ο κόσμος του αγώνα συγκρουόταν δυναμικά και με αυτοπεποίθηση με τους μπάτσους που ενίοτε απασφάλιζαν. Την ίδια στιγμή συντρόφια στη Γαλλία ήταν σε κώμα ή χάνανε την ορασή τους στη μάχη με τους εκεί ένστολους ρουφιάνους. Η προσήλωση και το πάθος αυτών που επιμένουν μαχόμενοι/ες αποτελούν για μας σημείο αναφοράς και δέσμευση. Δέσμευση για αγώνες από τα κάτω και μόνο.

Η γενικευμένη πολιτική αναταραχή ανά την υφήλιο την τελευταία πενταετία(Χιλή 2019, Γαλλια 2018 και 2023, Ιραν 2018-2022, ΗΠΑ 2020-2023, Κολομβία και Εκουαδόρ 2019, Σρι Λάνκα 2022) δείχνει μια πολύπλευρη βίαιη αμφισβήτηση των βασικών πυλώνων του καπιταλιστικού εθνικού κράτους(εθνοπατριαρχία, φυλή, ταξικός καταμερισμός), σε καθεμία περίπτωση με τα δικά της εγγενή όρια και δυναμικές. Με φόντο τον ανελέητο εσωτερικό κοινωνικό-ταξικό πόλεμο και την φυσική του συνέχεια ως εξωτερικό διακρατικό εμπορικό και ένοπλο,τα εθνικά κράτη βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση απέναντι στο παγκόσμιο προλεταριάτο όσο και μεταξύ τους ή με τις συμμαχίες τους.Δεν αποτελεί τυχαιότητα το γεγονός ότι το 2016 όπως και το 2023 το Γαλλικό κράτος, παρακάμπτει το κοινοβούλιο και επικαλείται την έκτακτη παράγραφο 49.3 για να νομοθετήσει σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής επί του εργασιακού ζητήματος. Είναι εμφανέστατο-και στον αγώνα στη Γαλλία-πως το ζήτημα δεν είναι η κριτική στα δύο χρόνια αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης(που πέρασαν αναίμακτα εδώ οι “πρώτη φορά αριστερά”διαχειριστές της κρατικής εξουσίας) αλλά συνολικά τη καρδιά του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της ζωής,η εργασία. Δεν εντοπίζουμε σε αυτούς τους αγώνες-που πυροδοτούνται αρκετές φορές από φαινομενικά ασήμαντα αίτια όπως μια απλή αύξηση στα εισιτήρια του μετρό- καθεαυτούς τη ριζοσπαστική προοπτική αλλά μέσα στο ίδιο το ταξικό γίγνεσθαι που ξεδιπλώνεται κατά τη διάρκεια τους μέσω των διάφορων τακτικών που ακολουθούν οι προλετάριοι/ες που συμμετέχουν, τόσο ενάντια στη σφαίρα της παραγωγής-εργασίας, της κατανάλωσης και της διακίνησης του εμπορεύματος όσο και ενάντια στην καταστολή, την αφομοίωση και την εθνικοποίηση των ταξικών αιχμών. Το πρόβλημα είναι το εξ΄ορισμού εξουσιαστικό σύστημα και η κυβερνησιμότητα που επιβάλλεται από το κράτος και τα αφεντικά, όχι οι νομοθεσίες και τα συντάγματα, ούτε τα πολιτικά πρόσωπα και οι χώρες. Ενάντια σε όσους, λοιπόν, παρακαλάνε για περισσότερο ή λιγότερο κράτος να αντιπροτάξουμε την καταστροφή της κρατικής οργάνωσης της εκμετάλλευσής μας, σε όσους ψάχνουν λαούς για να τους ψηφίσουν τις πολυεθνικές κοινότητες αγώνα, στους μεταρρυθμιστές της εργασίας την ανελέητη κριτική και το ξεπέρασμά της μέσα στη γενικευμένη ανθρώπινη δραστηριότητα και σε όσους θέλουν να υπάρχει για πάντα ο κόσμος της εργασίας για να είναι αιώνια στη θέση του “προστάτη¨ του,να αυτοκαταργηθούμε εν τέλει ως τάξη. “Να μην περιμενουμε τη σύνταξη για να ξεμπερδεύουμε με την εργασία και το κεφάλαιο” διαβάσαμε σε ένα κείμενο συντροφιών από τη Γαλλία και προσυπογράφουμε με τα δύο χέρια.

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

May be an image of 1 person, car, monument, street, tree and text

Παρέμβαση και μοίρασμα κειμένων σήμερα 29/3 στον Σκλαβενίτη στη γειτονιά του Φαλήρου.

Εδώ και 15 χρόνια η κρίση αποτελεί κανονικότητα. Τι είναι όμως αυτή η κρίση; ΜΜΕ, κυβερνήσεις, κράτη και αφεντικά παρουσιάζουν τις εν λόγω κρίσεις σαν κάποιου είδους φυσικές καταστροφές που ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ μας πλήττουν και “όλοι/όλες μαζί” θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε “ενωμένοι/ες”. Είτε μιλάμε για την οικονομική κρίση του ’08, είτε για την υγειονομική του covid-19, είτε για τις ενεργειακές, γεωπολιτικές κρίσεις που βιώνουμε στο σήμερα. Έλα όμως που αυτές οι κρίσεις όχι μόνο δεν είναι τυχαίες κακοτοπιές αλλά αποτελούν απόρροια των ίδιων δομικών αντιφάσεων του συστήματος στο οποίο ζούμε, του καπιταλισμού. Όταν το κεφάλαιο και τα αφεντικά, στην προσπάθειά τους να αυξήσουν το κέρδος τους και κατά συνέπεια την ισχύ και την κυριαρχία τους πέφτουν σε τέλμα (οι κρίσεις που λέγαμε νωρίτερα), έχουν δύο, κατά βάση, επιλογές. Είτε θα μετακυλήσουν τη “ζημιά” στις πλάτες μας (δηλαδή του σύγχρονου προλεταριάτου, των εργαζομένων, των ανέργων, των μεταναστριών, των προσφύγων και κάθε λογής αποκλεισμένων, καταπιεσμένων), είτε θα προβούν σε πόλεμο, στην προσπάθεια δημιουργίας νέων πεδίων κερδοφορίας και ανακατανομής της ισχύος. Το ελληνικό κράτος τα κάνει και τα δύο.

Την πρώτη περίπτωση τη βιώνουμε καθημερινά εδώ. Όταν πληρώνουμε τα νοίκια που έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Όταν κινδυνεύουμε να χάσουμε το ίδιο μας το σπίτι σε πλειστηριασμό. Όταν οι μισθοί μας που έχουν πιάσει πάτο δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά. Όταν έρχονται τα εκκαθαριστικά για ρεύμα, θέρμανση, νερό και μας μοιράζουν εγκεφαλικά. Όταν τα ψώνια στο supermarket εξαφανίζουν και τα τελευταία ψιλά από την τσέπη. Όταν οι επιλογές για μετακίνηση είναι είτε να στοιβάζεσαι σε ΜΜΜ, ελπίζοντας να χωρέσεις να σταθείς, είτε να σου βγει η βενζίνη ο κούκος αηδόνι. Όταν παρακαλάς να μην σου τύχει τίποτα και χρειαστείς γιατρούς, φάρμακα, νοσοκομεία. Όταν εν τέλει συνειδητοποιούμε ότι ζούμε για να δουλεύουμε.

Το να ζεις στο ελληνικό καπιταλιστικό κράτος σημαίνει, ανάμεσα στα άλλα, ότι ακόμα και τα πιο βασικά αγαθά, ένα εκ των οποίων είναι το ρεύμα, εξαρτώνται από τους νόμους προσφοράς και ζήτησης. Κάπως έτσι ,φτάνουμε στο σήμερα και κάνοντας απολογισμό βγάζουμε κάποια δυσάρεστα συμπεράσματα. Ότι και να κοιτάξεις γύρω σου κοστίζει.. Εδώ και τόσους μήνες , ο χειμώνας είναι μια δοκιμασία από μόνος του. Ο κόσμος την περνάει με κλειστές σόμπες θέρμανσης γιατί φοβάται πως δεν θα έχει τον επόμενο μήνα να πληρώσει το λογαριασμό της ΔΕΗ, ψωνίζει με ψίχουλα, φοβάται μη χάσει το σπίτι του. Μάλιστα το τελευταίο διάστημα το ελληνικό κράτος έχει φροντίσει να παίξει αρκετά με την νοημοσύνη μας αφού σαν απάντηση στους υπερβολικά διογκωμένους λογαριασμούς ,ήρθε να δώσει εξευτελιστικά ποσά επιδομάτων που δεν βοηθούν ούτε κατ’ ελάχιστο στην επίγεια κόλαση που βιώνουμε καθημερινά πολλές από εμάς.

Την στιγμή, λοιπόν, που πολλοί από εμάς σκέφτονται αν θα ανάψουν το φως, το φούρνο κλπ., τα αφεντικά συνεχίζουν να καταπατούν τα κεκτημένα των εργατικών αγώνων και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας με μοναδικό σκοπό το προσωπικό τους κέρδος. Απολύσεις ,ελαστική εργασία , περικοπές , ανασφάλεια , μεροκάματα τρόμου είναι μερικές λέξεις που περιγράφουν τα καθημερινά εργατικά κάτεργα, μικρά ή μεγάλα. Από την μία ο κόσμος του μόχθου και του αγώνα που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με 3,60 και από την άλλη τα ντόπια αφεντικά και το κεφάλαιο που συνεχίζουν την επέλαση τους χωρίς κανένα ίχνος ντροπής. Οι ελληνικές αλυσίδες σουπερμάρκετ μάλιστα χαίρουν από το ελληνικό κράτος ιδιαίτερης μεταχείρισης, αφού σε περιόδους όξυνσης των διακρατικών εμπορικών πολέμων φροντίζει να τα ενισχύει με πολλούς τρόπους, θεωρώντας τα εθνικά ωφέλιμες επιχειρήσεις και άρα ένα δυνητικό ατού στο να βγαίνει κερδισμένο αυτό και η οικονομία του, δηλαδή χαμένες εμείς και κερδισμένα τα κάθε λογής αφεντικά του. Έτσι, με μια εσσάνς «αντίστασης» στις «πολυεθνικές» και το «ξένο κεφάλαιο όσων ξεπουλάνε τη χώρα» βλέπουμε τους μισθούς μας να γίνονται επιδόματα και κουπόνια αποκλειστικής κατανάλωσης στα μεγάλα ελληνικά αφεντικά, μανατζαραίους και ακόμα και εργάτες να κολλάνε -κυριολεκτικά- στον τοίχο μέχρι να αναλάβουν οι μπάτσοι κόσμο κάθε ηλικίας που βουτάει από τα ράφια όσα χρειάζεται, απολύσεις καρκινοπαθών με μηδενικές αποζημιώσεις, εντατικοποιημένα ελαστικά ωράρια και μαύρη εργασία με φόντο αποψάρες όπως «τουλάχιστον ο τάδε μεγλοιδιοκτήτης δεν απέλυσε», συνεργασίες με στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών για την παροχή αγαθών με μισθούς και συνθήκες εργασιακής εξόντωσης(αναρωτηθήκατε ποτέ πώς φτάνουν τα φρούτα στο μανάβικο του τοπικού μεγάλου σούπερ σας;) και εν τέλει έναν ολόκληρο μηχανισμό κρατικά οργανωμένο που δίνει το οπλοστάσιο(νομικό, υλικό, ηθικό) σε όλα τα αφεντικά του κλάδου να μας λένε εν χορώ: για εμάς είσαι χρήσιμος μονάχα αν παράγεις ασταμάτητα και ιδανικά καλό θα ήταν να μην έχεις και απαιτήσεις

Μας φτάσανε να θεωρούμε, πλέον, πολυτέλεια το νερό, το φως ,το φαγητό, την στέγαση. Αλήθεια αυτός είναι ο κόσμος που ονειρευόμαστε; Θα πρέπει να δώσουμε συλλογικές απαντήσεις. Τα καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας θα πρέπει αρχίσουν να οργανώνονται με ουσιαστικούς όρους στους χώρους εργασίας κόντρα στον εργοδοτικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό ,να συμμετέχουν ενεργά στις φοιτητικές γενικές συνελεύσεις αδιαμεσολάβητα και από την βάση, να χτίσουν κοινότητες αγώνα ντόπιων και μεταναστριών , να στήσουν δίκτυα αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά βοηθώντας ο ένας την άλλη, να καταφέρουν να δείξουν πως απέναντι στο τέρας υπάρχει η αλληλεγγύη και η ανάγκη για πραγματική ζωή…

*Στους εκατοντάδες χιλιάδες που δε θα έχουν να πληρώσουν, σε όλους αυτούς που έχουν χάσει την δουλειά τους και δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει, σε όλες αυτές που έχουν αρρωστήσει και τρέμουν τι θα απογίνουν..

Μέχρι πότε θα περιμένουμε τον επόμενο λογαριασμό;

Αντεπίθεση στον εργασιακό μεσαίωνα!

Δε θα πληρώσουμε άλλη μία κρίση του καπιταλισμού

Η φτώχεια θέλει εξέγερση

Ανάρες – Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης

Ενημέρωση για απόπειρα έξωσης στην Καλαμαριά

Σήμερα 1/3 πραγματοποιήθηκε από δικαστικό επιμελητή και αρκετούς μπάτσους απόπειρα έξωσης στην οδό Αγ. Βασιλείου 4 στην Καλαμαριά. Πρόκειται για μη εξυπηρετούμενο δάνειο που πουλήθηκε σε fund, αυξήθηκε κατακόρυφα το κόστος του και μετά την γνωμοδότηση του Αρ. Πάγου, τα κοράκια δε περιμένουν ούτε τις τυπικές νομικές διαδικασίες στις οποίες προέβη η οικογένεια. Η έξωση λόγω συγκέντρωσης αλληλέγγυων αποτράπηκε για δεύτερη φορά μέσα σε μια βδομάδα. Η συνεχιζόμενη αναδιάνομη πλούτου προς τα πάνω που αποτελούν οι μαζικές εξώσεις, το ενεργειακό κόστος, τα ενοίκια, το κόστος τροφίμων, αποτελούν μια κεφαλαιοκρατική ληστεία που θα σταματήσει μόνο αν την σταματήσουμε εμείς. Προεκλογικά ωφείλουμε να διαλύσουμε οποιαδήποτε θεσμική, κοινοβουλευτική ψευδαίσθηση και να βάλουμε τα σώματα μας ανάχωμα μπροστά στο κανιβαλιστικό σύστημα που προσπαθεί να διαμεσολαβήσει και να ποινικοποήσει όλες τις ανυποχώρητες πολιτικές διεκδικήσεις των καταπιεσμένων.

Ανάρες – Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Παρέμβαση-μοίρασμα κειμένων στον ΑΒ Βασιλόπουλο επί της Κασσάνδρου για την απόλυση καρκινοπαθούς εργαζόμενης.

Παρέμβαση-μοίρασμα κειμένων στον ΑΒ Βασιλόπουλο επί της Κασσάνδρου για την απόλυση καρκινοπαθούς εργαζόμενης στο Αιγάλεω αλλά και ενάντια στο ακριβό κόστος ζωής.

Δεν θα πληρώσουμε άλλη μια κρίση του κεφαλαίου!

Δίκτυα αλληλεγγύης σε όλες τις γειτονιές!

Nτόπιοι μετανάστες παλεύουμε ενάντια στις εξώσεις ,τους αποκλεισμούς και την ακρίβεια !