Συγκέντρωση αλληλεγγύης στη δίκη των 49 συλληφθέντων της ΣΘΕ
Στις 16/03/2024, σαν έτοιμη από καιρό, η αστυνομία εκκενώνει την κατάληψη του Συλλόγου Φοιτητ(ρι)ών Φυσικού, συλλαμβάνοντας 49 άτομα. Μία κατάληψη διάρκειας σχεδόν δύο μηνών, η οποία αποτέλεσε δυναμικό κομμάτι του κινήματος που ξέσπασε σχεδόν σε όλη τη χώρα, με αιχμή την εναντίωση στην ψήφιση του νόμου περί ίδρυσης μη κρατικών/ιδιωτικών πανεπιστημίων. Τη σκυτάλη για τη συνέχιση της δίωξης αναλαμβάνουν όλα τα υπόλοιπα θεσμικά όργανα του κράτους. Η κοσμητόρισσα εκτελεί χρέη καταδώτη, οι πένες των μπάτσων στα αιματοβαμμένα γραφεία τους πιάνουν φωτιά και συντάσσουν τη δικογραφία μέχρι και πριν τρεις βδομάδες, αγχωμένοι να προλάβουν τη μέρα της δίκης, για να διανθίσουν το κατηγορητήριο με “κατηγορίες” που θα ήλπιζαν ότι θα ακούγονταν σε ένα δικαστήριο ως πειστήρια της “παρανομίας’.
Τα γεγονότα εκείνου του διαστήματος, το κίνημα που βρήκε παλμό, οι πράξεις αντίστασης και η αυτοπεποίθηση που έδωσαν στην κοινωνική βάση, έχουν καταγραφεί στη συλλογική μνήμη. Διαδέχθηκαν προηγούμενους κύκλους αγώνων και με τη σειρά τους θα παραχωρήσουν την παρακαταθήκη τους και τη θέση τους στα επόμενα κινήματα που αναπόφευκτα θα ξεσπούν όσο υπάρχει ταξική καταπίεση. Εν ολίγοις, από τη μεριά του, το κράτος ευελπιστεί ότι η κυρίαρχη ιδεολογία και η ανεμπόδιστη αναπαραγωγή των καπιταλιστικών σχέσεων θα διασφαλιστεί με την ολοένα μεγαλύτερη εμπλοκή της αστυνομίας στη ρύθμιση κάθε πτυχής της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, με ποινικοποίηση των πολιτικών αγώνων και με δεκάδες συλλήψεις.
Τα κινήματα, ωστοσο, διαχρονικά ανθίζουν σε πείσμα αυτών των συνθηκών. Το περσινό φοιτητικό κίνημα με την αλληλεγγύη μερίδας της κοινωνίας, κατάφερε να ορθώσει ανάστημα απέναντι στην επελαύνουσα εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Κόντρα στην αποστείρωση του πανεπιστημίου από πολιτικές δράσεις, κόντρα στην ιδιώτευση και την εξατομίκευση που γεννά η εντατικοποίηση των σπουδών σε συνδυασμό με το υπέρογκο κόστος ζωής, δημιουργήθηκαν εστίες αγώνα, που διεκδίκησαν το χώρο τους και προέταξαν την συλλογικοποίηση και την αντίσταση, όξυναν τις αντιθέσεις του πανεπιστημίου του κεφαλαίου και κατέδειξαν τον αντιδραστικό του ρόλο.
Παράλληλα, όπως και στην όξυνση κάθε κινήματος, αναδείχθηκε ένα αγωνιστικό υποκείμενο με τα εργαλεία των περασμένων κινημάτων, σφυρηλατημένο ταυτόχρονα στις σύγχρονες καταπιεστικές συνθήκες, οι οποίες είναι ομόρριζες με τις προϋπάρχουσες. Μέσα από τις γραμμές αυτού του κοινωνικού πεδίου, εκφράστηκαν, επηρεάστηκαν, συμμετείχαν και επηρέασαν άτομα που διέκριναν μια προοπτική αντίστασης απέναντι στην υποτίμηση της ίδιας τους της ζωής. Έτσι, ξεπεράστηκαν οι παραδοσιακές μορφές συνδικαλισμού, οι αυτοαναφορικές επιβεβαιώσεις και προέκυψε ένα κίνημα με κατεύθυνση ταξικής διεκδίκησης με όποια προβλήματα και εμπόδια συναντά ένα κίνημα. Εντός πανεπιστημίου, διαχρονικά αναπτύσσονταν ανατρεπτικές, αντικαπιταλιστικές και αντικρατικές ιδέες, εφορμούσαν κινήματα, εκκινούσαν συγκρούσεις, και ρίζωναν μέσα του σχέσεις ανταγωνιστικές του κράτους και του κεφαλαίου.
Καταργώντας σταδιακά το παράδειγμα της μεταπολίτευσης, το κράτος επιχειρεί να εκριζώσει αυτό που θεωρεί ως πηγή των ριζοσπαστικών ιδεών, την ίδια την εδαφικοποίηση των πολιτικών αγώνων εντός του πανεπιστημίου, εκκενώνοντας καταλήψεις, ποινικοποιώντας του φοιτητικούς συλλόγους, καταργώντας το άσυλο και διαχέοντας το κυρίαρχο αφήγημα περί επιχειρηματικότητας, κέρδους, νόμου και τάξης.
Το τελευταίο διάστημα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αυτην την πολιτική με μια κλιμακώμενη εντάση και με ιδιαίτερο μένος. Στις 22/04/2025 η ΕΛΑΣ προχωρησε σε έφοδο και εκκένωση του κατειλημμενου στεκιού του Φυσικού στη Θεσσαλονίκη με τις ευλογίες της Πρυτανείας ως γνωστό τσιράκι του Υπουργειου Προστασιας του Πολίτη, επιχείρηση που επανέλαβε στις 30/04 μια ώρα μετά την επανακατάληψη του στεκιού γκρεμιζοντας μάλιστα και την πρόσοψη του.Υπό το μανδύα του νόμου και της τάξης εκκενώθηκε στις 13/05 το Αυτοδιαχειριζομενο Κυλικείο της Νομικής στην Αθήνα ενώ συνελλήφθησαν 7 συντροφοι για παρέμβαση σε εκδηλωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στους οποιους απαγγέλθηκαν βαριές κατηγοριες και αυστηρα περιοριστικα μέτρα.Στον ίδιο άξονα κινήθηκε και η επιχείρηση τα ξημερωματα του Σαββάτου 24/05 στο ΕΜΠ, οπου ο Πρύτανης, η εργολαβία και η ΕΛΑΣ εκκένωσαν τα καμαρινια του Μηχανουργείου επιβάλλοντας το γνωστό λοκ άουτ στο συγκρότημα. Το κράτος διεξάγει μία ακόμα επιχείρηση ισοπέδωσης των πολιτικών ελευθεριών εντός του πανεπιστημίου, με φόντο την πλήρη εναρμόνηση του τελευταίου με τις ανάγκες του κεφαλαίου. Η αύξηση της έντασης της καταστολής χτυπάει τους αγωνιζόμενους στα πανεπιστήμια και έχει ως στόχο να δικαιολογήσει την εφαρμογή ταξικών μέτρων για την εκπαίδευση. Συγκεκριμένα, το κράτος προσπαθεί να περάσει τις πτυχές του νόμου 4777 που δεν είχαν υλοποιηθεί, δηλαδή τις διαγραφές φοιτητ(ρι)ών στα ν+ν/2 έτη, την ελεγχόμενη είσοδο, την ίδρυση πειθαρχικών συμβουλίων. Τα τελευταία θα έχουν την αρμοδιότητα της εφαρμογής ποινών αναστολής ή και παύσης φοίτησης σε φοιτητές/ριες που συλλαμβάνονται για την αγωνιστική τους δράσης στο πανεπιστήμιο, αλλά και θα είναι υπεύθυνα για την ευθυγράμμιση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με τις επιταγές του κεφαλαίου. Βλέπουμε ότι σε έναν χώρο που διαχρονικά ευδοκιμούσαν ταξικά-αγωνιστικά-ριζοσπαστικά-αντικαπιταλιστικά κινήματα, το κράτος προσπαθεί να επιβάλλει πλήρη πολιτική αποστείρωση, με τη διάλυση πολιτικών χώρων και καταλήψεων, συλλήψεις, ποινικοποίηση της ριζοσπαστικής πολιτικοποίησης και ακόμα και των φοιτητικών συλλόγων. Πέρα από
την μετατροπή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε ένα προνόμιο για λίγους και της εξ ολοκλήρου λειτουργίας για χάρη του κεφαλαίου, το κράτος προσπαθεί να ξεμπερδέψει με τη γεννεσιουργό αιτία πολλών εξεγέρσεων και αντιστάσεων.
Καθήκον του προλεταριάτου είναι η υπεράσπιση τόσο των πολιτικών αγώνων, όσο και των δομών οργάνωσης που έχουν κερδηθεί με αιματηρούς αγώνες (βλέπε άσυλο και φοιτητικοί σύλλογοι), τουλάχιστον όσον αφορά το πανεπιστήμιο. Φυσικά, η ίδια επίθεση με διαφορετικά ποιοτικά χαρακτηριστικά συντελείται χρόνια τώρα και στο υπόλοιπο κοινωνικό πεδίο, όπου χτυπιούνται καταλήψεις, πολιτικές δράσεις, πορείες και ποινικοποιείται ο εργατικός συνδικαλισμός, οι απεργίες και οι εργατικές κινητοποιήσεις.
Συγκεκριμένα για τις καταλήψεις τόσο εντός όσο και εκτός των σχολών η καταστολή οργιάζει. Η εκκένωση της κατάληψης του Ευαγγελισμου στο Ηράκλειο Κρήτης στις 22/04 ( ο οποίος έχει ανακαταληφθεί), η εκκένωση των καταλήψεων Ρασπραβα και Εξωστρεφή στα Εξάρχεια τον τελευταίο μήνα ( με την επαναστρατοπέδευση μπάτσων στο Λόφο του Στρέφη) αλλά ταυτόχρονα και οι εξοντωτικές ποινές που έχουν επιβληθεί σε καταληψίες τόσο στο Κουκάκι στην Αθήνα όσο και στην κατάληψη χώρου στο Χημικό ΑΠΘ το 2022 ( μετά την εκκένωση του Στεκιού στο Βιολογικό)
καταδεικνύουν την πολιτική ατζέντα της επίθεσης στον κόσμο του αγώνα. Δεν ξεχνάμε φυσικά την ανεκδιήγητη πρωτόδικη καταδίκη των 16 συντρόφων για την κατάληψη της Πρυτανειας του ΑΠΘ κατά την διάρκεια του φοιτητικού κινήματος του 2021 ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τον νόμο 4777 που ανοίγει ακριβώς τον δρόμο της ποινικοποίησης των φοιτητικών αγώνων.
Στην περίπτωση της μαζικής δίωξης της υπόθεσης των 49, μπορεί κανείς να εντοπίσει διάφορους συμβολισμούς, καθώς και την έκδηλη εκδικητικότητα του κράτους εναντίον των κινημάτων που θεωρεί επικίνδυνα και ριζοσπαστικά. Ωστόσο, πέρα από τις διαπιστώσεις, οφείλουμε να σταθούμε με αμέριστη αλληλεγγύη δίπλα στα συλληφθέντα άτομα και να παρέχουμε την πλήρη υποστήριξή μας, καθώς από εκεί θα εξαρτηθεί η διατήρηση της ίδιας της συλλογικής μνήμης και η πολιτική, ηθική και υλική υπεράσπιση των ίδιων των κινημάτων (παρελθοντικών και επερχόμενων).
Συγκέντρωση αλληλεγγύης, Τρίτη 27/05, Δικαστήρια Θεσσαλονίκης 9:00
ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΔΕ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ 49 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΣΘΕ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης
