Την Τετάρτη 17/12 κάναμε μοίρασμα κειμένων στους/στις μαθητές/ριες του 12ου Γυμνασίου και του 16ου Λυκείου Θεσσαλονίκης στην Ξηροκρήνη, ενάντια στην αυστηροποίηση της στρατιωτικής θητείας και την πολεμική προετοιμασία. Παρακάτω το κείμενο που μοιράσαμε.
“ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ – ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ Πριν λίγες μέρες κατατέθηκε το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την στράτευση στον ελληνικό στρατό. Αυτό, μεταξύ άλλων, προβλέπει την αυστηροποίηση της θητείας και της δυνατότητας αναβολής της. Με λίγα λόγια, τα παραθυράκια που βρίσκαμε όσοι θέλαμε να γλιτώσουμε από την συμμετοχή στην πολεμική μηχανή του ελληνικού κράτους ολοένα και στενεύουν ενώ παράλληλα η Ελλάδα εμπλέκεται όλο και περισσότερο στον πόλεμο. Η στράτευση πλασάρεται ανέκαθεν σαν μία τιμητική και ηθική υποχρέωση προς την πατρίδα, με επίκληση στην εθνική ενότητα και ομοψυχία. Η πραγματικότητα όμως είναι αρκετά διαφορετική. Οι πραγματικές σχέσεις που διέπουν τον κόσμο είναι βασισμένες στην ταξική διαίρεση και εκμετάλλευση και η ιδέα του έθνους είναι μια παγίδα, η οποία προσπαθεί να μας στρέψει ενάντια στον μετανάστη που ζει τα ίδια με εμάς και όχι ενάντια στο ντόπιο αφεντικό που μας εκμεταλλεύεται και τον Έλληνα μπάτσο που είναι πάντα εκεί για να το υπερασπίζεται και να καταστέλλει την οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησης του (μαθητικη ή φοιτητική κατάληψη, απεργία, διαδήλωση κτλπ)Τι σημαίνει όμως να ανήκεις στον ελληνικό στρατό;Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή ηγείται της επιχείρησης ASPIDES στην Ερυθρά Θάλασσα εναντίον των ανταρτών Χούθι της Υεμένης,με το κέντρο επιχειρήσεων της Λάρισας να χρησιμοποιείται ως στρατηγείο του ΝΑΤΟ για την συγκεκριμένη επιχείρηση. Παράλληλα, οι στρατιωτικές νατοϊκές βάσεις στην Ελλάδα χρησιμοποιούνται ως ορμητήριο – στάση ανεφοδιασμού για βομβαρδισμούς εναντίον λαών και χωρών της Μέσης Ανατολής, όπως στον βομβαρδισμό του Ιράν από τις ΗΠΑ τον Ιούνιο του 2025, όπου προηγουμένως τα αμερικανικά αεροσκάφη ανεφοδιάστηκαν στη βάση της Σούδα. Ακόμα, η Ελλάδα συμμετέχει ενεργά στην γενοκτονία των Παλαιστινίων από το Ισραήλ, στηρίζοντάς το σιωνιστικό κράτος με κάθε τρόπο και αποτελώντας έναν από τους πιο βασικούς συμμάχους του. Πρόσφατα μάλιστα, αγόρασε από αυτό πυράυλους, πυραυλικά συστήματα και drones. Τα τελευταία είναι τα ισραηλινά Heron UAVS, τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί κατ’ εξακολούθηση στις επιχειρήσεις στην Γάζα και χρησιμοποιούνται ήδη στην Ελλάδα όπως για την παρακολούθηση και το κυνήγι των μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα.Το ελληνικό κράτος λοιπόν συμμετέχοντας και χρηματοδοτώντας τόσα πολεμικά μέτωπα, ευθύνεται και για τους χιλιάδες ανθρώπους που αναγκάζονται να φύγουν από τον τόπο τους για να βρουν μια καλύτερη ζωή, μακριά από τον πόλεμο και τον θάνατο. Αυτοί οι άνθρωποι, μόλις φτάσουν εδώ, εγκλωβίζονται σε έναν νέο κύκλο βίας με φυλακίσεις, διαρκή φόβο απέλασης, άθλιες συνθήκες διαβίωσης, εργασιακή εκμετάλλευση και ρατσιστική βία. Συγκεκριμένα, όσοι από αυτούς καταφέρουν να γλιτώσουν από τους συνοριοφύλακες και τα pushbacks του ελληνικού λιμενικού στα σύνορα, πρακτική που οδήγησε στο πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου, είτε φυλακίζονται, είτε κλείνονται σε άθλια κέντρα κράτησης και αναγκάζονται να κάνουν τις πιο υποτιμημένες και κακοπληρωμένες δουλειές, συνήθως σε χωράφια και εργοτάξια με κίνδυνο της ζωής τους. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε μία ατελείωτη λούπα, η οποία για τις περισσότερες μετανάστριες δεν τελειώνει ποτέ.Αν σου είπαν λοιπόν ότι ο στρατός και η αστυνομία είναι η σίγουρη λύση, πρέπει να αναρωτηθείς σε ποιόν προσφέρει αυτή τη σιγουριά. Ο στρατός, η αστυνομία και γενικά τα σώματα ασφαλείας, επιτελούν όλα τον ίδιο ρόλο, την διατήρηση της κρατικής- καπιταλιστικής κυριαρχίας στις ζωές μας. Ήρθε η στιγμή να καταρρίψουμε το αφήγημα ότι υπάρχουν για να μας προστατεύουν εφόσον η ασφάλεια και η τάξη, έρχεται από την καταστολή και την πειθάρχισή μας με συλλήψεις και ξύλο σε πλατείες και πορείες, τραμπουκισμούς και καθημερινή τρομοκρατία. Δεν είναι περίεργο που στρατολογούνται πιο εύκολα νέοι της εργατικής τάξης, εφόσον ο στόχος του κράτους είναι ακριβώς αυτός, η πειθάρχιση της τάξης μας με θέσεις εργασίας στα σώματα ασφαλείας που φαίνονται σαν ευκαιρίες, αλλά στην πραγματικότητα να είναι μισθωτός εξαναγκασμός για να επιτελούμε τα κρατικά σχέδια. Δεν θα καταστείλουμε την ίδια μας την τάξη, δηλαδή φτωχούς ντόπιους και μετανάστες που βιώνουν καθημερινά την ταξική βία. Όταν το μέλλον μας είναι αβέβαιο, η απάντηση πρέπει να είναι περισσότερη ανυπακοή και αμφισβήτηση, όχι πειθαρχία στον μιλιταρισμό του κράτους.
Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης”
