Παρέμβαση στο Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης Πέμπτη 20/2 με πανό, τρίκακια και συνθήματα για το κρατικό καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη. (Κάλεσμα στην πορεία της 28/2 )
Στις 28/2 συμπληρώνονται δύο χρόνια από το κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, στο οποίο σκοτώθηκαν 57 άνθρωποι. Από την πρώτη στιγμή μετά το συμβάν, ο κρατικός μηχανισμός χρησιμοποίησε όλες τις δυνατές μεθόδους για να προστατεύσει από τα κοινωνικά πυρά τον εαυτό του. Η δολοφονία ανθρώπων αποτελεί για το κράτος και το κεφάλαιο ένα “υπολογισμένο ρίσκο” στο κυνήγι της μεγιστοποίησης των κερδών, γεγονός που καθιστά τα Τέμπη ένα προμελετημένο έγκλημα. Πρόκειται για τη φύση της καπιταλιστικής μηχανής που σκότωσε -λίγους μήνες μετά τα Τέμπη- 600 μετανάστ(ρι)ες στην Πύλο, στο όνομα της ασφάλειας. Η πραγματικότητα, ο τόπος και ο ιστορικός χρόνος εντός των οποίων συνέβησαν, συμβαίνουν και θα συμβαίνουν τέτοιας δολοφονικής, αντιπρολεταριακής φύσης, εγκλήματα, αγνού ταξικού μίσους των ισχυρών έναντι των αδυνάμων,είναι αυτή του καπιταλιστικού συστήματος του οποίου αποκλεισιτκός γνώμονας είναι η βέλτιστη λύση κόστους οφέλους.
Η κοινωνική οργή γύρω από το κρατικό έγκλημα, μαζί με νέα στοιχεία που έρχονται στην επιφάνεια, ξεσηκώνουν μία μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, η οποία κατέκλυσε τους δρόμους πολλών πόλεων στις 26/1. Παράλληλα, το συνεχές των κρατικών καπιταλιστικών δολοφονιών νέων, εργατών, ρομά, μεταναστ(ρι)ών αποδεικνύει ότι η βαρβαρότητα του συστήματος δεν οφείλεται σε διαφθορά ή κακούς διαχειριστές της εξουσίας, αλλά στην ίδια τη λειτουργία ενός συστήματος που ενδιαφέρεται μόνο για την παραγωγή και την κερδοφορία.
Το έγκλημα στα Τέμπη και η συγκάλυψη των πραγματικών ενόχων δεν είναι εξαίρεση για το σύστημα. Όπως και οι στα σύνορα αναφέρονται ως “εθνική άμυνα”, τα εργατικά “ατυχήματα” ως ατομική ευθύνη των εργαζομένων, η σύμπραξη στη γενοκτονία της Παλαιστίνης ως “σοφή εξωτερική πολιτική”, το σύστημα έχει στο DNA του τη διγλωσσία και την μετάθεση ευθυνών από το θύτη στο θύμα. Στην πραγματικότητα το ελληνικό κράτος είναι ένα κράτος που συγκροτείται γύρω από την εξαίρεση, την εγκληματική αμέλεια και τελικά τις δολοφονίες ανθρώπων που δεν χωρούν στην βιτρίνα των άριστων και υπάκουων εργαζομένων που επιδιώκουν. Από την δολοφονία 600+ μεταναστ(ρι)ών στην Πϋλο ως τα πογκρόμ εναντίον Ρομά, η απόσταση για την απόλυτη αδιαφορία και τη μέγιστη κερδοφορία από τις μετακινήσεις μέχρι τα νοσοκομεία, όσο αφορά τους φτωχούς, δεν είναι και τόσο μεγάλη όσο μπορεί να φαίνεται. Το έγκλημα στα Τέμπη το αποδυκνείει με πικρό τρόπο…
Οι ζωές των ανθρώπων έχουν αξία για το κράτος μόνο ως πηγές παραγωγικότητας και κερδοφορίας. Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα είναι επιτακτικής σημασίας να δούμε τους αγώνες ενάντια στο έγκλημα των Τεμπών, την αλληλεγγύη στους μετανάστες και την αντίσταση στις αποικιοκρατικές πολιτικές ως ενιαίους σκοπούς.
Μόνη επιλογή λοιπόν είναι ο δρόμος. Όπου δρόμος η διαδήλωση, η σύγκρουση, η απεργία, το σαμποτάζ, η απαλλοτρίωση. Όλα αυτά δηλαδή που πριν από εμάς κέρδισαν, με μάχες, μία σειρά από παραχωρήσεις.
Μόνη επιλογή η ταξική συνείδηση και συγκρότηση. Σήμερα όσο ποτέ ο προπαγανδιστικός μηχανισμός λανσάρει πρότυπα ατομικής επιτυχίας. Οφείλουμε να μην παραγκονίσουμε ποτέ την διπλανή μας αλλά πρωτίστως πρέπει να αγνωρίσουμε ότι καθένας μας μέσα στις ιδαιτερότητες του, δεν έχει καμία ουσιαστική ιδαιτερότητα που να τον διαφοροποιεί από το κοινωνικό-ταξικό σύνολο στο οποίο ανήκει.
Η συλλογική λύση επομένως από την ταξική σκοπιά, πέραν του ότι προτάσσει την αλληλεγγύη έναντι του ατομισμού και προβάλει άλλες ποιότητες, είναι και η μόνη λογική επιλογή συμφέροντος για την τάξη των εργαζομένων.
28 Φλεβάρη απεργούμε, απεργούμε γιατί 57 (και ποιός ξέρει πόσοι ακόμα) άνθρωποι της δικής μας τάξης δολοφονήθηκαν για το κέρδος. Απεργούμε επειδή εκτός από το “κράτος και τον καπιταλισμό”, δικός μας καθημερινός εχθρός είναι το αφεντικό μας και η μισθωτή σκλαβιά στην οποία μας υποβάλλει. Απεργούμε γιατί θέλουμε να προβάρουμε την οραγνωμένη συλλογική αντίστασή μας που θα τα πάρει όλα πίσω και ακόμα παραπάνω. Απεργούμε γιατί έχουμε σιχαθεί το σύστημα αυτό το οποίο γεννά μόνο εκμετάλευση, καταπίεση, χούντες, πολέμους και ατυχήματα, με χρωματιστά περιτυλίγματα προόδου και δημοκρατίας.
ΣΤΑ ΣΎΝΟΡΑ ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΊΑ
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΌΜΟΥΣ
ΠΟΡΕΙΑ 28/2 11:00 ΑΓ. ΒΕΝΙΖΛΟΥ
Ανάρες
Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης