Βρισκόμαστε σε μια κοινωνικοπολιτική συγκυρία όπου η παρατεταμένη καπιταλιστική κρίση παγκοσμίως οδηγεί στην αυξανόμενη επίθεση του κεφαλαίου στους ανθρώπους της τάξης μας. Στον ελλαδικό χώρο, κάθε χρόνο την περίοδο του Σεπτέμβρη πραγματοποιείται η φιέστα της έκθεσηςτης ΔΕΘ όπου ο εκάστοτε πρωθυπουργός έρχεται να εξαγγείλει υποτιθέμενα μέτρα διευκόλυνσης και κούφιες υποσχέσεις ανάπτυξης. Η πραγματικότητα όμως αυτής της “γιορτής” είναι ένα ασφυκτικά αστυνομοκρατουμενο κέντρο της πόλης , με κάμερες παντού για να φυλάνε τους πολιτικούς και μεγαλοεπιχειρηματίες που έρχονται να δώσουν άλλο ένα επικοινωνιακό σόου. Αντίστοιχα, η καθημερινότητα στην κοινωνία είναι πολύ διαφορετική από αυτή που παρουσιάζεται. Σε μια συνθήκη που η φτώχεια και η εξαθλίωση απασχολούν το μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού ιστού, το κράτος επιδιώκει να διαμεσολαβεί σε κάθε πτυχή της ζωής , να αφομοιώνει και τελικά να ποινικοποιεί κάθε ένδειξη αλληλεγγύης ή αγώνα. Αυτό φυσικά συμβαίνει συνδυαστικά με την επιβολή του κεφαλαίου σε περισσότερα πεδία, την ιδιωτικοποίηση και επομένως την περαιτέρω φτωχοποιηση των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων. Τα πιο τρανταχτά παραδείγματα αυτή την περίοδο αποτελούν το άνοιγμα προς την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης με την ίδρυση των ιδιωτικών πανεπιστημίων συγχρόνως με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στα δημόσια πανεπιστήμια ( η οποία σημαίνει μεγαλύτερη εναρμόνιση με τις ανάγκες του κεφαλαίου, πειθαρχικά και διαγραφές φοιτητών για συνδικαλισμό και πολιτικοποίηση , εκκένωση όλων των κατειλημμένων πανεπιστημιακών χώρων) αλλά και η πλήρης υπονόμευση της δημόσιας υγειας, οι ΣΔΙΤ και η διάλυση του ΕΣΥ με σκοπό την σταδιακή ιδιωτικοποίηση της υγείας ως μονόδρομο(με σημαντική νομοθετική πρόβλεψη τη νομιμοποίηση για το “φακελακι” στα απογευματινά χειρουργεία). Διαχρονικά , η εκπαίδευση και η υγεία είναι δύο τομείς από τους οποίους ο καπιταλισμός προσπαθει να κερδοφορησει και να βάλει στο στόχαστρο καθώς αποτελούν βασικά αγαθά τα οποία με τον έναν ή άλλο τρόπο όλοι θα χρειαστούν. Στον ίδιο άξονα κινούνται και οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις, με το νέο νομοσχέδιο να εφαρμόζει την 13ωρη εργασία , ως συνέχεια των προηγούμενων που ψηφίστηκαν για την επέκταση του 8ωρου ή και την κατάργηση της πενθήμερης σε διάφορους κλάδους, καταργώντας κάθε εργασιακό δικαίωμα, κάθε κοινωνικό κεκτημένο των εργατών και εργαζομένων την ώρα που ο αριθμός των εργοδοτικών δολοφονιών αυξάνεται κατακόρυφα κάθε χρόνο, φτάνοντας ήδη για φέτος τους 142 νεκρούς. Σαφώς και αυτό προσπαθεί να περαστεί κυβερνητικά ως “αφουγκραζομαστε την κοινωνία” εννοώντας στην πραγματικότητα ότι στον αδηφάγο καπιταλισμό της εξοντωτικής ακριβείας των προϊόντων, των ενοικίων, του ρεύματος, των πληστηριασμων, η μόνη σας λύση είναι να δουλεύετε όλη μέρα μηπως και τα βγάλετε πέρα. Την κυριαρχία άλλωστε την εξυπηρετεί/την βολεύει πλήρως ένα πειθήνιο υποκείμενο που το μόνο που έχει χρόνο να κάνει είναι να δουλεύει και να καταναλώνει. Για αυτό κιόλας τα κατασταλτικά μέτρα αυξάνονται παντού , όπως επιβλήθηκαν και με προηγούμενους εργασιακούς νόμους, όπως πχ η ποινικοποίηση της απεργίας, τα βαριά πρόστιμα σε εργαζόμενους που διεκδικούν τα αυτονόητα. Μέσα σε ένα κλίμα πλήρους απαξίωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, το κράτος (ανα)παράγει διαχρονικά τον “άλλον” ο οποίος ευθύνεται για τα προβλήματα της κοινωνίας ώστε να αποπροσανατολίσει από τον ρόλο αυτού και του κεφαλαίου. Σε αυτή τη θέση ανάλογα την εκάστοτε συγκυρία τοποθετείται ένα ή διαφορετικά υποκείμενα για την εξυπηρέτηση αυτού του σκοπού, κύριο από τα οποία συνιστούν οι μεταναστ(ρι)ες.Με το νέο αντιμεταναστευτικο νομοσχέδιο το ελληνικό κράτος έρχεται να ευχαριστήσει και τα πιο ακροδεξιά ακροατήρια αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τη συστημικότητα του φασισμού. Μερικές από τις κομβικές διατάξεις αποτελούν η κατάργηση της 7ετιας κατά την οποία ένας μετανάστης μπορούσε να αποκτήσει το δικαίωμα για αίτημα άδειας παραμονής ή μέσα στα πλαίσια της τριετίας με αποδεδειγμένη νόμιμη εργασία στην Ελλάδα ενώ ταυτόχρονα αυστηροποιουνται οι ποινές για παράνομη είσοδο στην χώρα.Οι μετανάστ(ρι)ες ωστόσο, είναι άνθρωποι της τάξης μας. Μπορεί να λαμβάνονται ως το φτηνό εργατικό/εκμεταλλευόμενο δυναμικό,ενώ ταυτόχρονα το κράτος προσπαθεί να αφαιρέσει την ανθρώπινη υπόσταση τους με την αναγκαιότητα του να δημιουργεί πλεονάζοντες πληθυσμούς για τις ανάγκες του κεφαλαίου,αλλά εμείς κάνουμε ξεκάθαρο ότι ντόπιες και μετανάστριες συνδεόμαστε,αντιστεκόμαστε στα pushbacks, στις δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα και στις θάλασσες, ζούμε μαζί. Τα αντιμεταναστευτικά μέτρα στην Ελλάδα δεν είναι μια μεμονωμένη συνθήκη αλλά αντικατοπτρίζουν μια γενικευμένη κατάσταση που επικρατεί στις δυτικές χώρες και την ΕΕ. Η άνοδος της (κοινοβουλευτικής) ακροδεξιάς παγκοσμίως που περιλαμβάνει στην ατζέντα της τον “αντιμεταναστευτικο πυρετό” , την “anti-woke κουλτούρα με την επίθεση σε κουιρ και τρανς άτομα, το άνοιγμα της συζήτησης ακόμα και για την έκτρωση, την στρατιωτικοποίηση με αφορμή τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας αλλά και την στήριξη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στο σιωνιστικό γενοκοκτονικο κράτος του Ισραήλ, συντελούν στον σύγχρονο εκφασισμο της κοινωνίας που φαίνεται να περνάει σε άλλο επίπεδο. Οι φασίστες ήταν πάντα το δεκανίκι του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου, άλλοτε λειτουργώντας κεκαλυμμένα κυρίως ως παρακράτος και άλλοτε μέσα στα κοινοβουλευτικά έδρανα ως ανοιχτοί ναζί, με το πιο πρόσφατο παράδειγμα στον ελλαδικό χώρο την Χρυσή Αυγή. Πλέον ο φασισμός φαίνεται τόσο ενσωματωμένος στον κρατικό μηχανισμό που δεν χρειάζεται να κρυφτεί ούτε να στρατιωτικοποιηθει με όρους ταγμάτων εφόδου. Η πιο τρανή απόδειξη αυτού δεν θα μπορούσε παρά να είναι η ολοκληρωτική στήριξη του ελληνικού κράτους στο κράτος- απαρτχάιντ του Ισραήλ που διαπράττει τη γενοκτονία των Παλαιστινίων σε λάιβ τηλεοπτική μετάδοση. Μια συμμαχία που πραγματοποιείται με όλους τους όρους: διακρατικη- στρατιωτική (υπογραφή διμερών συμφωνιών Ελλάδα- Ισραήλ και ο γεωστρατηγικός άξονας Ελλάδα-Κύπρος-Αίγυπτος-Ισραηλ),υλική(στήριξη της γενοκτονίας με εφοδιασμό, και μέσω των βάσεων του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα) και φυσικά οικονομική-τουριστική(τα ισραηλινά funds αγοράζουν σε όλο το μήκος του ελλαδικού χώρου, ενώ οι στρατιώτες του IDF και κάθε λογής σιωνιστές είναι οι πιο επιθυμητοί προστατεύομενοι τουρίστες του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου σε όλη την επικράτεια).Παρατηρουμε λοιπόν την πολεμική προετοιμασία των κρατών ως απότοκο της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Στην πραγματικότητα, η πολεμική βιομηχανία έρχεται ως μια σύγχρονη κερδοφόρα καπιταλιστική επένδυση, οξύνοντας με έναν ακόμη τρόπο της ταξική διαστρωμάτωση ( βλέπουμε το Rearm Europe και το κόστος δισεκατομμυρίων όπως και την αύξηση ποσοστού του ΑΕΠ για στρατιωτική χρήση στο ελληνικό κράτος) πουλώντας παράλληλα το εθνικό αφήγημα της ενότητας και της ομοιογένειας ώστε να ντουρωσει τα εθνικιστικά και ρατσιστικά αντανακλαστικά. Η πτώση όμως του αφηγήματος ενός κράτους δικαίου και ενός επιτυχημένου καπιταλισμού διαδραματίζεται σε πολλές ακόμη εκφάνσεις. Από τη κρατικό-καπιταλιστική δολοφονία των Τεμπών και την τιτάνια προσπάθεια όλου του κρατικού μηχανισμού για τη συγκάλυψη της υπόθεσης όπως και στην κρατική δολοφονία 600 μεταναστών στα ανοιχτά της Πύλου, στις υποθέσεις της Greek Mafia και στα κυκλώματα trafficking και παιδοβιασμων, μέχρι τα “σκάνδαλα” του ΟΠΕΚΕΠΕ, των κάδων ανακύκλωσης και των “βαρόνων της νύχτας” στην Κρήτη, το μόνο πράγμα που αποδεικνύεται περίτρανα είναι ο τρόπος λειτουργίας του κόσμου της εξουσίας. Αστυνομία, δικαστές, πολιτικοί,εκκλησία, καπιταλιστές και δημοσιογράφοι σε αγαστη συνεργασία προώθησης μαύρου κεφαλαίου και εμπλοκής στους πιο πατριαρχικούς και επιθετικούς τρόπους που έχει επενδύσει αυτό το σύστημα για να κερδοφορει μέσα από τη χειρότερη εκμετάλλευση των σωμάτων και των ψυχών. Είναι αναντίρρητο ότι σε αυτό το κυριαρχικό σύμπλεγμα,η ύπαρξη “σκανδάλων”,συγκαλύψεων ή τρόπων αναπαραγωγής του πλούτου των κεφαλιοκρατών μέσα από την μαύρη αγορά(όπλα,ναρκωτικά,εμπόριο σωμάτων) δεν αποτελούν τις εξαιρέσεις, αλλά δομικά στοιχεία διαιώνισης του κρατικοκαπιταλιστικού συστήματος. Ωστόσο, όσο και αν προσπαθεί το κράτος να μας πείσει ότι είμαστε μονάδες που το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παλεύουμε εξατομικευμένα και σκυφτά για μία θέση στον ήλιο – ή καλύτερα στην επιβίωση- , η πραγματικότητα σε πολλές περιπτώσεις το διαψεύδει. Οι πυρκαγιές, το διαλυμένο ΕΣΥ, η ασυλία των παιδιών της εξουσίας σε σχέση με κρατικά-καπιταλιστικά εγκλήματα (Πύλος, Τέμπη, Μάτι, δολοφονίες), το αβαντάρισμα του Ισραήλ στη γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων. Σε όλες αυτές τις στιγμές και σε πολλές ακόμα μικρότερες, η μάσκα της “μέριμνας” του κράτους πέφτει και αποκαλύπτεται η βαθιά άδικη, ταξική-καταπιεστική φύση του. Σε πολλές περιπτώσεις αντιλαμβανόμαστε ότι πράγματι το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλο, η μία την άλλη και το ένα το άλλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η τιτάνια προσπάθεια που κατέβαλαν απλοί άνθρωποι στην Πάτρα και σε άλλες περιοχές για να σβήσουν φωτιές, να σώσουν ανθρώπους και ζώα, την ίδια τη γη. Το κράτος, απογυμνωμένο από τα προσχήματά του και ηχηρά απών από τις υποτιθέμενες υποχρεώσεις του, φυλάκισε δύο νέους που βοηθούσαν στις κατασβέσεις και στις διασώσεις. Όπως αντίστοιχα μετακύλυσε την ευθύνη των πυρκαγιών της Χίου τον Ιούνιο, σε μία μετανάστρια εργάτρια, επίσης φυλακίζοντάς την. Η συλλογική συνείδηση των καταπιεσμένων, ωστόσο, χτίζεται και μέσα από τη μεγαλύτερη πρόκληση της εποχής μας, την γενοκτονία των Παλαιστινίων από το Ισραήλ. Εκεί, η αλύγιστη προσπάθεια της Παλαιστινιακής Αντίστασης να απελευθερώσει την Παλαιστίνη και να αντισταθεί στη σιωνιστική/καπιταλιστική βαρβαρότητα, έχει εμπνεύσει σε πολλά μέρη του κόσμου τους αγωνιζόμενους και τις αγωνιζόμενες εργάτες/ριες, νέους/ες, μετανάστες/ριες, να αγωνιστούν από κοινού για να υπερασπιστούν την Παλαιστίνη και τον λαό της. Από τις απαραίτητες κοινότητες αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στις περιοχές που καίγονται, μέχρι τους συλλογικούς αγώνες για την Παλαιστίνη και ενάντια στην αδικία της αποικιοκρατίας, η εξατομίκευση και η καπιταλιστική ποδηγέτηση, σπάει με τη συλλογικοποίηση, την αλληλοβοήθεια, την αλληλεγγύη και τον αγώνα.
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟ ΠΑΤΟ ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ
ΝΑΤΟ FRONTEX ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΧΩΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΝΤΙΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΟΣ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΔΕΘ 06/09 18:00 ΚΑΜΑΡΑ
Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης
