Ημέρα: 3 Σεπτεμβρίου 2023

Πορεία αλληλεγγύης για τη 12χρονη Ε. επιζήσασα trafficking

Στην περιοχή του Κολωνού, γίνεται όλη η κοινωνία μάρτυρας, του πολυπαραγοντικού εγκλήματος το οποίο συντελείται σε βάρος της 12χρονης επιζώσας, θύματος κυκλώματος trafficking. Την 12χρονη, υποτίθεται, την απομάκρυναν από τη μητέρα και το σπίτι της και μεταβίβασαν την κηδεμονία της στη θεία της, ώστε να είναι σε ένα ασφαλέστερο περιβάλλον. Εκεί, ενώ βρίσκεται σε ένα άτυπο καθεστώς ¨προστασίας μαρτύρων” δέχεται επιθέσεις και τραμπουκισμούς συνεχώς, όπως καταγγέλλει η ¨Επιτροπή αλληλεγγύης στη 12χρονη¨. Η ίδια η αστυνομία την έχει υποβάλλει ήδη πέντε φορές στην επώδυνη αναβίωση των τραυματικών γεγονότων που βίωσε, μέσω πολύωρων ανακρίσεων, χωρίς να υπάρχει μαζί με το παιδί κάποιο πρόσωπο εμπιστοσύνης. Στην τελευταία από αυτές τις ανακρίσεις, επίσης, και ενώ αστυνομικοί γυρνούσαν σπίτι της τη 12χρονη, άντρες της ασφάλειας σταμάτησαν το όχημα και έκαναν έλεγχο σε αυτό, με τη δικαιολογία ότι στο κύκλωμα trafficking εμπλέκονται και αστυνομικοί.

Στις 18 ιανουαρίου, η υφυπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου, αποκάλυψε την τοποθεσία του σπιτιού της 12χρονης. Από τότε, το σπίτι έχει δεχτεί επίθεση από άτομο που πέταξε πέτρα στο τζάμι, σε άλλη στιγμή κουκουλωμένο άτομο παρακολουθούσε το σπίτι. Πριν λίγες ημέρες, άτομο απείλησε τον επίσης ανήλικο αδελφό της 12χρονης, ακριβώς έξω από το σπίτι, να παραμείνει σιωπηλός. Πριν δύο ημέρες, άτομο προσπάθησε να εισβάλει στο σπίτι με μαχαίρι και όταν η 12χρονη αμυνόταν προσπαθώντας να κλείσει την πόρτα, την τραυμάτισε με το μαχαίρι στο χέρι.

Όλα αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν από ένα ολόκληρο κύκλωμα το οποίο έχει βαλθεί να αποσιωπήσει το παιδί, καθώς σε αντίθεση με πολλές περιπτώσεις trafficking και μαστροπείας, οι οποίες έχουν μείνει στα σκοτάδια, αυτή η υπόθεση έχει πάρει δημοσιότητα, με κίνδυνο να βλάψει κάποιους ισχυρούς. Μιλώντας για ισχυρούς, η αποκάλυψη του τόπου που μένει η 12χρονη από κυβερνητικό στέλεχος, φέρει τεράστια ευθύνη για όσα συμβαίνουν στο παιδί και έθεσε τη 12χρονη σαν βορά προς τον κοινωνικό κανιβαλισμό και μάλιστα έκθετη απέναντι σε ένα αδίστακτο κύκλωμα μαστροπών και παιδοβιαστών, στο οποίο εμπλέκονται και άλλα ισχυρά πρόσωπα.

Την διαπλοκή των εξουσιών και των καταπιέσεων ενσαρκώνει ο παιδοβιαστής Μίχος, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν ο ¨συνδετικός κρίκος” του ¨μαύρου” και του νόμιμου κεφαλαίου, τα οποία αποτελούν δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η γειτονιά του κολωνού είναι μια γειτονιά φτωχή, με ανθρώπους με διάφορες καταγωγές, όπου ο μίχος αποτελεί ένα κάθαρμα το οποίο λυμαίνονταν τη συγκεκριμένη περιοχή, συνδέοντας την εκμετάλλευση την οποία ασκεί το ¨παράνομο” και το ¨νόμιμο” κεφάλαιο.

Το έγκλημα των διάφορων μαφιόζων, της αστυνομίας και πολιτικών εναντίον της 12χρονης, αλλά και της οικογένειάς της συντελείται σε κοινή θέα. Μόνο η κοινωνική βάση μπορεί να υπερασπιστεί τα άτομά της και να δημιουργήσει δομές αυτοοργάνωσης και αυτοάμυνας απέναντι στην καταπίεση. Είναι καθήκον μας να φέρουμε στο προσκήνιο το ζήτημα της 12χρονης, τα ζητήματα που καταδυναστεύουν τις ζωές παιδιών, φτωχών, μεταναστριών. Η πολιτική και κοινωνική αδιαφορία η οποία καλλιεργείται από το σύστημα, οδηγεί στον κοινωνικό εκφασισμό, τον οποίο πρέπει να αντιπαλέψουμε με την έμπρακτη αλληλεγγύη.

*Στηρίζουμε το μπλοκ της Ανοιχτής συνέλευσης αλληλεγγύης για τη 12χρονη Ε. επιζήσασα trafficking

Πορεία αλληλεγγύης στη 12χρονη επιζήσασα trafficking Σάββατο 8 Απριλίου, 18:00 Καμάρα

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ 12ΧΡΟΝΗ ΕΠΙΖΗΣΑΣΑ

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ TRAFFICKING, ΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΤΕΣ

Ανάρες Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΟΡΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ

Στις 16/3 στο ΠΡΟ.ΚΕ.Κ.Α. στο Παρανέστι Δράμας, πέντε μετανάστες ξεκίνησαν απεργία πείνας, τους οποίους ακολούθησαν 2 μέρες μετά άλλοι έξι μετανάστες ξεκινώντας και αυτοί απεργία πείνας. Η απεργία πείνας τους έχει ως στόχο την ελευθερία τους. Στις 25/3 η απεργία των 11 μεταναστών έλαβε τέλος λόγω της ψυχολογικής πίεσης και τους εκβιασμούς που οι απεργοί δέχονταν συνεχώς.

Συγκεκριμένα για το <<κλειστό στρατόπεδο συγκέντρωσης>> στο Παρανέστι, όπου άνθρωποι κρατούνται απλώς και μόνο επειδή δεν έχουν νομιμοποιητικά έγγραφα, έχουν καταγγελθεί πολλές φορές οι αυταρχικές συνθήκες διαβίωσης. Σε αυτές περιλαμβάνονται, όπως αναφέρουν καταγγελίες, έλλειψη ζεστού νερού, μαγειρεμένου φαγητού, βρώμικα καταλύματα, προβληματική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ά. Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές, όπου άνθρωποι εντός του ΠΡΟΚΕΚΑ έχουν

ξυλοκοπηθεί και βασανιστεί από δυνάμεις καταστολής, όπως το 2020, ώστε να καταπνιγούν οι διαμαρτυρίες των μεταναστών.

Γενικότερα, η διαχείριση των μεταναστών από το ελληνικό κράτος πληρεί τις προϋποθέσεις ενός (ασύμμετρου) πολέμου. Το κράτος διαχειρίζεται τους μετανάστες στην καλύτερη ως πάνφθηνο εργατικό δυναμικό και στη χειρότερη σαν <<περιττό>> πληθυσμό προς εξόντωση. Όσοι μετανάστες δεν επαναπροωθούνται άμεσα ή δεν σκοτώνονται από το λιμενικό, τον στρατό και τα υπόλοιπα σώματα ασφαλείας, κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως camps(ΚΥΤ), κέντρα κράτησης και φυλακές. Αξίζει να σημειωθεί ότι άνω του 50% των κρατουμένων στην ελλάδα είναι μετανάστες. Το σύστημα στρατοπέδων συγκέντρωσης, το οποίο

έχει μακρά ιστορία στη Δύση, έχει ως στόχο την περιθωριοποίηση πληθυσμών ώστε να υφίστανται ακραία εκμετάλλευση και μεθόδους καταστολής. Ως τέτοια οφείλουν να αντιμετωπίζονται από το προλεταριάτο και να παλέψουμε για την κατάργησή τους.

Μετά και την παύση του προγράμματος στέγασης μεταναστών ESTIA II, μετανάστες και μετανάστριες έμειναν στο δρόμο ή εκτοπίστηκαν σε camps. Η στρατηγική εκτόπισης μεταναστών εκτός αστικού ιστού, έχει ως στόχο την αορατοποίησή τους, την οποία πρέπει να σπάσουμε.

. Είτε μέσω των fund είτε μέσω του ESTIAII οι εξώσεις συμβάλλουν στο gentrification των γειτονιών μας. Είτε μέσω τεράστιων λιστών αναμονής λόγω υποστελέχωσης, είτε μη χορηγώντας ΑΜΚΑ ανορθώνονται οι ίδιοι φραγμοί ανοίγοντας το δρόμο για την αναδιάρθρωση του ΕΣΥ. Είτε μέσω της παρανομοποίησης των μαθητικών καταλήψεων, είτε μέσω του αποκλεισμού μεταναστ(ρι)ών μαθητ(ρι)ών προχωρά απρόσκοπτα η περαιτέρω αυταρχικοποίηση της εκπαίδευσης. Είτε μέσω των κινητοποιήσεων (και) των μεταναστών εργατών της Wοlt, είτε με τους νικηφόρους αγώνες των επισφαλών της efood, το πολυεθνικό προλεταριάτο ανασυντίθεται. Είτε με το κάψιμο της Μόριας, είτε με τη λεηλάτηση των μητροπόλεων, είτε με το τσάκισμα των απανταχού δικάβαλων και των ρατσιστικών επιχειρήσεων σκούπα πρέπει να τολμήσουμε να φανταστούμε και να οργανώσουμε ,μακριά από θεσμικούς διαμεσολαβητές, κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστριών ενάντια στην ελληνική εθνοκρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα,κόντρα σε έμφυλους, φυλετικούς και ταξικούς διαχωρισμούς.

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ STOPWARONMIGRANTS ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 6/4 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ, ΩΡΑ 18:00

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΟΡΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΑΣΥΛΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

κάλεσμα : Ανάρες- Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης

Διαδήλωση υπεράσπισης της κατάληψης Mundo Nuevo
Η σημερινή διαδήλωση χιλιάδων απεργών στο κέντρο της πόλης έδειξε για ακόμα μια φορά ότι η κοινωνική βάση δεν ξεχνάει τους νεκρούς της, οργανώνεται και αντεπιτίθεται απέναντι στο κράτος και στα αφεντικά. Το όργιο καταστολής που ακολούθησε την επανακατάληψη της Mundo Nuevo, πνίγοντας την γειτονιά της ρωμαϊκής αγοράς στα χημικά, χτυπώντας αδιάκριτα όποιον αντιδρά και συλλαμβάνοντας τους συναγωνιστές και τις συναγωνίστριες μέσα στο κτίριο, καθώς και οι δολοφονικές επιθέσεις σε αγωνιστές/τριες στο κέντρο της Αθήνας κάνουν επιτακτική την ανάγκη να ξαναβρεθούμε στον δρόμο.
ΟΛΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ, ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΙΣΣΕΣ
Ανάρες, Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης

ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΓΙΑΖΕΙ Η ΟΡΓΗ

Η 8η Μάρτη δεν είναι γιορτή.Περίπου 200 χρόνια έχουν περάσει από τους αγώνες των κλωστοϋφαντουργων στη Νέα Υόρκη,μια από τις πρώτες καταγεγραμμένες απεργίες γυναικών και το σύστημα καταπίεσης συνεχίζει, καλά κρατεί και αναπτύσσεται. Μέσα στα χρόνια, έχει γίνει μια σταθερή απονοηματοδότηση στη σημασία της μέρας της 8ης Μάρτη, μετατρέποντας την από μια μέρα μνήμης της γυναικείας μαχητικής και ταξικής διεκδίκησης σε μια εμπορευματοποιημένη μέρα γιορτής.
Ρίζα της πατριαρχίας αποτελεί η ίδια η εξουσία και το σύστημα που τη συντηρεί. Η καταπίεση που βιώνουμε δεν είναι μόνο έμφυλη αλλά και ταξική. Στο πεδίο της εργασίας εξακολουθεί η έμφυλη καταπίεση να τρέφει τις σχέσεις εκμετάλλευσης που υπάρχουν μέσα από μειώσεις μισθών, μαύρη εργασία, απολύσεις εγκύων, παρενοχλήσεις.Ακόμη μεγαλύτερη είναι καταπίεση που βιώνουν οι μετανάστριες καθημερινά, καθώς μέσα σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και ο κοινωνικός αποκλεισμός.
Η θεσμική χρήση της έννοιας του φεμινισμού , και η νοηματοδότηση ως ένα αποκλειστικά «γυναικείο» ζήτημα , εντείνει τις διακρίσεις και καταπιέσεις των θηλυκοτήτων.Η διάκριση και καταπίεση των ανθρώπων με ικανότητα κυοφορίας σε μια διαρκής επιτιθέμενη και αμυνομένη θέση .Ένα πείραμα αντοχής όπου το κράτος & θρησκεία , ο εργοδότης σου , ο «σύντροφος» σου αποφασίζει για το σώμα σου. Καθόλου αυτονόητο να διεκδικείς την αυτοδιάθεση του εαυτού σου ,να αποφασίζεις για το σώμα σου , το δικαίωμα στη μητρότητα ή την επιλογή της μη κύησης . Ο τίτλος του προνομίου της γυναίκας ( ως τα βιολογικά θηλυκά άτομα) έρχεται να δημιουργήσει νέες διακρίσεις στο κοινωνικό σύνολο , καταργώντας το Φεβρουάριο του 2023 τη συνταγογράφηση και την ασφαλιστική κάλυψη των ενέσεων αντιανδρογόνων σε διεμφυλικά άτομα, γνωρίζοντας ότι ήδη υπάρχει κοινωνικός αποκλεισμός τρανς ατόμων από διάφορους εργασιακούς κλάδους
Δεν τίθεται θέμα διαπραγμάτευσης και διεκδίκησης « καλύτερων όρων» με τους οποίους η έμφυλη καταπίεση και η βία συντηρείται, αφήνοντας συνεχώς άλλους να αποφασίζουν για εμάς. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε τη θεσμοποίηση του φεμινισμού από ένα κράτος το οποίο λειτουργεί ως κύριος διαμεσολαβητής στη επίλυση των προβλημάτων μας.
Κράτος και καπιταλισμός προσπαθούν να αφομοιώσουν οποιαδήποτε μορφή αντίστασης ενάντια στην πατριαρχία και τις καταπιέσεις. Αποριζοσπαστικοποιώντας την οργή των καταπιεσμένων κομματιών της κοινωνίας και εν τέλει απορροφώντας οτιδήποτε δεν χωράει στο θεσμικό φεμινιστικό τόξο και το καταστέλλουν βίαια.
Ταυτόχρονα με την πολιτική αφομοίωσης στο σήμερα έχουμε πολλά παραδείγματα διαχείρισης από κράτος και εξουσιαστές.
Απελευθέρωση Φιλιππίδη & Λιγνάδη.
Συγκάλυψη της υπόθεσης του ομαδικού βιασμού της Γεωργίας από τους επιφανείς επιχειρηματίες της 3Ε.
Συγκάλυψη του βιασμού στο ΑΤ Ομόνοιας.
Βιασμοί μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα.
Λαϊκά δικαστήρια και μιντιακές διαπόμπευσεις σε βάρος κακοποιημένων θυληκοτήτων.
Εκφοβισμοί στο σπίτι, στη δουλειά με στόχο την σιωπή.

Όλα αυτά συμβαίνουν συντεταγμένα και φανερώνουν το προσωπείο μηδενικής ανοχής του κράτους. Είναι προφανής η επίθεση στο φεμινιστικό κίνημα αλλά και σε κάθε κίνημα που εναντιώνεται σε αυτό. Σαν ένα κομμάτι του παζλ της συνολικής επίθεσης των από τα πάνω. Αυτή η επίθεση υπάρχει από την ακρίβεια της ζωής μέχρι τους πλειστηριασμούς , από τα pushback στα σύνορα μέχρι τις εξώσεις, από τη μισθωτή σκλαβιά μέχρι την ανεργία. H υποβάθμιση των ζωών μας αλλά και η μηδενική αξία της ανθρώπινης ζωής στο βωμό του κέρδους αποτυπώθηκαν πλήρως στην κρατική δολοφονία που συνέβη στα Τέμπη. Δεν τίθεται θέμα καλυτέρευσης του πλαισίου εντός του οποίου ζούμε, παρά μονάχα ανατροπής του. Θα μπορούσαν να γραφτούν απείρως περισσότερα σχετικά με τις επιμέρους ευθύνες στα εκάστοτε κρατικά εγκλήματα, όμως η κοινή συνισταμένη είναι μία: η αξία της ζωής μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα, αποτιμάται στο απόλυτο μηδέν από το αστικό κράτος και σημασία δεν έχει μόνο να το αναδείξουμε αυτό, αλλά να πάρουμε το αίμα μας πίσω.

Δεν επαναπαυόμαστε στην αστική δικαιοσύνη, θέλουμε αυτός ο κόσμος να καεί και οι στάχτες του να γίνουν η ελευθερία μας. Η 8η Μάρτη, λοιπόν, δεν είναι γιορτή. Οι φεμινιστικοί αγώνες είναι αγώνες ενάντια στην πατριαρχία και σε κάθε εξουσία διεκδικώντας μαχητικά με στόχο την ανατροπή των κοινωνικών σχέσεων καταπίεσης.

ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΑΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΣΕΙ, Η ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΦΟΒΟΣ ΣΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ ΤΟΥ ΙΡΑΝ

ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

ΠΟΡΕΙΑ 8/3 18:00 ΚΑΜΑΡΑ

Ανάρες
Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 1ης ΜΑΡΤΙΟΥ

Τρίτη προς Τετάρτη 1ης Μαρτίου γίνεται το γνωστό γεγονός σύγκρουσης τρένων της εταιρίας Hellenic Train (πρώην τραινοσε) ιδιοκτησίας της εταιρίας Ferrovie Dello Stato Italiane και εμπορικής αμαξοστοιχίας του ΟΣΕ με δεκάδες επιβαίνοντες νεκρούς.

Οι λεπτομέρειες πολλές, συστήματα ασφαλείας που δεν υπήρχαν, μη συντηρημένο δίκτυο, ελλιπείς βάρδιες και άλλα πολλά. Η περαιτέρω αναφορά μας σε αυτά ενδεχομένως να μην έχει να δώσει και πολλή πληροφορία. Η ουσία είναι μία, στον καπιταλισμό οι ζωές των προλετάριων είναι αντικείμενο στατιστικών ερευνών και μέρος της ευρύτερης διαχείρισης αναλώσιμου υλικού, έμψυχου και μη. Είτε υπό κρατικό έλεγχο είτε στα χέρια ιδιωτών το καπιταλιστικά “βιώσιμο” επιτάσσει τη μεγιστοποίηση του κέρδους με κάθε “κόστος”. Έτσι οι ” υπήκοοι” του εκάστοτε έθνους-κράτους, τηρουμένων των αναλογιών του πού έτυχε να γεννηθούν, από ποιο σόι και με πόσο μεγάλη τσέπη γίνονται με τη σειρά τους άλλο ένα “ατύχημα”. Αν στο risk management η ασφάλεια και η ζωή του πελάτη κριθεί πιο ζημιογόνα από το ρίσκο της ακεραιότητάς του σε επίπεδο κέρδους, τόσο ωμά και σοκαριστικά έχουμε αυτά τα αποτελέσματα για τα οποία συζητάει πάσα ένας και μία πλέον εντός ελληνικής επικράτειας.

Φυσικά, το κράτος και τα φερέφωνά του μετακυλούν την ευθύνη για άλλη μία φορά σε κάποιον “κακό και ανεύθυνο” εργαζόμενο, στην κακιά στιγμή, στην γρουσουζιά ή σε ό,τι άλλο ανακαλύψουν για να σηκώσουν ένα σύννεφο σκόνης μπροστά από τα πραγματικό αίτιο, το ατέρμονο κυνήγι για το κέρδος. Την ιερή αγελάδα του καπιταλιστικού συστήματος στο οποίο ζούμε, για την οποία κράτος και κεφάλαιο “θυσιάζουν” με ευκολία την ανθρώπινη ζωή.

ΠΩΣ ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΟΛΥΝΕΚΡΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ;

Τα επίπεδα διαβάθμισης στο τί μπορεί να διαρρηγνύει κάθε φορά το κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ κράτους και υπηκόων είναι ρευστά και ιστορικά διαμορφούμενα. Για να φτάσουμε στην κρατική δολοφονία, όπως ευρέως (και σωστά) εκφράζεται κόσμος για το περιστατικό, η ελληνική κοινωνία πέρασε από μία απονεύρωση και κονιορτιοποίηση των ίδιων των αστικοδημοκρατικών λογικών στις οποίες ήταν γαλουχημένη. Από τους “τουρκοφάγους” στις τηλεοράσεις, την στρατιωτικοποίηση των αστυνομικών σωμάτων, περάσαμε στον έμπρακτο πόλεμο εναντίων των μεταναστών, από “πολίτες”, μπάτσους, στρατό, μμε, κυβερνήσεις, ευρωπαϊκή ένωση, στον έβρο, στο αιγαίο, στην μεσόγειο, στην δημόσια σφαίρα, εντός των πόλεων. Οι νεκροί μετανάστες από το δόγμα της ευρωπαϊκής καθαρότητας του ελληνικού κράτους αμέτρητοι. Μετά την ήττα των μαζικών κινημάτων που επέφερε ο ερχομός του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση (ο οποίος παρεμπιπτόντως είναι η κυβέρνηση που ιδιωτικοποίησε την trainose) η καταστολή εντάθηκε απέναντι στην αγωνιστικές μειοψηφίες που απέμειναν, παίρνοντας μιλιταριστικά πλέον χαρακτηριστικά. Έργο που ήρθε να ολοκληρώσει η ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία αντιμετώπισε τα κινήματα με ειδικό μένος. Στην μακρά περίοδο της καραντίνας εν μέσω κοινωνικής αποξένωσης, τηλεεργασίας και τηλεεκπαίδευσης, απαγόρευσης κυκλοφορίας και κατάστασης έκτακτης ανάγκης, τα νούμερα των νεκρών γίνανε ένα ακόμα νούμερο, μία ακόμα θεαματική είδηση στα ΜΜΕ.

Κρατικός στόχος όλης αυτής της στρατηγικής είναι ο προλετάριος της Ευρώπης και ειδικά της Ελλάδας, που άλλοτε είχε γαλουχηθεί στο δόγμα σκύψε το κεφάλι και μην μιλάς για να μην έχεις μπλεξίματα, να είναι έτοιμος να θάψει τα παιδιά του, για το καπρίτσιο του κάθε αστού, για το έθνος, για την ένδοξη ή την κακιά στιγμή.

Αυτό το “ατύχημα” λοιπόν μόνο τυχαίο δεν ήταν.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΛΙΨΗ ΩΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΟΡΓΗ

Πέρα από τα διλλήματα περί δημοσίου και ιδιωτικού τα στρατόπεδα είναι στην πραγματικότητα διαχωρισμένα και αναπόφευκτα θα συγκρουστούν. Είναι αυτοί που ζητάνε και ψάχνουν μία διαχείριση εντός του συστήματος, κυνηγάν εκλογικές αυταπάτες, στηρίζουν τις σοβαρές επενδύσεις, ή το σοβαρό κράτος.

Από την άλλη όσοι είναι συνειδητά ενάντια σε αυτόν τον κόσμο, στα κράτη του και τα σύνορά του, στην αστική τάξη και την ιδιοκτησία. Για το δημόσιο, το κοινωνικό, το ελεύθερο. Είτε αφορά την μετακίνηση είτε κάθε πτυχή της ζωής, για την αντίσταση, την εξέγερση, την επανάσταση.

ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ

ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 8/3 ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ στις 11.00

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΑ ΜΠΛΟΚ

Ζώντας στην εποχή της μηδενικής ευθύνης των από τα πάνω, στην εποχή που τα προμελετημένα εγκλήματα παρουσιάζονται από την κρατική βιτρίνα και τον μιντιακό συρφετό σαν απομονωμένα ατυχήματα. Που κάθε τεχνικής φύσεως έγκλημα ή φυσική καταστροφή απαιτεί εθνική σύμπνοια, υπομονή και μεταφυσική πίστη στον κρατικό μηχανισμό. Χθες στα Τέμπη συνέβη το αδιανόητο, το οποίο ωστόσο αν αποσπαστεί από την επικαιρότητα και ειδωθεί σαν μια φυσιολογική/μακροπρόθεσμη εξέλιξη της οικονομικής κρίσης και της άκρατης ιδιωτικοποίησης των πάντων, βγαίνουν ξεκάθαρα πολιτικά πορίσματα. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι εδώ, δεν είναι η κρίση χρέους αυτή που έχει φέρει την ιδιωτικοποίηση όλων των κομβικών δημόσιων δομών, κατά κύριο λόγο έχει φέρει το ξεπούλημα αυτών. Είναι η φιλελεύθερη ιδεολογική ηγεμονία της αστικής δημοκρατίας τους αυτή που εξισώνει τα κέρδη και τις ζημιές με τις ανθρώπινες ζωές. Η καπιταλιστική διαμεσολάβηση και οργάνωση των ζωών μας έχει εκπέσει στον απόλυτο πάτο, ποντάρει τα πάντα στο να πείσει ότι έχει μερική ηθική και όχι πολιτική ευθύνη για τα συνεχή εγκλήματα της.

Επί του συγκεκριμένου τώρα, για κάθε πανηγυρισμό των εκάστωτε κυβερνήσεων για την αποκρατικοποίηση των σιδηροδρομικών δομών είτε αυτός εμπεριείχε το γελοίο αφήγημα της εισροής 45 εκατομμυρίων στα κρατικά ταμεία (με τον ΟΣΕ να δηλώνει το 2016 τζίρο 120 εκατομμυρίων, ένα χρόνο πριν το ξεπούλημα), είτε αυτός εμπεριείχε το γελοίοτερο αφήγημα της μείωσης του χρόνου μεταφοράς στη γραμμή Θεσ/νικη- Αθήνα τώρα που ο ιδιώτης διαχειριστής παίζει μπάλα ανενόχλητος και εκσυγχρονίζει τις μεταφορές, οι όποιες καταγγελίες των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών τους δομών αποκρύπτονταν με σιγή ιχθύος. Το ότι δε λειτουργούν τα ηλεκρονικά συστήματα παρακολούθησης(τηλεκινηματική), το ότι δε γίνεται συντήρηση των γραμμών, το ότι είναι υποστελεχωμένα τα πάντα, το ότι μόνο το τελευταίο δίμηνο έχουν συμβεί πόσες δυσλειτουργίες, ατυχήματα, καθυστερήσεις. Εμάς δε μας ενδιαφέρει ο παράγοντας ανθρώπινου λάθους, όταν ένα ολόκληρο κράτος αφήνει τις ζωές μας έρμαιο της ξεφτίλας του. Θα μπορούσαν να γραφτούν άπειρα σχετικά με τις επιμέρους ευθύνες στα εκάστωτε κρατικά εγκλήματα, όμως η κοινή συνισταμένη είναι μία: Η αξία της ζωής μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα αποτιμάται στο απόλυτο μηδέν από το αστικό κράτος και σημασία δεν έχει μόνο να το αναδείξουμε αυτό, αλλά να πάρουμε το αίμα μας πίσω.

ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΖΗΜΙΕΣ, ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΕ, 01/03/23, 18.30

Ανάρες – Ομάδα δράσης & αλληλεγγύης