[Ανάρτηση πανό για τα 3 χρόνια από την δολοφονία του Ρομά Νίκου Σαμπάνη από τα ένστολα σκουπίδια της ΕΛΑΣ]

[Ανάρτηση πανό ως ένδειξη αλληλεγύης στα συντρόφια που συνελήφθησαν στην κατάληψη Ματρόζου 45 και στα κατειλημμένα προσφυγικά]

Τους τελευταίους μήνες του 2019, μετά και την καλοκαιρινή αλλαγή πολιτικής
διαχείρισης, το κράτος είχε εξαπολύσει μια νέα κατασταλτική εκστρατεία απέναντι στις
δομές του κινήματος και στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα. Οι τελευταίες εκκενώσεις
διαδραματίστηκαν, μετά το τέλος του περιβόητου τελεσιγράφου για οικειοθελή
αποχώρηση εντός 15ήμερου, στην γειτονιά του Αμαρουσίου με την εκκένωση της
κατάληψης Έπαυλης Κουβέλου αλλά και στη γειτονιά του Κουκακίου, όπου
εκκενώθηκαν τρείς καταλήψεις της Κοινότητας Καταλήψεων Κουκακίου.
Στις 18/12/2019, ύστερα από δεκάδες εκκενώσεις καταλήψεων και εκατοντάδες
συλλήψεις μεταναστ(ρι)ών και αναρχικών, το κράτος εκκενώνει και τις 3 καταλήψεις
της κοινότητάς στο Κουκάκι. Λίγες μέρες μετά, στις 11/01/20 τα συντρόφια της
κοινότητας μαζί με αλληλέγγυο κόσμο πετυχαίνουν την ταυτόχρονη ανακατάληψη των
καταλήψεων της Παναιτωλίου και της Ματρόζου μαζί με την Αρβαλή 3. Η ανακατάληψη
της Ματρόζου 45 και της Παναιτωλίου 21 ήταν μια πράξη ενάντια στο φόβο που
επιβάλει η κρατική καταστολή στο σύνολο της κοινωνικής βάσης, ενάντια στην
παντοδυναμία που προβάλει το σύστημα απέναντι σε όλες όσες υψώνουν τις φωνές
και τις γροθιές τους. Ήταν ένα σινιάλο αντίστασης και ένα κάλεσμα κλιμάκωσης των
αγώνων σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα. Την Τρίτη 22/10, εκδικάζεται μετά από 4 χρόνια η
υπόθεση της ανακατάληψης και υπεράσπισης της Ματρόζου 45. Την ημέρα εκείνη η
μαχητική στάση της Κοινότητας όχι μόνο ανέδειξε το εργαλείο της ανακατάληψης σε
μια περίοδο συνεχόμενων εκκενώσεων αλλά αποτέλεσε ανάχωμα στο δόγμα “νόμος και
τάξη” και τις κατασταλτικές του προεκτάσεις.
Δυο χρόνια αργότερα τον Νοέμβρη του 2022 με πρόσχημα την απαγωγή ενός μέλους
της κοινότητας, το οποίο κατηγορήθηκε για εμπρηστική ενέργεια -κατηγορία για την
οποία αθωώθηκε μετά από κάποιους μήνες παραμονής του στη φυλακή- οι μπάτσοι
εισβάλλουν στην Κοινότητα των Κατειλημμένων Προσφυγικών με αποτέλεσμα την
σύλληψη 79 συντροφιών. Τα συντρόφια δεν τους το έκαναν εύκολο, αφού οι συλλήψεις
ακολούθησαν μετά από πολύωρη μαχητική υπεράσπιση της Κοινότητας με διάφορα
μέσα. Την Πέμπτη 24/10, εκδικάζεται η υπόθεση των 79 που έκαναν σαφές ότι οι
καταλήψεις δεν παραδίδονται, μάχονται.
Οι καταλήψεις είναι η στέγη των επιλογών αγώνα που ο καθένας έχει επιλέξει, είναι τα
απελευθερωμένα εδάφη, είναι “σαρξ εκ σαρκός” του αγώνα. Γιατί απέναντι στη
καταστολή και στο δυστοπικό παρόν και μέλλον που θέλουν να μας επιβάλλουν η
συνειδητοποίηση των ταξικών συμφερόντων και η όξυνση της αντίστασης μας είναι ο
μόνος δρόμος. Γιατί οι καταλήψεις υπάρχουν και θα υπάρχουν μέσα και έξω από τα
ντουβάρια και θα ανακαταλαμβάνονται κάθε φορά που η αλληλεγγύη μας θα στέκει
ανυποχώρητη.
-Τρίτη 22/10, 9:00(κτήριο 12, αιθ.4) , δίκη συλληφθέντων από την ανακατάληψη της ματρόζου 45
– Πέμπτη 24/10, 9:00(κτήριο 8, αιθ.2), δίκη συλληφθέντων από την μαχητική υπεράσπιση των κατειλλημένων προσφυγικών
10-100-1000ΑΔΕΣ (ΑΝΑ)ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΑΠΟ ΜΑΤΡΟΖΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ
Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ, Πορεία Σάββατο 5/10, Άγ. Βενιζέλου 12:00

ΛΟΓΩ ΚΑΙΡΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ , Η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 7/10, 7 ΜΜ, ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ

Με τη λήξη της Βρετανικής Εντολής και το σχηματισμό του κράτους του Ισραήλ το 1948, συντελείται η πρώτη μαζική εθνοκαθαρτική επιχείρηση προς τους άραβες παλαιστίνιους. Η επονομαζόμενη Νάκμπα (καταστροφή), αποτέλεσε την ιδρυτική πράξη τους Κράτους του Ισραήλ, κατά την οποία σε πρώτο στάδιο εποικιστικές/αποικιακές παρακρατικές ομάδες και ύστερα ο στρατός εκτόπισαν με δολοφονική βία και μαζικές σφαγές από ολόκληρες παλαιστινιακές πόλεις και χωριά πάνω από 700.000 παλαιστίνιους/ες, αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες νεκρούς. Η Νάκμπα δεν ήταν ένα μεμονωμένο συμβάν στον εποικισμό της Παλαιστίνης. Η “συνεχιζόμενη Νάκμπα” συντελείται στο τώρα, με τις επιχειρήσεις εκτοπισμού και γενοκτονίας που διαπράττει το ισραηλινό κράτος εδώ και ένα ολόκληρο έτος στην λωρίδα της Γάζας.

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Αφορμή για την γενοκτονική του τελευταίου έτους επιχείρηση αποτέλεσε, η επιχείρηση “Πλημμύρα του Αλ-Άκσα”, οργανωμένη ενέργεια τμήματος των αντιστασιακών οργανώσεων, εντός των κατεχόμενων από τον Ισραηλινό στρατό παλαιστιακών περιοχών.

76 χρόνια διώξων, βασανισμών, εκτοπίσεων, πολέμων, έχουν θρέψει 5 γενιές παλαιστινίων με την ωμή πραγματικότητα του κοινωνικού ανταγωνισμού, οι καταπιεσμένοι το ψωμί τους, την ελευθερία τους, την ίδια την ζωή τους, δεν μπορούν να την διαπραγματευτούν, απλώνουν το χέρι και την αρπάζουν.

Δήθεν ανθρωπιστές των δυτικών προνομίων, άρρηκτα συνδεδεμένοι με το νεοαποικιοκραιτκό σύστημα, ευρωπαϊκή αριστερά, ΜΚΟ και άλλοι, νομίζουν ότι μπορούν να νουθετήσουν τους αντιστεκόμενους σαν να έχουν να αντιμετωπίσουν άγουρους έφηβους.

Η πανοπλία του Ισραηλινού κράτους καθώς και των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων του είναι αληθινή και δεδομένη, η αριθμολατρεία όμως είναι αστική λογική.

Η Παλαιστινιακή αντίσταση βρήκε έδαφος και θέριεψε στις πιο αντίξοες συνθήκες. Χωρίς τρόφιμα, νερό, φάρμακα, νοσοκομεία, χωρίς σπίτι οι Γαζάουϊ με μόνο όπλο την αλληλεγγύη, μετρώντας τις απώλειες, μην προλαβαίνοντας να επουλώσουν την παραμικρή πληγή, στέκονται εκεί ζωντανοί, ενώ παράλληλα οι πράξεις αντίστασης, από το σήκωμα της κάμερας προς καταγραφή της γενοκτονίας, την πέτρα, την μολότοφ, την ρουκέτα, το τουφεκι, το μαχαίρι έχουν καταφέρει σημαντικούς τριγμούς στις τάξεις του αιμοδιψή σιωνιστικού εχθρού.

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ

Ο ρόλος που έχει διαδραματίσει η μορφή έθνος-κράτος απέναντι στους πληθυσμούς των οποίων την εξόντωση ή τον εκτοπισμό θεωρεί επικερδείς είναι δεδομένος. Η οργανωμένη μορφή έθνος-κράτος έχει προχωρήσει πολλές φορές στην ιστορία σε μαζικές εκτελέσεις πληθυσμών, σε εθνοκαθάρσεις και σε γενοκτονίες. Οι λέξεις «κατοχή», «αποκλεισμός», «εθνοκάθαρση», «γενοκτονία», «αποικιοκρατία», «επεκτατισμός», «εποικισμός», άλλωστε είναι σύμφυτες με τους διάφορους τρόπους δημιουργίας των εθνών-κρατών και με την θεμελίωση των εθνικών αφηγημάτων.

Στην γενοκτονία που διαπράττει το ισραηλινό κράτος συναινεί και συμμετέχει και το ελληνικό κράτος μεταξύ άλλων. Η εδραίωση και η εξάπλωση της κυριαρχίας του ελληνικού κράτους στην ευρύτερη νοτιοανατολική Μεσόγειο αποτυπώνεται και περνάει μέσα από την άμεση εμπλοκή του στη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ, αλλά και τις ευρύτερες συγκρούσεις στη μέση Ανατολή. Οι στρατιωτικές βάσεις χρησιμοποιούνται σαν ορμητήρια βομβαρδισμών αμάχων, η Λάρισα αποτελεί στρατηγείο κατά των Χούθι ενώτο ελληνικό ναυτικό ήδη πολεμά στη μέση Ανατολή. Η σύνδεση εξ άλλου με το κράτος του Ισραήλ γίνεται οικονομικά, ερευνητικά και στρατιωτικά, και επιβεβαιώνεται μεταξύ άλλων από τις διμερείς συμφωνίες. Το ελληνικό κράτος από τη μία πολεμάει με σκοπό την υπεράσπιση του εγχώριου κεφαλαίου (εφοπλιστικό κεφάλαιο, ενεργειακές συμφωνίες κλπ) και προς εξασφάλιση των διακρατικών του συμμαχιών – Ε.Ε.,ΝΑΤΟ, διμερείς συμφωνίες με Ισραήλ, Σ. Αραβία κλπ. Ενώ από την άλλη διαμορφώνει πολιτικές εναντίον των μεταναστ(ρι)ών στις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης, διεξάγει πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών, επιδιώκοντας την τιθάσευση και ομοιογένεια (προς το συμφέρον του) στο εσωτερικό του.

ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ, ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ, ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ

Τα σύγχρονα καπιταλιστικά κράτη έχουν την ανάγκη να δημιουργούν πλεονάζοντες πληθυσμούς, τους οποίους να μπορούν να εκμεταλλεύονται άνευ όρων ή και να τους εξολοθρεύουν χωρίς κάποιο πολιτικό κόστος. Πέρα από την υποτιμημένη ντόπια εργατική τάξη, έχουν ανάγκη ένα πλήρως αορατοποιημένο κομμάτι του πληθυσμού, ένα κομμάτι σε καθεστώς ανυπαρξίας. Εδώ και δεκαετίες, το ελληνικό κράτος εφαρμόζει αυτή την πολιτική διαχείρισης απέναντι στις μετανάστριες. Από το 2017 τα pushbacks έχουν αυξηθεί, ενώ όσοι/ες μετανάστ(ρι)ες φτάνουν στη χώρα, είτε κρατούνται για χίλιους δυο λόγους (κατηγορία “διακίνησης”, έλλειψη νομιμοποιητικών εγγράφων, παράνομη προσέλευση στη χώρα), είτε οδηγούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μακριά από τον κοινωνικό ιστό και το βλέμμα της κοινωνίας. Η τελευταία κατηγορία μεταναστών, φοβούμενη την “σκληρή” όψη της πολιτικής αυτής, αναγκάζεται να δουλεύει σε συνθήκες πλήρους υπακοής και παράνομης ή (ημι)παράνομης εργασίας, σε χωράφια, αποθήκες και εργοστάσια. Δουλειές στις οποίες βασίζεται σημαντικό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας και στις οποίες οδηγούνται οι μετανάστριες λόγω αυτού του καθεστώτος (ημι)παρανομίας τους. Η νέα τροπολογία του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, προβλέπει τη νομιμοποίηση περίπου 30.000 μεταναστριών και θέτει σε άμεση εξάρτηση το δικαίωμα της νόμιμης διαμονής με την νόμιμη εργασία. Έτσι, η πολιτική της “ένταξης” έρχεται να συμπληρώσει την αποτρεπτική πολιτική των συνόρων-φυλακών-pushbacks, η οποία παραμένει ως φόβητρο που εξασφαλίζει την άνευ όρων εργασιακή εκμετάλλευση (όσων μεταναστών “ενταχθούν” στην παραγωγή) από το ντόπιο κεφάλαιο.

Μία από τις πιο αιματηρές εκφάνσεις αυτής της πολιτικής, υπήρξε η δολοφονία πάνω από 600 μεταναστ(ρι)ών ανοιχτά της Πύλου στις 14/6/2023 από το ελληνικό λιμενικό, το οποίο βύθισε το σκάφος στο οποίο επέβαιναν περίπου 700 άνθρωποι. Η εξολόθρευση 600 ανθρώπων από το ελληνικό κράτος, μέσα σε λίγες ώρες, έκανε σε όλους γνωστό ότι τα pushbacks δολοφονούν και ότι αυτό που -μέχρι στιγμής- έκανε το κράτος ημι-φανερά, πλέον μπορεί να το κάνει φανερά. Η υποτίμηση των μεταναστριών σημαίνει την περαιτέρω υποτίμηση και του υπόλοιπου προλεταριάτου. Το εθνικό αφήγημα συσκοτίζει την καπιταλιστική εκμετάλλευση και την αλληλεξάρτηση των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων, ως ταξικά καταπιεσμένα υποκείμενα. Σε όλη αυτή την επιβαλλόμενη συνθήκη, οι μετανάστ(ρι)ες αντιστέκονται, με τις απεργίες πείνας στα κέντρα κράτησης Κορίνθου, Αμυγδαλέζας αλλά και με τους εργασιακούς αγώνες σε Wolt, e-food, Teleperformance, IG Express.

Οι παλαιστίνιοι, όπως και κάθε κοινωνική ομάδα υπό διωγμό με βάση ταξικά, φυλετικά ή έμφυλα κριτήρια, έχουν εκφράσει την αντίστασή τους εναντίον του καθεστώτος απάρτχαϊντ υπό διάφορες μορφές. Στα επαναλαμβανόμενα σφαγεία της Μέσης Ανατολής, οφείλουμε να βλέπουμε όχι απλώς “γεωπολιτικούς παίκτες”, αλλά τις ίδιες τις κινήσεις και τις ανάγκες των προλετάριων είτε στην Παλαιστίνη είτε στη Συρία είτε στην Υεμένη είτε στον Λίβανο. Η εξυπηρέτηση των συμφερόντων είτε των δυτικών δυνάμεων είτε του αυτοαποκαλούμενου “άξονα της αντίστασης” αντιβαίνει των συμφερόντων του οποιουδήποτε προλεταριάτου. Ως εκ τούτου τασσόμαστε με την διεθνιστική αλληλεγγύη στους αντιστεκόμενους, στους εκτοπισμένους και στους μετανάστες παλαιστίνιους/ες. Να φωτίσουμε οποιαδήποτε φωνή εντός του κράτους του Ισραήλ αντιτίθεται στη γενοκτονία (άρνηση στράτευσης, αλληλεγγύη στους παλαιστίνιους). Οφείλουμε παράλληλα να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή της Ελλάδας και να αναδείξουμε τις δομικές αντιφάσεις του -όπως και όλων των κρατών-, το οποίο υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε βάρος του ντόπιου προλεταριάτου και των μεταναστριών και συμμετέχει σε συρράξεις, αποκλεισμούς και πολέμους, όπως στην Ουκρανία και τη μέση ανατολή. Στο εδώ και τώρα υπάρχουν αντιστάσεις, οφείλουμε στο εδώ και τώρα να αναδείξουμε τις ευθύνες του ελληνικού κράτους στη σφαγή των Παλαιστινίων, όπως επίσης και τα δικά του εγκλήματα, όπως η μαζική δολοφονία ανοιχτά της Πύλου ή ρατσιτική δολοφονία μετά βασανισμού των Μοχάμεντ Καμράν και Μία Χαμιζούλ, στα Α.Τ. του Αγίου Παντελεήμονα και Ομόνοιας αντίστοιχα,και να οξύνουμε τον κοινωνικό ανταγωνισμό μέσα στις μητροπόλεις.

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ/ΕΣ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΕΖΟΥΣ/ΖΕΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΪΣΡΑΗΛΙΝΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

ΟΥΤΕ ΙΣΡΑΗΛ ΟΥΤΕ ΙΡΑΝ, ΟΥΤΕ ΝΑΤΟ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΡΩΣΙΑ, ΑΥΤΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΟΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΚΟΜΗ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 12.00 ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ανάρες – Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

ΠΟΡΕΙΑ για τη ρατσιστική κρατική δολοφονία του μετανάστη Mohammed Kamran στο Α.Τ. Αγ. Παντελεήμονα, ΤΡΙΤΗ 1/10, ΚΑΜΑΡΑ 19:00

Το πρωί της 21ης Σεπτεμβρίου ο Μοχάμεντ Καμράν βρίσκεται νεκρός στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα, με τις αρχικές πληροφορίες των βασανιστών του, της Ελληνικής Αστυνομίας, να κάνουν λόγω για φυσικά αίτια. Η οικογένειά του όμως που τον αναζητούσε για μία ολόκληρη εβδομάδα διαπιστώνει ότι έχει περάσει από τα μισά Αστυνομικά τμήματα της Αθήνας και το σώμα του έχει εμφανή σημάδια ξυλοδαρμού. Είναι προφανές ότι πρόκειται για βασανισμό και δολοφονία, ενός ακόμα μετανάστη από την ΕΛΑΣ.
Καμία κρατική δολοφονία δεν θα μείνει αναπάντητη
Ανάρες, Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης
PROTEST for the killing of migrant M. KAMRAN who was tortured and murdered in Ag. Panteleimonas police station, TUESDAY 1/10, KAMARA 19:00
On the morning of 21st of September, Mohammed Kamran is found dead in the Ag. Panteleimonas police station. The fisrt news leaked by his torturers, Hellenic Police, claim that he died by “natural causes” . Instead, his family that was looking for him for a week, finds out that he was tranfered to 5 different police stations in Athens and tha his body is covered by signs of beating. It is more than obvious that Hellenic Police have tortured and murdered yet another migrant, M. Kamran.
No state/police murder will go unaswered
Anares, Solidarity & Action Group

ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΕΡΓΑΤΗ Μ. ΚΑΜΡΑΝ ΣΤΟ Α.Τ. ΑΓ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ (26/9)

Το πρωί της 21ης Σεπτεμβρίου ο Μοχάμεντ Καμράν βρίσκεται νεκρός στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα, με τις αρχικές πληροφορίες των βασανιστών του, της Ελληνικής Αστυνομίας, να κάνουν λόγω για φυσικά αίτια. Η οικογένειά του όμως που τον αναζητούσε για μία ολόκληρη εβδομάδα διαπιστώνει ότι έχει περάσει από τα μισά Αστυνομικά τμήματα της Αθήνας και το σώμα του έχει εμφανή σημάδια ξυλοδαρμού. Είναι προφανές ότι πρόκειται για βασανισμό και δολοφονία, ενός ακόμα μετανάστη από την ΕΛΑΣ.

 

Καμία κρατική δολοφονία δεν θα μείνει αναπάντητη

Στηρίζουμε το κάλεσμα του Stop war on migrants

Αντιπατριαρχική Πορεία για τα 6 χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ / της Zackie

ΤΟΥ ΖΑΚ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΗΤΑΝ ΠΟΛΛΟΙ

ΜΠΑΤΣΟΙ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΙ

 

Έχουν περάσει 6 χρόνια από τη μέρα της δολοφονίας του Ζακ /της Zackie Oh! Στην Ομόνοια, από ένα όχι και τόσο σπάνιο κράμα κοινωνικών κανίβαλων. Δύο νοικοκυραίοι καταστηματάρχες λίντσαραν μέχρι θανάτου ένα άτομο που βρισκόταν σε κατάσταση πανικού, επειδή βεβήλωσε το “ιερό” της ατομικής ιδιοκτησίας του ενός και οι μπάτσοι το αποτελείωσαν γιατί, αυτή είναι η δουλειά και η πρακτική τους. Σαν να μην έφταναν αυτά, καθ’ όλη τη διάρκεια του δολοφονικού ξυλοδαρμού και της βίαιης προσαγωγής ενώ ο Ζακ βρισκόταν ήδη σε ημιθανή κατάσταση, ένα πλήθος φιλήσυχων πολιτών στο κέντρο της Αθήνας παρατηρούσε αμίλητο, βάζοντας κι αυτό το λιθαράκι του στο ψηφιδωτό της σιωπής και της σήψης.

Στο βωμό της πολιτικής υπεράσπισης της κυριαρχίας, το μιντιακό κατεστημένο επιδίωξε λυσσαλέα και πολυεπίπεδα να ξεπλύνει τους καταστηματάρχες και την ΕΛ.ΑΣ, παρουσιάζοντας τις ταυτότητες του ληστή, του οροθετικού, του τοξικοεξαρτημένου, του άλλου, ως περιθωριακές και επικίνδυνες, φτάνοντας ακόμα και στο σημείο, εκπομπή να διεξάγει γκάλοπ για το κατά πόσο η συμπεριφορά του καταστηματάρχη είναι δικαιολογημένη από τη στιγμή που “απειλήθηκε” η ιδιοκτησία του. Έχουμε δει αναρίθμητες φορές τον αστικό λόγο, αφού έχει αρχικά στοχοποιήσει περιθωριοποιημένες και κατατρεγμένες κοινωνικές ομάδες, στη συνέχεια να παράγει τα κατάλληλα αφηγήματα κινητοποιώντας και συντηρώντας τα ρατσιστικά και συντηρητικά αντανακλαστικά, ξεπλένοντας βασικούς πυλώνες διαιώνισης της εξουσίας του και των διαφόρων πλεγμάτων της.

Τέτοιο αποτελεί και η διασφάλιση της ατομικής ιδιοκτησίας, της οποίας το κράτος μπαίνει ως εγγυητής ενώ οι μπάτσοι του λαμβάνουν αστείρευτη προστασία ηθικά-πολιτικά- νομικά, με κάθε τρόπο και μέσο. Είναι τόσο σημαντική για την κυριαρχία, που δε διστάζει να την υψώσει στο επίπεδο της ζωής για να δικαιολογήσει έτσι την απώλεια της δεύτερης, στο βωμό της πρώτης.Οι αιτίες της δολοφονίας της Ζackie και του μετέπειτα ξεπλύματος της δεν περιορίζονται μόνο στην προστασία της ιδιοκτησίας και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Η αστική αφήγηση επιχείρησε και σε ένα βαθμό πέτυχε να ενεργοποιήσει αυτοματισμούς μερίδας της κοινωνίας, “πατώντας” επάνω στις καταπιεσμένες κοινωνικές ταυτότητες του Ζακ. Σε πρώτο χρόνο, να πείσουν ότι κάποιος που ληστεύει αξίζει να σκοτωθεί στο ξύλο, ενώ όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν είχε προσπαθήσει να ληστέψει, προσπάθησαν να “σκοτώσουν” αυτη τη φορά τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του Ζακ. Τα ΜΜΕ έφεραν στη δημόσια σφαίρα πτυχές του χαρακτήρα, της προσωπικότητας και των επιλογών του Ζακ ώστε να αποπροσανατολίσουν την κουβέντα από την θηριωδία της δολοφονίας και να πυροδοτήσουν ξανά κοινωνικούς αυτοματισμούς και προκαταλήψεις ενάντια σε τοξικοεξαρτημένους, queer και γενικά σε όσων παρεκκλίνουν από την κυρίαρχη αφήγηση.

Η πατριαρχία, αποτέλεσμα της οποίας αποτελούν σε μεγάλο βαθμό οι παραπάνω αυτοματισμοί, αποτελεί θεμέλιο λίθο του εκμεταλλευτικού συστήματος του καπιταλισμού, ενώ και ο ίδιος ο καπιταλισμός τροφοδοτεί την διαιώνιση της πατριαρχίας. Όσο κι αν δημιουργούμε τους μικρόκοσμους μας το αχόρταγο κρατικό στομάχι περιμένει στη γωνία να μας υπενθυμίζει ότι έχει όλα τα μέσα για να μας καταστέλλει. Οι ρόλοι που αποδίδονται από την πατριαρχία εντός του προλεταριάτου, και κυρίως στις θηλυκότητες, πυροδοτούν την έμφυλη καταπίεση. Η ταξική, η έμφυλη και η φυλετική καταπίεση αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία του εκμεταλλευτικού, εξουσιαστικού συστήματος και η στόχευση τους είναι κοινή. Αυτή συνίσταται στην πολυδιάσπαση του ίδιου του προλεταριάτου, καθώς είναι επιδίωξη της οικονομικής ελίτ ο κανιβαλισμός μεταξύ των καταπιεσμένων. Μέσα από την διαπλοκή των εξουσιών η μία καταπίεση τροφοδοτεί την άλλη. Ο αγώνας για την υπεράσπιση της μνήμης της Ζάκι, για την αποτίναξη της πατριαρχίας, είναι παράλληλα ένας αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό, το κράτος και τον εθνικισμό. Ουκ ολίγες είναι οι φορές, όπου η αστική εξουσία και συγκεκριμένα η πολιτική ελίτ έχει “χτίσει” το πολιτικό αφήγημα της εθνικής ενότητας και της “τάξης και ασφάλειας” επάνω στα κορμιά καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα των τελευταίων ετών αποτελεί η διαπόμπευση των σεξεργατριών οι οποίες είχαν απαχθεί σε επιχείρηση του Υπουργείου Υγείας και του Υπουργείου Προ. Πο. από την Ομόνοια. Στη συνέχεια, η δημοσίευση φωτογραφιών των γυναικών, μεταναστριών και ντόπιων είχε χρησιμοποιηθεί ώστε να ανακηρυχθούν ως κίνδυνος της δημόσιας υγείας, δηλαδή να ενισχύσει η αστική τάξη το δόγμα “νόμος και τάξη”. Η δολοφονία της τρανς γυναίκας Άννας μέσα στο σπίτι της, ο βιασμός στο Α.Τ Ομόνοιας, οι αμέτρητες γυναικοκτονίες, τα αμέτρητα περιστατικά τα οποία βιώνουμε καθημερινά, ο φόβος να γυρίσουμε σπίτια μας, ο φόβος να εμπιστευόμαστε, ο φόβος του να μας σκοτώσυν επειδή είμαστε γυναίκες, λεσβίες, gay, τρανς, queer άτομα μέσα στον ασφυκτικό πατριαρχικό κλοιό της ελλαδικής πραγματικότητας, που όλο και στενεύει.

Η δολοφονια του Ζακ είχε κριτήρια ταξικα και ρατσιστικά. Έγινε με τόση ευκολία όχι μόνο για την προστασία της ιδιοκτησίας, αλλά για την καταστροφή μιας παρεκλίνουσας εικόνας. Ο Ζακ εκείνη τη στιγμή για τους μπάτσους και το αφεντικό δεν ήταν απλά ένας ληστής, ήταν ένας “θηλυπρεπής”, ένα πρεζάκι, ένα άτομο που ανήκει στα πιο ευάλωτα κοινωνικά κομμάτια και η ζωή του δεν έχει μεγάλη αξία. Η πραγματικότητα για ενα κομμάτι του προλεταριάτου διαφοροποιείται στη γραμμή ζωής και θανάτου. Η επιβίωση μιας τρανς και μιας μετανάστριας εργάτριας δεν είναι δεδομένη, ειδικά σε περιοχές όπως αυτή. Η Ομόνοια είναι γνωστό πως είναι μια σημαντική περιοχή για την ροή του παράνομου κεφαλαίου, με τη σύμπραξη μπάτσων και αφεντικών ώστε να διατηρούν τα κυκλώματα παράνομης εργασίας όπου αξιοποιείται το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης. Έτσι, σαν πιατσα μαύρης εργασίας και μαφιόζων διατηρεί μια δυναμική που για τις μετανάστριες, τους τοξικοεξαρτημένους, τα τρανς, αποτελεί μονόδρομο ενώ ταυτόχρονα σημαίνει θάνατο, ξυλοδαρμό, φυλάκιση, απέλαση.

Σε μία ελλαδική πραγματικότητα όπου οι δολοφονίες από μπάτσους, οι βιασμοί, η κρατική και κοινωνική εξόντωση των μεταναστ(ρι)ών καταπίνεται αμάσητη από ένα κοινωνικό πατριαρχικό σύνολο. Το κράτος χρησιμοποιώντας την τακτική της δημιουργίας του εσωτερικού εχθρού, ενισχύοντας τα εθνικιστικά αντανακλαστικά στοχεύει στην όξυνση του κοινωνικού πολέμου ενάντια στις/στους καταπιεσμένες/νους.

Για να περιγράψουμε ενδελεχώς τις φασιστικές τάσεις εντός της κοινωνίας, τον εθνικισμό ως αμφίδρομη σχέση μεταξύ πολίτη και κράτους και εν τέλει αυτό που ευρύτερα αποκαλούμε εκφασισμό της κοινωνίας θα πρέπει να ξεφύγουμε από τη σφαίρα του θεάματος και να αφουγκραστούμε το τι γίνεται στα σχολεία, στα γήπεδα, τις πλατείες των φτωχογειτονιών των μεγαλουπόλεων, τα χωριά της επαρχίας. Να αναστοχαστούμε ως προς το τι οδήγησε στην πλήρη κανονικοποίηση (μαζικών και μη) κρατικών δολοφονιών καθώς και τι κοινό έχουν με το λιντσάρισμα κουίρ ατόμων στην Αριστοτέλους, την εβδομαδιαία είδηση μίας ακόμα γυναικοκτονίας και το ρεύμα εναντίωσης στη woke κουλτούρα από alt right περσόνες με έρεισμα κατά κύριο λόγω σε έφηβα αγόρια.

Δεν έχουμε άλλη λύση πέρα από το να μαχόμαστε καθημερινά απέναντι στο πατριαρχικό κράτος, να οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας μέσα από κοινότητες αγώνα και να στεκομαστε η μία δίπλα στο άλλο.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ, ΚΑΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ

Ανάρες-Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Θ.Πικάση, Πέμπτη 19/9, 19:00, Τσιμισκή με Γούναρη

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Θ.Πικάση, Πέμπτη 19/9, 19:00, Τσιμισκή με Γούναρη

Ο Θ. Πικασης, ο οποίος βρισκόταν κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού, ώστε να έχει τη δυνατότητα να δέχεται επισκεπτήρια από τα οικεία του πρόσωπα και να φοιτεί στο ΙΕΚ Κορυδαλλού, μετάχθηκε βίαια στις φυλακές Αγίου Στεφάνου, στην Πάτρα, στερούμενος τις σπουδές του και τα επισκεπτήρια των οικείων του. Με το πέρας των γεγονότων στην Δ’ πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού, με τη δολοφονία κρατουμένου, η διοίκηση της φυλακής, διέταξε την μεταγωγή του Θ. Πικάση. Στο άκουσμα της επικείμενης μεταγωγής και πριν ακόμα αυτή συμβεί, ο Θανάσης ξεκίνησε στις 8/7 απεργία πείνας με αίτημα την ακύρωσή της. Στις 10/7 η μεταγωγή συνέβη κανονικά και ο Θ.Πικάσης μεταφέρθηκε στον Άγιο Στέφανο, στην Πάτρα, όπου προφανώς, δεν έχει καμία από τις παραπάνω δυνατότητες, δηλαδή των επισκεπτηριών και της φοίτησης.Από τις 2/9, βρίσκεται στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού “Άγιος Παύλος” συνεχίζοντας την απεργία πείνας. Εκεί έχοντας εμφανίσει έντονους πόνους, ρίγος και πυρετό ,μετά από έκκληση για ιατρική περίθαλψη , η πρώτη ανταπόκριση ήταν ο αρχιφύλακας βασανιστής ο οποίος του πάτησε το κεφάλι στο πάτωμα, λέγοντάς του «Δεν καταλαβαίνω από απεργίες πείνας εγώ».

Η περίπτωση του Θ.Πικαση, ο οποίος συνεχίζει κανονικά την απεργία πείνας, είναι μόνο μία απο τις αναρρίθμητες περιπτώσεις που μας καθιστούν σαφές ότι η πορεία ενός έγκλειστου, στα δημοκρατικά κελιά, σημαίνει βασανιστήρια, εκδικητικές μεταγωγές, στέρηση βασικών διακαιώματων, άθλιες συνθήκες κράτησης και το πηγάδι δεν έχει πάτο. Με άλλα λόγια, οι ζωές των κρατούμενων, είναι αναλώσιμες για τους καταπιεστές. Μέσα από μια σειρά τροποποιήσεων, τόσο στον σωφρονιστικό, όσο και στον ποινικό κωδικα, κράτος και κεφάλαιο δείχνουν να οχύρωνονται απέναντι σε κάθε είδους “παραβατικότητα”, αρχικά με την αυστηριοποίηση των νομικών πλαισίων κι έπειτα με την πλήρη υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής, κατά τη διάρκεια έκτισης των διαφόρων ποινών.

Ωστόσο πέρα απο τις κινήσεις από την πλευρά της εξουσίας, υπάρχει και η κίνηση από την πλευρά των καταπιεσμένων και των αντιστεκόμενων. Παρά λοιπόν, το ότι η καπιταλιστική μηχανή θέλει να δείχνει άτρωτη, εμείς έχουμε τα παραδείγματα των αγώνων, μικρών και μεγάλων, να μας δείχνουν το αντίθετο. Από τις απεργίες πείνας και τις εξεγέρσεις στα κεντρα κράτησης των μεταναστ(ρι)ών, μέχρι τις απεργίες πείνας και τις συλλογικές διεκδικήσεις κρατουμένων στις φυλακές, οι αγώνες των εγκλείστων πέρα απο το να μας συγκινούν, μας δείχνουν τον δρόμο. Οι αγώνες των, κάθε λογής, κρατουμένων για τα δικαιώματά τους είναι αγωνας για ζωή και αξιοπρέπεια, και εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι \ες σε αυτούς.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ Θ.ΠΙΚΑΣΗ, ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 8/7

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΊΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ

ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Θ.Πικάση, Πέμπτη 19/9, 19:00, Τσιμισκή με Γούναρη

Ανάρες Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης

Αντιφασιστική/αντικρατική πορεία Τετάρτη 18/9, Καμάρα 18:00 – 11 χρόνια από τη φασιστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ
Συμπληρώνονται 11 χρόνια από τη μέρα που ο Ρουπακιάς μαζί με φασιστικό τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής δολοφονεί τον αντιφασίστα Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι. Στην αρχή του ίδιου χρόνου, 17 Ιανουαρίου του 2013, φασίστες της χ.α. δολοφόνησαν και τον Πακιστανό Σαχζάτ Λουκμάν στα Πετράλωνα. Το αντιφασιστικό κίνημα τότε, έδωσε πολλές και πολυμέτωπες μάχες με τους φασίστες, με την αστυνομία που τους προστάτευε και με τα σχέδια του Κεφαλαίου που τους είχαν αναθρέψει και μεγαλώσει.
…γιατί ‘ναι τα τσιράκια των αφεντικών
Το οργανωμένο κομμάτι των φασιστών κατέχει διαχρονικά τον ρόλο της εφεδρείας του κράτους και του καπιταλισμού όταν δεν μπορούν στο πλαίσιο της “αστικής νομιμότητας” να διατηρήσουν την ταξική επικυριαρχία τους επί του προλεταριάτου. Ο ρόλος τους εξηγείται ιστορικά από τις πράξεις τους. Τον Σεπτέμβρη του ’13, φασίστες της χρυσής αυγής επιτέθηκαν δολοφονικά σε συνδικαλιστές στο Πέραμα, ενώ έκαναν συνεχώς εξαγγελίες ότι θα αποτελέσουν τους μπράβους των αφεντικών που θα «ξεμπερδέψουν» με τον συνδικαλισμό και τις απεργίες στο λιμάνι του Πειραιά. Τον Ιούνιο του 2012 πάλι τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής επιτέθηκε σε Αιγύπτιους αλλιεργάτες στο Πέραμα. Επίθεση που συμπυκνώνει τον ρόλο των φασιστών ως γδάρτες των πιο υποτιμημένων κομματιών της εργατικής τάξης (δηλαδή των μεταναστών) και εχθρών της χειραφέτησής της. Έχουν κάνει επίσης πολλές προσπάθειες να φτιάξουν επίσημα εργοδοτικά σωματεία όπως το 2015 πάλι στην ναυπιγοεπισκευαστική ζώνη του Πειραιά. Ταυτόχρονα, όλο αυτό το διάστημα, η χρυσή αυγή διαφημιζόταν στα ΜΜΕ των εφοπλιστών-ιδιοκτητών ΠΑΕ τα οποία πριμοδοτούσαν τη δράση τους. Τα χαρτζιλίκια που συνεχίζουν να παίρνουν οι φασίστες από τα αφεντικά τους -καναλάρχες, εφοπλιστές, μεγαλοβιομήχανους- και από τους βουλευτικούς μισθούς την εκάστοτε περίοδο, διατηρούν τους φασίστες σε ρόλο ενεργών υπαλλήλων εξυπηρέτησης των συμφερόντων της αστικής τάξης. Σε αναρίθμητες περιπτώσεις, φασίστες τις τελευταίες δεκαετίες έχουν επιτεθεί σε απεργίες, καταλήψεις σχολείων, σε μετανάστες εργάτες και μη, σε κουίρ άτομα και έχουν επιχειρήσει να κάμψουν -πάντοτε πλάι στην καταστολή- τις αγωνιστικές και ταξικές διεκδικήσεις των αντιεξουσιαστών, των αναρχικών, των κομμουνιστών και λοιπών αγωνιζόμενων κοινοτήτων και υποκειμένων.
Με το κλασικό επιχείρημα “έρχονται οι ξένοι και μας παίρνουν τις δουλειές και ρίχνουν τα μεροκάματα” έχουν προσπαθήσει πετυχημένα και μη να διαποτίσουν την κοινωνία με ρατσιστικό δηλητήριο. Στην πραγματικότητα, από την εργασία πάντοτε επωφελούνται τα αφεντικά τα οποία κλέβουν τη συντριπτική πλειοψηφία της αξίας των αγαθών, των προϊόντων και των υπηρεσιών που παράγονται από τους εργαζόμενους και είναι οι μόνοι υπαίτιοι της υποτίμησης της ζωής, των ντόπιων και των μεταναστριών, καθώς και της εξαθλίωσης. Πλήρως εναρμονισμένοι με το καπιταλιστικό αφήγημα, οι φασίστες διαχρονικά προσπαθούν να στρέψουν την κοινωνική δυσαρέσκεια προς έναν εμφύλιο μεταξύ εργατών, μεταξύ φτωχών, μεταξύ ντόπιων και μεταναστών, προς μια δηλαδή κοινωνική σύγκρουση ενδοταξικής και ρατσιστικής βίας η οποία θα βγάλει ισχυρότερα τα αφεντικά και αποδυναμωμένες τις διεκδικήσεις του πολυεθνικού προλεταριάτου.
…όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί
Άπειρα τα παραδείγματα όπου η ΕΛ.ΑΣ έχει συνεργαστεί και έχει βοηθήσει το έργο των φασιστών στο δρόμο. Φυσικά, πλέον δεν χρειάζεται καν πολλές φορές η δράση των φασιστών, καθώς και μόνη της πλέον η ΕΛ.ΑΣ. πραγματοποιεί πογκρόμ σε μετανάστ(ρι)ες, το λιμενικό πυροβολεί και πραγματοποιεί pushbacks και πνίγει μετανάστες κ.ά. Ωστόσο, αξίζει να σημειώσουμε ότι υπάρχει οργανική σύνδεση και άμεσος δίαυλος κοινής δράσης και συνεννόησης των μπάτσων με τους φασίστες. Κάποια από τα σημαντικότερα παραδείγματα είναι η κοινή σύγκρουση που έκαναν μπάτσοι των ΜΑΤ και φασίστες εναντίον αναρχικών και άλλων αγωνιστών έξω από την Πρυτανεία του πανεπιστημίου Αθηνών στις 2 Φεβρουαρίου 2008 με αποτέλεσμα το μαχαίρωμα δύο αγωνιστών. Αλλά και η επίθεση των μπάτσων της ομάδας δέλτα σε μαζική αντιφασιστική μοτοπορεία ενάντια στη χρυσή αυγή και τις επιθέσεις εναντίον μεταναστών του προηγούμενου διαστήματος, σε γειτονιές της Αθήνας στις 30/9/2012, όπου οι μπάτσοι συνέλαβαν και βασάνισαν στη ΓΑΔΑ 15 αντιφασίστες και αντιφασίστριες. Και φυσικά αναρρίθμητες ακόμα περιπτώσεις όπου έχει υπάρξει αγαστή συνεργασία των δύο εργαλείων του κεφαλαίου(αστυνομίας-φασιστών).
Ο κοινωνικός κανιβαλισμός αλληλοτροφοδοτείται με την απήχηση και τη δράση των φασιστών
Την περίοδο των τελευταίων ετών έχει οξυνθεί κατακόρυφα ο πόλεμος κατά των μεταναστών, που ξετυλίγεται με τις αναρρίθμητες φυλακίσεις σε κέντρα κράτησης-φυλακές, την άθλια επιβίωση χιλιάδων μεταναστριών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, με χειρότερο το παράδειγμα τη Μόριας που κάηκε το 2020 και μέχρι τότε ήταν το μεγαλύτερο κολαστήριο της Ευρώπης, με την δολοφονική βία που αντιμετώπισε τους μετανάστες που προσπάθησαν τον Φεβρουάριο -Μάρτιο του 2020 να περάσουν τα ελληνοτουρκικά σύνορα και βαφτίστηκαν “εισβολείς” και “ασσύμετρη απειλή” μέχρι το μεγαλύτερο έγκλημα των τελευταίων ετών στις 14 Ιουνίου του 2023, όπου το ελληνικό λιμενικό βύθισε σκάφος όπου επέβαιναν πάνω από 700 μετανάστες με αποτέλεσμα τον θάνατο 650 ανθρώπων ανοιχτά της Πύλου. Η κρατική ρητορική έχει αναγάγει τους μετανάστες-ριες-ά ως την νούμερο 2 εθνική απειλή μετά τον ανταγωνισμό με την τουρκία. Την ίδια ώρα που το κόστος ζωής είναι υπέρογκο, τα εργασιακά κεκτημένα αφαιρούνται από τα κοράκια του κεφαλαίου, υγεία, παιδεία και στέγαση με αξιοπρεπείς όρους θεωρούνται πολυτέλεια, οι φασίστες προσπαθούν να πατήσουν επάνω στην αντιμεταναστευτική ρητορική αυτή, αλλά και στα ρατσιστικά αντανακλαστικά μερίδας της κοινωνίας, για να ξαναβγούν στο προσκήνιο. Παράλληλα, οι φασίστες, σαν θιασώτες της πατριαρχικής καταπίεσης, στοχοποιούν τρανς και κουίρ άτομα, ομοφυλόφιλους και φεμινίστριες, καθώς -με σύμμαχο συχνά και την εκκλησία- προσπαθούν να γαντζωθούν και να διατηρήσουν τα πατριαρχικά προνόμια, ουσιαστικά επιχειρώντας να αποτρέψουν την όποια πιθανή αντιπατριαρχική εξέγερση ενάντια στο δολοφονικό σύστημα κράτους-πατριαρχίας-κεφαλαίου.
Εκφασισμός της κοινωνίας… ή αλλιώς γιατί η φασιστική απειλή είναι πολλά παραπάνω από την άνοδο της ακροδεξιάς στις εκλογές και τα ορφανά της χρυσής αυγής στο δρόμο
Το ελληνικό έθνος κράτος, σαν σύγχρονο καπιταλιστικό κράτος, έχει ανάγκη από μια εθνική αφήγηση που να επιτρέπει ο μόνος πόλεμος που φαντάζονται οι «υπήκοοι» του να είναι οι διακρατικοί ανταγωνισμοί με την Τουρκία, ο βολικά «κερδισμένος» πόλεμος κατά των μεταναστριών και ποτέ μα ποτέ ο εμφύλιος, ταξικός πόλεμος που βιώνουμε καθημερινά. Η αφήγηση αυτή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο γίνεται αποδεκτή και καλλιεργείται απ’ όλο το φάσμα των κοινοβουλευτικών κομμάτων και από ευρύ κομμάτι της ίδιας της κοινωνίας, χτίζοντας μια πολυπόθητη, για το κράτος και την αστική τάξη, εθνική ενότητα. Σε αυτό το πλαίσιο η πολεμική προετοιμασία, το αξιόμαχο του ελληνικού στρατού, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες, οι ΝΑΤΟικες βάσεις και οι ελληνικές φρεγάτες που συμμετέχουν στον πόλεμο κατά των αντιστεκόμενων παλαιστινίων, θεωρούνται βασικά σημεία συμφωνίας μεταξύ των εκάστοτε (επίδοξων) διαχειριστών της εξουσίας παρά τις όποιες διαφωνίες διαφαίνεται να έχουν σε επιμέρους ζητήματα. Ακριβώς γι αυτόν το λόγο η φασιστική απειλή εν έτει 2024 δε μπορεί απλά να περιγραφεί ως ένα τάγμα εφόδου μισαλλόδοξων κοντοκουρεμένων ανθρωποειδών της χρυσής αυγής και πόσο μάλλον των κακέκτυπων «σοβαρών» απομιμήσεών της που μπήκαν στη βουλή. Από τη στιγμή μάλιστα που τη ¨δουλειά¨ τους την έχει αναλάβει σε μεγάλο βαθμό η ελληνική αστυνομία κι ο ελληνικός στρατός καθ’ όλα νόμιμα, στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας κι όχι κάποιου φασιστικού καθεστώτος. Αντ’ αυτού για να περιγράψουμε ενδελεχώς τις φασιστικές τάσεις εντός της κοινωνίας, τον εθνικισμό ως αμφίδρομη σχέση μεταξύ πολίτη και κράτους και εν τέλει αυτό που ευρύτερα αποκαλούμε εκφασισμό της κοινωνίας θα πρέπει να ξεφύγουμε από τη σφαίρα του θεάματος και να αφουγκραστούμε το τι γίνεται στα σχολεία, στα γήπεδα, τις πλατείες των φτωχογειτονιών των μεγαλουπόλεων, τα χωριά της επαρχίας. Να αναστοχαστούμε ως προς το τι οδήγησε στην πλήρη κανονικοποίηση (μαζικών και μη) κρατικών δολοφονιών όπως αυτή της Πύλου ή των Φραγκούλη, Μιχαλόπουλου, Σαμπάνη. Στην εδραίωση των pushbacks και των απαγωγών μεταναστών από την ΕΛΑΣ, αλλά και τα εθνικιστικά πογκρόμ στον Έβρο το 2020. Καθώς επίσης θα πρέπει να αναλογιστούμε τι κοινό έχουν όλα τα παραπάνω με το λιντσάρισμα κουίρ ατόμων στην Αριστοτέλους, την εβδομαδιαία είδηση μίας ακόμα γυναικοκτονίας και το ρεύμα εναντίωσης στη woke κουλτούρα από alt right περσόνες με έρεισμα κατά κύριο λόγω σε έφηβα αγόρια. Για να διακρίνουμε τη ρίζα του προβλήματος και να απαντήσουμε κατάλληλα με ένα μαχητικό αντιφασιστικό κίνημα στο δρόμο, ενάντια σε κράτος, πατριαρχεία, καπιταλισμό.
Για έναν αντιφασισμό… αντικρατικό, αντικαπιταλιστικό, αντιπατριαρχικό… στο δρόμο
Η συμπλήρωση 11 χρόνων από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα μας βρίσκει σε μια κοινωνική συγκυρία στην οποία το αντιφασιστικό κίνημα καλείται να δώσει και πάλι καθημερινές μάχες σε διάφορα μέτωπα . Μπορεί η Χρυσή Αυγή , το ναζιστικό μόρφωμα – κύριος εκφραστής της ακροδεξιάς στα προηγούμενα χρόνια- να έχει υποχωρήσει όμως τα αντιμεταναστευτικά πογκρόμ και τα pushbacks , η διάχυτη κοινωνική βία σε βάρος τρανς, κουιρ ατόμων από φασιστικές γκρούπες και το γενικότερο ρατσιστικό πλαίσιο που αποτελεί δομικό στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος είναι ακόμα εδώ. Τις “δουλειές” που άλλοτε το κράτος ανέθετε στα τάγματα εφόδου της χρυσής αυγής πλέον είναι σε θέση να τις φέρει μόνος του εις πέρας, ντύνοντας τες με μια τρόπον τινά κοινωνική νομιμοποίηση για την διατήρηση της κανονικότητας στην λειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής. Η ρατσιστική κρατική προπαγάνδα είναι αυτή που στρώνει το έδαφος ώστε Ρομά, μετανάστριες και λοιπές ομάδες που δεν ταιριάζουν στο εθνικό αφήγημα της χώρας να δέχονται καθημερινό πόλεμο σε κάθε πτυχή της ζωής τους. Δεν είναι πλέον οι δολοφόνοι της χρυσής αυγής που σκοτώνουν εν ψυχρώ τον Πακιστανό εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν αλλά τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ που εκτελούν τους ανήλικους Ρομά Σαμπάνη, Φραγκούλη, Μιχαλόπουλο και τον Σύριο μετανάστη Καλαφ Ασαντ. Δεν είναι κάποια ναζιστικά σκουπίδια της χρυσής αυγής που σπάνε πάγκους Ρομά και Αφρικανών μικροπωλητών στην λαϊκή της Ξηροκρήνης αλλά αυτό αποτελεί πλέον εξαγγελία και αρμοδιότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης της πόλης.
Στην πορεία της 18ης Σεπτεμβρίου, λοιπόν ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας και η επέτειος της δολοφονίας του είναι για εμάς απλά η αφορμή για να βρεθούμε στον δρόμο. Γιατί τα πραγματικά αίτια είναι εδώ , ολοζώντανα και πιο καθαρά από ποτέ. Το αντιφασιστικό κίνημα οφείλει, ως κομμάτι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος, να μπολιαστεί με αμιγώς ταξικά χαρακτηριστικά και να δώσει τις απαντήσεις που αρμόζουν τόσο στις φασιστικές τάσεις του σήμερα αλλά και γενικότερα στο σύστημα που τις θρέφει και τις κανονικοποιεί. Οφείλουμε να είμαστε εκεί για να πιάσουμε το νήμα των αδιαμεσολάβητων αντιφασιστικών αγώνων του χθες και να τους φέρουμε στο σήμερα. Να συνδεθούμε με τις καταπιεσμένες ομάδες και να κάνουμε πράξη τις μαχητικές κοινότητες αγώνα ενάντια στον φασισμό. Να διαρρήξουμε το αφήγημα της εθνικής ενότητας που επιδιώκουν κράτος και φασίστες σε όλα τα κοινωνικά πεδία , από τα σχολεία μέχρι τους χώρους εργασίας, και να φωτίσουμε τα σημεία καταπίεσης με κατεύθυνση την ταξική συνείδηση που οφείλει να έχει ένα, από τα κάτω , αντιφασιστικό κίνημα. Να αγωνιστούμε από κοινού με τον μετανάστη συνάδελφο μας ενάντια στην καθημερινή μας εκμετάλλευση από τα αφεντικά. Να σπάσουμε την μονοτονία των επετειακών πορειών και να κάνουμε τους αγώνες μας επικίνδυνους στο σήμερα.
Αντιφασιστική/αντικρατική πορεία Τετάρτη 18/9, Καμάρα 18:00
*Στηρίζουμε και συμμετέχουμε στο μπλοκ της Ανοιχτής αντιφασιστικής συνέλευσης για τα 11 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα*
ΣΑΧΖΑΤ ΛΟΥΚΜΑΝ, ΠΑΥΛΟΣ ΦΥΣΣΑΣ ΠΑΡΟΝΤΕΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΏΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ,ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ
Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Αντιφασιστική συγκέντρωση/πορεία, Κυριακή 15/9, Ρολόι Νεάπολης 12:00

ΟΥΤΕ ΣΤΗ ΝΕΑΠΟΛΗ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Την Παρασκευή 6/9 μετά από συναυλία στη Νεάπολη, ομάδα περίπου 15 φασιστών επιτίθεται σε παρέα 6 ατόμων, τα οποία έφεραν αντιφασιστικά χαρακτηριστικά στα ρούχα τους.

Ο ρόλος των φασιστών είναι να επιβάλουν την πατριαρχική, εθνική και καπιταλιστική αναπαραγωγή εντός της κοινωνίας, όποτε τους χρειάζεται το κεφάλαιο. Η συνθήκη πολεμικής προετοιμασίας και ενεργούς συμμετοχής σε πολέμους, του ελληνικού κράτους, όπως και άλλων δυτικών κρατών, και η παρατεταμένη υποτίμηση των ζωών του προλεταριάτου, αποτελούν γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη αφενός μεν του κοινωνικού εκφασισμού, αφετέρου δε φασιστικών πολιτικών φορέων στη θέση των παλιών.

Ο προηγούμενος κύκλος ανόδου και καθόδου της χρυσής αυγής διαδέχτηκε την τωρινή συγκυρία κατά την οποία το κράτος έχει εξ ολοκλήρου ενσωματώσει, εξελίξει και μονοπωλήσει σε μεγάλο βαθμό τα πογκρόμ σε μετανάστες η ρομά μικροπωλητές, τις εν ψυχρώ δολοφονίες και την υποβάθμιση μέχρις εσχάτων της ζωής των μεταναστ(ρι)ών, μεθόδους τις οποίες παλιότερα “μοιραζόταν” σε μεγαλύτερο βαθμό με τους φασίστες. Οι λόγοι είναι πολλοί, μεταξύ των οποίων η τεράστια αποδοχή και το σοκ που υφίσταται και έχει υποστεί μεγάλο τμήμα της κοινωνίας βλέποντας την εξαθλίωση, τον θάνατο και την καπιταλιστική βαρβαρότητα να ξεδιπλώνεται. Ωστόσο, φασιστικές γκρούπες, ακόμη αναπαράγονται και επανεμφανίζονται στη δημόσια σφαίρα, διεκδικώντας την διατήρηση των προνομίων που φοβούνται μην χάσουν, και παράλληλα εξακολουθούν να χτυπούν μετανάστες εργάτ(ρι)ες, αγωνιζόμενα υποκείμενα, κουίρ άτομα, στοχεύοντας στην εθνική και πατριαρχική ενότητα και υπονομεύοντας την ταξική ενότητα και τους χειραφετητικούς αγώνες.

Καθήκον μας είναι να ανασυγκροτηθούμε ως πολυεθνικό προλεταριάτο, να συγκροτήσουμε και να διατηρήσουμε τις υπάρχουσες κοινότητες των καταπιεσμένων ντόπιων και μεταναστριών. Παράλληλα, οφείλουμε να αναδομήσουμε την αυτοάμυνα και την επίθεση των κοινοτήτων μας ενάντια στην κρατική και παρακρατική βία, είτε πρόκειται για τα πογκρόμ και τις δολοφονίες εναντίον μεταναστών από τους μπάτσους είτε πρόκειται για την ύπαρξη φασιστών στο δημόσιο πεδίο.

Αντιφασιστική συγκέντρωση/πορεία Κυριακή 15/9, Ρολόι Νεάπολης 12:00

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ

ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΝΤΟΠΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΝΑΖΙ

Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης

Αντικρατικη αντικαπιταλιστικη διαδηλωση για τα εγκαινια της ΔΕΘ

Η παγκόσμια εικόνα του καπιταλιστικού συστήματος δεν χωράει πλέον πολλές ερμηνείες. Από την πλευρά της κυριαρχίας εμφανίζονται δύο ανταγωνιζόμενοι αλλά και εν μέρει αλληλοσυμπληρώμενοι ιμπεριαλιστικοί πόλοι. Από τη μία η επονομαζόμενη συλλογική Δύση με όλες τις εσωτερικές της αντιφάσεις(ΝΑΤΟ,ΕΕ) προσπαθεί να διατηρήσει την παγκόσμια ηγεμονία της και από την άλλη οι ανερχόμενοι ιμπεριαλιστικοί πόλοι-με μπροστάρη την Κίνα και τις διάφορες διεθνείς καπιταλιστικές ολοκληρώσεις και συμμαχίες της(κράτη των BRICS, κυρίως Ρωσία και Ιράν) διαγκωνίζονται για την πρωτοκαθεδρία εντος της αυτοκρατορίας του Κεφαλαίου.Ενώ αυτή η γεωπολιτική ματιά μπορεί να φανεί εν μέρει χρήσιμη, δεν είναι σε καμία περίπτωση επαρκής,καθώς εγκαθιδρύει μια κρατικοκεντρική θέαση του κόσμου όπου κάθε κίνηση των κρατών υπερκαθορίζει τις κινήσεις του παγκόσμιου προλεταριάτου. Αφήνει απ’έξω ή προσπαθεί να αφομοιώσει αυτό που προσπαθούν να εξορκίσουν μετά μανίας τα παγκόσμια και εθνικά αφεντικά:τις αντιστάσεις και εξεγέρσεις που τάραξαν για άλλη μια φορά την κανονικότητα. Οι εξεγερμένες στο Μπαγκλαντές-το κράτος-παραγωγός της παγκόσμιας υφασματοποιίας- που κατάφεραν να συντρίψουν το παλιό καθεστώς, οι αντιαποικιακές ταραχές στη Νέα Καληδονία -μία απ’ τις παγκοσμίως πλουσιότερς περιοχές σε ορυκτό νικέλιο- ενάντια στο γαλλικό κράτος και τους τοποτηρητές του από τους πολυφυλετικούς λαούς Κανάκ όσο τα ευρωπαικά βλέμματα ήταν στραμμένα στα κοινοβουλευτικά ψευδοδιλήμματα, η νικηφόρα εξέγερση ενάντια στην φιλοιμπεριαλιστική κυβέρνηση της Κένυας αποτελούν παραδείγματα που οφείλουμε να αντλήσουμε έμπνευση και συμπεράσματα. Σε αντίδραση στην απώλεια ελέγχου και στην εντεινόμενη πολεμική προετοιμασία σε Αμερική και Ευρώπη βλέπουμε ολοένα και περισσότερα βοναπαρτιστικά καθεστώτα να κυβερνούν, χωρίς βέβαια να είναι σε θέση -ακόμα- να ελέγξουν πλήρως τον κρατικό μηχανισμό και την αστική τάξη όπως ένα πλήρως φασιστικό κίνημα,μιας και η Δημοκρατία έχει αναλάβει ήδη μεγάλο μέρος της καταπίεσης και εκμετάλλευσης.Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είδαμε και την μαχητική αυτοάμυνα των μεταναστευτικών κοινοτήτων στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου το αντιρατσιστικό/αντικαπιταλιστικό κίνημα στάθηκε αλληλέγγυα μαζί τους απέναντι στο αντιμουσουλμανικό πογκρόμ που υποκίνησε η ακροδεξιά. Κοινός τόπος στους απανταχού αγώνες οι παλαιστινιακές σημαίες-αξίζει να σημειωθεί πως στο ΗΒ οι φασίστες και ρατσιστές προέλαυναν με ισραηλινές σημαίες-, με την Παλαιστινιακή Αντίσταση να συνεχίζει να αναχετίζει τη γενοκτονική επίθεση του ισραηλινού απαρτχάηντ.Οι ιμπεριαλιστικοί πόλοι αντιδρούν διαφορετικά σε αυτά τα γεγονότα, με τον πρώτο να προσπαθεί να σιγοντάρει και να θωρακίσει τα καθεστώτα που συνεργάζεται, ενώ ο δεύτερος να διεισδύσει σαν μια βιώσιμη εναλλακτική στις αντιστεκόμενες και εξεγερμένες μάζες και να τις ευθυγραμμίσει με τις κρατικές του βλέψεις.Και οι δύο παρακινούνται από εξίσου νεοαποικιοκρατικά/ιμπεριαλιστικά κίνητρα και πρέπει να καταγγέλονται ανάλογα με την εμπλοκή τους.

Το ελληνικό κράτος φυσικά δε μένει αμέτοχο στην παγκόσμια συγκύρια. Βάσει της ιστορικής του συγκρότησης αποζητά να αναβαθμίσει τον γεωπολιτικό του ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο και στις ιμπεριαλιστικές του προβολές προς τη Μέση Ανατολή και ακόμα παραπέρα, σε ανταγωνισμό με το τουρκικό κράτος. Η κυρίαρχη στρατηγική του είναι το βάθεμα της εμπλοκής του στο Δυτικό στρατόπεδο(ιδεολογικά,πολιτικά,υλικά),με δευτερογενή τακτική την αξιοποίηση των συμμαχικών τριβών και των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών(για παράδειγμα τη μεταφορά ρωσικού πετρελαίου παρά το εμπάργκο). Στην γενοκτονία που διαπράττει το ισραηλινό κράτος, συναινεί και συμμετέχει αποφασιστικά μεταξύ άλλων. Η εδραίωση και η εξάπλωση της κυριαρχίας του ελληνικού κράτους στην ευρύτερη νοτιοανατολική Μεσόγειο αποτυπώνεται και περνάει μέσα από την άμεση εμπλοκή του στη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ, αλλά και τις ευρύτερες συγκρούσεις στη μέση Ανατολή- λόγου χάρη με τον γεωστρατηγικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου-Ισραήλ. Οι στρατιωτικές βάσεις χρησιμοποιούνται σαν ορμητήρια βομβαρδισμών αμάχων, η Λάρισα αποτελεί στρατηγείο κατά των Χούθι και υπέρ του διεθνούς και εθνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, ενώ οι φρεγάτες Ύδρα και Ψαρά ήδη πολεμάν στη Μέση Ανατολή(επιχείρηση EUNAVFOR-ASPIDES στην Ερυθρά Θάλασσα, υπό ελληνική αρχηγεία). Η σύνδεση εξ άλλου με το κράτος του Ισραήλ γίνεται οικονομικά, ερευνητικά και στρατιωτικά, και επιβεβαιώνεται μεταξύ άλλων από τις διμερείς συμφωνίες. Στις 27/5, πραγματοποιήθηκε κοινή άσκηση ελληνικών και ισραηλινών αεροπορικών δυνάμεων, νότια της Κρήτης,προετοιμάζοντας την επερχόμενη αεροπορική επιδρομή του Ισραήλ εναντίον του Ιράν, εν μέσω του γενοκτονικού πολέμου. Η ύπαρξη, επίσης, ελληνικής πυροβολαρχίας (με πυραύλους patriot) στην Σαουδική Αραβία, οι στρατιωτικές και ενεργειακές συμφωνίες με αυτήν, συνεπάγουν και ενεργό συμμετοχή και συναίνεση στο χρόνιο εμπάργκο της Σ. Αραβίας εναντίον της Υεμένης και της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης/λιμού που έχει προκληθεί στους κατοίκους της. Το ελληνικό κράτος από τη μία πολεμάει με σκοπό την υπεράσπιση του εγχώριου κεφαλαίου (εφοπλιστικό κεφάλαιο,κατασκευαστικό, ενεργειακές συμφωνίες κλπ) και προς εξασφάλιση των διακρατικών του συμμαχιών – Ε.Ε.,ΝΑΤΟ, διμερείς συμφωνίες με Ισραήλ, Σ. Αραβία κλπ. Ενώ από την άλλη μέσω της εξωτερικής πολιτικής του (συνέδριο MED5) προτείνει και διαμορφώνει πολιτικές εναντίον των μεταναστ(ρι)ών στις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης, διεξάγει πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών(πιο πρόσφατα με την ένταξη των μεταναστευτικών ροών ως στρατιωτικό στόχο στη μεγαλύτερη άσκηση του στρατού, ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ 23), επιδιώκοντας την τιθάσευση και ομοιογένεια (προς το συμφέρον του) στο εσωτερικό του.

Το ελληνικό κράτος, ως σύγχρονο δυτικό καπιταλιστικό κράτος έχει ανάγκη τη δημιουργία πλεοναζόντων πληθυσμών για τις ανάγκες του (δι)εθνικού κεφαλαίου. Έτσι,η διαχείριση των μεταναστών και μεταναστριών καθορίζεται από τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας και των διαχρονικά ρατσιστικών πολιτικών επιλογών της. Το καθεστώς εξαίρεσης και αορατότητας που τους επιβάλλεται, δημιουργεί μια κοινωνική ηθική γύρω από την οποία η εξόντωση τους ή η υπερεκμετάλλευση της εργασίας τους αποτελούν καθημερινότητα. Και ανάμεσα στα αμέτρητα pushbacks στο Αιγαίο, τις δολοφονίες τους στα ελληνοτουρκικά σύνορα και τις φυλακίσεις τους, αυτοί που καταφέρνουν να μείνουν τελικά στη χώρα είναι επειδή τους επιτρέπεται, σε μια διαδικασία βίαιης προλεταριοποίησης τους από το κράτος, ώστε να γίνουν το πιο επισφαλές κομμάτι της εργατικής τάξης. Εργαζόμενοι σε συνθήκες παράνομης ή ημι- παράνομης εργασίας αποτελούν το πιο εύκολα εκμεταλλεύσιμο κομμάτι της και το μεγαλύτερο ποσοστό της στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα, βιώνοντας ταυτόχρονα τον κοινωνικό αποκλεισμό και την τρομοκρατία από τα πολλαπλά πρόσωπα του ρατσισμού. Από τη συμμαχία των ντόπιων αφεντικών με τις τοπικές αστυνομικές αρχές για τα υλικά και ιδεολογικά συμφέροντά τους, μέχρι τις επιθέσεις από φασιστικά μορφώματα στο όνομα του αφηγήματος της εθνικής ενότητας, η ζωή των μεταναστριών βρίσκεται πάντα υπό έλεγχο και απειλή.Έτσι, η βιοπολιτική διαχείριση των μεταναστευτικών πληθυσμών, σε κάθε περίπτωση αποτελεί προσπάθεια ρύθμισης και κρατικής παρέμβασης στις ζωές τους. Είτε με pushbacks, είτε με κρατικό έλεγχο και τρομοκρατία, βρίσκονται πάντα σε αυτό το ασταμάτητο ταξιδι από την “νομιμότητα” στην παρανομία, από την επιβίωση στον θάνατο.Συμπληρωματικά με τα πραπάνω, επιλογές των πολιτικών εκφραστών του Κεφαλαίου προσπαθούν να εντείνουν τον διαχωρισμό μεταξύ της ντόπιας εργατικής τάξης και της πολυεθνικής εργασίας. Η δημιουργία προνομιακών μεσοστρωμάτων εργατικής αριστοκρατίας και μιας αστικοποιημένης μερίδας της εργατικής τάξης αποτελούμενη από τα ηγεμονικότερα κομμάτια εντός της με πρόσβαση στον κρατικό-καπιταλιστικό μηχανισμό είναι άμεσα συνυφασμένη με τις επιδιώξεις του ελληνικού κράτους στις πολεμικές του περιπέτειες.Αποτελεί το πεδίο που μπορούν εύκολα να κινηθούν οι φασίστες, ως εκφραστές μιας όλο και σκληρότερης ρατσιστικής-πατριαρχικής-ταξικής καταπίεσης όσο βαθαίνει η κρίση, των όλο και πιο αποκλεισμένων από την παραγωγή υποτελών τάξεων, των όλο και πιο διευρυμένων πλεοναζόντων πληθυσμών(λούμπεν υποπρολεταριάτο, σεξεργατά,κουηρ υποκείμενα,τοξικοεξαρτημένες, ψυχικά νοσούντα, παρανομοποιημένες μετανάστριες εργάτριες, φτωχό ντόπιο προλεταριάτο, έγκλειστοι σε κάθε είδους κελιά, ρομά κοινότητες).

Σε κάθε πεδίο της καθημερινότητας, ο σχεδιασμός του κεφαλαίου “βλέπει” υποψήφιο δυναμικό για την περαιτέρω συσσώρευσή του. Έτσι, για το κράτος υπάρχουν παραγωγικοί και πλεονάζοντες πληθυσμοί. Οι μεν ,όσο υπάγονται στη σχέση εργασία και θεωρούνται χρήσιμοι, λογίζονται ως “πολίτες με δικαιώματα”, από τους οποίους αφαιρείται καθημερινά το συντριπτικό ποσοστό της αξίας της εργασίας τους. Οι δε, εφόσον δεν χρειάζονται στο κεφάλαιο και εφόσον κρίνεται ότι οι ζωές τους είναι ζημιογόνες για τις ανάγκες του, “πλεονάζουν” και επομένως είτε αορατοποιούνται είτε εξολοθρεύονται κυριολεκτικά. Έτσι, λοιπόν, στον κρατικό σχεδιασμό χωράν μόνο όσοι μετανάστες χρειάζονται ως πειθήνια φθηνά εργατικά χέρια, ενώ οι υπόλοιποι εξοντώνονται, μαζικά και μη. Αντίστοιχα, ρομά και μετανάστριες μικροπωλητές οι οποίοι/ες/α βιοπορίζονται εκτός της κλασικής εργασιακής σχέσης εργοδότη-εργαζομένου, είναι σύνηθες να κυνηγιούνται, γιατί το κράτος επιθυμεί τον πλήρη έλεγχο της εργασίας και της κοινωνικής αναπαραγωγής, όπως υποδηλώνουν και τα πρόσφατα παραδείγματα αστυνομικών πογκρόμ στις αυτοσχέδιες λαϊκές της Ξηροκρήνης και της Μαρτίου. Παράλληλα, οι έγκλειστοι στις φυλακές και στα κέντρα κράτησης συνεχώς πολλαπλασιάζονται, είτε μέσω του Νέου Ποινικού Κώδικα, που προορίζεται να τιμωρεί παραδειγματικά την μικροπαραβατικότητα, είτε μέσω της περαιτέρω ποινικοποίησης της μετανάστευσης. Εντός του συστήματος των ελληνικών φυλακών και κέντρων κράτησης, οι ζωές των κρατουμένων οι οποίες είναι υπό τον πλήρη έλεγχο και ευθύνη του κράτους κρίνονται ως αναλώσιμες. Αφήνονται να πεθάνουν χωρίς έγκαιρη ιατρική φροντίδα,στερούνται βασικών “δικαιωμάτων”, όπως στην περίπτωση του απεργού πείνας Θανάση Πικάση από τις 8/7(ο οποίος μετήχθη επειδή δεν συνεργάστηκε με τη διοίκηση της φυλακής), ενώ πολλοί παραμένουν φυλακισμένοι χωρίς κανένα στοιχείο, όπως στις περιπτώσεις που οδηγεί κάποιος μετανάστης μια βάρκα ή ένα όχημα και επαρκεί αυτό ώστε να τον φυλακίσουν ως διακινητή.

Σε ό,τι αφορά το προλεταριάτο, οι συνθήκες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας εντείνουν τον κοινωνικό κανιβαλισμό και το διαποτίζουν με την κυρίαρχη ιδεολογία, καλλιεργώντας την ιδιώτευση, τον ατομικισμό, και σε πολλές περιπτώσεις φασιστικά-ρατσιστικά αντανακλαστικά και αυτοματισμούς. Η συνθήκη της εξαθλίωσης και της πολυδιάσπασης του πολυεθνικού προλεταριάτου, μπορεί να ανατραπεί μόνο αν συνειδητοποιήσουμε πόσο επηρεάζεται συνολικά η ζωή μας όταν τα πιο ακραία υποτιμημένα κομμάτια της “κοινωνίας” βιώνουν την καταπίεση. Από τα γεγονότα που το κράτος παρουσιάζει ως ψιλά γράμματα μέχρι τα μεγαλύτερα του εγκλήματα, οφείλουμε να επιδεικνύουμε αλληλεγγύη στους καταπιεσμένους/ες/α και να μην επιτρέψουμε άλλο την κανονικοποίηση του θανάτου και της εκμετάλλευσης του πολυεθνικού προλεταριάτου. Οι σφαίρες του κεφαλαίου (που αυτή τη φορά πυροδοτήθηκαν από τα χέρια των λιμενικών) δολοφόνησαν στις 8/8 έναν μετανάστη κοντά στη Σύμη, συνεχίζοντας τον κυρηγμένο πόλεμο του ελληνικού κράτους και των υπόλοιπων κρατών εναντίον των μεταναστ(ρι)ών.

Για να ανατραπεί η κρατική βαρβαρότητα, πρέπει πρώτα να σπάσουμε με αποφασιστικότητα και αγώνες τα δικά μας όρια και ηττοπάθεια, που μας καθιστούν συχνά ουδέτερους παρατηρητές της δικής μας -εν τέλει- εξαθλίωσης. Οι ουσιαστικές σχέσεις μεταξύ των καταπιεσμένων χτίζονται στην πραγματικη ζωή, εκεί όπου είναι στο χέρι μας να αντιπαρατάξουμε παραδείγματα κοινωνικής αυτενέργειας , ταξικής αλληλεγγύης. Να κάνουμε πράξη την ενότητα των καταπιεσμένων, γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς με σταθερά βήματα ή άλματα, δεν πρόκειται να συμβεί.

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΌΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ

ΝΑΤΟ FRONTEX ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΗ ΧΩΡΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

ΕΙΤΕ ΜΕ PUSHBACK ΕΙΤΕ ΜΕ ΦΡΕΓΑΤΕΣ

ΣΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΝΕΙ ΠΛΑΤΕΣ

ΦΡΕΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΡΑΦΑΛ ΣΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ