Ζώντας στην εποχή της μηδενικής ευθύνης των από τα πάνω, στην εποχή που τα προμελετημένα εγκλήματα παρουσιάζονται από την κρατική βιτρίνα και τον μιντιακό συρφετό σαν απομονωμένα ατυχήματα. Που κάθε τεχνικής φύσεως έγκλημα ή φυσική καταστροφή απαιτεί εθνική σύμπνοια, υπομονή και μεταφυσική πίστη στον κρατικό μηχανισμό. Χθες στα Τέμπη συνέβη το αδιανόητο, το οποίο ωστόσο αν αποσπαστεί από την επικαιρότητα και ειδωθεί σαν μια φυσιολογική/μακροπρόθεσμη εξέλιξη της οικονομικής κρίσης και της άκρατης ιδιωτικοποίησης των πάντων, βγαίνουν ξεκάθαρα πολιτικά πορίσματα. Να ξεκαθαρίσουμε κάτι εδώ, δεν είναι η κρίση χρέους αυτή που έχει φέρει την ιδιωτικοποίηση όλων των κομβικών δημόσιων δομών, κατά κύριο λόγο έχει φέρει το ξεπούλημα αυτών. Είναι η φιλελεύθερη ιδεολογική ηγεμονία της αστικής δημοκρατίας τους αυτή που εξισώνει τα κέρδη και τις ζημιές με τις ανθρώπινες ζωές. Η καπιταλιστική διαμεσολάβηση και οργάνωση των ζωών μας έχει εκπέσει στον απόλυτο πάτο, ποντάρει τα πάντα στο να πείσει ότι έχει μερική ηθική και όχι πολιτική ευθύνη για τα συνεχή εγκλήματα της.
Επί του συγκεκριμένου τώρα, για κάθε πανηγυρισμό των εκάστωτε κυβερνήσεων για την αποκρατικοποίηση των σιδηροδρομικών δομών είτε αυτός εμπεριείχε το γελοίο αφήγημα της εισροής 45 εκατομμυρίων στα κρατικά ταμεία (με τον ΟΣΕ να δηλώνει το 2016 τζίρο 120 εκατομμυρίων, ένα χρόνο πριν το ξεπούλημα), είτε αυτός εμπεριείχε το γελοίοτερο αφήγημα της μείωσης του χρόνου μεταφοράς στη γραμμή Θεσ/νικη- Αθήνα τώρα που ο ιδιώτης διαχειριστής παίζει μπάλα ανενόχλητος και εκσυγχρονίζει τις μεταφορές, οι όποιες καταγγελίες των εργαζομένων και των συνδικαλιστικών τους δομών αποκρύπτονταν με σιγή ιχθύος. Το ότι δε λειτουργούν τα ηλεκρονικά συστήματα παρακολούθησης(τηλεκινηματική), το ότι δε γίνεται συντήρηση των γραμμών, το ότι είναι υποστελεχωμένα τα πάντα, το ότι μόνο το τελευταίο δίμηνο έχουν συμβεί πόσες δυσλειτουργίες, ατυχήματα, καθυστερήσεις. Εμάς δε μας ενδιαφέρει ο παράγοντας ανθρώπινου λάθους, όταν ένα ολόκληρο κράτος αφήνει τις ζωές μας έρμαιο της ξεφτίλας του. Θα μπορούσαν να γραφτούν άπειρα σχετικά με τις επιμέρους ευθύνες στα εκάστωτε κρατικά εγκλήματα, όμως η κοινή συνισταμένη είναι μία: Η αξία της ζωής μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα αποτιμάται στο απόλυτο μηδέν από το αστικό κράτος και σημασία δεν έχει μόνο να το αναδείξουμε αυτό, αλλά να πάρουμε το αίμα μας πίσω.
ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΚΕΡΔΗ ΚΑΙ ΖΗΜΙΕΣ, ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΖΩΕΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΟΣΕ, 01/03/23, 18.30
Ανάρες – Ομάδα δράσης & αλληλεγγύης