Μέσα σε ένα περιβάλλον εντεινόμενης καπιταλιστικής εκμετάλλευσης η ανθρώπινη ζωή αξίζει όλο και λιγότερο. Και αν αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στα τρένα που συγκρούονται, δεν συμβαίνει το ίδιο για τους πληθυσμούς που ζουν στο περιθώριο. Για όλους αυτούς που στοιβάζονται σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, που οι συνθήκες διαβίωσης τους αποτελούν το πιο τρανό παράδειγμα του τι σημαίνει κράτος και καπιταλισμός.
Κι όμως αντιστέκονται, οι φωνές των κρατουμένων γίνονται περισσότερες και δυνατότερες και με όσα μέσα διαθέτουν ζητούν να πάρουν πίσω τα κεκτημένα που στερήθηκαν τα τελευταία χρόνια. Το κράτος εκδικείται με μεταγωγές-απαγωγές και προσπάθεια για περαιτέρω πειθάρχηση, όμως οι κρατούμενοι έχουν πλέον επιλέξει τον δρόμο των κινητοποιήσεων, του αγώνα, της αξιοπρέπειας.
Αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους κρατούμενους
Κάτω ο σωφρονιστικός και ποινικός κώδικας
Μεχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής
Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους
