1 χρόνος από τη δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη από μπάτσους των ΤΑΕ Σούδας – Δικαιοσύνη είναι η αντίσταση
Την Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2023, μπάτσοι της ΤΑΕ Σούδας σταματάνε τον Κώστα Μανιουδάκη σε επαρχιακό δρόμο. Εφευρίσκοντας μία πρόφαση, οι αστυνομικοί τον συλλαμβάνουν, τον δέρνουν και τον βασανίζουν με συνέπεια να καταρρεύσει και στη συνέχεια να χάσει τη ζωή του. Ακολουθεί η συνηθισμένη τακτική συγκάλυψης κράτους-ΜΜΕ που μιλούν για “κατάρρευση τη στιγμή ενός τυχαίου ελέγχου” και η ανακοίνωση των δολοφόνων του Κωστή (Αστυνομικοί Χανίων), που λίγο πολύ απειλούν όποιον τολμήσει να ανοίξει την υπόθεση.
Το Σάββατο 30/09, σχεδόν ένα μήνα αργότερα είχε προγραμματιστεί Πανελλαδική ημέρα δράσης για τη δολοφονία και την κρατική βαρβαρότητα που συνεχώς εντείνεται. Το κράτος λοιπόν θέλοντας να καταστήσει σαφές ότι κάθε αντίδραση θα καταστέλλεται διάλεξε τη συγκεκριμένη μέρα για να επιτεθεί -ξανά- στο στέκι του ΕΜΠ στην Αθήνα αλλά και να εκκενώσει την ιστορική κατάληψη του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης, συλλαμβάνοντας και χτυπώντας τους ανθρώπους που έμεναν και έδιναν ζωή στο κτίριο, ενώ από καθαρή τύχη αποφεύχθηκε ο θάνατος ενός συντρόφου που έπεσε από την ταράτσα δεμένος πισθάγκωνα και κατόπιν βασανισμού του από τους πραιτοριανούς της ελληνικής δημοκρατίας. Οι αντιδράσεις παρά την έξαρση της κρατικής τρομοκρατίας όμως δεν κόπασαν, έτσι το κράτος έκανε ακόμα μια -αποτυχημένη- απόπειρα τρομοκράτησης στέλνοντας διμοιρίες των ΜΑΤ να αποκλείσουν το στέκι του Τηγανίτη, αυτοοργανωμένης ομάδας στο Ηράκλειο, όπου υπήρχε σε εξέλιξη συνέλευση για την εκκενωμένη κατάληψη.
Η δικογραφία που σχηματίστηκε αρχικά, βασίστηκε αποκλειστικά στις μαρτυρίες των εμπλεκόμενων μπάτσων μέσω δελτίων τύπου, εφευρίσκοντας παθολογικούς παράγοντες που οδήγησαν στο θάνατο του Κ. Μανιουδάκη. Η οικογένεια του, χωρίς να έχει πρόσβαση στη δικογραφία, βρέθηκε αντιμέτωπη με την συγκάλυψη της δολοφονίας από την ιατροδικαστική αρχή και τα ΜΜΕ, που αναπαρήγαγαν ψευδή στοιχεία για την προστασία των μπάτσων του ΤΑΕ Σούδας. Τέσσερις μήνες αργότερα, ο ίδιος ιατροδικαστής παρουσίασε εντελώς διαφορετικό πόρισμα που αναγνώριζε την ύπαρξη σοβαρών τραυμάτων από τον “τυχαίο έλεγχο της τροχαίας”, διαψεύδοντας το μέχρι τότε αφήγημα υπεράσπισης των δολοφόνων. Στην οικογένεια του Κώστα Μανιουδάκη, επιτράπηκε τελικά η πρόσβαση στη δικογραφία και τα ονόματα των δολοφόνων 7 μήνες μετά, δίνοντας έτσι τα στοιχεία των τεσσάρων δολοφόνων. Στα πλαίσια των αντιδράσεων στην κρατική δολοφονία, αλληλέγγυος κόσμος της Κρήτης που από τον Σεπτέμβρη του 2023 είχε συγκροτήσει μια ανοιχτή συνέλευση και επί μήνες αγωνιζόταν στο πλευρό της οικογένειας. Tον Απρίλη, με τη γνωστοποίηση των ονομάτων προχώρησαν στη δημιουργία μιας αφίσας για την περεταίρω δημοσιοποίησή τους,αλλά και σε δράσεις που στόχευαν στο να μην συνεχιστεί η συγκάλυψη της κρατικής δολοφονίας, όπως παρεμβάσεις με σπρέι που κατέγραφαν τα ονόματα των μπάτσων. Φυσικά, οι δράσεις αυτές έφεραν κατασταλτικές αντιδράσεις με τραμπουκισμούς και συλλήψεις δύο συντροφισσών της ανοιχτής συνέλευσης, στην προσπάθεια διατήρησης της ανωνυμίας των δολοφόνων.
Η δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη στα Χανιά αποτέλεσε (άλλη μία) απροκάλυπτη δολοφονία από την ελληνική αστυνομία. Από τους νεκρούς σε πορείες ανά τα χρόνια μέχρι τις εν ψυχρώ δολοφονίες των Γρηγορόπουλου,Β.Μάγγου,Σαμπάνη,Φραγκούλη,Καλαφ Ασαντ,Μιχαλόπουλου η λίστα των δολοφονηθέντων από τους βασανιστές του ελληνικού κράτους είναι μεγάλη. Το χέρι των μπάτσων ωστόσο δεν δρα αυτοβούλως, αλλα είναι το κρατικοκαπιταλιστικό σύστημα που το οπλίζει, με το κανιβαλιστικό και ρατσιστικό πλαίσιο που δημιουργεί. Βρισκόμαστε σε μια κοινωνική συνθήκη η οποία βασίζεται στην πλήρη υποτίμηση της ζωής της κοινωνικής βάσης για να ξεπεραστούν οι κρίσεις που το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα γεννά. Γινόμαστε μάρτυρες της γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού, με την ένθερμη συμμετοχή του ελληνικού κράτους, από το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ. Την ίδια στιγμή που το ελληνικό κράτος βάζει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην γενοκτονία, φροντίζει να υπονομεύει ολοένα και περισσότερο την ζωή των προλετάριων στο εσωτερικό του και στα σύνορά του. Οι δολοφονίες και τα pushbacks μεταναστ(ρι)ών από το λιμενικό και οι απάνθρωπες εικόνες τους να ζούνε στοιβαγμένες/οι στα κέντρα κράτησης τείνουν να γίνουν κανονικότητα. Άλλοι περιθωριοποιημένοι πληθυσμοί όπως οι Ρομά συνεχίζουν να αποτελούν τον αποδιοπομπαίο τράγο, γεγονός που εκφράζεται μέσα και από 3 δολοφονίες της ΕΛΑΣ που προαναφέρθηκαν. Το υπέρογκο κόστος ζωής με τις τιμές σε λογαριασμούς και σούπερ μάρκετ, παράλληλα με τους χαμηλούς μισθούς, την εντατικοποίηση και τις μεσαιωνικές συνθήκες σε εργασιακά πεδία μετατρέπουν την ζωή μας σε μια καθημερινή μάχη για τα βασικά.Από τα σύνορα και τους αυτοκινητοδρόμους μέχρι τα νοσοκομεία, τις φυλακές, τα εργοτάξια και τις πληγείσες περιοχές από τις πυρκαγιές, οι ζωές της κοινωνικής βάσης στερούνται ολοένα περισσότερο της αξίας τους.
Η αστική τάξη και ο κρατικός μηχανισμός, αποδεικνύουν κατ’επανάληψη ότι το μέλημά τους είναι η μεγιστοποίηση των κερδών, η αφαίμαξη των εργαζομένων και η επιβολή της κυριαρχίας τους μέσω της βίας και των δολοφονιών σε βάρος όσων περισσεύουν, όσων δεν πειθαρχούν. Γνωρίζουμε ότι οι σχέσεις εξουσίας και εκμεττάλευσης είναι δομικά στοιχεία χωρίς τα οποία δεν μπορεί να σταθεί το καπιταλιστικό οικοδόμημα.Το κράτος και οι κυβερνήσεις του αξιοποιούν κάθε ευκαιρία ώστε να εξασφαλίζουν τα κέρδη των μικρών και των μεγάλων αφεντικών, με συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην παιδεία (εν δυνάμει ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων), στην υγεία (υποστελέχωση του δημοσίου συστήματος υγείας, συνεργασίες και αβαντάρισμα των ιδιωτικών νοσοκομείων) και με την ανενόχλητη εκμετάλλευση των καμένων εκτάσεων από επιχειρηματικούς ομίλους.Την ίδια στιγμή που οι μισθοί μας δεν έχουν καμία αξία σε σχέση με τις ανάγκες της επιβίωσής μας, το χρήμα ρέει ζεστό στα σώματα ασφαλείας, στον στρατό και στους πολεμικούς εξοπλισμούς. Το κράτος “οχυρώνεται” μονίμως απέναντι στον “εσωτερικό εχθρό”, καθώς προσπαθεί να αποσωβήσει τις αντιδράσεις που προκαλεί η προλεταριοποίηση ολοένα και περισσότερων ανθρώπων. Η ευθεία επίθεση στα κεκτημένα και τα σώματα των αγωνιστών/ριων, τα χημικά σε πορείες χιλιάδων, τα πρωτόκολλα καταδίωξης των Ρόμα από τους μπάτσους, η διαχείριση των μεταναστριών στα σύνορα δια ξυλοδαρμού/κλοπής/δολοφονίας, οι “αυτοκτονίες” στα ΑΤ μικροποινικών φτωχοδιαβόλων, δε νοείται να σταματήσουν αν δε τα σταματήσουμε.
Μέλημα της κοινωνικής βάσης πρέπει να είναι η συνεχής αμφισβήτηση αυτού του συστήματος, η αδιάλειπτη δημιουργία ρωγμών στο οικοδόμημα μέχρι την ολική καταστροφή του. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες στον αγώνα των συντρόφων/ισσών από την ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη. Στηρίζουμε έμπρακτα κάθε μικρή ή μεγάλη εστία αγώνα, από τις απεργίες εργαζομένων στα διάφορα κάτεργα μέχρι τους αγώνες και τις απεργίες πείνας κρατουμένων και μεταναστ(ρι)ών. Η ένταση του κοινωνικού ανταγωνισμού από την πλευρά των καταπιεσμένων ήταν ανέκαθεν, και παραμένει, ο μοναδικός δρόμος αμφισβήτησης του συστήματος της ιδιοκτησίας, της εξουσίας και της εκμετάλλευσης. Εμείς οφείλουμε να είμαστε εδώ για να τον διαβούμε.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αγώνα ενάντια στην κρατική δολοφονία του Κώστα Μανιουδάκη, Σάββατο 31/8, 19:00 Καμάρα
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ
ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΠΕΛΑΥΝΕΙ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΗ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗΣ ΠΑΡΩΝ
Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης
