Ο μόνος τρόπος να ζήσουμε, είναι να αγωνιστούμε, είναι να εξεγερθούμε
Την Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου, μπάτσοι της ΤΑΕ Σούδας σταματάνε τον Κώστα Μανιουδάκη σε επαρχιακό δρόμο. Εφευρίσκοντας μία πρόφαση, οι αστυνομικοί τον συλλαμβάνουν, τον δέρνουν και τον βασανίζουν με συνέπεια να καταρρεύσει και στη συνέχεια να χάσει τη ζωή του. Ακολουθεί η συνηθισμένη τακτική συγκάλυψης κράτους-ΜΜΕ που μιλούν για “κατάρρευση τη στιγμή ενός τυχαίου ελέγχου” και η ανακοίνωση των δολοφόνων του Κωστή (Αστυνομικοί Χανίων), που λίγο πολύ απειλούν όποιον τολμήσει να ανοίξει την υπόθεση.
Το Σάββατο 30/09 είχε προγραμματισθεί Πανελλαδική ημέρα δράσης για τη δολοφονία και την κρατική βαρβαρότητα που συνεχώς εντείνεται. Το κράτος λοιπόν θέλοντας να καταστήσει σαφές ότι κάθε αντίδραση θα καταστέλλεται διάλεξε τη συγκεκριμένη μέρα για να επιτεθεί -ξανά- στο στέκι του ΕΜΠ στην Αθήνα αλλά και να εκκενώσει την ιστορική κατάληψη του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης, συλλαμβάνοντας και χτυπώντας τους ανθρώπους που έμεναν και έδιναν ζωή στο κτίριο, ενώ από καθαρή τύχη αποφεύχθηκε ο θάνατος ενός συντρόφου που έπεσε από την ταράτσα δεμένος πισθάγκωνα και κατόπιν βασανισμού του από τους πραιτοριανούς της ελληνικής δημοκρατίας. Οι αντιδράσεις παρά την έξαρση της κρατικής τρομοκρατίας όμως δεν κόπασαν, έτσι το κράτος έκανε ακόμα μια -αποτυχημένη- απόπειρα τρομοκράτησης στέλνοντας διμοιρίες των ΜΑΤ να αποκλείσουν το στέκι του Τηγανίτη, αυτοοργανωμένης ομάδας στο Ηράκλειο, όπου υπήρχε σε εξέλιξη συνέλευση για την εκκενωμένη κατάληψη.
Η δολοφονία του Κωστή Μανιουδάκη στα Χανιά αποτέλεσε (άλλη μία) απροκάλυπτη δολοφονία από την αστυνομία. Μέσα στο κανιβαλιστικό περιβάλλον που δημιουργεί ο καπιταλισμός, με την εντατικοποίηση της εργασίας, το υπέρογκο κόστος ζωής, την στρατιωτικοποίηση της κοινωνικής ζωής, το “πάτημα” των επενδύσεων κυριολεκτικά επάνω σε καμμένη/πλημμυρισμένη γη, κ.ά, γινόμαστε μάρτυρες της πλήρους υποτίμησης της ζωής μας. Οι δολοφονίες και η πλήρης εξαθλίωση πληθυσμών που περισσεύουν είναι προϋπόθεση της κοινωνικής αναπαραγωγής του κράτους και του κεφαλαίου ως σχέσεων εγγενώς συνδεδεμένων με την εκμετάλλευση. Από τα σύνορα και τους αυτοκινητοδρόμους μέχρι τα νοσοκομεία, τις φυλακές, τα εργοτάξια και τις πληγείσες περιοχές από πλημμύρες και πυρκαγιές, οι ζωές της κοινωνικής βάσης στερούνται ολοένα περισσότερο της αξίας τους.
Η αστική τάξη και ο κρατικός μηχανισμός αποδεικνύουν κατ’ επανάληψη ότι μέλημά τους αποτελούν η μεγιστοποίηση των κερδών, η αφαίμαξη των εργαζομένων, και η επιβολή της κυριαρχίας τους μέσω της βίας και των δολοφονιών σε βάρος όσων περισσεύουν, όσων δεν πειθαρχούν. Το κράτος και οι κυβερνήσεις του αξιοποιούν κάθε ευκαιρία ώστε να εξασφαλίζουν τα κέρδη των μικρών και των μεγάλων αφεντικών, με συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα στην παιδεία (εν δυνάμει ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων), στην υγεία (υποστελέχωση του δημοσίου συστήματος υγείας, συνεργασίες και αβαντάρισμα των ιδιωτικών νοσοκομείων) και με την ανενόχλητη εκμετάλλευση των καμένων εκτάσεων από επιχειρηματικούς ομίλους. Από τα αλλοτινά παραμύθια του “κράτους πρόνοιας”, το οποίο έβγαινε πολύ κοστοβόρο στο κράτος, έχει μείνει μόνο το μοίρασμα διαφόρων ειδών “pass”. Μέσω αυτών, το κράτος προσπαθεί στην καλύτερη να αποσπάσει κοινωνική συναίνεση “μπαλώνοντας” την φτωχοποίηση που το ίδιο προκαλεί και στην χειρότερη να εξαγοράσει συνειδήσεις. Την ίδια στιγμή που οι μισθοί μας δεν έχουν καμία αξία σε σχέση με τις ανάγκες της επιβίωσής μας, το χρήμα ρέει ζεστό στα σώματα ασφαλείας, στον στρατό και στους πολεμικούς εξοπλισμούς. Το κράτος “οχυρώνεται” μονίμως απέναντι στον “εσωτερικό εχθρό”, καθώς προσπαθεί να αποσοβήσει τις αντιδράσεις που προκαλεί η προλεταριοποίηση ολοένα και περισσότερων ανθρώπων. Η ευθεία επίθεση στα κεκτημένα και τα σώματα των αγωνιστών/ριων, τα χημικά σε πορείες χιλιάδων, τα πρωτόκολλα καταδίωξης των Ρόμα από τους μπάτσους, η διαχείριση των μεταναστριών στα σύνορα δια ξυλοδαρμού/κλοπής/δολοφονίας, οι “αυτοκτονίες” στα ΑΤ μικροποινικών φτωχοδιαβόλων, δε νοείται να σταματήσουν αν δε τα σταματήσουμε.
Η αποδοχή της τρομοκράτησης και της εκμετάλλευσης επισπεύδει την εξατομίκευση και την εδραίωση ενός περιβάλλοντος κοινωνικού κανιβαλισμού, όπου ο καθένας και η καθεμία προσπαθεί να σώσει το τομάρι του. Πανευρωπαϊκοί αστυνομικοί θεσμοί (και ενώσεις) και πανεπιστήμια ερευνούν, σχεδιάζουν και ανταλλάζουν τεχνογνωσία ώστε να έρθει δευτερευόντως το εκάστοτε κράτος(αστυνομία και αστική δικαιοσύνη) και να εφαρμόσει όλο και πιο ευρεία πρωτόκολλα ορισμού και πάταξης της “ριζοσπαστικότητας”. Aυτές οι συνθήκες οδήγησαν στη δολοφονία του Κώστα Φραγκούλη, των εκατοντάδων “ανώνυμων” μεταναστών/ριών σε σύνορα, πόλεις και θάλασσες, της Άνα Ιβάνκοβα, του Κωστή Μανιουδάκη και αναρίθμητων άλλων. Οι βασανισμοί συντρόφων και ο ξυλοδαρμός της συντρόφισσας μετά τη Νέα Σμύρνη καθώς και η στοχοποίηση, ο βασανισμός και εν τέλει ο θάνατος του Βασίλη Μάγγου από μπάτσους δε θα ξεχαστούν και μας γεμίζουν οργή. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να σπάσουμε με κοινωνικούς αγώνες, την σιγή νεκροταφείου που χτίζει το κράτος, ο καπιταλισμός και η πατριαρχία γύρω από τα αναρίθμητα εγκλήματά τους. Δεν έχουμε άλλο όπλο από την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων.
ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΑΝΙΟΥΔΑΚΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ
ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΝΑ ΕΠΕΛΑΥΝΕΙ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΗ
– ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ : Σάββατο 07/10 – 19:00 – Καμάρα
– Παγκρήτια πορεία στα ΤΑΕ Σούδας : Σάββατο 07/10 – 19:00 – πλατεία Σούδας
