Σα να μην αρκούσαν οι άθλιες συνθήκες κράτησης στα Α.Τ. και τις φυλακές, το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν τα “τυχαία” περιστατικά θανάτων ανθρώπων που βρίσκονται στα χέρια του κράτους. Είτε πρόκειται για τον βασανισμό και την δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα, είτε για περιστατικά όπως αυτό του 21χρονου που βρέθηκε νεκρός στο κέντρο κράτησης νέων Βόλου, αφού το αίτημά του για νοσηλεία αγνοήθηκε, είτε για την 22χρονη στις φυλακές Κορυδαλλού, είτε για δεκάδες άλλα ανώνυμα θύματα της κρατικής θανατοπολιτικής. Το πόρισμα είναι σαφές. Στα κελιά της δημοκρατίας κινδυνεύεις με θάνατο.
Είναι αναρρίθμητες περιπτώσεις που μας καθιστούν σαφές ότι η πορεία ενός έγκλειστου, σημαίνει βασανιστήρια, εκδικητικές μεταγωγές, στέρηση βασικών δικαιώματων, άθλιες συνθήκες κράτησης και το πηγάδι δεν έχει πάτο. Με άλλα λόγια, οι ζωές των κρατούμενων, είναι αναλώσιμες για τους καταπιεστές. Μέσα από μια σειρά τροποποιήσεων, τόσο στον σωφρονιστικό, όσο και στον ποινικό κωδικα, κράτος και κεφάλαιο δείχνουν να οχύρωνονται απέναντι σε κάθε είδους “παραβατικότητα”, αρχικά με την αυστηριοποίηση των νομικών πλαισίων κι έπειτα με την πλήρη υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής, κατά τη διάρκεια έκτισης των διαφόρων ποινών.
Ωστόσο πέρα απο τις κινήσεις από την πλευρά της εξουσίας, υπάρχει και η κίνηση από την πλευρά των καταπιεσμένων και των αντιστεκόμενων. Παρά λοιπόν, το ότι η καπιταλιστική μηχανή θέλει να δείχνει άτρωτη, εμείς έχουμε τα παραδείγματα των αγώνων, μικρών και μεγάλων, να μας δείχνουν το αντίθετο, με τελευτίο παράδειγμα την εξέγερση των κρατουμένων του κέντρου κράτησης νέων Βόλου στις 26/10. Από τις απεργίες πείνας και τις εξεγέρσεις στα κεντρα κράτησης των μεταναστ(ρι)ών, μέχρι τις απεργίες πείνας και τις συλλογικές διεκδικήσεις κρατουμένων στις φυλακές, οι αγώνες των εγκλείστων πέρα απο το να μας συγκινούν, μας δείχνουν τον δρόμο. Οι αγώνες των, κάθε λογής, κρατουμένων για τα δικαιώματά τους είναι αγωνας για ζωή και αξιοπρέπεια, και εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι \ες σε αυτούς.
Ανάρες
Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης
