Ο ΑΝΤΙΤΣΙΓΓΑΝΙΣΜΟΣ ΟΠΛΙΖΕΙ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΚΤΕΛΕΙ
Στις 5 Δεκέμβρη, συμπληρώνονται τρία χρόνια από τον πυροβολισμό στο κεφάλι του 16χρονου Ρομα Κώστα «Κάλο» Φραγκούλη από μπάτσο, μετά από καταδίωξη για 20 ευρώ απαλλοτριωμένης βενζίνης. Λίγες μέρες μετά, στις 13/12 ο Κώστας καταλήγει στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο. Από την πρώτη στιγμή της είδησης τόσο έξω από το Ιπποκράτειο, όσο και στον οικισμό της Αγίας Σοφίας (από όπου καταγόταν ο Κώστας), γίνονται συγκεντρώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία. Μετά από χρόνια, συμβαίνουν κοινές συγκεντρώσεις ρομά και μπαλαμών τόσο στο Ιπποκράτειο, όσο και τις επόμενες μέρες (5-6-9/12) στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Τις μέρες εκείνες, πέραν της Θεσσαλονίκης, συμβαίνουν συγκρούσεις μεταξύ εξεγερμένων Ρομά και αστυνομίας σε Μενίδι, Μέγαρα, Ασπρόπυργο, Αγρίνιο, Μεσσηνία και Πάτρα, αλλά και πορείες του κινήματος σε πολλές πόλεις ανά τη χώρα. Για την δολοφονία του Κάλο,έπειτα και απο τις κινητοποιήσεις του κόσμου μαζί με την όποια κοινωνική κατακραυγή που ακολούθησε (καθώς δυστυχώς η κρατική δολοφονία ενός ρομά ανηλίκου δεν αποτελεί γεγονός μέγιστης σημασίας για την ελληνική κοινωνία)συνάμα και με την προηγηθείσα μόλις ενός χρόνου κρατικής δολοφονίας του ρομά Νίκου Σαμπάνη επίσης απο μπάτσο σε καταδίωξη, ασκήθηκε δίωξη στον μπάτσο δολοφόνο της ομάδας Δίας για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, η δίκη του οποίου πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Μάιο και φυσικά όπως είθισται για τους κρατικούς υπαλλήλλους της βίας έπεσε στα μαλακά. Τελικά καταδικάστηκε σε ανθρωποκτονία απο αμέλεια, τρώγοντας ποινή 3 χρόνια με αναστολή. Φυσικά απο την πλευρά μας δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη ούτε και απαίτηση απο την αστική δικαιοσύνη, πόσω δε μάλλον την απαίτηση της φυλάκισης ως μηχανισμό “σωφρονισμού”. Χρέος μας όμως είναι να καταδεικνύουμε τις συνεχείς αντιφάσεις του σάπιου αυτού συστήματος, της ταξικής δικαιοσύνης που φυλακίζει αγωνιστριες και κρατά αιχμαλώτους φτωχοδιαβόλους στα κελιά της δημοκρατίας ενώ φυσικά κάθε λογής μπάτσοι δολοφόνοι, βασανιστές και βιαστές, κυκλώματα τραφικινγκ και παιδοβιασμών, πολιτικοί μπλεγμένοι μέχρι το λαιμό σε οικονομικά σκάνδαλα αφαίμαξης της κοινωνίας, ή σε κρατικές καπιταλιστικές δολοφονίες όπως των Τεμπών και της Πύλου κυκλοφορούν ανενόχλητοι και ανέγγιχτοι γιατί αυτή είναι άλλωστε η πεμτπουσία της αστικής δημοκρατίας και της σωστής λειτουργίας μιας κρατικής οντότητας που επιβάλει ξεδιάντροπα την κυριαρχία της.
Σε τρεις συνεχόμενες χρονιές, μετρήσαμε τρεις -γνωστοποιημένες- ρατσιστικές κρατικές δολοφονίες Ρομά από καταδιώξεις μπάτσων (του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη στις 22 Οκτωβρίου του 2021, του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη στις 5 Δεκεμβρίου του 2022 και του 17χρονου Χρήστου Μιχαλόπουλου στις 11 Νοεμβρίου του 2023), ανάμεσα στις τόσες ειδήσεις γυναικοκτονιών, δολοφονιών αποκλεισμένων, μεταναστριών, εργατών, τρανς ατόμων, με σκοπό την υποτιθέμενη κοινωνική ειρήνη και την πειθάρχηση πληθυσμών που κρίνονται πλεονάζοντες στον κόσμο του κεφαλαίου. Το εθνικό αφήγημα αυτό, σαν ιδεολογικό εργαλείο κράτους και κεφαλαίου, συντηρεί και αναπαράγει τις σχέσεις εκμετάλλευσης για τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας. Συγκεκριμένα οι ρομά, ως ένας πληθυσμός που γύρω από το πρόσωπό του συγκεντρώνονται ρατσιστικά στερεότυπα για κάθε πτυχή της ζωής τους, αντιμετωπίζονται ως ένα ανορθολογικό και εγκληματικό στοιχείο, που χρήζει παρέμβασης για να ευθυγραμμίζεται πειθήνια με τις κοινωνικές νόρμες. Πριν ένα χρόνο περίπου, η αστυνομία έκανε δολοφονική επιδρομή στον καταυλισμό στη Νέα Ζωή, κατά τη διάρκεια γλεντιού, πυροβολώντας ανεξέλεγκτα κόσμο, ενώ ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρυσοχοϊδής δήλωσε ότι είναι σε πόλεμο με το «οργανωμένο έγκλημα» και ότι οι επιχειρήσεις σε καταυλισμούς Ρομά θα πραγματοποιούνται καθημερινά. Η δήλωση αυτή έγινε τελικά πραγματικότητα, καθώς στα πλαίσια κλιμάκωσης της πολιτικής ελέγχου των Ρομά από το ελληνικό κράτος,θεσπίστηκε πρόσφατα η 24ωρη παρουσία αστυνομικού σώματος στους οικισμούς σε διάφορα μέρη της χώρας, με εφόδους σε σπίτια, με στόχο την “πάταξη της παραβατικότητας”.Ο ρόλος της αστυνομίας είναι ούτως ή άλλως η διασφάλιση της ταξικής επικυριαρχίας της αστικής τάξης σε βάρος των προλετάριων. Όμως η αστυνόμευση των οικισμών ρομά ως “εστίες εγκληματικότητας” αποτελεί πέρα από ταξική και φυλετική αστυνόμευση. Το κράτος συνεχίζοντας το κυρίαρχο αφήγημα περί της σύνδεσης εγκληματικότητας και φυλής/χρώματος, γκετοποιεί και περιθωριοποιεί περαιτέρω τους ρομά, θέτοντάς τους εκτός του “κοινωνικά αποδεκτού”. Αυτός ο διάχυτος αντιτσιγγανισμός, διαμορφώνει τις κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες ώστε τα ρατσιστικά πογκρόμ, η εργασιακή τους εκμετάλλευση, οι δεκάδες δολοφονίες τους τα τελευταία χρόνια και τελικά η θέσπιση ειδικής αστυνομικής μονάδας “διαχείρισης” των ρομά να αποτελούν μια εικόνα κανονικότητας, προκαλώντας ακόμα και αίσθημα ασφάλειας σε κάποιους.
Οι ρατσιστικές πολιτικές δεν εφαρμόζονται μόνο με αυταρχικό, ολοκληρωτικό και εξοντωτικό έλεγχο των ζωών τους, αλλά κρύβονται πίσω από την αντιτσιγγανική ρητορική που επικρατεί στον κυρίαρχο λόγο, πίσω από κάθε ρατσιστική πρακτική που συντηρεί το καθεστώς περιθωριοποίησης και εκμετάλλευσής τους. Εδώ οφείλουμε να σημειώσουμε φυσικά ότι τεράστια ευθύνη για την συνεχή στοχοποίηση των ρομά από μπάτσους έχουν τα ΜΜΕ που διαδίδουν συνεχώς στοχευμένες, παραποιημένες πληροφορίες σχετικά με την εγκληματικότητα με στόχο να προσανατολίσουν την “κοινή γνώμη” εναντίον των ρομά και να ανοίξουν τον δρόμο για τις συνεχείς και βίαιες εφόδους της αστυνομίας σε σπίτια και οικισμόυς.
Στα πλαίσια που το ελληνικό κράτος αποτελεί ένα πλήρως επιτυχημένο δυτικό κράτος στην διαχείρηση πληθυσμών που θεωρούνται πλεονάζοντες για το κεφάλαιο και το καπιταλιστικό σύστημα, πολύ σημαντική συμβολή για να επιτυγχάνει αυτό το σκοπό του αναίμακτα είναι η ζύμωση του κοινωνικού εκφασισμού, ο κανιβαλισμός μεταξύ των καταπιεσμένων ώστε να αποπροσανατολίζονται από τους ταξικούς τους εχθρούς και να δημιουργούν άλλους συνήθως με εθνικιστικά και ρατσιστικά κίνητρα. Έτσι λοιπόν μέρος του κοινωνικού ιστού μπορεί να νομίζει ότι οι μετανάστριες και οι ρομά αποτελούν το πρόβλημα στις ζωές τους, ενώ στην πραγματικότητα η φτώχια, η ακρίβεια και η εξαθλίωση του καπιταλιστικού συστήματος, ο κρατικός έλεγχος και η καταστολή σε κάθε κοινωνικό πεδίο είναι πραγματικά τα ζητήματα που οι άνθρωποι της κοινωνικής βάσης πρέπει να στρέψουν το ενδιαφέρον τους καθώς αυτά είναι που πλήττουν τις ζωές τους σε κάθε επίπεδο. Εξέχουσα βοήθεια πλάι στο κράτος και το κεφάλαιο προσφέρει φυσικά ο κάθε λογής φασιστικός οχετός ο οποίος ως γνήσιο τσιράκι των μπάτσων και των καπιταλιστών προσπαθεί να διασπάσει το προλεταριάτο και να υπερασπιστεί τα αστικά συμφέροντα μέσω εθνικιστικής και ρατσιστικής ιδεολογίας, πραγματοποιώντας πολλές φορές τη δουλειά του κράτους μέσω και της φυσικής(και όχι μόνο) βίας που ασκεί σε μετανάστες, εργαζόμενους που διεκδικούν από τα αφεντικά τους κοκ. Είναι οι ίδιοι μισάνθρωποι που εν μέσω γενοκτονίας σε λάιβ μετάδοση, βλέπουν την εξόντωση του παλαιστινιακού λαού ως τη θετική εξέλιξη για να αποφευχθεί η “μετακίνηση και αναπαραγωγή των αράβων και του ισλάμ στη δύση και στην ελλάδα” και εναρμονίζονται πλήρως με την πολιτική του ελληνικού κράτους ως αξιοσημείωτου συμμάχου του σιωνιστικού αποικιοκρατικού κράτους του ισραηλ.
Εμείς βρισκόμαστε στην εντελώς αντίπερα όχθη. Δείχνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας δίπλα σε κάθε καταπιεσμένο αυτού του κόσμου, στον καθένα που πλήττεται απο τις κρατικές πολιτικές, τον ρατσισμό, την αποικιοκρατία, την πατριαρχία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Με κοινούς αγώνες ρομά, μπαλαμών, μεταναστριών,εργατών ο κόσμος της κοινωνικής βάσης να συσπειρωθούμε και να ανατρέψουμε το υπάρχον εξουσιαστικό σύμπλεγμα που διαμεσολαβεί, υποτιμά και καταστρέφει τις ζωές μας.
Τις μέρες που ακολούθησαν της δολοφονίας του Κώστα Φραγκούλη, Ρομά και μπαλαμοί ήμασταν καθημερινά μαζί στον δρόμο, βρίσκοντας έναν κοινό τόπο συνάντησης και διαρρηγνύοντας έστω για λίγο τα όρια που μας χωρίζουν καθημερινά. Όρια θεμελιωμένα στον ρατσισμό του ελληνικού κράτους και σε μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Στο σήμερα, η 5η Δεκέμβρη δεν αποτελεί για εμάς μόνο μία μέρα μνήμης, αλλά μία μέρα στην οποία καλούμαστε να πιάσουμε ξανά το νήμα του αγώνα ενάντια στο κράτος και τον ρατσισμό δημιουργώντας κοινότητες αλληλεγγύης ρομά και μπαλαμών. Μέχρι να μας ενώνει η ζωή και όχι ο θάνατος.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΒΕΝΖΙΝΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΠΥΡΟΒΟΛΗΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝΕ ΡΟΜΑ
Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΕ ΑΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΠΑΛΑΜΩΝ
