Ανακοίνωση για τους 9 συλληφθέντες επιζήσαντες του κρατικού εγκλήματος στην Πύλο

Το ελληνικό κράτος διέπραξε πριν λίγες μέρες στην Πύλο ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματά του, τον μαζικό φόνο, τουλάχιστον, 600 μεταναστ(ρι)ών. Η δολοφονία αυτή δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Έρχεται σε συνέχεια της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους η οποία παίρνει τη μορφή ενός ανοιχτού πολέμου που έχει κηρύξει στους μεταναστευτικούς πληθυσμούς εδώ και πολλά χρόνια. Οι περαιτέρω λεπτομέρειες του γεγονότος που έρχονται στη δημοσιότητα απλώς κάνουν πιο συγκεκριμένο τον ενεργό ρόλο του λιμενικού και σε αυτό το “ναυάγιο-τραγωδία”. Οι 104 επιζήσαντες/σες του ναυαγίου μεταφέρθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαλακάσα II. Σε μια προσπάθεια δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων και μετακύλισης των ευθυνών του, το κράτος ασκεί κακουργηματική δίωξη σε 9 Αιγύπτιους επιζήσαντες του ναυαγίου, κατηγορώντας τους για διακίνηση. Οι 8 εξ αυτών κρατούνται στη φυλακή του Ναυπλίου και ο ένας στη φυλακή της Αυλώνας.

Η κατηγορία της “διακίνησης μεταναστών” είναι μία σταθερή τακτική του ελληνικού κράτους και της αστικής δικαιοσύνης ώστε να μεταθέσουν τις ευθύνες τους για τις δολοφονίες, τις επαναπροωθήσεις και τις φυλακίσεις μεταναστών και μεταναστριών στο πλαίσιο της πολεμικής διαχείρισής τους. Σύμφωνα με πληροφορίες του περασμένου Οκτωβρίου το 20,8% των κρατουμένων στις φυλακές της χώρας είναι φυλακισμένοι με την κατηγορία της διακίνησης μεταναστών. Παράλληλα, σύμφωνα με πολλαπλές μαρτυρίες μεταναστών που περνάν τα σύνορα, είναι σύνηθες όποιο άτομο βρίσκεται στο

τιμόνι είτε του οχήματος είτε της βάρκας, άλλες φορές όποιος γνωρίζει αγγλικά και άλλοτε ο πατέρας της οικογένειας να κατηγορείται αυτομάτως, λόγω των παραπάνω συνθηκών, για τη “διακίνηση” των υπολοίπων ή και της ίδιας του της οικογένειας.

Η αντικειμενοποίηση και η απανθρωποποίηση των μεταναστριών δεν μας είναι καθόλου ξένη σαν τακτική. Με την κήρυξη κατάστασης εκτάκτου ανάγκης στα σύνορα το 2020 και τις ευλογίες όλων των δυνάμεων του κοινοβουλίου (και μη) είδαμε τους μετανάστες να χαρακτηρίζονται “εισβολείς”, “πιόνια” σε γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς και εν τέλει εχθρικά σώματα απέναντι στην εθνική κυριαρχία και το κράτος. Το έγκλημα στην Πύλο μαζί με τις δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες, βασανισμούς και εκτοπίσεις μεταναστ(ρι)ών δεν είναι παρά η πρακτική της παραπάνω εθνικής θεωρίας. Το πολιτικό προσωπικό του ελληνικού κεφαλαίου πασχίζει με νύχια και με δόντια να αποκρύψει πως η εμπρόθετη κίνηση ανθρώπων προς μία καλύτερη ζωή, δηλαδή η μετανάστευση, συνέβαινε και θα συνεχίσει να συμβαίνει, όσο οι άνθρωποι παλεύουν να ξεφύγουν από τους πολέμους, την εξαθλίωση και τη δουλεία.

Οι προσπάθειες του κράτους να καλύψει τα πολλαπλά του εγκλήματα κατά των μεταναστ(ρι)ών, να ρίξει στάχτη στα μάτια των “θεατών” και να αποδώσει τις ευθύνες του σε εννέα επιζήσαντες πρέπει να πέσουν στο κενό.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 9 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΕΠΙΖΗΣΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

Announcement for the 9 arrested survivors of the state crime in Pylos

The Greek state committed one of its greatest crimes a few days ago in Pylos, the mass murder of 600 immigrants. This murder is due to the anti- immigration policy of the Greek state, which takes the form of an open war that it has been declared on immigrant populations for many years. The further details of the event that are coming to light only make more concrete the active role of the coastguard in this “shipwreck tragedy” as well. The 104 shipwreck survivors have been tranfered in the concentration camp Malakas II. In an attempt to scapegoat and shift the blame, the state is criminally prosecuting 9 Egyptian survivors of the shipwreck, accusing them of trafficking. Eight of them are being held in Nafplio prison and one in Avlona prison.

The charge of “migrant trafficking” is a constant tactic of the Greek state and the bourgeois justice system to shift responsibility for the murders, pushbacks and imprisonment of migrants in the context of their military management. According to information from last October, 20.8 per cent of prisoners in the country’s prisons are being held on charges of migrant trafficking. At the same time, according to multiple reports from migrants crossing the border, it is common for whoever is at the wheel of either the vehicle or the boat, sometimes whoever speaks English and sometimes the father of the family to be automatically accused of “trafficking” the others or even his own family, due to the above conditions.

The objectification and dehumanization of migrants is by no means foreign to us as a tactic. With the declaration of a state of emergency at the borders in 2020 and the blessing of all the forces of parliamentarianism (and not) we have seen migrants characterized as pawns in geopolitical struggles and with the crime in Pylos and countless other times we have seen in operation the charitable narrative of unwilling victims of traffickers. The implicit movement of people,thus migration, has been happening and will continue to happen. The focus of critique should be directed against those who forcibly prevent these movements and those who, given border policy, seek to make profits on the backs of migrants, with the former being a necessary condition for the latter and their boundaries often indistinguishable.

The state’s attempts to cover up its multiple crimes against migrants, to throw ashes in the eyes of the “spectators” and to place the blame on nine survivors cannot be allowed to continue.

NO PROSECUTION OF THE 9 ARRESTED SURVIVORS OF THE STATE CRIME OF THE PYLOS SHIPWRECK IMMUNITY AND PAPERS FOR MIGRANTS

COMMON STRUGGLES OF MIGRANTS AND LOCALS