Σήμερα 5/1, πραγματοποιήσαμε μοίρασμα κειμένου στο Σκλαβενίτη στη Β.Όλγας στο Φάληρο. Το κείμενο αφορά το δυσβάσταχτο κόστος ζωής, δώθηκε σε περαστικούς, εργαζόμενες και κόσμο που έμπαινε στο σούπερ μάρκετ. Παρακάτω ακολουθεί το κείμενο : Για να μην ζούμε μια ζωή με σκοπό την επιβίωση… Είτε μιλάμε για την οικονομική κρίση του ’08, είτε για την υγειονομική του covid-19, είτε για τις ενεργειακές, γεωπολιτικές κρίσεις που βιώνουμε στο σήμερα. Αυτές οι κρίσεις όχι μόνο δεν είναι τυχαίες κακοτοπιές αλλά αποτελούν απόρροια των ίδιων δομικών αντιφάσεων του συστήματος στο οποίο ζούμε. Ζούμε στην εποχή των μεταβάσεων, μετάβαση στις παραγωγικές σχέσεις, μετάβαση στις κοινωνικές σχέσεις, μετάβαση στα πρότυπα, στο τί σημαίνει πολιτική, συνολικά η ζωή στον δυτικό καπιταλισμό αλλάζει. Όταν το κεφάλαιο και τα αφεντικά, στην προσπάθειά τους να αυξήσουν το κέρδος τους και κατά συνέπεια την ισχύ και την κυριαρχία τους πέφτουν σε τέλμα (οι κρίσεις που λέγαμε νωρίτερα), είτε θα μετακυλήσουν τη “ζημιά” στις πλάτες μας (δηλαδή του σύγχρονου προλεταριάτου, των εργαζομένων, των ανέργων, των μεταναστριών, των προσφύγων και κάθε λογής αποκλεισμένων, καταπιεσμένων), είτε θα προβούν σε πόλεμο, στην προσπάθεια δημιουργίας νέων πεδίων κερδοφορίας και ανακατανομής της ισχύος. Το ελληνικό κράτος τα κάνει και τα δύο. Την πρώτη περίπτωση τη βιώνουμε καθημερινά . Το κόστος ενοικίου πλέον είναι σχεδόν ίσο με ένα βασικό μισθό. Ακόμα και οι ιδιοκτήτες κατοικίας που οδηγήθηκαν στη “λύση” της τράπεζας για την εξασφάλιση κύριας κατοικίας , κινδυνεύουν με πλειστηριασμούς . Βασικό πρόβλημα δεν αποτελεί μόνο η στέγαση μας , αλλά και λοιπές βασικές ανάγκες όπως έξοδα λογαριασμών, καθημερινά ψώνια , μετακινήσεις και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Πάσα μία έχει καταλάβει πλέον ότι το κύμα ακρίβειας δεν είναι μια πρόσκαιρη κατάσταση ακρίβειας. Στην πραγματικότητα είναι μία οργανωμένη κάθετη υποτίμηση της εργασίας μας. Σε ένα σύγχρονο περιβάλλον, προνομιούχοι πολίτες σύγχρονου δυτικού κράτους δεν τα βγάζουν πέρα, σε συλλογικό και μαζικό επίπεδο. Ζούμε στην εποχή που τρέμουμε για το πόσο βαρύς θα είναι ο χειμώνας όχι για μόνο τους μετανάστες στα camps αλλά ακόμα και για την μέση μισθωτή εργάτρια. Η πολυπλοκότητα του τρόπου που δομείται η εργασία, η επισφάλεια, το πώς περιθωριοποιούνται ολόκληροι πληθυσμοί έχει παράξει αντίστοιχο χάος στον τρόπο που οι ίδιοι οι καταπιεσμένοι αντιλαμβάνονται την θέση τους. Ως καταπιεσμένοι οφείλουμε να οργανωθούμε με ουσιαστικούς όρους στους χώρους εργασίας κόντρα στον εργοδοτικό και γραφειοκρατικό κατεστημένο ,να συμμετέχουμε ενεργά στις φοιτητικές γενικές συνελεύσεις αδιαμεσολάβητα και από την βάση, να δημιουργηθούν κοινότητες αγώνα ντόπιων και μεταναστριών, να στηθούν δίκτυα αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά βοηθώντας ο ένας την άλλη. ΔΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΣΘΩΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΘΕΛΕΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΊ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ! anares.noblogs.org anares@tutanota.org
Ανάρες – Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης