Ανάρες – Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Ο Ali Ercan Gökoğlu μαζί με άλλους 4 συντρόφους/ισσες του συνελήφθησαν στο παρελθόν ενώ πήγαιναν για καλοκαιρινή κατασκήνωση στη Χαλκίδα. Η ΕΛ.ΑΣ. τους επιτέθηκε και τους βασάνισε κατηγορώντας τους εν τέλει για 4 πλημμελήματα. Όταν ήρθε η ώρα της δίκης, οι ίδιοι και οι συνήγοροί τους δεν είχαν ενημερωθεί προηγουμένως, με αποτέλεσμα να δικαστούν ερημην και να καταδικαστούν σε 3 χρόνια και 9 μήνες. Οι αγωνιστές δεν είχαν ενημερωθεί για κανένα στάδιο της δίκης και επίσης η έφεσή τους απορρίφθηκε ως εκπρόθεσμη, ενώ δεν τους αναγνωρίστηκε επί της ουσίας καν το δικαίωμα να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους. Η ενορχηστρωμένη από την αντιτρομοκρατική επιχείρηση αυτή που οδήγησε στη φυλάκιση τους 5 αγωνιστές, εν τέλει καταφέρθηκε να μετατραπεί σε εξαγοράσιμη ποινή. Ωστόσο, συνεχίστηκε η διοικητική κράτηση του Ali Ercan Gökoğlu καθώς σύμφωνα με το κράτος αποτελεί “απειλή για τη χώρα”. Το ελληνικό κράτος εξέδωσε απόφαση για την απέλασή του, την οποία ζητούσε και το τουρκικό κράτος από την πλευρά του. Με σκοπό να αντισταθεί στις εις βάρος του σκευωρίες και στη επαπειλούμενη απέλαση του, ο Ali Ercan Gökoğlu ξεκίνησε απεργία πείνας στις 5 Οκτωβρίου, ενώ αυτή τη στιγμή κρατείται στο κέντρο κράτησης της Πέτρου Ράλλη.
Οι αστικές τάξεις τουρκίας και ελλάδας συνεργάζονται εναντίον των αντιστάσεων που προκύπτουν στο εσωτερικό τους καθώς αναγνωρίζουν την κοινή απειλή που αυτές συνιστούν για τα καπιταλιστικά κράτη. Παράλληλα, στη δημόσια σφαίρα, η τουρκία αξιοποιείται ως ένα φόβητρο με σκοπό να λειτουργήσει πειθαρχικά, εκφοβιστικά και να ενισχύσει την εθνική ενότητα και στοίχιση πίσω από τα συμφέροντα των αφεντικών. Η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε είναι να σταθούμε με αλληλεγγύη στον αγώνα του επαναστάτη Ali Ercan Gökoğlu και να μην τον αφήσουμε βορά στις ορέξεις των αστικών τάξεων ελλάδας και τουρκίας.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΣΥΛΟ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ALI ERCAN GÖKOĞLU
ΚΑΜΙΑ ΑΠΕΛΑΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΗ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Ως ένδειξη αλληλεγγύης στην συντρόφισσα Μαριάννα και τιμής στον σύντροφό Κυριάκο κρεμάσαμε πανό για να υπενθυμίσουμε σε όλες κ ολους ότι στους δρόμους του κοινωνικού πολέμου ο αγώνας συνεχίζεται με όλα τα μέσα. Στεκόμαστε αδιαλλακτα δίπλα στην συντρόφισσα με πείσμα σε πείσμα κράτους και ΜΜΕ που πασχίζουν να διαποτισουν με φόβο τις επιλογές αγώνα που ο καθένας και η καθεμία έχει επιλέξει. Ο σύντροφός Κυριάκος θα ζει για πάντα στη μνήμη μας, μέσα από τους αγώνες μας.

Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΑΓΩΝΙΣΤΗ

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΣΥΝΤΡΌΦΙΣΣΑ ΜΑΡΙΆΝΝΑ Μ.

Ανάρες Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

ΛΟΓΩ ΚΑΙΡΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ , Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 7/10, 7 ΜΜ, ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ

Με τη λήξη της Βρετανικής Εντολής και το σχηματισμό του κράτους του Ισραήλ το 1948, συντελείται η πρώτη μαζική εθνοκαθαρτική επιχείρηση προς τους άραβες παλαιστίνιους. Η επονομαζόμενη Νάκμπα (καταστροφή), αποτέλεσε την ιδρυτική πράξη τους Κράτους του Ισραήλ, κατά την οποία σε πρώτο στάδιο εποικιστικές/αποικιακές παρακρατικές ομάδες και ύστερα ο στρατός εκτόπισαν με δολοφονική βία και μαζικές σφαγές από ολόκληρες παλαιστινιακές πόλεις και χωριά πάνω από 700.000 παλαιστίνιους/ες, αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες νεκρούς. Η Νάκμπα δεν ήταν ένα μεμονωμένο συμβάν στον εποικισμό της Παλαιστίνης. Η “συνεχιζόμενη Νάκμπα” συντελείται στο τώρα, με τις επιχειρήσεις εκτοπισμού και γενοκτονίας που διαπράττει το ισραηλινό κράτος εδώ και ένα ολόκληρο έτος στην λωρίδα της Γάζας.

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Αφορμή για την γενοκτονική του τελευταίου έτους επιχείρηση αποτέλεσε, η επιχείρηση “Πλημμύρα του Αλ-Άκσα”, οργανωμένη ενέργεια τμήματος των αντιστασιακών οργανώσεων, εντός των κατεχόμενων από τον Ισραηλινό στρατό παλαιστιακών περιοχών.

76 χρόνια διώξων, βασανισμών, εκτοπίσεων, πολέμων, έχουν θρέψει 5 γενιές παλαιστινίων με την ωμή πραγματικότητα του κοινωνικού ανταγωνισμού, οι καταπιεσμένοι το ψωμί τους, την ελευθερία τους, την ίδια την ζωή τους, δεν μπορούν να την διαπραγματευτούν, απλώνουν το χέρι και την αρπάζουν.

Δήθεν ανθρωπιστές των δυτικών προνομίων, άρρηκτα συνδεδεμένοι με το νεοαποικιοκραιτκό σύστημα, ευρωπαϊκή αριστερά, ΜΚΟ και άλλοι, νομίζουν ότι μπορούν να νουθετήσουν τους αντιστεκόμενους σαν να έχουν να αντιμετωπίσουν άγουρους έφηβους.

Η πανοπλία του Ισραηλινού κράτους καθώς και των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων του είναι αληθινή και δεδομένη, η αριθμολατρεία όμως είναι αστική λογική.

Η Παλαιστινιακή αντίσταση βρήκε έδαφος και θέριεψε στις πιο αντίξοες συνθήκες. Χωρίς τρόφιμα, νερό, φάρμακα, νοσοκομεία, χωρίς σπίτι οι Γαζάουϊ με μόνο όπλο την αλληλεγγύη, μετρώντας τις απώλειες, μην προλαβαίνοντας να επουλώσουν την παραμικρή πληγή, στέκονται εκεί ζωντανοί, ενώ παράλληλα οι πράξεις αντίστασης, από το σήκωμα της κάμερας προς καταγραφή της γενοκτονίας, την πέτρα, την μολότοφ, την ρουκέτα, το τουφεκι, το μαχαίρι έχουν καταφέρει σημαντικούς τριγμούς στις τάξεις του αιμοδιψή σιωνιστικού εχθρού.

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

Ο ρόλος που έχει διαδραματίσει η μορφή έθνος-κράτος απέναντι στους πληθυσμούς των οποίων την εξόντωση ή τον εκτοπισμό θεωρεί επικερδείς είναι δεδομένος. Η οργανωμένη μορφή έθνος-κράτος έχει προχωρήσει πολλές φορές στην ιστορία σε μαζικές εκτελέσεις πληθυσμών, σε εθνοκαθάρσεις και σε γενοκτονίες. Οι λέξεις «κατοχή», «αποκλεισμός», «εθνοκάθαρση», «γενοκτονία», «αποικιοκρατία», «επεκτατισμός», «εποικισμός», άλλωστε είναι σύμφυτες με τους διάφορους τρόπους δημιουργίας των εθνών-κρατών και με την θεμελίωση των εθνικών αφηγημάτων.

Στην γενοκτονία που διαπράττει το ισραηλινό κράτος συναινεί και συμμετέχει και το ελληνικό κράτος μεταξύ άλλων. Η εδραίωση και η εξάπλωση της κυριαρχίας του ελληνικού κράτους στην ευρύτερη νοτιοανατολική Μεσόγειο αποτυπώνεται και περνάει μέσα από την άμεση εμπλοκή του στη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ, αλλά και τις ευρύτερες συγκρούσεις στη μέση Ανατολή. Οι στρατιωτικές βάσεις χρησιμοποιούνται σαν ορμητήρια βομβαρδισμών αμάχων, η Λάρισα αποτελεί στρατηγείο κατά των Χούθι ενώτο ελληνικό ναυτικό ήδη πολεμά στη μέση Ανατολή. Η σύνδεση εξ άλλου με το κράτος του Ισραήλ γίνεται οικονομικά, ερευνητικά και στρατιωτικά, και επιβεβαιώνεται μεταξύ άλλων από τις διμερείς συμφωνίες. Το ελληνικό κράτος από τη μία πολεμάει με σκοπό την υπεράσπιση του εγχώριου κεφαλαίου (εφοπλιστικό κεφάλαιο, ενεργειακές συμφωνίες κλπ) και προς εξασφάλιση των διακρατικών του συμμαχιών – Ε.Ε.,ΝΑΤΟ, διμερείς συμφωνίες με Ισραήλ, Σ. Αραβία κλπ. Ενώ από την άλλη διαμορφώνει πολιτικές εναντίον των μεταναστ(ρι)ών στις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης, διεξάγει πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών, επιδιώκοντας την τιθάσευση και ομοιογένεια (προς το συμφέρον του) στο εσωτερικό του.

ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ, ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ, ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ

Τα σύγχρονα καπιταλιστικά κράτη έχουν την ανάγκη να δημιουργούν πλεονάζοντες πληθυσμούς, τους οποίους να μπορούν να εκμεταλλεύονται άνευ όρων ή και να τους εξολοθρεύουν χωρίς κάποιο πολιτικό κόστος. Πέρα από την υποτιμημένη ντόπια εργατική τάξη, έχουν ανάγκη ένα πλήρως αορατοποιημένο κομμάτι του πληθυσμού, ένα κομμάτι σε καθεστώς ανυπαρξίας. Εδώ και δεκαετίες, το ελληνικό κράτος εφαρμόζει αυτή την πολιτική διαχείρισης απέναντι στις μετανάστριες. Από το 2017 τα pushbacks έχουν αυξηθεί, ενώ όσοι/ες μετανάστ(ρι)ες φτάνουν στη χώρα, είτε κρατούνται για χίλιους δυο λόγους (κατηγορία “διακίνησης”, έλλειψη νομιμοποιητικών εγγράφων, παράνομη προσέλευση στη χώρα), είτε οδηγούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μακριά από τον κοινωνικό ιστό και το βλέμμα της κοινωνίας. Η τελευταία κατηγορία μεταναστών, φοβούμενη την “σκληρή” όψη της πολιτικής αυτής, αναγκάζεται να δουλεύει σε συνθήκες πλήρους υπακοής και παράνομης ή (ημι)παράνομης εργασίας, σε χωράφια, αποθήκες και εργοστάσια. Δουλειές στις οποίες βασίζεται σημαντικό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας και στις οποίες οδηγούνται οι μετανάστριες λόγω αυτού του καθεστώτος (ημι)παρανομίας τους. Η νέα τροπολογία του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, προβλέπει τη νομιμοποίηση περίπου 30.000 μεταναστριών και θέτει σε άμεση εξάρτηση το δικαίωμα της νόμιμης διαμονής με την νόμιμη εργασία. Έτσι, η πολιτική της “ένταξης” έρχεται να συμπληρώσει την αποτρεπτική πολιτική των συνόρων-φυλακών-pushbacks, η οποία παραμένει ως φόβητρο που εξασφαλίζει την άνευ όρων εργασιακή εκμετάλλευση (όσων μεταναστών “ενταχθούν” στην παραγωγή) από το ντόπιο κεφάλαιο.

Μία από τις πιο αιματηρές εκφάνσεις αυτής της πολιτικής, υπήρξε η δολοφονία πάνω από 600 μεταναστ(ρι)ών ανοιχτά της Πύλου στις 14/6/2023 από το ελληνικό λιμενικό, το οποίο βύθισε το σκάφος στο οποίο επέβαιναν περίπου 700 άνθρωποι. Η εξολόθρευση 600 ανθρώπων από το ελληνικό κράτος, μέσα σε λίγες ώρες, έκανε σε όλους γνωστό ότι τα pushbacks δολοφονούν και ότι αυτό που -μέχρι στιγμής- έκανε το κράτος ημι-φανερά, πλέον μπορεί να το κάνει φανερά. Η υποτίμηση των μεταναστριών σημαίνει την περαιτέρω υποτίμηση και του υπόλοιπου προλεταριάτου. Το εθνικό αφήγημα συσκοτίζει την καπιταλιστική εκμετάλλευση και την αλληλεξάρτηση των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων, ως ταξικά καταπιεσμένα υποκείμενα. Σε όλη αυτή την επιβαλλόμενη συνθήκη, οι μετανάστ(ρι)ες αντιστέκονται, με τις απεργίες πείνας στα κέντρα κράτησης Κορίνθου, Αμυγδαλέζας αλλά και με τους εργασιακούς αγώνες σε Wolt, e-food, Teleperformance, IG Express.

Οι παλαιστίνιοι, όπως και κάθε κοινωνική ομάδα υπό διωγμό με βάση ταξικά, φυλετικά ή έμφυλα κριτήρια, έχουν εκφράσει την αντίστασή τους εναντίον του καθεστώτος απάρτχαϊντ υπό διάφορες μορφές. Στα επαναλαμβανόμενα σφαγεία της Μέσης Ανατολής, οφείλουμε να βλέπουμε όχι απλώς “γεωπολιτικούς παίκτες”, αλλά τις ίδιες τις κινήσεις και τις ανάγκες των προλετάριων είτε στην Παλαιστίνη είτε στη Συρία είτε στην Υεμένη είτε στον Λίβανο. Η εξυπηρέτηση των συμφερόντων είτε των δυτικών δυνάμεων είτε του αυτοαποκαλούμενου “άξονα της αντίστασης” αντιβαίνει των συμφερόντων του οποιουδήποτε προλεταριάτου. Ως εκ τούτου τασσόμαστε με την διεθνιστική αλληλεγγύη στους αντιστεκόμενους, στους εκτοπισμένους και στους μετανάστες παλαιστίνιους/ες. Να φωτίσουμε οποιαδήποτε φωνή εντός του κράτους του Ισραήλ αντιτίθεται στη γενοκτονία (άρνηση στράτευσης, αλληλεγγύη στους παλαιστίνιους). Οφείλουμε παράλληλα να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή της Ελλάδας και να αναδείξουμε τις δομικές αντιφάσεις του -όπως και όλων των κρατών-, το οποίο υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε βάρος του ντόπιου προλεταριάτου και των μεταναστριών και συμμετέχει σε συρράξεις, αποκλεισμούς και πολέμους, όπως στην Ουκρανία και τη μέση ανατολή. Στο εδώ και τώρα υπάρχουν αντιστάσεις, οφείλουμε στο εδώ και τώρα να αναδείξουμε τις ευθύνες του ελληνικού κράτους στη σφαγή των Παλαιστινίων, όπως επίσης και τα δικά του εγκλήματα, όπως η μαζική δολοφονία ανοιχτά της Πύλου ή ρατσιτική δολοφονία μετά βασανισμού των Μοχάμεντ Καμράν και Μία Χαμιζούλ, στα Α.Τ. του Αγίου Παντελεήμονα και Ομόνοιας αντίστοιχα,και να οξύνουμε τον κοινωνικό ανταγωνισμό μέσα στις μητροπόλεις.

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ/ΕΣ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΕΖΟΥΣ/ΖΕΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΪΣΡΑΗΛΙΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

ΟΥΤΕ ΙΣΡΑΗΛ ΟΥΤΕ ΙΡΑΝ, ΟΥΤΕ ΝΑΤΟ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑ, ΑΥΤΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 12.00 ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ανάρες – Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Το πρωί της 21ης Σεπτεμβρίου ο Μοχάμεντ Καμράν βρίσκεται νεκρός στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα, με τις αρχικές πληροφορίες των βασανιστών του, της Ελληνικής Αστυνομίας, να κάνουν λόγω για φυσικά αίτια. Η οικογένειά του όμως που τον αναζητούσε για μία ολόκληρη εβδομάδα διαπιστώνει ότι έχει περάσει από τα μισά Αστυνομικά τμήματα της Αθήνας και το σώμα του έχει εμφανή σημάδια ξυλοδαρμού. Είναι προφανές ότι πρόκειται για βασανισμό και δολοφονία, ενός ακόμα μετανάστη από την ΕΛΑΣ.

Καμία κρατική δολοφονία δεν θα μείνει αναπάντητη

Στηρίζουμε το κάλεσμα του Stop war on migrants

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Θ.Πικάση, Πέμπτη 19/9, 19:00, Τσιμισκή με Γούναρη

Ο Θ. Πικασης, ο οποίος βρισκόταν κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού, ώστε να έχει τη δυνατότητα να δέχεται επισκεπτήρια από τα οικεία του πρόσωπα και να φοιτεί στο ΙΕΚ Κορυδαλλού, μετάχθηκε βίαια στις φυλακές Αγίου Στεφάνου, στην Πάτρα, στερούμενος τις σπουδές του και τα επισκεπτήρια των οικείων του. Με το πέρας των γεγονότων στην Δ’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, με τη δολοφονία κρατουμένου, η διοίκηση της φυλακής, διέταξε την μεταγωγή του Θ. Πικάση. Στο άκουσμα της επικείμενης μεταγωγής και πριν ακόμα αυτή συμβεί, ο Θανάσης ξεκίνησε στις 8/7 απεργία πείνας με αίτημα την ακύρωσή της. Στις 10/7 η μεταγωγή συνέβη κανονικά και ο Θ.Πικάσης μεταφέρθηκε στον Άγιο Στέφανο, στην Πάτρα, όπου προφανώς, δεν έχει καμία από τις παραπάνω δυνατότητες, δηλαδή των επισκεπτηριών και της φοίτησης.Από τις 2/9, βρίσκεται στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού “Άγιος Παύλος” συνεχίζοντας την απεργία πείνας. Εκεί έχοντας εμφανίσει έντονους πόνους, ρίγος και πυρετό ,μετά από έκκληση για ιατρική περίθαλψη , η πρώτη ανταπόκριση ήταν ο αρχιφύλακας βασανιστής ο οποίος του πάτησε το κεφάλι στο πάτωμα, λέγοντάς του «Δεν καταλαβαίνω από απεργίες πείνας εγώ».

Η περίπτωση του Θ.Πικαση, ο οποίος συνεχίζει κανονικά την απεργία πείνας, είναι μόνο μία απο τις αναρρίθμητες περιπτώσεις που μας καθιστούν σαφές ότι η πορεία ενός έγκλειστου, στα δημοκρατικά κελιά, σημαίνει βασανιστήρια, εκδικητικές μεταγωγές, στέρηση βασικών διακαιώματων, άθλιες συνθήκες κράτησης και το πηγάδι δεν έχει πάτο. Με άλλα λόγια, οι ζωές των κρατούμενων, είναι αναλώσιμες για τους καταπιεστές. Μέσα από μια σειρά τροποποιήσεων, τόσο στον σωφρονιστικό, όσο και στον ποινικό κωδικα, κράτος και κεφάλαιο δείχνουν να οχύρωνονται απέναντι σε κάθε είδους “παραβατικότητα”, αρχικά με την αυστηριοποίηση των νομικών πλαισίων κι έπειτα με την πλήρη υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής, κατά τη διάρκεια έκτισης των διαφόρων ποινών.

Ωστόσο πέρα απο τις κινήσεις από την πλευρά της εξουσίας, υπάρχει και η κίνηση από την πλευρά των καταπιεσμένων και των αντιστεκόμενων. Παρά λοιπόν, το ότι η καπιταλιστική μηχανή θέλει να δείχνει άτρωτη, εμείς έχουμε τα παραδείγματα των αγώνων, μικρών και μεγάλων, να μας δείχνουν το αντίθετο. Από τις απεργίες πείνας και τις εξεγέρσεις στα κεντρα κράτησης των μεταναστ(ρι)ών, μέχρι τις απεργίες πείνας και τις συλλογικές διεκδικήσεις κρατουμένων στις φυλακές, οι αγώνες των εγκλείστων πέρα απο το να μας συγκινούν, μας δείχνουν τον δρόμο. Οι αγώνες των, κάθε λογής, κρατουμένων για τα δικαιώματά τους είναι αγωνας για ζωή και αξιοπρέπεια, και εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι \ες σε αυτούς.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ Θ.ΠΙΚΑΣΗ, ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 8/7

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΊΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ

ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Θ.Πικάση, Πέμπτη 19/9, 19:00, Τσιμισκή με Γούναρη

Ανάρες Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης