Την Τρίτη, 21 Μαϊου ξεκινάει στην Καλαμάτα η δίκη 9 εκ των επιζήσαντων μεταναστών του ναυαγίου της Πύλου, οι οποίοι κατά απόλυτη αντιστροφή της πραγματικότητας βρίσκονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Το ελληνικό κράτος διέπραξε στις 14/6/2023 στην Πύλο ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματά του, τον μαζικό φόνο, τουλάχιστον, 600 μεταναστ(ρι)ών. Η δολοφονία αυτή είναι αποτέλεσμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους η οποία παίρνει τη μορφή ενός ανοιχτού πολέμου που έχει κηρύξει στους μεταναστευτικούς πληθυσμούς εδώ και πολλά χρόνια. Οι περαιτέρω λεπτομέρειες του γεγονότος που ήρθαν στη δημοσιότητα απλώς κάνουν πιο συγκεκριμένο τον ενεργό ρόλο του λιμενικού και σε αυτό το “ναυάγιο-τραγωδία”. Οι 104 επιζήσαντες/σες του ναυαγίου μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαλακάσα II. Σε μια προσπάθεια δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων και μετακύλισης των ευθυνών του, το κράτος άσκησε κακουργηματική δίωξη σε 9 Αιγύπτιους επιζήσαντες του ναυαγίου, κατηγορώντας τους για παράνομη διακίνηση και πρόκληση ναυαγίου. Οι 8 εξ αυτών κρατούνται στη φυλακή του Ναυπλίου και ο ένας στη φυλακή της Αυλώνας.
Η κατασκευή της κατηγορίας της “διακίνησης μεταναστών” αποτελεί κομμάτι της νομικής οχύρωσης του ελληνικού κράτους για τις πολλαπλές φυλακίσεις μεταναστών χωρίς αιτία. Πάνω από 2.000 άνθρωποι βρίσκονται στις ελληνικές φυλακές με την κατηγορία της διακίνησης μεταναστών, συνιστώντας έτσι την 2η μεγαλύτερη κατηγορία φυλακισμένων στη χώρα. Παράλληλα, σύμφωνα με πολλαπλές μαρτυρίες μεταναστών που περνάν τα σύνορα, είναι σύνηθες όποιο άτομο βρίσκεται στο τιμόνι είτε του οχήματος είτε της βάρκας, άλλες φορές όποιος γνωρίζει αγγλικά και άλλοτε ο πατέρας της οικογένειας να κατηγορείται αυτομάτως, λόγω των παραπάνω συνθηκών, για τη “διακίνηση” των υπολοίπων ή και της ίδιας του της οικογένειας. Ουσιαστικά, ο τρόπος με τον οποίο κατηγορεί ανθρώπους ως διακινητές το ελληνικό κράτος, συνιστά ιδιώνυμο κατά της ίδιας της κίνησης των μεταναστ(ρι)ών.
Η αντικειμενοποίηση και η απανθρωποποίηση των μεταναστριών αποτελεί μία συνεχή διαδικασία. Τα πολιτικά προσωπεία του ελληνικού κράτους αλλάζουν, αλλά η πλήρης εκμετάλλευση που φτάνει πολλές φορές σε εξολόθρευση, παραμένει αμετάβλητη. Από την διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ, που επέκτεινε το σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, που αύξησε τις επαναπροωθήσεις (2017), που σκότωνε ¨ανθρωπιστικά” και μετέτρεψε σε μπίζνα των ΜΚΟ μέχρι και την αλληλεγγύη, μέχρι την διαχείριση της ΝΔ με ανοιχτά πολεμικές επιχειρήσεις κατά των μεταναστ(ρι)ών και μαζικές δολοφονίες, η αντιμετώπιση των μεταναστών ως πλεονάζωντος πληθυσμού είναι απόλυτη. Με την κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στα σύνορα το 2020 και τις ευλογίες όλων των δυνάμεων του κοινοβουλίου (και μη) είδαμε τους μετανάστες να χαρακτηρίζονται “εισβολείς”, “πιόνια” σε γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και εν τέλει εχθρικά σώματα απέναντι στην εθνική κυριαρχία και το κράτος. Το έγκλημα στην Πύλο μαζί με τις δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες, βασανισμούς και εκτοπίσεις μεταναστ(ρι)ών δεν είναι παρά η πρακτική της παραπάνω εθνικής θεωρίας. Το πολιτικό προσωπικό του ελληνικού κεφαλαίου πασχίζει με νύχια και με δόντια να αποκρύψει πως η εμπρόθετη κίνηση ανθρώπων προς μία καλύτερη ζωή, δηλαδή η μετανάστευση, συνέβαινε και θα συνεχίσει να συμβαίνει, όσο οι άνθρωποι παλεύουν να ξεφύγουν από τους πολέμους, την εξαθλίωση, τη δουλεία και τη φτώχεια.
Οι προσπάθειες του κράτους να καλύψει τα πολλαπλά του εγκλήματα κατά των μεταναστ(ρι)ών, να ρίξει στάχτη στα μάτια των “θεατών” και να αποδώσει τις ευθύνες του σε εννέα επιζήσαντες πρέπει να πέσουν στο κενό. Να αντιπαρατάξουμε την αλληλεγγύη μεταξύ ντόπιων εκμεταλλευόμενων και μεταναστών.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 9 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΕΠΙΖΗΣΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ
ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
Ανάρες, ομάδα δράσης & αλληλεγγύης