σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτήν την κοινωνία…
Η εξέγερση στο Ιράν δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Οι παγκόσμιες εξεγέρσεις που ήταν στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας πριν την πανδημία, δείχνουν πως επιστρέφουν ακόμη πιο δυνατές. Από τη Χιλή ως τα κίτρινα γιλέκα, μέχρι και το Ιράν όπου ήδη από το 2019 κλιμακώνεται ένα πολύπλευρο κύμα αγώνων και διεκδικήσεων ενάντια στην Ισλαμική Δημοκρατία που διακόπτεται μόνο όταν με αφορμή το ξέσπασμα της πανδημίας παίρνονται ραγδαία μέτρα αντιεξέγερσης, και αφού έχει ήδη κοστίσει τη ζωή σε εκατοντάδες αντιφρονούντες αγωνιστές και αγωνίστριες.
Η εξέγερση είναι παντού. Δεν υπάρχει πόλη ή περιοχή στο Ιράν που να μην είναι στον δρόμο. Τα πανεπιστήμια απεργούν, τα σχολεία υπολειτουργούν, οι γυναίκες βγαίνουν στους δρόμους, η κανονικότητα της εξουσίας έχει κλονιστεί. Το μόνο που έχει απομείνει στους φρουρούς της είναι η ωμή βία. Οι κρατικές αρχές, επισήμως, έχουν ανακοινώσει 87 νεκρούς. Εκατοντάδες έχουν συλληφθεί και τραυματιστεί. Όμως η εξέγερση, ακόμη, καλά κρατεί.
Το υποκείμενο που εμφανίζεται στους δρόμους έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με άλλες σύγχρονες εξεγέρσεις. Στους δρόμους λύνεται και ξεδιπλώνεται το έμφυλο με το εθνοτικό, το ταξικό με το πολιτικό ερώτημα της εποχής.Τα υποκείμενα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των σύγχρονων κοινωνική αγώνων είναι γυναικεία, μιλάνε πολλές γλώσσες, είναι το γρανάζι στα κάτεργα της οικονομίας και απαιτούν ορατότητα και δικαίωμα στην ισότιμη συνύπαρξη. Κυριαρχεί το σύνθημα της Ροζάβα, στα κουρδικά Zhen-Zhian-Azadi, Γυναίκα-ζωή-ελευθερία, τραγουδούν το Bella Ciao στα φαρσί, επαναφέρουν συνθήματα της επανάστασης που έριξε τον Σάχη, καίνε τις μαντήλες, κόβουν τα μαλλιά τους σε ένδειξη πένθους και οργής, βγαίνουν στον δρόμο με ή χωρίς μαντήλες, κάτι νέο έχει ήδη γεννηθεί.
Σε κάποιους δείχνεις το φεγγάρι και κοιτάνε το δάχτυλο. Η σχετικά μεγάλη κάλυψη της εξέγερσης, στην αρχή, από τα Δυτικά media έκανε διάφορους να βρίσκουν “Δυτικό δάχτυλο” στις εξεγερμένες. Να ταυτίζονται με τον Χαμεινί που στο σημερινό του διάγγελμα είπε πως οι διαδηλώσεις διοργανώθηκαν από το Ισραήλ και τις Η.Π.Α. Πόσο αίμα γυναικών και νέων, πόσους θανάτους και εν ψυχρώ εκτελέσεις χρειάζονται για να ταχθούμε ολόψυχα με το δίκιο του αγώνα; Το Ιράν είναι η χρήσιμη αντιπολίτευση στον Δυτικό κόσμο. Μια αντιπολίτευση σε συνέργεια και αντίθεση με τον Δυτικό κόσμο ενώ είναι εντός ενος εξαιρετικά προωθημένου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, με εμπορικές κι άλλες ενεργές σχέσεις με διάφορες δυτικές κρατικές δυνάμεις. Ακόμη το υβρίδιο θρησκευτικού φονταμενταλισμού+νεοφιλελευθερης διαχείρισης σ’ ένα σύγχρονο κράτος που συναντάμε στο Ιράν δεν είναι ούτε μοναδικό, ούτε συναντάται μόνο σε χώρες της Μέσης Ανατολής. Αρκεί κανείς να δει την Ουγγαρία του Ορμπάν, την Σερβία μα… και την δική μας περίπτωση.
…οι εξεγέρσεις γίνονται δεν είναι ουτοπία.
Στηρίζουμε τον αγώνα στο Ιράν, στηρίζοντας τις αγωνιζόμενες μετανάστριες εδώ. Συμμετέχουμε στην διαδήλωση που καλεί το Stop War on Migrants το Σάββατο 8/10 στις 12 το μεσημέρι.
Ο αγώνας των μεταναστ(ρι)ών για χαρτιά, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, ελευθερία μετακίνησης είναι και δικός μας αγώνας. Δεν μπορεί να υπάρξει διεθνιστική αλληλεγγύη αν δεν υπάρξουν κοινοί αγώνες μεταξύ όλων των καταπιεζόμενων τάξεων ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό.
“Ανάρες” Ομάδα Δράσης και Αλληλεγγύης
