Κατηγορία: Αφίσες

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΠΟΤΕ

6 Δεκέμβρη 2008, 15 χρόνια πριν δολοφονείται ο 16χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος από τους μπάτσους Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη. Η εξέγερση που ακολουθεί με αφορμή την δολοφονία είναι πρωτοφανής, είναι η απάντηση κάθε καταπιεσμένου και περιθωριοποιημένου από το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα, είναι η βίαιη αμφισβήτηση κράτους και κεφαλαίου, η υπενθύμιση προς όλους ότι όσο η καταπίεση αυξάνεται και η καταστολή οξύνεται, τόσο η φωνή των καταπιεσμένων θα δυναμώνει.
Η 6η Δεκέμβρη είναι μέρα οργής, ημέρα εξέγερσης, ημέρα μνήμης πως το κράτος δεν διστάζει να σκοτώσει οποιονδήποτε δεν χωρά στην κανονικότητα της υποταγής του και της τάξης. Άλλωστε, αν και αποτέλεσε σταθμό λόγω της πρωτοφανούς εξέγερσης, η δολοφονία του Γρηγορόπουλου δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία δολοφονία της ελληνικής αστυνομίας. Ήρθε απλώς για να προστεθεί σε αυτές των Καλτεζά, Κουμή, Κανελλοπούλου και τόσων άλλων. Η εκ νέου κορύφωση της κρατικής καταστολής το τελευταίο διάστημα μάλιστα έχει οδηγήσει σε απανωτές δολοφονίες παιδιών. Το 2021 εκτελείται ο Νίκος Σαμπάνης, το 2022 ο Κώστας Φραγκούλης και το 2023 ο Χρήστος Μιχαλόπουλος. Κοινή και καθόλου τυχαία συνισταμένη των τελευταίων δολοφονιών; Ήτανε Ρομά. Η δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη που έγινε στην Θεσσαλονίκη στις 5/12 αποτέλεσε και την αφορμή για πολύμορφους αγώνες και δράσεις, με εκτεταμένες συγκρούσεις στο κέντρο της πόλης αλλά και την πρωτοφανή συνύπαρξη αγωνιζόμενων ρομά και μπαλαμών. Τον Σεπτέμβριο μετά από την καταγγελία της οικογένειάς του, μάθαμε και για την δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη από τα ένστολα καθάρματα του ΤΑΕ Σούδας, που τον ξυλοκόπησαν αναίτια μέχρι να πεθάνει από ανακοπή. Χαρακτηριστικά είναι και τα παραδείγματα της απόπειρας δολοφονίας της αντιφασίστριας Β. Στο Νέο Ηράκλειο, οι περιπτώσεις που οι μπάτσοι έβγαλαν όπλα απέναντι σε συγκεντρωμένο πλήθος στην Πάτρα και έξω από την ΑΣΟΕΕ.
Εννοείται πως τα περιστατικά αυτά αποτελούν απλά την κορύφωση της κρατικής τρομοκρατίας που εκφράζεται με την αναβάθμιση του ρόλου των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους που δεν παύουν να βασανίζουν, να βιάζουν, να δολοφονούν τους εξεγερμένους του κόσμου. Αυτή η συνθήκη είναι που προετοιμάζει το έδαφος για την ένταση της καταστολής, επιχειρώντας να αποσπάσει συναίνεση, και οπλίζει τα χέρια των ένστολων φονιάδων. Είτε αυτό είναι βιασμοί και ξυλοδαρμοί μέσα σε ΑΤ, είτε συστηματικές δολοφονίες, είτε βασανισμοί μεταναστ(ρι)ών και κρατουμένων.
Τα τελευταία χρόνια, και κατά τη διάρκεια της πανδημίας, το κράτος εμφανίζεται να έχει πάντα μια απάντηση απέναντι σε κάθε του πρόβλημα. Αυτή η απάντηση είναι η καταστολή. Καθημερινός έλεγχος , τρομοκρατία, εγκλεισμός, νόμιμες παρακολουθήσεις, το κράτος καταστέλλει και αυξάνει τους μηχανισμούς εσωτερικής άμυνας. Εκκενώνει καταλήψεις, συνεχώς αφαιρεί τα κέντρα αγώνα των ανυπότακτων, προσπαθεί να μας αποδεκατίσει. Έχουν εκκενωθεί δεκάδες καταλήψεις τα τελευταία χρόνια, οι μπάτσοι έχουν εδραιωθεί μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους και στα Εξάρχεια, οι ζωές μας ασφυκτιούν από ένστολα κρατικά σκουπίδια. Με τον νόμο περί διαδηλώσεων, ο οποίος εφαρμόζεται τακτικά στην Αθήνα, οι συλλήψεις και οι ξυλοδαρμοί είναι καθημερινό φαινόμενο. Παρ’ όλ’ αυτά, ο κόσμος σπάει το φόβο, αγωνίζεται και διεκδικεί. Δε θα αφήσουμε το κράτος να καταπατά τις ζωές μας. Η οργή μας θα τους πνίξει, δε μας τρομοκρατούν, μας εξαγριώνουν, και οι απαντήσεις μας θα δοθούν στους δρόμους.
Αυτή ακριβώς την ανυπότακτη στάση φοβούνται οι κρατούντες και προχωρούν σε χειροτέρευση του λεγόμενου “σωφρονιστικού” αλλά και του ποινικού κώδικα. Με την αλλαγή του, τα “σωφρονιστικά καταστήματα” επιδέχονται να σωφρονίσουν τους κρατούμενους περιορίζοντας κάθε στοιχείο της προσωπικότητας τους, εγκλωβίζοντας τους μέσα στην πραγματικότητα της φυλακής και αποκόπτοντας τους από το σύνολο της λοιπής κοινωνίας. Εντείνεται ο διαχωρισμός μεταξύ των κρατουμένων μεταξύ των αδικημάτων που έχουν κατηγορηθεί, επανέρχονται οι φυλακές τύπου Γ ,περιορίζονται οι άδειες των κρατουμένων και οι συνθήκες απόλυσης τους από τα σωφρονιστικά καταστήματα. Όλα αυτά σύμφωνα με τις ευλογίες της ΕΕ για το σχηματισμό και τη δημιουργία των “ευυπόληπτων ” πολιτών. Απέναντι σ΄ όλα αυτά οι κρατούμενοι το τελευταίο διάστημα εντείνουν τον αγώνα τους σε μια προσπάθεια να διεκδικήσουν, με τα περιορισμένα μέσα που διαθέτουν, στοιχειώδη βελτίωση της καθημερινότητάς τους. Ταυτόχρονα, ο νέος ποινικός κώδικας έρχεται ως επιστέγασμα της έντασης της καταστολής. Με αυστηροποίηση των ποινών, εμπόδια στις αναβολές των δικών και τις αναστολές των ποινών, αλλά και τεράστια αύξηση των παραβόλων και των προστίμων επιχειρείται η επιπλέον πειθάρχηση των καταπιεσμένων και η αστική δικαιοσύνη γίνεται ακόμα ταξικότερη, ένα ακόμα πιο σύγχρονο όπλο καταπίεσης στα χέρια κράτους και κεφαλαίου.

Ζούμε στην εποχή των τεράτων
H εντεινόμενη κρατική καταστολή όμως έχει έναν διπλό στόχο. Από τη μία πλευρά κανονικοποιεί την απόλυτη περιθωριοποίηση και τις δολοφονίες απέναντι σε πληθυσμούς που “περισσεύουν” της κεφαλαιοκρατικής κερδοσκοπικής μηχανής. Δολοφονεί καθημερινά στα σύνορα, είτε στον Έβρο, είτε στο Αιγαίο, με τη συναίνεση όλου του πολιτικού συστήματος. Διαμορφώνει και εντείνει συνθήκες φυλάκισης, εξοστρακισμού και περιθωρίου για ολόκληρες κοινωνικές ομάδες από τους πρόσφυγες στα καμπς, ως τους Ρομά και τα Πομακοχώρια στον Έβρο. Διαιρεί, δηλαδή, το προλεταριακό σώμα σε ανθρώπους που διάγουν ζωή που “επιτρέπεται” να βιωθεί και σε άλλους που στερούνται ύπαρξης, ορατότητας, κάθε είδους νομιμότητας, τυπικής ή κοινωνικής. Από την άλλη για τους “χρήσιμους” εργαζόμενους πληθυσμούς είναι ένα καλό μάθημα: Όσο κι αν προχωράει η φτωχοποίηση μας, όσο κι αν κόβουν από τους μισθούς μας, από την κοινωνική ασφάλιση, την περίθαλψη, όσο κι αν δουλεύουμε περισσότερο ως την εξόντωση, η απόλυτη εξαθλίωση των “μη ορατών” προλεταριακών σωμάτων, η απόλυτη και δολοφονική κρατική μανία θα παίζει τον ρόλο του φόβητρου απέναντί μας.
Όμως ο πραγματικός φόβος τους είναι ακριβώς αυτές οι δύο πλευρές των καταπιεσμένων να βρουν τους δρόμους να συναντηθούν. Όπως ήδη συμβαίνει στην εποχή μας, απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλο τον πλανήτη. Όσο εξοπλίζονται και θωρακίζονται οι αστυνομίες σ’ ανατολή και δύση, όσο το πρόσωπο του Κορκονέα επανεμφανίζεται σε εκατοντάδες δολοφονίες παιδιών, αγωνιστών, καταπιεσμένων σ’ όλη τη γη, τόσο εμφανίζονται, όλο και περισσότερο, εξεγέρσεις και αγώνες, εμφύλιοι και επαναστάσεις που ακόμη και η πιο ακραία καταστολή δεν μπορεί να τιθασεύσει. Δεν είναι εθνικό ή τοπικό φαινόμενο, είτε μιλάμε για Ιράν, είτε για Γαλλία, είτε στη Χιλή ,απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη οι εξεγερμένες, παρότι βιώνουν την πιο βίαιη καταστολή, δίνουν το στίγμα της εποχής που έρχεται. Της εποχής των εξεγέρσεων.
Αυτός είναι και ο ρόλος μας άλλωστε. Κοιτάμε πίσω αλλά προχωράμε μπροστά, εμπνεόμαστε από τις εξεγέρσεις του χθες κρατώντας την φλόγα τους αναμμένη, τιμούμε τους νεκρούς της τάξης μας δρώντας απέναντι σε κάθε καταπίεση. Ο Δεκέμβρης του 2008 άφησε πίσω του -μεταξύ άλλων- μια υπόσχεση:
Στην μνήμη του Νίκου, του Αλέξανδρου, του Παύλου, του Βασίλη, του Λάμπρου, του Χρήστου, του Ζακ/Zackie Oh, της Σταματίνας, του Μιχάλη,του Κώστα, του Νίκου, του Χρήστου, των χιλιάδων ανώνυμων θυμάτων της κρατικής βίας, στα αστυνομικά τμήματα, στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα των κρατών, στα κάτεργα της ταξικής εκμετάλλευσης,
Να τελειώσουμε αυτό που αρχίσαμε. Τον δρόμο θα τον βρούμε περπατώντας.

ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 6/12/23 ΚΑΜΑΡΑ 18.00

https://www.kinimatorama.net/event/158849

Ανάρες – Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης

Μέσα σε ένα περιβάλλον εντεινόμενης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης η ανθρώπινη ζωή αξίζει όλο και λιγότερο. Και αν αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στα τρένα που συγκρούονται, δεν συμβαίνει το ίδιο για τους πληθυσμούς που ζουν στο περιθώριο. Για όλους αυτούς που στοιβάζονται σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, που οι συνθήκες διαβίωσης τους αποτελούν το πιο τρανό παράδειγμα του τι σημαίνει κράτος και καπιταλισμός.
Κι όμως αντιστέκονται, οι φωνές των κρατουμένων γίνονται περισσότερες και δυνατότερες και με όσα μέσα διαθέτουν ζητούν να πάρουν πίσω τα κεκτημένα που στερήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Το κράτος εκδικείται με μεταγωγές-απαγωγές και προσπάθεια για περαιτέρω πειθάρχηση, όμως οι κρατούμενοι έχουν πλέον επιλέξει τον δρόμο των κινητοποιήσεων, του αγώνα, της αξιοπρέπειας.
Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους κρατούμενους
Κάτω ο σωφρονιστικός και ποινικός κώδικας
Μεχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής
Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους

Πορεία αλληλεγγύης στον Λαό της Παλαιστίνης

Israel against the Palestinian people was followed by the sudden armed attack by Hamas Palestinians on territories near the Gaza Strip, opening a new cycle of bloodshed in the region. These events are a continuation of a long history of 70 years or more of Israeli colonisation and expansionism, of repeated assassinations and bombings and of the apartheid regime under which the Palestinians in the West Bank and Gaza Strip live.

With the dead already in the thousands, and coldblooded ashault at a central hospital, Israel having cut off access to water, electricity and health care in the Gaza Strip and its army carrying out a ground invasion of Palestinian territory, the only certainty is that once again it is the Palestinian proletariat that will pay the price. And these are the people to whom we must show our solidarity. The thousands of bombings of civilians, the closure of hospitals, the forced displacement of the population in southern Gaza, the arrests in the West Bank and Jerusalem and the rhetoric of Israeli officials are uncharacteristic and constitute the blackest page in the history of this ethnic cleansing that is taking place.

The Greek-Cypriot-Israeli-Egyptian olf alliance is already making its intentions clear. The only way we can actively show our solidarity to stop this and every war (for our own survival) is to realize our role as a multi-ethnic proletariat, to break through the national unity so necessary for the state, to refuse to align ourselves with our nation-state and its aspirations, to cease to become a pawn for the will of local (and non-local) bosses, to fight back against the war waged by every state without exception… against its own internal enemy.

Solidarity with the Palestinian proletariat

anares
group of action and solidarity

anares.noblogs.org

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΟ-ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Η επίσημη κήρυξη πολέμου από το κράτος του Ισραήλ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό διαδέχθηκε την αιφνίδια ένοπλη επίθεση Παλαιστινίων της Χαμάς σε εδάφη κοντά στη Λωρίδα της Γάζας ανοίγοντας, ένα νέο κύκλο αιματοχυσίας στην περιοχή. Τα γεγονότα αυτά αποτελούν συνέχεια μιας μακράς ιστορίας 70 και παραπάνω χρόνων εποικισμού και επεκτατισμού από πλευράς Ισραήλ, αλλεπάλληλων δολοφονιών και βομβαρδισμών αλλά και του καθεστώτος απαρτχάιντ κάτω από το οποίο ζουν οι παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.

Με τους νεκρούς να είναι ήδη χιλιάδες, με την εν ψυχρώ δολοφονία αμάχων σε κεντρικό νοσοκομείο της Γάζας, με το Ισραήλ να έχει κόψει την πρόσβαση σε νερό, ρεύμα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στη Λωρίδα της Γάζας και το στρατό του να προχωράει στη χερσαία εισβολή στα εδάφη των παλαιστινίων, το μόνο σίγουρο είναι πως για άλλη μια φορά θα την πληρώσει το προλεταριάτο της παλαιστίνης. Κι αυτοί είναι οι άνθρωποι στους οποίους πρέπει να δείξουμε την αλληλεγγύη μας. Οι χιλιάδες βομβαρδισμοί αμάχων, το κλείσιμο νοσοκομείων, η αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμού στη νότια Γάζα, οι συλλήψεις στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ και η ρητορεία από πλευράς αξιωματούχων του Ισραήλ είναι αχαρακτήριστες και συνιστούν την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία αυτής της συντελούμενης εθνοκάθαρσης.

Η λυκοσυμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου ήδη ξεκαθαρίζει προθέσεις. Ο μόνος τρόπος να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας για να σταματήσουμε αυτόν αλλά και κάθε πόλεμο (για την ίδια μας την επιβίωση) είναι να αντιληφθούμε το ρόλο μας ως πολυεθνικό προλεταριάτο, να διαρρήξουμε την τόσο απαραίτητη για το κράτος εθνική ενότητα, να αρνηθούμε τη συστράτευση με το έθνος- κράτος μας και τις επιδιώξεις του, να πάψουμε να γινόμαστε βορά για τα θέλω ντόπιων (και μη) αφεντικών, να αντεπιτεθούμε στον πόλεμο που διεξάγει κάθε κράτος ανεξαιρέτως… αυτόν απέναντι στον εσωτερικό του εχθρό.

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ,
ΤΑΞΙΚΟΣ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ-ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ

Αλληλεγγύη στο Παλαιστινιακό προλεταριάτο
Αλληλεγγύη στους Ισραηλινούς και απανταχού αρνητές στράτευσης και λιποτάκτες

anares.noblogs.org

Ανάρες Ομάδα Δράσης&Αλλληλεγγύης

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΟ-ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις προλετάριους/ες της Παλαιστίνης σήμερα Τετάρτη 18/10, 19:00 Καμάρα.

Η επίσημη κήρυξη πολέμου από το κράτος του Ισραήλ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό διαδέχθηκε την αιφνίδια ένοπλη επίθεση Παλαιστινίων της Χαμάς σε εδάφη κοντά στη Λωρίδα της Γάζας ανοίγοντας, ένα νέο κύκλο αιματοχυσίας στην περιοχή. Τα γεγονότα αυτά αποτελούν συνέχεια μιας μακράς ιστορίας 70 και παραπάνω χρόνων εποικισμού και επεκτατισμού από πλευράς Ισραήλ, αλλεπάλληλων δολοφονιών και βομβαρδισμών αλλά και του καθεστώτος απαρτχάιντ κάτω από το οποίο ζουν οι παλαιστίνιοι στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας.

Με τους νεκρούς να είναι ήδη χιλιάδες, με την εν ψυχρώ δολοφονία αμάχων σε κεντρικό νοσοκομείο της Γάζας, με το Ισραήλ να έχει κόψει την πρόσβαση σε νερό, ρεύμα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στη Λωρίδα της Γάζας και το στρατό του ένα βήμα πριν τη χερσαία εισβολή στα εδάφη των παλαιστινίων, το μόνο σίγουρο είναι πως για άλλη μια φορά θα την πληρώσει το προλεταριάτο της παλαιστίνης. Κι αυτοί είναι οι άνθρωποι στους οποίους πρέπει να δείξουμε την αλληλεγγύη μας. Οι χιλιάδες βομβαρδισμοί αμάχων, το κλείσιμο νοσοκομείων, η αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμού στη νότια Γάζα, οι συλλήψεις στη Δυτική Όχθη και την Ιερουσαλήμ και η ρητορεία από πλευράς αξιωματούχων του Ισραήλ είναι αχαρακτήριστες και συνιστούν την πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία αυτής της συντελούμενης εθνοκάθαρσης.

Η λυκοσυμμαχία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου ήδη ξεκαθαρίζει προθέσεις. Οι ενδεχομένως αναρίθμητοι πρόσφυγες που προκύπτουν από την επικείμενη χερσαία εισβολή θα βρουν κλειστά σύνορα παντού. Ο μόνος τρόπος να δείξουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας για να σταματήσουμε αυτόν αλλά και κάθε πόλεμο (για την ίδια μας την επιβίωση) είναι να αντιληφθούμε το ρόλο μας ως πολυεθνικό προλεταριάτο, να διαρρήξουμε την τόσο απαραίτητη για το κράτος εθνική ενότητα, να αρνηθούμε τη συστράτευση με το έθνος- κράτος μας και τις επιδιώξεις του, να πάψουμε να γινόμαστε βορά για τα θέλω ντόπιων (και μη) αφεντικών, να αντεπιτεθούμε στον πόλεμο που διεξάγει κάθε κράτος ανεξαιρέτως… αυτόν απέναντι στον εσωτερικό του εχθρό.

ΑΝΑΡΕΣ – ΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

FREE PALESTINE

AGAINST THE MURDEROUS GREEK-ISRAELI ALLIANCE

SOLIDARITY WITH ISRAELI WHO DENY TO GO TO WAR

We support the gathering in solidarity with the proletarians of Palestine today 18/10, 19:00 Kamara.

The official declaration of war by the State of Israel against the Palestinian people was followed by the sudden armed attack by Hamas Palestinians on territories near the Gaza Strip, opening a new cycle of bloodshed in the region. These events are a continuation of a long history of 70 years or more of Israeli colonisation and expansionism, of repeated assassinations and bombings and of the apartheid regime under which the Palestinians in the West Bank and Gaza Strip live.

With the dead already in the thousands, Israel having cut off access to water, electricity and health care in the Gaza Strip and its army one step closer to a ground invasion of Palestinian territory, the only certainty is that once again it is the Palestinian proletariat that will pay the price. And these are the people to whom we must show our solidarity. The thousands of bombings of civilians, the closure of hospitals, the forced displacement of the population in southern Gaza, the arrests in the West Bank and Jerusalem and the rhetoric of Israeli officials are uncharacteristic and constitute the blackest page in the history of this ethnic cleansing that is taking place.

The Greek-Cypriot-Israeli-Egyptian olf alliance is already making its intentions clear. The potentially countless refugees resulting from the imminent land invasion will find closed borders everywhere. The only way we can actively show our solidarity to stop this and every war (for our own survival) is to realize our role as a multi-ethnic proletariat, to break through the national unity so necessary for the state, to refuse to align ourselves with our nation-state and its aspirations, to cease to become a pawn for the will of local (and non-local) bosses, to fight back against the war waged by every state without exception… against its own internal enemy.

ANARES – GROUP OF ACTION AND SOLIDARITY

Μικροφωνική συγκέντρωση αλληλεγγύης στις καταλήψεις

ΠΕΜΠΤΗ 5/10, 19:00, ΚΑΜΑΡΑ

Το Σάββατο 30/09, ενώ είχε προγραμματισθεί Πανελλαδική ημέρα δράσης για τη δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη από ένστολους δολοφόνους του ΤΑΕ Σούδας αλλά και την συνεχώς εντεινόμενη κρατική βαρβαρότητα, το κράτος θέλοντας να καταστήσει σαφές ότι κάθε αντίδραση θα καταστέλλεται διάλεξε τη συγκεκριμένη μέρα για να επιτεθεί και να εκκενώσει την ιστορική κατάληψη του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης και να ξαναστείλει δυνάμεις στο στέκι του ΕΜΠ στην Αθήνα (για την εβδομαδιαία πλεόν θεατρική παράσταση “εκκένωσης” και βανδαλισμού του στεκιού) έτσι ώστε να υπάρχει μια ψευδαίσθηση συνολικής αντζέντας(εξευγενισμός πανεπιστημιακών χώρων και δημοτικές εκλογές) και να χουν να παίξουν και κάτι οι ρουφιάνοι που αναπαράγουν τα non papers της ΕΛ.ΑΣ. Τα ξημερώματα λοιπόν πάνοπλες κατασταλτικές δυνάμεις, σε καθεστώς τρομοκρατίας εισέβαλαν στην κατάληψη του Ευαγγελισμού, συλλαμβάνοντας και χτυπώντας συντρόφους/ισσες που διέμεναν στο κτίριο, ενώ από καθαρή τύχη αποφεύχθηκε ο θάνατος συντρόφου που έπεσε από την ταράτσα δεμένος πισθάγκωνα και κατόπιν βασανισμού του από τους πραιτοριανούς της ελληνικής δημοκρατίας. Οι αντιδράσεις παρά την έξαρση της κρατικής τρομοκρατίας όμως δεν κόπασαν, έτσι το κράτος έκανε ακόμα μια -αποτυχημένη- απόπειρα τρομοκράτησης στέλνοντας διμοιρίες των ΜΑΤ να αποκλείσουν το στέκι του Τηγανίτη, αυτοοργανωμένης ομάδας στο Ηράκλειο, όπου υπήρχε σε εξέλιξη συνέλευση για την εκκενωμένη κατάληψη. Ωστόσο ο αγώνας στο Ηράκλειο είναι ολοζώντανος, το ηθικό ακμαίο και οι πορείες μαζικές και δυναμικές. Οι καθημερινές αντιδράσεις-συγκρούσεις και η συνολικότερη αντίσταση που εκδηλώνεται απέναντι στις μεθοδεύσεις του κράτους, της δημοτικής αρχής, του πανεπιστημίου μας δίνουν δύναμη και είναι εμφανές ότι ο ανταγωνιστικός χώρος στο Ηράκλειο δε θα υποταχθεί στην αστυνομοκρατία και το “κοινωνικό συμβόλαιο” -από τα πάνω- του καλογυαλισμένου τουριστικού θέρετρου. Την ίδια στιγμή που σε Θεσσαλία και Θράκη ο κόσμος μαστίζεται από τις συνέπειες των πλημμυρών, των πυρκαγιών και της εγκληματικής διαχείρισης του κράτους, που το κόστος ζωής συνεχίζει να αυξάνεται, που οι συνθήκες εργασίας εντατικοποιούνται σε βαθμό που να έχουμε χάσει το μέτρημα των εργοδοτικών δολοφονιών, το κράτος φροντίζει να δείχνει τις προτεραιότητες του και να θρέφεται από την καταστολή. Οι καταλήψεις αποτελούν χώρους συνάντησης, σε αυτές δημιουργούνται κοινότητες αγώνα που εναντιώνονται στην διαρκή σήψη. Διεκδικούν δημόσιο χώρο, προβάλουν μη-καταναλωτικό τρόπο συνύπαρξης και αποτελούν ζωτικά κύτταρα των γειτονιών. Δημιουργούνται εντός τους κινήματα και ιδέες, διασώζεται η ιστορική μνήμη και διατηρείται ζωντανή η καταληψιακή κουλτούρα και συνείδηση. Δε θα μείνουμε άπραγες ως προς το να κρέμεται μια δαμόκλειος σπάθη πάνω από τις συλλογικές μας υπάρξεις. Σαν την πρασινάδα που φυτρώνει μόνη της μέσα απ’τα τσιμέντα στις ταράτσες των πολυκατοικιών, υπάρχουνε στιγμές που μόνο οι καταλήψεις φαίνεται να έχουν πρόσβαση στον ήλιο.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΓΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΣΤΟΝ ΕΚΧ ΣΧΟΛΕΙΟ

Παραθέτουμε το χθεσινό κείμενο της ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ, εκεί βρίσκεται η ουσία.

https://athens.indymedia.org/post/1626853/

Ο μόνος τρόπος να ζήσουμε, είναι να αγωνιστούμε, είναι να εξεγερθούμε

Την Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου, μπάτσοι της ΤΑΕ Σούδας σταματάνε τον Κώστα Μανιουδάκη σε επαρχιακό δρόμο. Εφευρίσκοντας μία πρόφαση, οι αστυνομικοί τον συλλαμβάνουν, τον δέρνουν και τον βασανίζουν με συνέπεια να καταρρεύσει και στη συνέχεια να χάσει τη ζωή του. Ακολουθεί η συνηθισμένη τακτική συγκάλυψης κράτους-ΜΜΕ που μιλούν για “κατάρρευση τη στιγμή ενός τυχαίου ελέγχου” και η ανακοίνωση των δολοφόνων του Κωστή (Αστυνομικοί Χανίων), που λίγο πολύ απειλούν όποιον τολμήσει να ανοίξει την υπόθεση.

Το Σάββατο 30/09 είχε προγραμματισθεί Πανελλαδική ημέρα δράσης για τη δολοφονία και την κρατική βαρβαρότητα που συνεχώς εντείνεται. Το κράτος λοιπόν θέλοντας να καταστήσει σαφές ότι κάθε αντίδραση θα καταστέλλεται διάλεξε τη συγκεκριμένη μέρα για να επιτεθεί -ξανά- στο στέκι του ΕΜΠ στην Αθήνα αλλά και να εκκενώσει την ιστορική κατάληψη του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης, συλλαμβάνοντας και χτυπώντας τους ανθρώπους που έμεναν και έδιναν ζωή στο κτίριο, ενώ από καθαρή τύχη αποφεύχθηκε ο θάνατος ενός συντρόφου που έπεσε από την ταράτσα δεμένος πισθάγκωνα και κατόπιν βασανισμού του από τους πραιτοριανούς της ελληνικής δημοκρατίας. Οι αντιδράσεις παρά την έξαρση της κρατικής τρομοκρατίας όμως δεν κόπασαν, έτσι το κράτος έκανε ακόμα μια -αποτυχημένη- απόπειρα τρομοκράτησης στέλνοντας διμοιρίες των ΜΑΤ να αποκλείσουν το στέκι του Τηγανίτη, αυτοοργανωμένης ομάδας στο Ηράκλειο, όπου υπήρχε σε εξέλιξη συνέλευση για την εκκενωμένη κατάληψη.

Η δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη στα Χανιά αποτέλεσε (άλλη μία) απροκάλυπτη δολοφονία από την αστυνομία. Μέσα στο κανιβαλιστικό περιβάλλον που δημιουργεί ο καπιταλισμός, με την εντατικοποίηση της εργασίας, το υπέρογκο κόστος ζωής, την στρατιωτικοποίηση της κοινωνικής ζωής, το “πάτημα” των επενδύσεων κυριολεκτικά επάνω σε καμμένη/πλημμυρισμένη γη, κ.ά, γινόμαστε μάρτυρες της πλήρους υποτίμησης της ζωής μας. Οι δολοφονίες και η πλήρης εξαθλίωση πληθυσμών που περισσεύουν είναι προϋπόθεση της κοινωνικής αναπαραγωγής του κράτους και του κεφαλαίου ως σχέσεων εγγενώς συνδεδεμένων με την εκμετάλλευση. Από τα σύνορα και τους αυτοκινητοδρόμους μέχρι τα νοσοκομεία, τις φυλακές, τα εργοτάξια και τις πληγείσες περιοχές από πλημμύρες και πυρκαγιές, οι ζωές της κοινωνικής βάσης στερούνται ολοένα περισσότερο της αξίας τους.

Η αστική τάξη και ο κρατικός μηχανισμός αποδεικνύουν κατ’ επανάληψη ότι μέλημά τους αποτελούν η μεγιστοποίηση των κερδών, η αφαίμαξη των εργαζομένων, και η επιβολή της κυριαρχίας τους μέσω της βίας και των δολοφονιών σε βάρος όσων περισσεύουν, όσων δεν πειθαρχούν. Το κράτος και οι κυβερνήσεις του αξιοποιούν κάθε ευκαιρία ώστε να εξασφαλίζουν τα κέρδη των μικρών και των μεγάλων αφεντικών, με συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην παιδεία (εν δυνάμει ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων), στην υγεία (υποστελέχωση του δημοσίου συστήματος υγείας, συνεργασίες και αβαντάρισμα των ιδιωτικών νοσοκομείων) και με την ανενόχλητη εκμετάλλευση των καμένων εκτάσεων από επιχειρηματικούς ομίλους. Από τα αλλοτινά παραμύθια του “κράτους πρόνοιας”, το οποίο έβγαινε πολύ κοστοβόρο στο κράτος, έχει μείνει μόνο το μοίρασμα διαφόρων ειδών “pass”. Μέσω αυτών, το κράτος προσπαθεί στην καλύτερη να αποσπάσει κοινωνική συναίνεση “μπαλώνοντας” την φτωχοποίηση που το ίδιο προκαλεί και στην χειρότερη να εξαγοράσει συνειδήσεις. Την ίδια στιγμή που οι μισθοί μας δεν έχουν καμία αξία σε σχέση με τις ανάγκες της επιβίωσής μας, το χρήμα ρέει ζεστό στα σώματα ασφαλείας, στον στρατό και στους πολεμικούς εξοπλισμούς. Το κράτος “οχυρώνεται” μονίμως απέναντι στον “εσωτερικό εχθρό”, καθώς προσπαθεί να αποσοβήσει τις αντιδράσεις που προκαλεί η προλεταριοποίηση ολοένα και περισσότερων ανθρώπων. Η ευθεία επίθεση στα κεκτημένα και τα σώματα των αγωνιστών/ριων, τα χημικά σε πορείες χιλιάδων, τα πρωτόκολλα καταδίωξης των Ρόμα από τους μπάτσους, η διαχείριση των μεταναστριών στα σύνορα δια ξυλοδαρμού/κλοπής/δολοφονίας, οι “αυτοκτονίες” στα ΑΤ μικροποινικών φτωχοδιαβόλων, δε νοείται να σταματήσουν αν δε τα σταματήσουμε.

Η αποδοχή της τρομοκράτησης και της εκμετάλλευσης επισπεύδει την εξατομίκευση και την εδραίωση ενός περιβάλλοντος κοινωνικού κανιβαλισμού, όπου ο καθένας και η καθεμία προσπαθεί να σώσει το τομάρι του. Πανευρωπαϊκοί αστυνομικοί θεσμοί (και ενώσεις) και πανεπιστήμια ερευνούν, σχεδιάζουν και ανταλλάζουν τεχνογνωσία ώστε να έρθει δευτερευόντως το εκάστοτε κράτος(αστυνομία και αστική δικαιοσύνη) και να εφαρμόσει όλο και πιο ευρεία πρωτόκολλα ορισμού και πάταξης της “ριζοσπαστικότητας”. Aυτές οι συνθήκες οδήγησαν στη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη, των εκατοντάδων “ανώνυμων” μεταναστών/ριών σε σύνορα, πόλεις και θάλασσες, της Άνα Ιβάνκοβα, του Κωστή Μανιουδάκη και αναρίθμητων άλλων. Οι βασανισμοί συντρόφων και ο ξυλοδαρμός της συντρόφισσας μετά τη Νέα Σμύρνη καθώς και η στοχοποίηση, ο βασανισμός και εν τέλει ο θάνατος του Βασίλη Μάγγου από μπάτσους δε θα ξεχαστούν και μας γεμίζουν οργή. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να σπάσουμε με κοινωνικούς αγώνες, την σιγή νεκροταφείου που χτίζει το κράτος, ο καπιταλισμός και η πατριαρχία γύρω από τα αναρίθμητα εγκλήματά τους. Δεν έχουμε άλλο όπλο από την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων.

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΠΕΛΑΥΝΕΙ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΗ

– ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ : Σάββατο 07/10 – 19:00 – Καμάρα

– Παγκρήτια πορεία στα ΤΑΕ Σούδας : Σάββατο 07/10 – 19:00 – πλατεία Σούδας

Για την δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από την αστυνομία – Ο μόνος τρόπος να ζήσουμε, είναι να αγωνιστούμε, είναι να εξεγερθούμε

Την Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου, μπάτσοι της ΤΑΕ Σούδας σταματάνε τον Κωστή Μανιουδάκη σε επαρχιακό δρόμο. Εφευρίσκοντας μία πρόφαση, οι αστυνομικοί τον συλλαμβάνουν, τον δέρνουν και τον βασανίζουν με συνέπεια να καταρρεύσει και στη συνέχεια να χάσει τη ζωή του.

Η δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη στα Χανιά αποτέλεσε (άλλη μία) απροκάλυπτη δολοφονία από την αστυνομία. Μέσα στο κανιβαλιστικό περιβάλλον που δημιουργεί ο καπιταλισμός, με την εντατικοποίηση της εργασίας, το υπέρογκο κόστος ζωής, την στρατιωτικοποίηση της κοινωνικής ζωής, το “πάτημα” των επενδύσεων κυριολεκτικά επάνω σε καμμένη/πλημμυρησμένη γη κ.ά. , γινόμαστε μάρτυρες της πλήρους υποτίμησης της ζωής μας. Οι δολοφονίες και η πλήρης εξαθλίωση πληθυσμών που περισσεύουν είναι προϋπόθεση της κοινωνικής αναπαραγωγής του κράτους και του κεφαλαίου ως σχέσεων εγγενώς συνδεδεμένων με την εκμετάλλευση. Από τα σύνορα και τους αυτοκινητοδρόμους μέχρι τα νοσοκομεία, τις φυλακές, τα εργοτάξια και τις πληγείσες περιοχές από πλημμύρες και πυρκαγιές, οι ζωές της κοινωνικής βάσης στερούνται ολοένα περισσότερο της αξίας τους.

Η αστική τάξη και ο κρατικός μηχανισμός, αποδεικνύουν κατ’επανάληψη ότι το μέλημά τους είναι η μεγιστοποίηση των κερδών, η αφαίμαξη των εργαζομένων και η επιβολή της κυριαρχίας τους μέσω της βίας και των δολοφονιών σε βάρος όσων περισσεύουν, όσων δεν πειθαρχούν. Το κράτος και οι κυβερνήσεις του αξιοποιούν κάθε ευκαιρία ώστε να εξασφαλίζουν τα κέρδη των μικρών και των μεγάλων αφεντικών, με συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην παιδεία (εν δυνάμει ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων), στην υγεία (υποστελέχωση του δημοσίου συστήματος υγείας, συνεργασίες και αβαντάρισμα των ιδιωτικών νοσοκομείων) και με την ανενόχλητη εκμετάλλευση των καμένων εκτάσεων από επιχειρηματικούς ομίλους. Από τα αλλοτινά παραμύθια του “κράτους πρόνοιας”, το οποίο έβγαινε πολύ κοστοβόρο στο κράτος, έχει μείνει μόνο το μοίρασμα διαφόρων ειδών “pass”. Μέσω αυτών, το κράτος προσπαθεί στην καλύτερη να αποσπάσει κοινωνική συναίνεση “μπαλώνοντας” την φτωχοποίηση που το ίδιο προκαλεί και στην χειρότερη να εξαγοράσει συνειδήσεις. Την ίδια στιγμή που οι μισθοί μας δεν έχουν καμία αξία σε σχέση με τις ανάγκες της επιβίωσής μας, το χρήμα ρέει ζεστό στα σώματα ασφαλείας, στον στρατό και στους πολεμικούς εξοπλισμούς. Το κράτος “οχυρώνεται” μονίμως απέναντι στον “εσωτερικό εχθρό”, καθώς προσπαθεί να αποσωβήσει τις αντιδράσεις που προκαλεί η προλεταριοποίηση ολοένα και περισσότερων ανθρώπων. Η ευθεία επίθεση στα κεκτημένα και τα σώματα των αγωνιστών/ριων, τα χημικά σε πορείες χιλιάδων, τα πρωτόκολλα καταδίωξης των Ρόμα από τους μπάτσους, η διαχείρηση των μεταναστριών στα σύνορα δια ξυλοδαρμού/κλοπής/δολοφονίας, οι “αυτοκτονίες” στα ΑΤ μικροποινικών φτωχοδιαβόλων, δε νοείται να σταματήσουν αν δε τα σταματήσουμε.

Η αποδοχή της τρομοκράτησης και της εκμετάλλευσης επισπεύδει την εξατομίκευση και την εδραίωση ενός περιβάλλοντος κοινωνικού κανιβαλισμού, όπου ο καθένας και η καθεμία προσπαθεί να σώσει το τομάρι του. Πανευρωπαικοί αστυνομικοί θεσμοί (και ενώσεις) και πανεπιστήμια ερευνούν, σχεδιάζουν και ανταλλάζουν τεχνογνωσία ώστε να έρθει δευτερευόντως το εκάστωτε κράτος(αστυνομία και αστική δικαιοσύνη) και να εφαρμόσει όλο και πιο ευρεία πρωτόκολλα ορισμού και πάταξης της “ριζοσπαστικότητας”. Aυτές οι συνθήκες οδήγησαν στη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη, των εκατοντάδων “ανώνυμων” ματαναστών/ριών σε σύνορα, πόλεις και θάλασσες, της Άνα Ιβάνκοβα, του Κωστή Μανιουδάκη και αναρίθμητων άλλων. Οι βασανισμοί συντρόφων και ο ξυλοδαρμός της συντρόφισσας μετά τη Νέα Σμύρνη καθώς και η στοχοποίηση, ο βασανισμός και εν τέλει ο θάνατος του Βασίλη Μάγγου από μπάτσους δε θα ξεχαστούν και μας γεμίζουν οργή. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να σπάσουμε με κοινωνικούς αγώνες, την σιγή νεκροταφείου που χτίζει το κράτος, ο καπιταλισμός και η πατριαρχία γύρω από τα αναρίθμητα εγκλήματά τους. Δεν έχουμε άλλο όπλο από την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων.

Συγκέντρωση ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα Σάββατο 30/9 Τσιμισκή με Ναυαρίνου 13:00

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ

ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΠΕΛΑΥΝΕΙ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΗ

Ανάρες, Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

10 χρόνια από τη φασιστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Δέκα χρόνια μετά από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, η αναγκαιότητα της επαγρύπνισης ενάντια στο φασισμό και τους συνεργάτες του είναι εξίσου ζωτικής σημασίας. Η δολοφονία του πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν, στις 17 Ιανουαρίου του ίδιου έτους, ήταν επίσης μία ένδειξη του τέρατος που εξέθρεφε το ελληνικό κεφάλαιο και το κράτος. Τα εργοδοτικά σωματεία της χρυσής αυγής στο λιμάνι του Πειραιά, η διαφήμιση της χ.α. από τα ΜΜΕ εφοπλιστών και ιδιοκτητών ΠΑΕ, το μίσος μερίδας της κοινωνίας για τους μετανάστες, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, ανέδειξε τους ναζί της χρυσής αυγής ως μαζικό κόμμα με χιλιάδες υποστηρικτές και μεγάλη πολιτική δύναμη. Το αντιφασιστικό κίνημα, παρά τις διώξεις και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και βασανισμούς από την αστυνομία, έδωσε και συνεχίζει να δίνει μάχες ενάντια στους φασίστες στις πόλεις. Οι μετανάστες και οι μετανάστριες, οι οποίες είναι το εξηλαστήριο θύμα της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, δέχονται πολιτικές εξόντωσης από το κράτος και πογκρόμ από τους φασίστες.

Η εξαθλίωση των μεταναστών γίνεται ολοένα και βαθύτερη, με αντιμεταναστευτικές νομοθεσίες και πολιτικές που στερούν το δικαίωμα στο άσυλο, στο ΑΜΚΑ και στην παιδεία, που φυλακίζουν μετανάστες/ριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, κέντρα κράτησης και φυλακές (πάνω από το 50% των έγκλειστων στις ελληνικές φυλακές είναι μετανάστες), που τους σκοτώνουν στα σύνορα, στο Αιγαίο, στο Ιόνιο, στους αυτοκινητόδρομους και στις πόλεις. Κθόλου τυχαία, παράλληλα με τα παραπάνω, προχωράει και η απόλυτη υποτίμηση των ελευθεριών και της ζωής των ντόπιων. Το Ε.Σ.Υ. βρίσκεται σε πλήρη υποστελέχωση και υποτίμηση, ο μισθός των ανθρώπων δεν φτάνει παρά για τα βασικά (ή ακόμη χειρότερα ούτε για αυτά), οι συνδικαλιστικές διεκδικήσεις, όπως η απεργία και οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας δέχονται επίθεση, δεν υπάρχει καμία μέριμνα για αποτροπή των καταστροφών από πυρκαγιές και πλημμύρες, ενώ παράλληλα το κρατικό χρήμα ρέει ζεστό προς τα σώματα ασφαλείας και τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Σημειοτέων ότι στην περίπτωση των πυρκαγιών στη Δαδιά ως υπεύθυνοι καταλογίστηκαν οι μετανάστες που περνάν τα σύνορα, ενώ και στην περίπτωση των πλημμυρών στη Λάρισα, η πρώτη κίνηση μέριμνας ήταν η εκτόπιση των μεταναστών από το camp στο Κουτσόχερο, ώστε να διαμείνουν εκεί οι πλημμυροπαθείς. Η προσπάθεια του κράτους να δαπανήσει το ελάχιστο δυνατό κόστος για την φροντίδα των πλημμυροπαθών, οδηγεί και τους μετανάστες στον εκτοπισμό πιθανότατα στα camp της Ριτσώνας και της Μαλακάσας, μία καθαρά ρατσιστική κίνηση.

Η τροφοδότηση του ρατσισμού και των διαχωρισμών ντόπιων και μεταναστών, που επιθυμούν το κράτος και οι φασίστες, έχει ως στόχο την αποποίηση των κρατικών και καπιταλιστικών ευθυνών και τη διάσωση του εκμεταλλευτικού τους συστήματος. Οι καπιταλιστές και το δεξί τους χέρι, οι φασίστες, έχουν αντιμαχόμενα συμφέροντα με το ντόπιο και μεταναστευτικό προλεταριάτο. Η διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής, είναι συνδεδεμένη με την δόμηση σχέσεων συνύπαρξης και αλληλεγγύης ντόπιων-μεταναστών, με το τσάκισμα των φασιστών και με τους αγώνες ανατροπής του κράτους και του καπιταλισμού.

Ο κοινωνικός κανιβαλισμός και ο εκφασισμός της κοινωνικής ζωής αποτελούν νερό στο μύλο του κράτους και των φασιστών. Η εξατομίκευση, η εντατικοποίηση της εργασίας, η εκμετάλλευση που ασκούν τα αφεντικά, η ιδιοκτησία και η κυρίαρχη αστική ιδεολογία αποτελούν εργαλεία του κράτους και του κεφαλαίου, τα οποία καλλιεργούν το μίσος για τις μετανάστριες, για τους Ρομά,για τους φτωχούς, για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Εξυφαίνουν τις ιδανικές συνθήκες διατήρησης του καπιταλισμού και σε πολλές περιπτώσεις καταλήγουν σε περιστατικά όπως η δολοφονία του Αντώνη Καρυώτη, η επικρότηση των δολοφονιών μεταναστών από μερίδα της κοινωνίας, η δολοφονία της Άνα,μετανάστριας τρανς σεξεργάτριας, οι συνεχείς γυναικοκτονίες.

Η κοινωνική βάση καλείται βήμα βήμα να χτίσει τις δομές, τα εργαλεία και τις σχέσεις που θα τις επιτρέψουν να αντεπιτεθεί στον ιστορικό εχθρό της ανθρωπότητας που λέγεται φασισμός και αποτελεί μία ακόμη πιο άγρια μορφή καπιταλισμού. Το κράτος και το κεφάλαιο θα συνεχίσουν να αξιοποιούν την πολύτιμη βοήθεια των φασιστών και επομένως ο αγώνας ντόπιων και μεταναστών εναντίον τους οφείλει να είναι ενιαίος. Το τσάκισμα των φασιστών και η αλληλεγγύη στους μετανάστες αποτελούν άρρηκτα συνδεδεμένα κομμάτια του αντιφασιστικού αγώνα.

10 years since the fascist murder of Pavlos Fyssas

Ten years after the murder of the anti-fascist Pavlos Fyssas, the necessity of remaining alert against fascism and its collaborators is equally important. The murder of the Pakistani worker Shahzat Lukman on 17 January of that year was also an indication of the monster that Greek capital and the state were breeding. The employers’ unions of the Golden Dawn in the port of Piraeus, the advertising of the Golden Dawn by the media of shipowners and owners of football clubs, the hatred of a part of society for immigrants, LGBTQI people, turned the Golden Dawn Nazis into a mass party with thousands of supporters and great political power. The anti-fascist movement, despite persecution and in some cases even torture by the police, has fought and continues to fight against the fascists in the cities. Immigrants, who are the scapegoat of the economic crisis of capitalism, are subjected to policies of extermination by the state and pogroms by the fascists.

The misery of migrants is deepening, with anti-immigration laws and policies that deny the right to asylum, to social security and to education, that imprison migrants in concentration camps, detention centres and prisons (more than 50% of the inmates in Greek prisons are migrants), that kill them at the borders, in the Aegean, in the Ionian Sea, on the motorways and in the cities. It is no coincidence that, alongside the above, the absolute devaluation of the freedoms and lives of the local people is going on. The National Health System is completely understaffed and underpaid, people’s wages are only enough for the basics (or even worse, not even for these), trade union demands such as strikes and collective labour agreements are under attack, there is no provision for preventing disasters from fires and floods, while state money flows hot towards security forces and military equipment. It should be noted that in the case of the fires in Dadia, the migrants crossing the border were held responsible, while in the case of the floods in Larissa, the first move of care was to displace the migrants from the camp in Koutsochero, so that the flood victims could stay there. The state’s attempt to spend the minimum possible cost to care for the flood victims also leads to the displacement of migrants, probably to the camps of Ritsona and Malakasa, a clearly racist move.

The fueling of racism and segregation of locals and migrants, desired by the state and the fascists, is aimed at deflecting state and capitalist responsibilities and saving their exploitative system. The capitalists and their right hand man, the fascists, have conflicting interests with the local and immigrant proletariat. The demand for a better life is linked to the building of relations of coexistence and solidarity between natives and immigrants, to the crushing of the fascists and to the struggles to overthrow the state and capitalism.

Social cannibalism and the fascism of social life are water in the mill of the state and the fascists. Individualisation, the intensification of work, exploitation by the bosses, property and the dominant bourgeois ideology are tools of the state and capital, which cultivate hatred for immigrants, for the Roma, for the poor, for LGBTQI people. They refine the ideal conditions for the maintenance of capitalism and in many cases result in incidents such as the murder of Antonis Karyotis, the approval of the murders of immigrants by a section of society, the murder of Ana, a migrant sexworker trans woman, the constant murders of women.

The social base is called upon step by step to build the structures, tools and relationships that will enable it to fight back against the historical enemy of humanity called fascism, which is an even more savage form of capitalism. The state and capital will continue to take advantage of the valuable help of the fascists and therefore the struggle of natives and immigrants against them must be united. Crushing the fascists and solidarity with migrants are inseparable parts of the anti-fascist struggle.

Dix ans depuis le meurtre de l’antifasciste Pavlos Fyssas;

la vigilance face au fascisme et ses collaborateurs restent une nécessité vitale. L’assassinat du travailleur Pakistanais Shahzad Lukman, le 17 janvier de la même année, était également une indication de la monstruosité qu’avaient engendrée le capital et l’État grec.

Grâce aux associations patronales dans le port du Pirée ainsi que les médias privés et les propriétaires de clubs de foot. La haine d’une partie de la société pour les personnes migrantes et LGBTQI a été instrumentalisée par les nazis de l’Aube dorée afin de transformer leur groupe en partie de masse avec des milliers de partisans et un important pouvoir politique. Le mouvement antifasciste, malgré les persécutions et, dans certains cas, la torture aux mains de la police, s’est battu et continue de se battre contre les fascistes dans les villes. Les immigrés, qui sont le bouc émissaire de la crise économique du capitalisme, sont victimes d’une politique d’extermination de la part de l’État ainsi que les pogroms des fascistes.

La misère des migrants s’aggrave, avec des lois et des politiques anti-migratoires qui nient le droit à l’asile, la sécurité sociale et l’éducation. L’État grec emprisonne également les migrants dans des camps de concentration, des centres de rétention et des prisons (plus de 50 % des détenus dans les prisons grecques sont des migrants.). Ces mêmes lois les tuent aux frontières, dans la mer Égée, dans la mer ionienne, sur les autoroutes et dans les villes. Ce n’est pas une coïncidence que parallèlement à ce processus, la dévaluation totale de la liberté et de la vie de la population locale se poursuit.

Le système de santé national est en sous-effectif et sous-payés, les salaires ne suffisent pas à assurer l’essentiel (ou pire, ne suffisent même pas à assurer les besoins basiques), les revendications syndicales telles que le droit de grève et les conventions collectives de travail sont également attaqués.

Il y a aussi un manque d’investissement dans l’infrastructure pour empêcher les effets des catastrophes naturelles telles que les incendies et les inondations. Tout cela pendant que l’argent de l’État coule à flots vers les forces de sécurité et l’équipement militaire dernier cris. Il convient de noter que dans le cas des incendies de Dadia, les migrants traversant la frontière ont été tenus pour responsables, tandis que dans le cas des inondations de Larissa, la première mesure de précaution a été de déplacer les migrants du camp de Koutsochero, afin que les victimes des inondations puissent y rester. L’État essaye de dépenser le moins possible pour les victimes des inondations, cela conduit directement au déplacement des migrants vers les camps de Ritsona et Malakasa, une décision qui est clairement radicalement motivée.

L’alimentation du racisme et de la ségrégation entre locaux et migrants est voulue par l’État et les fascistes. Cette division vise à détourner la responsabilité de l’État et des capitalistes dans ces tragédies humaines ainsi que maintenir leurs systèmes d’exploitation. Les capitalistes et les fascistes (qui sont leurs bras droit), ont des intérêts contradictoires avec le prolétariat local et immigré.

La revendication d’une vie meilleure est liée à la construction d’un rapport de coexistence et de solidarité entre autochtones et immigrés ainsi que l’écrasement des fascistes et à la lutte pour renverser l’État et le capitalisme.

L’individualisation,l’intensification du travail, l’exploitation par les patrons, la propriété et l’idéologie bourgeoise dominante sont des outils de l’État et du capital. Elles cultivent la haine des femmes immigrées, des Roms, des pauvres, des personnes LGBTQI. Ils affinent les conditions idéales pour le maintien du capitalisme et, dans de nombreux cas, aboutissent à des incidents tels que le meurtre d’Antonis Karyotis, l’approbation des meurtres d’immigrés par une partie de la société, le meurtre d’Ana, une travailleuse du sexe migrante transgenre, les meurtres constants de femmes.

La base sociale est appelée à construire peu à peu les structures, les outils et les relations qui lui permettront de riposter contre l’ennemi historique de l’humanité, le fascisme, qui est une forme encore plus sauvage et déjeuner du capitalisme. L’État et le capital continueront à profiter de la précieuse aide des fascistes. C’est pour cela que la lutte des autochtones et des immigrés contre la menace fasciste doit être unie en solidarité et en action.

Από Ανάρες – Ομάδα Δράσης και Αλληλεγύης
Στηρίζουμε το μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης για τα 10 χρόνια από τη δολοφονία του Π. Φύσσα