Συγκέντρωση/πορεία αλληλεγγύης στους/ις παλαιστίνιους/ες, Δευτέρα 10/6, Καμάρα 19:30

 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟ ΚΡΑΤΟΣ

Με τη λήξη της Βρετανικής Εντολής και το σχηματισμό του κράτους του Ισραήλ το 1948, συντελείται η πρώτη μαζική εθνοκαθαρτική επιχείρηση προς τους άραβες παλαιστίνιους. Η επονομαζόμενη Νάκμπα (καταστροφή), αποτέλεσε την ιδρυτική πράξη τους Κράτους του Ισραήλ, κατά την οποία σε πρώτο στάδιο εποικιστικές/αποικιακές παρακρατικές ομάδες και ύστερα ο στρατός εκτόπισαν με δολοφονική βία και μαζικές σφαγές από ολόκληρες παλαιστινιακές πόλεις και χωριά πάνω από 700.000 παλαιστίνιους/ες, αφήνοντας πίσω τους χιλιάδες νεκρούς. Η Νάκμπα δεν ήταν ένα μεμονωμένο συμβάν στον εποικισμό της Παλαιστίνης. Η “συνεχιζόμενη Νάκμπα” συντελείται στο τώρα, με τις επιχειρήσεις εκτοπισμού και γενοκτονίας που διαπράττει το ισραηλινό κράτος εδώ και 8 μήνες εναντίον των παλαιστινίων στη λωρίδα της Γάζας, να συνεχίζονται με την εισβολή στο νότιο τμήμα του συνόρου Αιγύπτου-Γάζας, στην περιοχή της Ράφα στις 7/5/2024. Ο ισραηλινός στρατός κατέλαβε το τμήμα του συνόρου από την πλευρά της Γάζας και ασκεί πλήρη έλεγχο σε αυτό, μην επιτρέποντας, όπως και από κάθε άλλη πιθανή δίοδο, ακόμη και αποστολές τροφίμων, φαρμάκων και αναλώσιμων. Οι επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού στη λωρίδα της Γάζας έχουν εκτοπίσει και περιορίσει 1,4-1,5 εκατομμύριο παλαιστίνιους/ες στο νοτιότερο σημείο της Γάζας, στην Ράφα, η οποία αποτελεί περιοχή έκτασης 64 τ. χιλιομέτρων. Οι εναπομείναντες παλαιστίνιοι/ες στη βόρεια Γάζα υφίστανται συνθήκες πείνας που προσεγγίζουν το επίπεδο λιμού, ενώ παραπλήσιες συνθήκες πείνας και εξαθλίωσης βιώνουν όσοι/ες έχουν εκτοπιστεί στη Ράφα. Από την εκκίνηση της εισβολής στη γάζα τον Οκτώβριο του 2023, ο ισραηλινός στρατός έχει σκοτώσει τουλάχιστον 33.000 παλαιστίνιους/ες, ενώ έχει θέσει ως στόχο την πλήρη στρατιωτική κατοχή της Γάζας και τον εκτοπισμό μεγάλης μερίδας των παλαιστινίων από τα εδάφη της Γάζας.

 

Αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο που έχει διαδραματίσει η μορφή έθνος-κράτος ως αδιανόητα βάρβαρο απέναντι στους πληθυσμούς των οποίων την εξόντωση ή τον εκτοπισμό θεωρεί επικερδείς. Η οργανωμένη μορφή έθνος-κράτος έχει προχωρήσει πολλές φορές στην ιστορία σε μαζικές εκτελέσεις πληθυσμών, σε εθνοκαθάρσεις και σε γενοκτονίες. Οι παλαιστίνιοι/ες από το 1948 υφίσταται μαζικές εκτοπίσεις, μαζικές δολοφονίες και φυλακίσεις, αποκλεισμούς από νερό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, καύσιμα και τρόφιμα από το κράτος του Ισραήλ, το οποίο ασκεί εποικιστικές πολιτικές και πολιτικές εθνοκάθαρσης και απαρτχάιντ εις βάρος αραβόφωνων παλαιστινίων. Η Γάζα βρίσκεται υπό καθεστώς αποκλεισμού από το 2006, αποτελώντας τη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του κόσμου, ενώ η Δυτική Όχθη βρίσκεται υπό κατοχή. Οι λέξεις «κατοχή», «αποκλεισμός», «εθνοκάθαρση», «γενοκτονία», «αποικιοκρατία», «επεκτατισμός», «εποικισμός», άλλωστε είναι σύμφυτες με τους διάφορους τρόπους δημιουργίας των εθνών-κρατών και με την θεμελίωση των εθνικών αφηγημάτων.

Στην γενοκτονία που διαπράττει το ισραηλινό κράτος συναινεί και συμμετέχει και το ελληνικό κράτος μεταξύ άλλων. Η εδραίωση και η εξάπλωση της κυριαρχίας του ελληνικού κράτους στην ευρύτερη νοτιοανατολική Μεσόγειο αποτυπώνεται και περνάει μέσα από την άμεση εμπλοκή του στη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το κράτος του Ισραήλ, αλλά και τις ευρύτερες συγκρούσεις στη μέση Ανατολή. Οι στρατιωτικές βάσεις χρησιμοποιούνται σαν ορμητήρια βομβαρδισμών αμάχων, η Λάρισα θα αποτελέσει/αποτελεί στρατηγείο κατά των Χούθι ενώ η φρεγάτα Ύδρα ήδη πολεμά στη μέση Ανατολή. Η σύνδεση εξ άλλου με το κράτος του Ισραήλ γίνεται οικονομικά, ερευνητικά και στρατιωτικά, και επιβεβαιώνεται μεταξύ άλλων από τις διμερείς συμφωνίες. Στις 27/5, πραγματοποιήθηκε κοινή άσκηση ελληνικών και ισραηλινών αεροπορικών δυνάμεων, νότια της Κρήτης, εν μέσω του γενοκτονικού πολέμου. Η ύπαρξη, επίσης, ελληνικής πυροβολαρχίας (με πυραύλους patriot) στην Σαουδική Αραβία, οι στρατιωτικές και ενεργειακές συμφωνίες με αυτήν, συνεπάγουν και ενεργό συμμετοχή και συναίνεση στο χρόνιο εμπάργκο της Σ. Αραβίας εναντίον της Υεμένης και της τεράστιας ανθρωπιστικής κρίσης/λιμού που έχει προκληθεί στους κατοίκους της. Το ελληνικό κράτος από τη μία πολεμάει με σκοπό την υπεράσπιση του εγχώριου κεφαλαίου (εφοπλιστικό κεφάλαιο, ενεργειακές συμφωνίες κλπ) και προς εξασφάλιση των διακρατικών του συμμαχιών – Ε.Ε.,ΝΑΤΟ, διμερείς συμφωνίες με Ισραήλ, Σ. Αραβία κλπ. Ενώ από την άλλη μέσω της εξωτερικής πολιτικής του (συνέδριο MED5) προτείνει και διαμορφώνει πολιτικές εναντίον των μεταναστ(ρι)ών στις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης, διεξάγει πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών, επιδιώκοντας την τιθάσευση και ομοιογένεια (προς το συμφέρον του) στο εσωτερικό του.

Εδώ πνιγμένοι, εκεί βομβαρδισμένοι, το δίκαιο το έχουν οι εξεγερμένοι..

Φαίνεται ότι τα σύγχρονα καπιταλιστικά κράτη έχουν την ανάγκη να δημιουργούν πλεονάζοντες πληθυσμούς, τους οποίους να μπορούν να εκμεταλλεύονται άνευ όρων ή και να τους εξολοθρεύουν χωρίς κάποιο πολιτικό κόστος. Πέρα από την υποτιμημένη ντόπια εργατική τάξη, έχουν ανάγκη ένα πλήρως αορατοποιημένο κομμάτι του πληθυσμού, ένα κομμάτι σε καθεστώς ανυπαρξίας. Εδώ και δεκαετίες, το ελληνικό κράτος εφαρμόζει αυτή την πολιτική διαχείρισης απέναντι στις μετανάστριες. Από το 2017 τα pushbacks έχουν αυξηθεί, ενώ όσοι/ες μετανάστ(ρι)ες φτάνουν στη χώρα, είτε κρατούνται για χίλιους δυο λόγους (κατηγορία “διακίνησης”, έλλειψη νομιμοποιητικών εγγράφων, παράνομη προσέλευση στη χώρα), είτε οδηγούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μακριά από τον κοινωνικό ιστό και το βλέμμα της κοινωνίας. Η τελευταία κατηγορία μεταναστών, φοβούμενη την “σκληρή” όψη της πολιτικής αυτής, αναγκάζεται να δουλεύει σε συνθήκες πλήρους υπακοής και παράνομης ή (ημι)παράνομης εργασίας, σε χωράφια, αποθήκες και εργοστάσια. Δουλειές στις οποίες βασίζεται σημαντικό κομμάτι της ελληνικής οικονομίας και στις οποίες οδηγούνται οι μετανάστριες λόγω αυτού του καθεστώτος (ημι)παρανομίας τους. Η νέα τροπολογία του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, προβλέπει τη νομιμοποίηση περίπου 30.000 μεταναστριών και θέτει σε άμεση εξάρτηση το δικαίωμα της  νόμιμης διαμονής με την νόμιμη εργασία. Έτσι, η πολιτική της “ένταξης” έρχεται να συμπληρώσει την αποτρεπτική πολιτική των συνόρων-φυλακών-pushbacks, η οποία παραμένει ως φόβητρο που εξασφαλίζει την άνευ όρων εργασιακή εκμετάλλευση (όσων μεταναστών “ενταχθούν” στην παραγωγή) από το ντόπιο κεφάλαιο.

Μία από τις πιο αιματηρές εκφάνσεις αυτής της πολιτικής, υπήρξε η δολοφονία πάνω από 600 μεταναστ(ρι)ών ανοιχτά της Πύλου στις 14/6/2023 από το ελληνικό λιμενικό, το οποίο βύθισε το σκάφος στο οποίο επέβαιναν περίπου 700 άνθρωποι. Η εξολόθρευση 600 ανθρώπων από το ελληνικό κράτος, μέσα σε λίγες ώρες, έκανε σε όλους γνωστό ότι τα pushbacks δολοφονούν και ότι αυτό που -μέχρι στιγμής- έκανε το κράτος ημι-φανερά, πλέον μπορεί να το κάνει φανερά. Η υποτίμηση των μεταναστριών σημαίνει την περαιτέρω υποτίμηση και του υπόλοιπου προλεταριάτου. Το εθνικό αφήγημα συσκοτίζει την καπιταλιστική εκμετάλλευση και την αλληλεξάρτηση των συμφερόντων μεταναστών και ντόπιων, ως ταξικά καταπιεσμένα υποκείμενα. Σε όλη αυτή την επιβαλλόμενη συνθήκη, οι μετανάστ(ρι)ες αντιστέκονται, με τις απεργίες πείνας στα κέντρα κράτησης Κορίνθου, Αμυγδαλέζας αλλά και με τους εργασιακούς αγώνες σε Wolt, e-food, Teleperformance, IG Express.

Οι παλαιστίνιοι, όπως και κάθε κοινωνική ομάδα υπό διωγμό με βάση ταξικά, φυλετικά ή έμφυλα κριτήρια, έχουν εκφράσει την αντίστασή τους εναντίον του καθεστώτος απάρτχαϊντ υπό διάφορες μορφές. Στα επαναλαμβανόμενα σφαγεία της Μέσης Ανατολής, οφείλουμε να βλέπουμε όχι απλώς “γεωπολιτικούς παίκτες”, αλλά τις ίδιες τις κινήσεις και τις ανάγκες των προλετάριων είτε στην Παλαιστίνη είτε στη Συρία είτε στην Υεμένη. Η εξυπηρέτηση των συμφερόντων είτε των δυτικών δυνάμεων είτε του αυτοαποκαλούμενου “άξονα της αντίστασης” αντιβαίνει των συμφερόντων του οποιουδήποτε προλεταριάτου. Ως εκ τούτου τασσόμαστε με την διεθνιστική αλληλεγγύη στους αντιστεκόμενους, στους εκτοπισμένους και στους μετανάστες παλαιστίνιους/ες. Να φωτίσουμε οποιαδήποτε φωνή εντός του κράτους του Ισραήλ αντιτίθεται στη γενοκτονία (άρνηση στράτευσης, αλληλεγγύη στους παλαιστίνιους). Οφείλουμε παράλληλα να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή της Ελλάδας και να αναδείξουμε τις δομικές αντιφάσεις του -όπως και όλων των κρατών-, το οποίο υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε βάρος του ντόπιου προλεταριάτου και των μεταναστριών και συμμετέχει σε συρράξεις, αποκλεισμούς και πολέμους, όπως στην Ουκρανία και τη μέση ανατολή. Στο εδώ και τώρα υπάρχουν αντιστάσεις, αφού στις 24/5 η μετανάστρια κρατούμενη Lea Courtois Dakpa κατήλθε σε απεργία πείνας και στις (της οποία η απεργία πείνας κέρδισε την αναστολή της απόφασης απέλασής της στις 7 Ιουνίου), την 1η Ιουνίου οι “Mothers against genocide” ξεκίνησαν εκ περιτροπής απεργία πείνας σε αλληλεγγύη με τον παλαιστινιακό λαό, στο Σύνταγμα. Οφείλουμε στο εδώ και τώρα να αναδείξουμε τις ευθύνες του ελληνικού κράτους στη σφαγή των Παλαιστινίων, όπως επίσης και τα δικά του εγκλήματα, όπως η μαζική δολοφονία ανοιχτά της Πύλου και να οξύνουμε τον κοινωνικό ανταγωνισμό μέσα στις μητροπόλεις.

Συγκέντρωση/πορεία αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, Δευτέρα 10/6, Καμάρα 19:30

 

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ/ΙΣ ΕΚΤΟΠΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΥΣ/ΕΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

 

Ανάρες

Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης