Στις 31/10/2024 ο αναρχικός σύντροφος Κυριάκος Ξυμητήρης σκοτώνεται έπειτα από έκρηξη σε διαμέρισμα στους Αμπελόκηπους, ενώ η αναρχική κοινωνική αγωνίστρια Μαριάννα Μ., η οποία βρισκόταν στο διαμέρισμα τραυματίζεται σοβαρά και μεταφέρεται στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Εκεί παραμένει φρουρούμενη για δύο εβδομάδες , υποβάλλεται σε δύο επεμβάσεις και έπειτα μεταφέρεται -φέροντας ακόμα βαριά τραύματα και έχοντας ανάγκη νοσηλείας- στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Μέχρι σήμερα, έξι μήνες μετά, η Μαριάννα στερείται της απαραίτητης ιατρικής περίθαλψης, της οποίας η στέρηση μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνιες επιπτώσεις στην υγεία της. Συγκεκριμένα της αρνούνται την πραγματοποίηση αξονικής εγκεφάλου για το αιμάτωμα που έχει.
Το κλίμα τρομοϋστερίας που δημιούργησαν Αστυνομία, πολιτικοί και ΜΜΕ, αμέσως μετά την έκρηξη, προλειαίνει το έδαφος για τις συλλήψεις των συντρόφων και αγωνιστών/ριών Δήμητρας Ζ., Δημήτρη και Ν. Ρωμανού και του Α.Κ.
Η Δήμητρα υποφέροντας στις φυλακές επί δύο μήνες από εξανθήματα δεν λάμβανε, επίσης την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μόνο μετά από την επιδείνωση της κατάστασής της κατόρθωσε την διακομιδή της στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας. Κατά τη μεταφορά της, η Ειδική Ομάδα Μεταγωγών, σε μία προσπάθεια εξευτελισμού της προσωπικότητας και της αξιοπρέπειας της συντρόφισσας, την υποβάλλουν -με τους γιατρούς να υποκύπτουν υποτακτικά στις πιέσεις- σε δερματολογική και γυναικολογική εξέταση με τη χρήση φακού κινητού και με την παρουσία μπάτσων εντός του μεταγωγικού οχήματος. Έπειτα, αφού διακομίζεται στην παθολογική κλινική του νοσοκομείου για τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις, επιστρέφει στη φυλακή.
Η εκστρατεία του κράτους ενάντια σε όσους/ες αντιπαρατίθενται με το εκμεταλλευτικό σύστημα, καθιστά ολοφάνερο το προφανές: μέλημα του κράτους είναι η θωράκιση και η εξασφάλιση της απρόσκοπτης αναπαραγωγής (των κερδών) του κεφαλαίου. Λίγους μήνες μετά, τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας θα αντιληφθεί το μέγεθος της εκμετάλλευσης όταν για ακόμα μία φορά έρχεται στο προσκήνιο -ξανά- η ευθύνη για τη μαζική δολοφονία στα Τέμπη η οποία βαραίνει αποκλειστικά το Κράτος και το Κεφάλαιο. Στις μαζικές αυτές πορείες και στην τεράστια απεργία το κράτος προσπάθησε επανειλημμένα να καταστείλει και να λοιδορήσει τα αγωνοζόμενα κομμάτια και τις πρακτικές που αδυνατούσε να αφομοιώσει.
Την ίδια στιγμή συντελείται από τη μεριά της κυριαρχίας πολεμική προετοιμασία στο εσωτερικό και προς το εξωτερικό. Το παζλ των αναδιαρθρώσεων της εργασίας , με την απελευθέρωση των απολύσεων και την ποινικοποίηση των απεργιών, της σταδιακής διάλυσης του δημόσιου χαρακτήρα, έστω στο βαθμό που επωφελούσε την κοινωνία, της υγείας και της παιδείας με την εξυπηρέτηση της λογικής του κέρδους -“απογευματινά” χειρουργεία, ΣΔΙΤ στα δημόσια νοσοκομεία, εισαγωγή εταιρειών στα πανεπιστήμια, χρηματοδότηση πανεπιστημίων με βάση την αποδοτικότητα, ίδρυση Ωνάσειων σχολείων-, έρχεται να συμπληρώσει η ψήφιση του Νέου Ποινικού Κώδικα και οι νέες εξαγγελίες για αύξηση των εξοπλιστικών δαπανών επ’ αφορμής και της καμπάνιας RearnEurope με φόντο την δαπάνη μέχρι και 800 δις.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι φυλακές λειτουργούν ως πειθαρχικό σύστημα του πληθυσμού και ως εργαλείο στρατιωτικοποίησης κάθε πτυχής της ζωής υπό το φόβο της φυλάκισης. Εκεί καταλήγουν ή “παράγονται” πλεονάζοντες πληθυσμοί, τους οποίους χρειάζεται το κράτος ως δεξαμενή φτωχών, εξαρτημένων και περιθωριοποιημένων. Είναι ενδεικτικό ότι με την πλέον πανταχού παρούσα δικαιολογία του διακινητή έχουν φυλακιστεί πάνω από 2.000 μετανάστες, εκ των οποίων κάποιοι για την κατηγορία της διακίνησης της ίδιας της οικογένειάς τους. Την ίδια στιγμή, συντελείται η γενοκτονία των Παλαιστινίων από το Ισραηλινό κράτος και την καπιταλιστική πολεμική μηχανή, με την στήριξη του ελληνικού κράτους, φανερώνοντας το μέλλον και το παρόν ενάντια στο οποίο πρέπει να αντιπατατεθούμε από άκρη σε άκρη.
Παράλληλα, οι πολιτικοί κρατούμενοι των φυλακών λογίζονται και αυτοί ως πλεονάζοντες πληθυσμοί στους οποίους συνεχώς επιβάλλονται νέες πρακτικές πειθάρχισης και ποινικοποίησης. Οφείλουμε να φωτίσουμε τις κοινές ρίζες των αιτιών που καταλήγουν στις φυλακές ή στο στόχαστρο του κράτους, οι κοινωνικές αγωνίστριες, οι φτωχοί και οι μετανάστες, με φόντο το ξέσπασμα αγώνων για την αμφισβήτηση των ίδιων των φυλακών και των διαχωρισμών που πριμοδοτούν. Να προτάξουμε την αλληλεγγύη κόντρα στην κρατική καταστολή και την ταξική καταπίεση.
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ/ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΞΥΜΗΤΗΡΗ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης
