ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ Τρίτη, 14/10, Καμάρα 10:30
Μέσα σε ένα ιδιαίτερα έντονο πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο, πριν περίπου ένα μήνα, κατατέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο, το οποίο πλασαρίστηκε με τον τίτλο “Δίκαιη εργασία για όλους” σε μια έκδηλη προσπάθεια εμπαιγμού της κοινής γνώμης. Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει σημαντικές τροποποιήσεις στους χώρους εργασίας όπως η νομιμοποίηση της 13ώρης εργασίας,οι αλλαγές στον τρόπο χορήγησης αδειών με τον ελάχιστο χρόνο άδειας να μειώνεται από 10 σε 5 μέρες και μετατροπές στις υπερωρίες της εκ περιτροπής εργασίας. Επιπλέον, σε ό,τι αφορά τον δημόσιο τομέα έχουμε την εισαγωγή αλλαγών στον πειθαρχικό τομέα, αφού πλέον η μη συμμετοχή στην διαδικασία της αξιολόγησης θα θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα. Η υπουργός εργασίας, με απύθμενο θράσος, έχει εδώ και καιρό ξεκινήσει περιοδεία στα τηλεοπτικά κανάλια σε μια πλήρως αποτυχήμενη προσπάθεια να πείσει την κοινή γνώμη ότι το νομοσχέδιο είναι προς όφελος όλων, τόσο εργαζόμενων όσο και αφεντικών.
Και την χαρακτηρίζουμε αποτυχημένη, γιατί ως κομμάτια της εργατικής τάξης, γνωρίζουμε καλά οτί (και) αυτό το νομοσχέδιο έχει έναν και μοναδικό τρόπο ανάγνωσης: τον ταξικό. Αν είσαι εργάτης/τρια γνωρίζεις καλά πως όλες οι τροποποιήσεις των τελευταίων χρόνων από το ελληνικό κράτος έχουν ένα και μοναδικό στόχο: να λύνουν τα χέρια των αφεντικών, ώστε αυτοί να μπορούν να αντλούν και να μεγαλώνουν τα κέρδη τους με όσο το δυνατόν πιο ευνοικούς (για αυτούς) όρους. Η νομιμοποίηση της 13ωρης εργασίας και οι υπόλοιπες προαναφερθείσες τροποποιήσεις δεν έρχονται να ανακουφίσουν κανέναν/καμία εργαζόμενο/η αλλά να δώσουν το απαραίτητο νομικό πλαίσιο για την 13ώρη εργασία σε όσα αφεντικά δεν την εφαρμόζουν μέχρι σήμερα και να χτυπήσει στοργικά την πλάτη σε όσα από αυτά την εφαρμόζουν ήδη παράνομα τόσα χρόνια τώρα.
Όλα τα παραπάνω συντελούνται σε ένα πλαίσιο, ήδη δυσβάσταχτο για την εργατική τάξη. Από τις μεγάλες βιομηχανίες μέχρι τα πιο μικρά εργοστάσια και τους εργαζόμενους/ες στον τομέα του τουρισμού και του επισιτισμού, οι έννοιες της εκμετάλλευσης, της εντατικοποίησης, της επισφάλειας είναι συνυφασμένες με την ζωή και την καθημερινότητα μας. Η μαύρη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες, οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες είναι πράγματα που συμβαίνουν εδώ και χρόνια στους εργασιακούς χώρους. Ταυτόχρονα, οι απανωτές καπιταλιστικές κρίσεις των τελευταίων ετών, τις οποίες έχει κληθεί να επωμιστεί -όπως παντα άλλωστε- η κοινωνική βάση, έχουν δημιουργήσει ένα υπέρογκο κόστος ζωής. Με απλά λόγια, το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο κατατίθεται σε μια περίοδο που ήδη η εργατική τάξη δουλεύει όλη μέρα και όλη την εβδομάδα και παρόλα αυτά βλέπει τα έσοδα της να μην της φτάνουν πολλές φορές ούτε για την κάλυψη των βασικών αναγκών.
Ταυτόχρονα, όπως είπαμε και στην αρχή, το κράτος φέρνει αυτό το νομοσχέδιο μέσα σε ένα ιδιαίτερα φορτισμένο συνολικά πλαίσιο. Δεν πρέπει και δεν γίνεται προφανώς να ξεχνάμε την ενεργότατη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στην γενοκτονία των Παλαιστινίων. Η υλική και πολιτική στήριξη στο σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ είναι σίγουρα ο πιο βασικός άξονας της εξωτερικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Μάλιστα, γνωστά καθάρματα – πυλώνες της ελληνικής κυβέρνησης, με κυνισμό δεν χάνουν την ευκαιρία σε τηλεπαράθυρα να χαρακτηρίζουν το γενοκτονικό κράτος του Ισραήλ, εκτός από δυνατότερο στρατιωτικό σύμμαχο, ως κράτος – υπόδειγμα και παράδειγμα προς μίμηση για το ελληνικό. Οι βάσεις που βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος χρησιμοποιούνται -για ακόμη μια φορά- και στην γενοκτονία των Παλαιστινίων με το ελληνικό κράτος, ως ένα από τα βασικά γρανάζια της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, να παίζει σημαίνοντα ρόλο στην γενοκτονία και να διεκδικεί και αυτό το κομμάτι της πίτας που του αναλογεί από τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή.
Οι πρακτικές που εφαρμόζει το σιωνιστικό καθεστώς στον παλαιστινιακό πληθυσμό δεν είναι κάτι πολύ μακριά από τις πρακτικές του ελληνικού κράτους εις βάρος των μεταναστ(ρι)ών. Αντιθέτως, οι εθνοκαθαρτικές και γενοκτονικές επιχειρήσεις επιστρατεύονται ήδη ή πρόκειται να επιστρατευτούν από τα δυτικά κράτη εναντίον των μεταναστευτικών πληθυσμών για την διαχείριση και την εκμετάλλευση τους, όντας το πλέον εξαθλιωμένο κομμάτι της εργατικής τάξης. Άλλωστε λίγο πριν το αντεργατικό ψηφίστηκε το αντιμεταναστευτικό νομοσχέδιο. H διαχρονική αντιμεταναστευτική πολιτική κορυφώθηκε στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο το οποίο καταργεί την 7ετία, που μέχρι τώρα όριζε πως εάν κάποια μετανάστρια αποδείκνυε την 7ετή παραμονή της ή τριετή παραμονή με αποδεδειγμένη νόμιμη εργασία στην Ελλάδα, αποκτούσε το δικαίωμα αίτησης άδειας παραμονής χωρίς προσφυγικό άσυλο, αυστηροποιεί τις ποινές για παράνομη είσοδο των μεταναστριών και ελαστικοποιεί τα κριτήρια για την απέλαση τους. Ταυτόχρονα, οι συνθήκες ζωής στα καμπ μεταναστών γίνονται ακόμα πιο άθλιες με βασικά αγαθά να στερούνται από τους ανθρώπους που διαμένουν εκεί. Το τελευταίο μάλιστα αποτελεί βασική εξαγγελία του υπουργείου μετανάστευσης, που δημιουργώντας μια κόλαση επί γης στα καμπ στο εσωτερικό της χώρας, θέλει να εμποδίσει μελλοντικές μεταναστευτικές ροές προς τον ελλαδικό χώρο.
Η ακραία υποτίμηση και ασημαντότητα της ζωής μας, της ζωής των ανθρώπων της τάξης μας, από τον καπιταλισμό και το σύμπλεγμα κράτους-κεφαλαίου αποτυπώθηκε με τον πιο βίαιο τρόπο και με το έγκλημα στα Τέμπη, στο οποίο δολοφονήθηκαν 57 άτομα, με τέτοια γεγονότα να αποτελούν υπολογισμένα ατυχήματα με στόχο το μέγιστο κέρδος με το μικρότερο κόστος.
Σχεδόν τρία χρόνια μετά, οι συγγενείς των θυμάτων εξακολουθούν να αγωνίζονται για τη δικαίωση των ανθρώπων τους με τη στήριξη του κόσμου, παρά τα εμπόδια που θέτει το κράτος και οι μηχανισμοί του.
Το έγκλημα στα Τέμπη, οι εργατικές δολοφονίες, η μαζική δολοφονία 600+ μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο δεν συνιστούν λάθη ενός κράτους που υπολειτουργεί, αλλά βασική πολιτική ενός κρατικού μηχανισμού που λειτουργεί στην εντέλεια. Ωστόσο, όπου υπάρχει εκμετάλλευση και καταπίεση, θα υπάρχει πάντα η αντίσταση των καταπιεσμένων. Από τον αγώνα για γη και ελευθερία των Παλαιστινίων μέχρι τους αγώνες του πολυεθνικού προλεταριάτου στα καμπς και στις δυτικές μητροπόλεις, να αγωνιστούμε ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, ο ένας δίπλα στην άλλη.
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης